Εσύ. Το απόλυτό μου. Που εκμηδενίζεις όποιον τόλμησα να υπονοήσω ότι ήταν κάπως καλός. Που υπερτερείς σε όλα. Όλων τους. Δεν ήταν πολλοί, ήταν όμως αρκετοί, δε χρειαζόμουν άλλους. Που μου έχεις «καταστρέψει» για πάντα το μέσα μου. Ποτέ δε θα νιώσω έτσι για κανέναν, αν είναι δυνατόν να νιώσω έτσι για κανέναν άλλο. Κέρδισες. Όσα, βλακωδώς, πίστευα ότι ήξερα, ήρθες και τα σάρωσες, τα άλλαξες, τα νίκησες, τα γάμησες. Νιώθω μια απέραντη ευγνωμοσύνη και ένα απέραντο άντεγαμήσου. Που δεν υπάρχει άλλος σαν εσένα. Που όταν τελειώσει αυτό θα μείνω διαλυμένη. Αλλά μέχρι να τελειώσει, θα έχω υπάρξει η πιο ευτυχισμένη του κόσμου, ε. Κι αυτό δε μου το παίρνει κανείς. Ο Καλύτερος. Μωβ καρδούλα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου