ήρωες..

κι ενώ συνεχίζω κανονικά τη ζωή μου,σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος,με τα ξεσπάσματα,τα γέλια,τις χαρές,τις λύπες,τα κολλήματα,τους τσακωμούς,τις βόλτες,τις εξόδους,τα πάντα μου,στέκομαι και παρατηρώ.
παρατηρώ ανθρώπους που αν τους ρωτήσεις,τους φαίνεται αστείο που κλαίμε όλοι εμείς.τους φαίνεται αστείο που βαριόμαστε να βγούμε.τους φαίνεται αστείο που δε λέμε πόσο πολύ αγαπάμε τη ζωή.
τους φαίνεται αστείο.μα δε γελάνε.
είναι εκείνοι οι ήρωες που έχουν στις πλάτες τους ένα σταυρό να κουβαλήσουν.και το κάνουν καλά.και αξιοπρεπώς.
έχουν κάποια ασθένεια,όχι γρίπη,όχι ίωση,όχι διαβήτη.
έχουν καρκίνο.AIDS.κι ότι άλλο παρόμοιο ή διαφορετικό σκεφτείς.
κι όμως,παλεύουν καθημερινά για τη ζωή,δεν την έχουν για δεδομένη σε καμία περίπτωση.αγωνίζονται και νικούν.ΠΡΕΠΕΙ να νικούν.ΘΕΛΩ να νικούν.
είναι εκείνοι που αντί να παίρνουν δύναμη από μας,μας τη χαρίζουν απλόχερα.
μας λένε "δες!τα καταφέρνω!τα κατάφερα!το πολεμάω!".
τους συναντώ,μέχρι στιγμής μόνο διαδικτυακά και παίρνω δύναμη.και αναγνωρίζω ότι εκείνα είναι πραγματικά προβλήματα που χρειαζονται προσοχή και αγώνα.
εγώ στη θέση τους δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα,ψέμματα δε μπορώ να πω.κάποια πράγματα πρέπει να τα ζήσεις για να μπορείς να τα αγγίξεις.
ένα μεγάλο μπράβο σε όλους.
κι ένα μεγάλο ευχαριστώ .