εγώ κάνω διακοπές(right now),μα η κακία μερικών ΜΠΑ..

σ'αγαπάω!κανείς δε μπορεί να το αμφισβητήσει!το ξέρω,το αισθάνομαι!δεν είναι ανάγκη να περάσει κι άλλο ο καιρός!8 μήνες και είμαι πλέον σίγουρη!ήμουν από αρκετά νωρίς,μα θα ταν ανόητο να το πιστέψω..τώρα πια μπορώ να βγω να το φωνάξω στη σιωπή μου.
«ΣΑΓΑΠΆΩ» όπως ποτέ μου δεν αγάπησα!κι ας το βλέπω γραμμένο παντού αυτό,εγώ το αισθάνομαι κάθε στιγμή!δε θα το κρύψω,μα δε θα το φανερώσω,γιατί ξέρεις.."ο κόσμος" δεν είναι σαν κι εμάς.δεν είναι καλοπροαίρετος!μπορεί να γίνει ανυπόφορος και κακός.Γραμμένους τους έχω,τους ξέρω πια όλους!με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου και το ανθρώπινο είδος!και κάπου εκεί έρχεσαι εσύ.Με το χαμόγελό σου έρχεσαι να μου υπενθυμίσεις ότι υπάρχει η καλοσύνη,εκτός από την ηλιθιότητα!ότι υπάρχει η χαρά και η αλήθεια,υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με καλή ψυχή,άξιοι θαυμασμού!Με τα καλά και τα άσχημά τους,but still αληθινοί!και μετά κοιτάζω στον καθρέφτη.και τότε πρέπει να επιλέξω με ποιούς θέλω να είμαι στη ζωή μου!κι ενώ η επιλογή είναι αυτονόητη και η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος σου,συνειδητοποιώ πως γύρω μου,λίγο έξω από τον κύκλο μου,υπάρχουν περισσότεροι που ανήκουν στην άλλη κατηγορία!και παρόλο που κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί τους προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και να μη δίνω σημασία,εκείνοι πολλαπλασιάζονται και με προκαλούν διαρκώς να «απαντάω» στις βλακείες τους!και παρά την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου,μου ρχεται να τους τα χώσω!με το ζόρι κεατιέμαι(όποτε κρατιέμαι)!
Τέλος πάντων,κλασσικά δε μπορώ να σκεφτώ ακόμα και τώρα κάτι διαφορετικό από σένα!και κλείνω,όχι με κατάρα όπως κανονικά θα έπρεπε(ούσα σαββατογεννημένη) σε εκείνη ή εκείνον που προσποιείται εμένα στο chat,ή σε εκείνον που με παίρνει με απόκρυψη τηλέφωνο το βράδυ και λέει ότι είναι *εσύ* (λες και πρώτη φορά ακούω τη φωνή σου!!!),μα υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου,κυρίως,πως η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(ευελπιστώ προς το καλύτερο)..

η χειρότερη διορία της ζωής μου..

5 μήνες.Τόσο μας δίνω.Βασικά τόσο μου δίνω.Να σκεφτώ,να το ζήσω,να το χαρώ,να χωνέψω ότι το όνειρό μου θα τελειώσει μετά από αυτό που πρόκειται να κάνω κάπου στις αρχές του Δεκέμβρη.Δε γίνεται αλλιώς,δεν έχει νόημα..Δε θέλω να σε κουράζω,μα απ την άλλη δε γίνεται να σε ξεχάσω,απλά ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!Αν και θα πρέπει να εξαφανιστώ,δεν έχω τη δύναμη.Όχι,όχι για κάτι που θα με κομματιάσει!Αντέχω αρκετά μα όχι το να μη σε βλέπω,να μη σε σκέφτομαι..Κι αν χρειαστεί θα μείνω να σε κοιτάζω στα κρυφά,χωρίς να το ξέρεις.Για όσο..για όσο αντέχω..Απλά να βλέπω ότι χαμογελάς..Κι αν δεν είναι εφικτό αυτό θα χω για παρέα τις φωτογραφίες μας,τις φωτογραφίες σου.Κι εκείνες που δεν τράβηξα εγώ,μα βρήκα από αλλού!Τι στο καλό,πάνω από 300 είναι,θα μου κρατούν καλή συντροφιά όταν θα με πιάνει το παράπονο..

ΜΑΚΑΡΙ να μπορέσουμε να πούμε καμιά φορά από κοντά τα όσα θα διαβάσεις..Γιατί είναι αλλιώς από κοντά!πιο ανθρώπινα,πιο..δεν ξέρω καν αν θα μπορώ να αρθρώσω μια μικρή μικρή λεξούλα..μετά απ όλα αυτά!Και δεν είναιαυτός ο λόγος που στο κρατάω κρυφό τόσους μήνες,μα οι φόβοι μου..Σκεφτόμουν ότι 5 μήνες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα,αλλά τώρα..Θα περάσουν πριν καλά καλά το καταλάβω.Και θα κάνω ότι μπορώ για να μην έρθουν γρήγορα..Γιατί μετά..ΠΟΣΟ θέλω να σταματήσω για ένα λεπτό στη ζωή μου να σκέφτομαι το μετά!!!Μόνο με σένα το χω πάθει αυτό!!!Με σένα που δε θα πρεπε!Με σένα που απλά θα πρεπε να μαι ερωτευμένη!Και να σου την πέσω,όπως κάνουν όλες,να αδιαφορήσεις,να βρω κάποιον άλλο και να μου περάσει!!!Έτσι θα ταν καλύτερα να γίνει!Μα όχι!Μιλάμε για τελείως άλλο άτομο,άλλα άτομα!

Το "σ'αγαπώ" έχει περάσει σε άλλη διάσταση με σένα!Τελείως διαφορετική απ όσο ήξερα μέχρι στιγμής.Η πιο μικρή σου λεπτομέρεια αναστατώνει κάθε κύτταρο του αβοήθητου μυαλού μου..αβοήθητου να αντιδράσει και να με προστατεύσει για ακόμα μια φορά!Ίσως γιατί στην ιστορία αυτή,το μυαλό παραδόθηκε,δίνοντας τη θέση του στην καρδιά μου.Γιατί η μάχη αυτή της ανήκει!Για να αποδείξει ότι είναι δυνατή,ότι είναι ατσαλένια!μα δεν είναι,ίσα ίσα..πιο εύθραυστη δε θα μπορούσε να είναι!Κι ας δείχνει δυνατή,είναι κάλυψη!Ίσως της μάθω να ζει χωρίς κάλυψη,να ναι αληθινή!Μα πρώτα θα το εφαρμόσω εγώ η ίδια!Γιατί κι εγώ ζω εκ του ασφαλούς!Και παρόλα αυτά δεν τα καταφέρνω να νικάω και να μαι αλάβωτη κάθε φορά!Κατακρεουργημένη,προσπαθώ να συνέλθω και πέφτω όλο και περισσότερο με τα μούτρα την επόμενη φορά!Που κατά τύχη είναι και σημαντικότερη από την προηγούμενη.Αναρρωτιέμαι γιατί διαφέρω τόσο από τις υπόλοιπες 19χρονες.Τόσο πια που καταντάει μειονέκτημα!Σα να περνάει ο χρόνος διπλά και τριπλά για μένα!Και μετά καταλαβαίνω..Θα μουν δυστυχισμένη αν ήμουν σαν εκείνες..Σαν όλες τις άλλες..

Ενώ τώρα..δεν το αντιλαμβάνεται σχεδόν κανείς,μα αυτί που αισθάνομαι μόνο ευτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί!(το Love radio μετά τις 4 τα ξημερώματα είναι καταστροφή,δεν το συστήνω!ρυθμός και πάλι ρυθμός;) )
Βασικά θέλω κάποιον να μιλήσω και να με καταλάβει..ΚΑΝΕΙΣ..κι έχω τόσα να σας πω..

