πάει καιρός.20 μήνες..

μη μου λέτε χρόνια πολλά,δεν το αντέχω.
όχι επειδή είναι η μέρα των ερωτευμένων.
δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέρα.
όταν είσαι ερωτευμένος είναι πάντα γιορτή.
κάθε μέρα,κάθε ώρα,κάθε δευτερόλεπτο.
και τέλος πάντων,δεν ξαναγράφω γι αυτή την αδιανόητη "γιορτή",
γιατί το κανα και πέρσι.
μη μου λέτε χρόνια πολλά,δεν το αντέχω.
ο μήνας έχει 14.
και πάντα όταν φτάνει αυτή η μέρα,κάθε μήνα,εγώ θρηνώ.
θρηνώ για τον άνθρωπο που έφυγε πλήρης ημερών,
μα όχι πλήρης λέξεων.
τι κακιά συνήθεια που είναι να μη λες τι αισθάνεσαι.
να μη λες σαγαπώ όταν το νιώθεις.
να νομίζεις ότι ο άλλος το γνωρίζει.
κι εγώ την έχω.
δε θυμάμαι να του είπα ότι τον αγαπάω.
ότι ήταν σημαντικός.ότι ήταν ΠΟΛΥ σημαντικός.
ότι θα μου λείψει.
κι όταν μου έλεγε πως όταν πεθάνει
θα θα θα,εγώ βούρκωνα και άλλαζα κουβέντα.
γιατί δεν ήθελα να το σκέφτομαι καν.
λες και έτσι δε θα ρχόταν ποτέ αυτή η στιγμή.
πάει καιρός.20 μήνες..