δε θα ξεπεράσω ποτέ το θάνατο του παππού μου. ποτέ όμως. μια μυρωδιά, δυο τρεις λέξεις, το αγαπημένο του φυτό, το αγαπημένο του τραγούδι, η φωτογραφία εδωδίπλα. πάντα κάτι θα έρχεται να μου θυμίσει ότι πάντα θα κλαίω σα μωρό παιδί όποτε τον σκέφτομαι. πάντα πάντα πάντα. το μόνο πάντα που πιστεύω. το μόνο πάντα που θα με ακολουθήσει ως το τέλος. το δικό μου αυτή τη φορά.
μου λείπεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου