εγώ.

είμαι η αφροδίτη. για τους νέους φίλους η "αφρούμπα" και για τους παλιούς η "άφρο". είμαι γεμάτη ανασφάλειες και φόβους, πολύ συναισθηματική, πολύ δοτική, πολύ ευαίσθητη, πολύ ντροπαλή και βασικά πολύ συνηθισμένη να δένομαι με ανθρώπους πριν το "επιτρεπτό" (χρονικά) όριο. λογικά έχω κι άλλα τόσα αρνητικά στοιχεία πάνω μου που δε μου ρχονται ή δεν τα θυμάμαι.  δυο χρόνια πριν, ένας κοντινός μου άνθρωπος, ενώ κολυμπούσαμε, με έβαλε να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου. να πω τρία θετικά στοιχεία μου και τρία αρνητικά. είπα με μεγάλη ευκολία τα αρνητικά και κόλλησα στα θετικά. με "μάλωσε" που δε βρήκα κάτι καλό να πω για μένα και μου αράδιασε καμιά δεκαριά πράγματα που θεωρούσα δεδομένα. σε κάθε δυσκολία, το μυαλό μου πιστεύει ότι φταίω εξολοκλήρου εγώ. σα να ανιχνεύει κάθε φορά αυτό που με ενοχλεί σε μένα και να μου λέει με τρόπο ότι πρέπει να το αλλάξω. δεν ξέρω αν οι άνθρωποι αλλάζουν, όμως υποσχέθηκα μία καλύτερη "αφροδίτη" λίγο πριν τελειώσει το 2011 και σκοπεύω να τη φέρω στην επιφάνεια. δε φταίμε για όλα εμείς, δεν είμαστε πάντα εμείς εκείνοι που υστερούν και σε τελική ανάλυση, το μυαλό μας παίζει τόσα παιχνίδια καθημερινά, που δε θα του επιτρέψουμε να μας τρελάνει.  κρίση ταυτότητας ή αυτοκριτική, λίγη σημασία έχει ο τίτλος.