τώρα με το τουίτερ,η ανάγκη για γράψιμο έχει μετριαστεί.και είναι φανερό.
παρόλα αυτά ο αγώνας συνεχίζεται.αποφάσισα να σου γράψω και πάλι.όχι γράμμα.μέιλ.το πήρα απόφαση ότι είσαι πολύ πολυάσχολος για μένα.κι αν αυτό σε εμποδίζει να με δεις,τότε πάσο.αλλά αυτά που πρέπει να σου πω,θα στα γράψω.
κι έκατσα και τα έγραψα.την Πέμπτη.κι από τότε τα ξαναδιαβάζω κάθε μέρα.μέχρι το νοέμβρη που θα το δεις κι εσύ.και χθες συνειδητοποίησα το εξής τρομακτικό.το γράμμα γράφτηκε στις 21 Ιουλίου πέρσι.και τελείως συμπτωματικά,21 Ιουλίου φέτος,έγραψα το δεύτερο.με φόβισε αυτή η σύμπτωση,αλλά πια έχω συνηθίσει.
κοιτάζω απ το παράθυρο τη γειτόνισσα.κάθεται στο μπαλκόνι.έχει χάσει τα λογικά της.
υπάρχουν κι άλλα προβλήματα,τελικά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
δεν μπορω να πω, κάνεις προόδους
ΑπάντησηΔιαγραφήγράφεις ένα γράμμα τον Ιούλιο
για να το διαβάσει κάποιος το Νοέμβριο
κι ως τότε το διαβάζεις εσυ καθημερινα...
ερώτηση: έχεις συνειδητοποιήσει πόσο κακο κάνεις στον εαυτο σου;
μάλλον όχι
Αφρουδάκι, κοίτα να χαρεις το καλοκαίρι που τελειώνει σ ένα μήνα και άσε τις μεταχρονολογημένες επιταγες
ή στην καλύτερη περίπτωση, αν έχεις ανάγκη να πεις κάτι πες το!
τα φιλια μου!
:)
Υπαρχουν πολλα εκει εξω, μην αφηνεις τα οποια προβληματα σου να γινονται ο πυρηνας της ζωης σου ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρουλοφιλακια!