Αν έβρισκα τη λέξη που θα άγγιζε την καρδιά σου, μέχρι τα χειλη μου να ματώσουν θα την έλεγα ♥

[αν δε σ'αγαπούσα ΤΟΣΟ,δε θα προσπαθούσα ΤΟΣΟ..;)]

Ήρθα να σε βρω,κυρίως να σε δω και να σου δώσω αυτό που για κάποιο λόγο έπρεπε να ναι δικό σου..Χάρηκα με την αντίδρασή σου,κάτι που έκανε μεγάλη εντύπωση και στη φίλη μου.Ήταν τόσο αληθινή,τόσο φυσική,τόσο παιδική..Ήθελα απλά να σε δω,τίποτα άλλο!Είχε τόσο κόσμο που η Σ. επέμενε να φύγουμε και να έρθουμε το άλλο Σάββατο..Όμως δε μπορούσα να φύγω έτσι,έπρεπε έστω για λίγο να ρθω μέσα!Μπήκαμε και,λες και το ξερες,έκανες τα κολπάκια σου;) Ήρθα κοντά,έγιναν όλα αυτά που θα θυμάμαι τόσο έντονα,το ξέρεις..Αυτό το χαμόγελο,η ευγένεια,αυτό που έκανες..Ένιωσα τόσο περίεργα..όμορφα περίεργα!Λες και γνωριζόμασταν για χρόνια.Είχα σκεφτεί ένα σωρό πράγματα να σου πω,μα μόλις σε αντίκρυσα σα να σβήστηκαν όλα μεμιάς!

"Κι αν χαθείς και σαλπάρεις μακριά
μη μου το πεις ποτέ, πως δεν ήμουν η στεριά..
Κι αν χαθείς θα χαθώ κι εγώ απλά
και θα ρωτάω γιατί τα όνειρά σου ήταν κλειστά.."



* δείξε μου τον τρόπο,κι αν θέλει κι άλλο κόπο,εγώ θα προσπαθώ.. :) *

ίσως να μη θέλω να δω καθαρά την πραγματικότητα πια..

[I'll give you everything I am
And everything I want to be
I'll put it in your hands
If you could open up to me oh
Can't we ever get beyond this wall..
'cause all I want is just once
To see you in the light
But you hide behind
The color of the night..]

Σου χει τύχει ποτέ να βλέπεις κάτι,ένα αντικείμενο, και να λες "αυτό είναι το τέλειο δώρο για τον.." ? Ε,μόλις σήμερα το έπαθα! Γυρνούσα απ τη σχολή με μια καινούρια φίλη μου,και σταματήσαμε Σύνταγμα για να πάμε μια βόλτα στην Ερμού.Με το που "το" βλέπω,μου ρθες κατευθείαν στο μυαλό!Σκέφτηκα να στο κάνω δώρο!Απ τη μία,μόλις είχα χαλάσει σε ρούχα όλα όσα είχα πάνω μου απ το πρωί,κι από την άλλη φοβήθηκα(αφελώς) μήπως δεν το δεχόσουν!Όμως,αποφάσισα να γυρίσω σπίτι,να πάρω λεφτά και να στο αγοράσω!Δεν υπήρχε περίπτωση να το χει άλλος,αυτό είναι 100% εσύ!(άσχετο που πήρα κι εγώ το ίδιο,γιατί έχουμε την ίδια λόξα..) :) Και που λες,στο δρόμο για το λεωφορείο της επιστροφής,συναντάω μια γυναίκα κάτω,στο πεζοδρόμιο!Δεν πολυδίνω σημασία..Στα πόδια της κρατούσε ένα παιδί,θα ταν-δε θα ταν 3-4 ετών!Κρατούσε κάτι στο χέρι και το τρωγε.Αντανακλαστικά,βγάζω το πορτοφόλι και της δίνω στο χέρι όλα τα ψιλά που μου είχαν μείνει,γύρω στα 3 ευρώ.Βασικά δεν ξέρω γιατί,αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα πάρει με αυτά φαγητό στο παιδί της!Τους αφήνω χαμογελώντας και μπαίνω στο λεωφορείο..Μέχρι να φύγουμε τους παρατηρούσα!Η μητέρα είχε ένα γαλήνιο πρόσωπο,πολύ ευγενικό!Μετά από λίγα λεπτά,περνάει από μπροστά της μια γυναίκα,νομίζω συμπατριώτισσά της(?) γιατί δε μιλούσαν ελληνικά μεταξύ τους.Τέλος πάντων,λένε κάτι για 1 λεπτό και μετά η γυναίκα που περνούσε κόβει το πίσω μέρος του σάντουιτς που έτρωγε και το δίνει στο παιδάκι της άλλης.Μεγάλη ήταν η έκπληξή μου όταν είδα τη μάνα να κόβει και να πετάει το φαγητό στα πουλιά..Πόσο να απογοητεύτηκα που την εμπιστεύτηκα,ενώ εκείνη πραγματικά δε νοιαζόταν για το ίδιο της το παιδί?!!!
Λυπάμαι βασικά που ζω την Ελλάδα στα "κάτω" της..Δεν είμαστε Έλληνες,δεν έχουμε ουδεμία σχέση με τους πρόγονούς μας!Η οικονομία καταρρέει,βλέπω να επιστρέφει η δραχμή,να βγαίνουμε απο την Ε.Ε,και γενικά προβλέπω το κακό μας το χάλι!Και αναρρωτιέμει..όσοι ψήφισαν στις προπερασμένες εκλογές τα μπλε λαμόγια,ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠ ΤΗ ΡΙΖΑ?Γιατί εγώ προσωπικά θα το έκανα άνετα!Εκείνη ήταν απ τις πιο καταστροφικές περιόδους της χώρας!!!Όχι,όχι,ΟΧΙ ότι είμαι με τα πράσινα λαμόγια,απλά αναγνωρίζω κάποια πράγματα και προσπαθώ να μαι όσο πιο αντικειμενική γίνεται..Έχουμε ξεφτιλιστεί παγκοσμίως,η Αμερική μας περιμένει στη γωνία να τη χρειαστούμε κι εμείς στην κοσμάρα μας,στην "βόλεψή" μας,στην "καλοπέρασή" μας!Σε κάποια φάση θα "παραγγέλνουν" οι ..μεγάλοι.. απολύσεις τεράστιου αριθμού δημ.υπαλλήλων κι εμείς θα μαστε υποχρεωμένοι την επομένη να το χουμε κάνει!!!Θεέ μου,ας βγω ψεύτρα..

P.S:Αν μας ξαναδεί το LIDL,εμένα να με φτύσετε..Έχει εκινήσει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κύμα μποϋκοτάζ προς τα γερμανικά προϊόντα και αν θες τη γνώμη μου,ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

με τα μάτια μου πάντα ανοιχτά..

[Well it's...
Too late..Tonight..
To drag the past out into the light..]


Πάντα θα θυμάται η καρδιά,όσα ταξίδια κι αν κάνει,όσες Ιθάκες κι αν πατήσει..Ναι,σωστά,δεν είναι μία η Ιθάκη!Δε μας τα μαθαν καλά μέχρι τώρα.Ιθάκες υπάρχουν πολλές,όσες και τα άτομα που μπορείς να αγαπήσεις.Όχι,κάνεις λάθος κι εσύ.Δεν είναι μία η αγάπη,δεν έχει μέτρο,δεν έχει τέλος,δεν είναι περιορισμένη η ποσότητά της.
Πάντα λοιπόν θα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που θα δακρύσεις,θα θυμηθείς ένα μικρό τίποτα,που κάποτε υπήρξε τα πάντα.Κάτι θα μένει ανεξίτηλο στο νου και την καρδιά σου.Γιατί είμαστε άνθρωποι,δεν είμαστε τέλειοι,κι ας πιστεύουμε συχνά το αντίθετο.Προσωπικά,δεν το νιωσα ΠΟΤΕ μου.Πάντα είχα επίγνωση,πάντα προσπαθούσα να μη με παρασύρουν τα συναισθήματά μου,πράγμα βέβαια που ποτέ δεν κατάφερα,και χαίρομαι γι'αυτό.Χαίρομαι που δεν καταπιεζόμουν,όχι τουλάχιστον για πολύ χρονικό διάστημα.
Εκείνες τις στιγμές,λοιπόν,της αναδρομικής ζωής μου,νιώθω όπως και "τότε",αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο,σκέφτομαι όπως θα σκεφτόμουν την ανάλογη στιγμή και γενικά περνάω το "δράμα" μου,αν με καταλαβαίνεις.Γιατί δράμα?Ε,δεν είναι και λίγο πράγμα να σκέφτεσαι γεγονότα και ανθρώπους που ανήκουν στο παρελθόν.Αυτό βέβαια δεν είναι και αφύσικο,είναι η ζωή σου,δε μπορείς να πατήσεις το κόκκινο κουμπί και να τη διαγράψεις έτσι απλά.Παρόλο που ίσως να θες και να το κάνεις μετά από λίγο καιρό.Κάτι τέτοιο μου συνέβη και πρόσφατα,χωρίς να χω ακόμη μέσα μου ξεκαθαρίσει γιατί.Εννοώ,ήταν ξαφνικό,και ενώ ψυχολογικά ήμουν αρκετά καλά,και το μυαλό μου ήταν εκεί που είναι τους τελευταίους μήνες.Οκ,αυτό δε σημαίνει ότι θέλω να γυρίσω πίσω,αυτό είναι σίγουρο.Απλά είναι εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που λέγαμε πριν,οι οποίες μάλιστα περνούν ευκολότερα όταν είσαι με φίλους,και όχι μόνος/η σου.
Και πώς αντιμετωπίζεις τέτοιες περίεργες στιγμές?Απλά δεν το κάνεις.Θα περάσουν από μόνες τους,γιατί όσο τις ξορκίζεις,τόσο σε κυνηγούν.Και δεν είναι δυνατό να τις αποκλείσεις απ τη ζωή σου από τη στιγμή που δέχεσαι ερεθίσματα ανά πάσα στιγμή τα οποία σε φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Πέρα από αυτό.Είδα μια ταινία."The truth about cats and dogs"ή αλλιώς "Φίλοι κι εραστές".And here's the story..
Η Άμπι Μπαρνς, παρουσιάστρια μιας επιτυχημένης ραδιοφωνικής εκπομπής ερωταποκρίσεων, προκαλεί το ενδιαφέρον ενός γοητευτικού ακροατή, του Μπράιαν. Θέλοντας να γνωρίσει από κοντά τη γυναίκα με την τόσο γλυκιά φωνή και την τόσο συναρπαστική προσωπικότητα, ο Μπράιαν επισκέπτεται το στούντιο. Εκεί αντικρίζει την εντυπωσιακά όμορφη φίλη της Άμπι, Νοέλ και θεωρεί ότι αυτή είναι η εκπληκτική Δρ. Μπαρνς. Η χαριτωμένη, μικροκαμωμένη Αμπι, η οποία παρά τον δυναμικό ραδιοφωνικό της εαυτό, πάσχει, στην πραγματικότητα, από αμέτρητες ανασφάλειες σχετικά με την εμφάνισή της, αποφεύγει να λύσει την παρεξήγηση. Αντίθετα αφήνει τον Μπράιαν να πιστέψει ότι η πανύψηλη, ξανθιά Νοέλ είναι στ’ αλήθεια η Δρ. Άμπι Μπαρνς που εκείνος έχει ερωτευτεί…
Και που λες κάπου προς το τέλος γίνεται η αποκάλυψη και όλα τελικά γίνονται όπως θα πρεπε φυσιολογικά να γίνονται και στη ζωή!Αλλά αμ δε..Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι "έτσι",πρέπει να δεις την ταινία για να καταλάβεις τι εννοώ..Είναι μια ταινία που περιγράφει πού βρίσκεται το αληθινό νόημα της αγάπης..Που ενώ νομίζεις ότι έχεις ερωτευτεί τον πιο "όμορφο" άνθρωπο,τελικά ξυπνάς και βλέπεις ότι θα ταν καλύτερο να τον βάλεις στη βιτρίνα με τα κρύσταλλα,απ το να τον "κρατήσεις" δίπλα σου για όσο.. πάει..Αυτά είχα με λίγα λόγια να πω,για μένα πιο μεγάλη σημασία έχει να δείτε την ταινία,η οποία θα καταλάβετε στο τέλος πόσο φοβερά αληθινή ή ουτοπική είναι,ανάλογα με το δικό σας χαρακτήρα και τρόπο σκέψης!Εμείς θα τα ξαναπούμε,αφου σε διαβεβαιώσω πως η Γη συνεχίζει να γυρίζει,τα πουλιά κεάηδούν και ο κόσμος αλλάζει..


[ tried to be UNperfect and i guess i have succeeded :) ]

η δική μου αλήθεια..

[..]

Αλήθεια..Τι να ναι?Μάλλον την έχεις ξεχάσει κόσμε.Για ξανασκέψου το λιγάκι..Λες να μαι η τελευταία θιασώτης της?Μπα,μου ρχεται κι άλλος ένας στο νου.Μα είναι τόσο δύσκολο να σαι αληθινός?Είναι δύσκολο να σαι ντόμπρος?Είναι δύσκολο να μην κρύβεσαι πίσω απ το δάχτυλό σου?Η αλήθεια πονάει λένε..Το δέχομαι,πονάει και μάλιστα πολύ ορισμένες φορές.Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν μέσα στο ψέμμα."Κάποιος" χθες είπε πως το ότι είναι αληθινός οι άλλοι το θεωρούν μειονέκτημα..WHAT???Από πότε?Από πότε είναι μειονέκτημα να λες τα πράγματα με τ'όνομά τους?Πείτε μου μια καλή εξήγηση και ίσως να το ξανασκεφτώ..Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που δεν ξεχωρίζουμε το σωστό απ το κατακριτέο..Και εκτός από το ψέμμα κυριαρχεί και η απάτη.Απάτη κάθε είδους.Άνθρωποι υψηλά ιστάμενοι ξεπουλούν την αξιοπρέπειά τους για 50 ψωροχιλιάρικα!Και όχι,δεν σνομπάρω τα χρήματα,απλώς τα σιχαίνομαι!Τα σιχαίνομαι γιατί χωρίς αυτά δε θεωρείσαι καλός φίλος,όμορφη γκόμενα,καλός συνεργάτης,καλός άνθρωπος.Και επειδή κάποιοι έχουν το χρήμα μπορούν να σε πουλήσουν και να σε αγοράσουν.Αυτά που δεν έχω θα πάρουν.Πόσο με τσαντίζουν Θεέ μου,πόσο?Υπηρεσίες ολόκληρες παραβλέπουν λαμογιές του καθενός,μόνο και μόνο επειδή πέφτει "λάδι".Είναι άδικο,άνανδρο.υπάρχουν άπειροι άνθρωποι γύρω μας,δίπλα μας που δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη μας,κι όμως,κρύβονται καλά.Σε κάθε ευκαιρία θα τους ξεσκεπάζω,γιατι πολύ απλά δεν τους γουστάρω!Τέλος πάντων,εγώ μπορώ απλά και μόνο να εγγυηθώ για μένα ότι δεν πρόκειται να αλλάξω ποτέ και για κανέναν σας :) Δε θα σας παραμυθιάσω ποτέ,επομένως όσοι ζητάτε παραμύθι stay away,αλλά αν θέλετε έχω να σας προτείνω μια "φίλη" μου που αγαπούσε το ψέμμα όσο ήμασταν μαζί..Και λογικά δεν έχει αλλάξει χόμπι!Τα φιλιά μου σε όσους τα αξίζουν και don't forget,η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει!! [sorry για την απότομη ψιλοαλλαγή ύφους,αλλά έχω τα νεύρα μου με όσα βλέπω γύρω μου..i'LL be back,don't panic ;-) ]