ήταν κρυφά και σκοτεινά τα βράδια μου.όλα τους ήταν κρυφά.και όλα τους σκοτεινά.
με μια ανάμνηση,ίσως και παραπάνω,να τα πνίγει.
πάντα έτσι ήταν.γιατί να αλλάξουν τώρα;
φοβόμουν μη με δει κανείς λίγο πιο λυπημένη,λίγο πιο σκεπτική,κι αλλάξει γνώμη.για μένα.γιατί με ξέρανε δυνατή,δυναμική.
όμως τα βράδια δεν είμαι έτσι.και δεν το ξέρει κανείς.μόνο εσύ.εδώ.
κι έκρυβα όσο πιο καλά μπορούσα το άλτερ ίγκο μου.τόσο,που παραλίγο να πιστέψω πως δεν υπήρχε.πως τα ονειρεύτηκα όλα μια νύχτα.
κι όμως υπάρχει.και είναι πιο όμορφο από το άλλο,το επιφανειακό.
αρκεί να έχεις χρόνο,όρεξη και παρατηρητικότητα,για να το ανακαλύψεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Διχασμενη προσωπικοτητα μας βγηκες κι εσυ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ανθρωπος κρυβει μεσα του πολλους εαυτους, που κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια, θελουμε και δε θέλουμε!
Τι νεα απο το πατρικο μετωπο;
Το εκοψε ο φαδερ το τσιγαρο οριστικα; Ή δεν την παλευει αλλο;
διχασμένη,τριχασμένη,δεν έχω αποφασίσει ακόμα!χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο έκοψε οριστικά,το πήρε απόφαση.πιο πολύ πήρε απόφαση ότι τον αγαπάμε και μας αγαπάει και είναι κρίμα όλο αυτό να το χαραμίσουμε νωρίς λόγω τσιγάρου:) 27 Γενάρη όλο αυτό.εγώ μετράω αντί για κείνον μέσα μου:Ρ