είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

η τζώρτζια.

έλεγα "άσε, μη γράψεις για τη τζώρτζια, το κάνουν άλλοι καλύτερα από σένα".
μα τελικά δεν είναι διαγωνισμός. δεν έχει σημασία ποιός θα βάλει στη σειρά τις πιο εντυπωσιακές λέξεις. σημασία έχει να νιώσεις. να νιώσεις σε όλο σου το είναι την αγάπη που τρέφεις για τη τζώρτζια. να νιώσεις την ανάγκη να την πνίξεις από λατρεία.
είναι τόσο φωτεινή, που θα λεγε κανείς ότι τη βλέπεις απ'τη σελήνη. στο μπλόγκ της (εδώ δηλαδή) θα βρεις τα πάντα για κείνη. εγώ θα καταγράψω μόνο τη δική μου εμπειρία μαζί της. ένα μικρό της κομμάτι βασικά.

"για μένα δε λέει κανείς κάτι κακό, γιατί είμαι άρρωστη" είπε, εκτός των άλλων. και το σκεφτόμουν για μέρες-και ακόμα. μα δεν είναι έτσι. πώς γίνεται να μην την αγαπήσεις; είναι ευγενική. είναι γλυκιά. έχει την πιο όμορφη ψυχή του σύμπαντος και το πιο αγαπησιάρικο χαμόγελο. πρέπει να είσαι τυφλός για να μην τα δεις όλα αυτά.

για δες πόσο την αγαπάει το σύμπαν ολάκερο. <3



Κ*Α*Λ*Ο Τ*Α*Ξ*Ι*Δ*Ι <3

2 σχόλια:

  1. Την αγαπησαμε και ας μην εχουμε μιλησει πολυ για εκεινη.. Οπως ειπες ερχεται το πληρωμα του χρονου που σε κανει να θελεις να βροντοφωναξεις!

    Καλο ταξιδι να της ευχηθω ακομα μια φορα!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τόσο μα τόσο αληθινό...!!

    πρέπει έστω για μια φορά να εκτιμήσουμε την υγεία μας!!

    Τόσο δεδομένο όσο και τόσο σημαντικό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή