μετά από σένα ΤΙ;;;

Δεν είναι τυχαία τα τραγούδια τελικά!κάθε άλλο..πάντα είχα ένα περίεργο δέσιμο μαζί τους,πάντα ένιωθα πως είναι γραμμένα για μένα,για την  ψυχολογία μου σε οποιαδήποτε περίσταση..Να αυτό του Πάριου..!Μόλις το άκουσα και αμέσως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.Σα να ξέρει πως μετά από σένα δε θα ξέρω τι μου γίνεται,δε θα μπορώ να "γεμίσω",δε θα μπορώ να νιώσω τα ίδια πράγματα ξανά..Δε θα ΤΟΛΜΗΣΩ να τα νιώσω,πέρα του ότι δε θα είναι εφικτό..Αφενός γιατί θα φοβάμαι μήπως πληγωθώ ακόμα μια φορά και αφετέρου γιατί δε θα έχω εσένα απέναντί μου!Δεν είναι ότι δε θα βρεθεί καλύτερος ή χειρότερος,απλά κανείς δε θα είναι ΕΣΥ..
Υπάρχει "κόσμος",ξέρεις,δικοί μου άνθρωποι,που μου λένε πως χάνω χρόνο απ'τη ζωή μου,πιστεύοντας σε σένα και ελπίζοντας πως θα σε έχω σε αυτήν(όπως και να ναι αυτό)!Και ίσως να έχουν δίκιο,όχι για την πίστη μου σε σένα,αυτό δεν αλλάζει,μα στο ότι έχω αναρτήσει «ΚΛΕΙΣΤΟ» και προχωράω ατάραχη προς το κενό(ή αν θέλεις,το άγνωστο..)!Μα δε με πτοεί όπως καταλαβαίνεις,δε με ενδιαφέρει!Μ'αρέσει η εναλλαγή της φωτιάς με το νερό,με γοητεύει ο κίνδυνος και το ρίσκο!Και παρόλο που με γνωρίζω καλά,παρόλο που ξέρω πως εγώ θα βγω "χαμένη" ξανά,εγώ (πάλι) με θεωρώ κερδισμένη!Μα δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο γεμάτη είναι αυτή η -κατά τα άλλα μισή- ζωή ; Ότι έχω μάθει ΤΟΣΑ καινούρια πράγματα και συναισθήματα;ότι όλα αυτά,κι ας μην τα χρησιμοποιήσω αργότερα,είναι τρομακτικά χρήσιμα εφόδια;Ίσως να μη θέλω να τα χρησιμοποιήσω,γιατί έχουν προέλθει από σένα,κι αν υπήρχε έστω και μία υποψία ότι θα μπορούσα να τα είχα χρησιμοποιήσει «τότε»,για τη δική μας ιστορία,και δεν το έκανα,το σαράκι θα με τρώει μια ολόκληρη ζωή!
Συγγνώμη που δε λειτουργώ σαν αρπακτικό.Που δε μπορώ να σε κάνω να τρέξεις από πίσω μου με τα γνωστά γυναικεία τεχνάσματα..σαν τις γκόμενες που λυσσοκοπάνε για ένα σου βλέμμα,για μία σου κουβέντα,μα προτιμώ να τα κερδίζω τίμια όλα αυτά κάθε φορά!Να τα αξίζω κάθε φορά που μου τα προσφέρεις!Αν μπορώ να σε κερδίσω,θα το κάνω με την αξία μου και όχι με μαγικά ξόρκια!!
Ξενερώνω όταν σου ορμάνε στεγνά!Όχι για μένα,δε ζηλεύω,αντίθετα!Απλά αηδιάζω και λυπάμαι..Λυπάμαι τα «κοριτσάκια» που «πέφτουν χαμηλά»!Και φυσικά πέφτουν χαμηλά με την έννοια του ότι χάνουν την αξιοπρέπειά τους!Να γιατί τις λυπάμαι!Και με ξενερώνουν γιατί δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνουν,παρά σε γοητεύει..Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με,μα έτσι πιστεύω.
Δε θέλω απόψε να σκεφτώ άλλο!Αύριο πάλι!(απορώ αν πιστεύω κι εγώ η ίδια ότι πραγματικά μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και να τον πιέσω να μη σκέφτεται!!)


Τι άλλο να σου πω,τι άλλο να σου δείξω..
Αφού το ξέρεις,το νιώθω ότι το ξέρεις..
Δε με γελούν τα μάτια σου,αυτά τα αλήτικα μάτια σου.



Ποιός να συγκριθεί μαζί σου.. (;!)