σεπτέμβρης.

μαθαίνω να μην περιμένω, να μην αναβάλλω, να μην αποζητώ (μονάχα) τα σπουδαία, να μην αδιαφορώ για τ’απλά. η ζωή είναι εδώ, είναι τώρα, συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. άδικα περίμενα ν'αρχίσει, μάταια το άφηνα γι'αργότερα.
ό,τι έρθει, οφείλεις να το πιάνεις απ'τα μαλλιά. τώρα. κι ας μην είναι το τέλειο, ας μην είναι ό,τι ονειρεύτηκες, ας είναι κάτι ανθρώπινο κι όχι θεϊκό. ανθρώπινο, θυμάσαι;
θα ρθει το θεϊκό. και θα ναι τέτοιο, γιατί έχεις ζήσει το κατώτερο και θα μπορείς να τα συγκρίνεις, να επιλέξεις συνειδητά. δεν είναι κακό.
ω, αντιθέτως. είναι πολύ, πολύ καλό.

μόνο εκείνον που δεν είχα ποτέ ολοκληρωτικά δικό μου.

Δε θυμάμαι κανέναν.
Πραγματική σημασία δεν έδωσα σε κανέναν.
Πραγματική αγάπη, σε κανέναν.

Μόνο εκείνον που δεν είχα ποτέ ολοκληρωτικά δικό μου αγάπησα.
Έτσι, για να δώσω ζωή στις πιο κλισέ φράσεις που έχει σκεφτεί ο νους.
Δεν ξέρω τι με κρατούσε πίσω. Ίσως το ότι κανείς δεν ήταν ούτε καν "απλά καλός".
Βασικά αυτό.

Και δε φταίνε ποτέ απόλυτα -μόνο- εκείνοι.
Τους γεννούσα με ό,τι πιο όμορφο είχα μέσα μου,
τους προσέδιδα χιούμορ, τρόπους, ευγένεια, καλή διάθεση, αίσθημα ασφάλειας, ανδρισμό, ομορφιά, ακόμα και σεξουαλικές επιδόσεις, ενώ έλειπαν όλα αυτά από μέσα τους.

Κι όταν έφευγε ο ενθουσιασμός, έφευγε και το δικό μου κομμάτι από πάνω τους.
Έμεναν γυμνοί από καθετί δικό μου, από οποιαδήποτε επιρροή μου.
Γίνονταν πάλι εκείνοι οι ανιαροί, ανάξιοι λόγου άνθρωποι (ανθρωπάκια) που ήταν πριν τους βάλω στη ζωή μου.
Που αν δεν είχα ανάγκη να δώσω και να πάρω αγάπη -ή κάτι πολύ πολύ λιγότερο και μικρότερο και ευτελέστερο-, ούτε στη σκέψη μου δε θα επέτρεπα να περάσει από δίπλα τους.

Όμως, να, έμαθα τόσα πολλά.
Και λένε ότι μετά απ'την καταιγίδα, βγαίνει το ουράνιο τόξο.
Κι εγώ το βλέπω. Τώρα, το βλέπω. :-)

"δώσε μου 3 λεπτά να ξεβαφτώ και να γράψω κάτι"

Είναι κάτι σαν έθιμο πια, σαν λιτανεία, σαν απαραίτητο τελετουργικό, που αν δεν το κάνεις, θαρρείς πως σου μένει ένα βάρος στην πλάτη ή -χειρότερα- στη συνείδηση . Απολογισμός.
Λέξεις που αντιπροσωπεύουν το δικό μου 2013, ανακούφιση, αγάπη, έρωτας, ταξίδια της ψυχής και του κορμιού, ξεγνοιασιά, δημιουργία αναμνήσεων. Γιατί η ζωή αξίζει μόνο όσο φτιάχνεις όμορφες αναμνήσεις.
Κάθε μέρα κρύβει κάτι διαφορετικό. Και καμία δεν πρέπει να είναι ίδια με την προηγούμενη. Και κάθε χρονιά θέλω να μαθαίνω κάτι καινούριο. Φέτος ασπούμε εκπληρώθηκε με ξεκάθαρο τρόπο η ευχή. Όποιος σε αγαπάει, μένει μαζί σου. Φίλος, γνωστός, σύντροφος.
Πέρασα τις τελευταίες στιγμές του χρόνου με πολύτιμους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και να το δείχνουν, να διεκδικούν και να κερδίζουν, να λένε αλήθεια, να ζουν. Έτσι μόνο άξιζε να φύγει το 2013. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο σημαντικοί. Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία. :-)

Υ.Γ.1 : Α, Β, λείπετε.
Υ.Γ.2 : λίγα δευτερόλεπτα πριν φύγει το 2013, είπα "ευχαριστώ" και "άντε στο διάολο".