PS1: αυτό γράφτηκε προχθές,απλά ήμουν εκτός και ξέχασα να το ανεβάσω :P
PS2: σήμερα 21.07.10 ήταν το party του ρυθμού στο candy bar.δε θα ξεχάσω ποτέ!είσαι πολύ καλός άνθρωπος.
PS3: Σ'αγαπάω θανάσιμα!τόσο,που είναι αβάσταχτο!τόσο που με κάνει να βγω και να το φωνάξω!Τι κι αν το ακούσει όλη η Συγγρού?(που παρεπιπτόντως τέτοια ώρα είναι γεμάτη!)Απλά θέλω να το φωνάξω!

καληνύχτα.ή καλημέρα.



έτσι ξαφνικά..

το "λάθος" (?)

-θέλω να σου πω αντίο,όμως δε μπορώ..μένω μες στο "λάθος" μου να ζω..
-να ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ..
-σ'ανταμώνω στα κρυφά..
-ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ..ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ ΚΙ Η ΑΡΧΗ..
-μόνη στης ζωής την άκρη ψάχνω στο ποτό ένα παραμύθι να πιαστώ..

χα..και σήμερα η εκπομπή έκλεισε με αυτό..τι ειρωνία,ε?

σκέφτομαι πως "χθες" ήμουν μόλις 18 και ΝΑ,πέρασαν κι αυτά!Και αύριο θα ρθουν τα 20 και δε θα χω κάνει αυτό για το οποίο ήρθα στη Γη.Να σε "συναντήσω"..Δεν πειράζει,από ΥΠΟΜΟΝΗ πάμε καλά νομίζω..;)

αντέχεις?

Είναι κάποιες φορές στη ζωή που βρισκόμαστε απέναντι σε φοβερά διλήμματα.

Γνωρίζεις κάποιον,τον ερωτεύεσαι,τον γνωρίζεις καλύτερα,τον "μαθαίνεις",αρχίζεις να αισθάνεσαι περισσότερα πράγματα,δυνατότερα..αγαπάς την πιο μικρή του λεπτομέρεια,χωρίς να είναι ανάγκη να μάθεις κάθε πτυχή της ζωής του.Είστε φίλοι,γνωστοί,και τίποτε παραπάνω.Από τη μεριά του άλλου.Ενώ εσύ μέσα σου έχεις κάτι τόσο ξεχωριστό.Νιώθεις τόσα πολλά,και όμως,δε μπορείς να τα πεις.
Το δίλημμα λοιπόν είναι το εξής:μιλάς ανοιχτά,με κίνδυνο να τον χάσεις,ή πνίγεις τα συναισθήματά σου,έτσι ώστε να σαι κρυφά ευτυχισμένος που τον έχεις με όποιο τρόπο στη ζωή σου?
Γιατί μην ξεχνάς αυτό:τον άνθρωπο αυτό τον θες στη ζωή σου,γιατί απλά πριν τον αγαπήσεις,τον γούσταρες και συνεχίζεις να τον γουστάρεις σαν άνθρωπο!Και αυτό είναι πάνω απ όλα.Όμως,μέσα σου αισθάνεσαι και ότι τον κοροϊδεύεις(κι ας μην ισχύει) κατά κάποιον τρόπο,ότι δεν είσαι εντάξει.Αν μιλήσεις ανοιχτά(μετά από 2 ποτήρια κρασί-συμβουλή Γ.) κινδυνεύεις..Να χάσεις όλο αυτό που έχει χτιστεί,να τον αγχώσεις,να τον ξενερώσεις,να τον παγώσεις,να τον απομακρύνεις.Θέλει κότσια,αποφασιστηκότητα.Να καταλάβεις ότι μετά από αυτό το μεγάλο βήμα όλα θα ναι αλλιώς.ΑΝΤΕΧΕΙΣ?Γιατί εγώ δε νομίζω ότι αντέχω να τον χάσω.καληνύχτα.