είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

κάθε βράδυ.

το μυαλό μου τη λατρεύει τη ρουτίνα. κάθε βράδυ, αφού σβήσω το φως και κλείσω τα μάτια, κάνει ότι είσαι εδώ. γυρίζω το κεφάλι προς το μέρος σου και -πάντοτε με κλειστά μάτια- σου χαμογελώ. ξέρω ότι είσαι εδώ. αφού ακούω τη φωνή σου, δε γίνεται να λείπεις. μόνο που κοιμόμαστε αγκαλιά κι έχει ζέστη, αλλά δεν πειράζει μωρό μου, θ'ανάψω το ερκοντίσιον και θα το σβήσω πάλι πριν ξημερώσει, μην κρυώσεις. καληνύχτα. *χαμογελάει* 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου