ο νικόλας μου.

θέλω να γράψω ότι είμαι καλά,ότι είναι όλα απλά σε μία ζωή σύνθετη,ότι γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο και δύο υπέροχους φίλους του,και σκέφτομαι άλλα.μα θα μείνω εκεί.
κατηγορήστε όσο θέλετε το ίντερνετ,τα χουμε ξαναπεί αυτά άλλωστε.μα χάρη σε αυτό έχω γνωρίσει απίστευτους ανθρώπους.κι ένας από αυτούς είναι κι ο Ν.ο άνθρωπος απ το τουίτερ που με λέει Αφρούλα.εκείνος που μένει 600 χιλιόμετρα μακρυά,και τον "συναντώ" κάθε μέρα.και που ήρθε η στιγμή να συναντήσω κι από κοντά.
αγάπησα το μυαλό και το χαρακτήρα του από την αρχή.και ήρθε πια μια φωνή και μια μορφή να συμπληρώσει αυτό το πακέτο.
περάσαμε πολλές ώρες μαζί.με κείνον και τα παιδιά.μια φίλη κι ένα φίλο του.πήγαμε για καφέ,μετά θέατρο και μετά στο γκάζι για ποτό.9 ώρες περάσαμε μαζί.κι ήταν λες και τον(τους) ήξερα για χρόνια.ήμουν άνετη,όπως με τους υπόλοιπους φίλους μου.
να,για κάτι τέτοια αξίζει όλη αυτή η ιστορία.
μεγάλο ευχαριστώ για τις στιγμές μαζί σας. :)