τέλος.

είτε θέλουμε είτε δε θέλουμε (μάλλον το δεύτερο), αυτά που έζησα τις δύο τελευταίες μέρες θα τα ζήσουμε όλοι ή τα έχουμε ήδη ζήσει. ή και τα δύο. 
κι εδώ που τα λέμε, αν ήταν να διαλέξουμε, όλοι θα προτιμούσαμε να "φύγει" η γιαγιά ή ο παππούς από τη μαμά ή το μπαμπά. όποια σχέση και να έχεις με εκείνον που φεύγει (που στην προκειμένη περίπτωση η σχέση ήταν η καλύτερη δυνατή), πονάς. πονάς πολύ. σχεδόν δεν αντέχεις τόσο πόνο. αλλά θα περάσει. το ξέρω. το έχω ξαναζήσει, και δυστυχώς θα το ξαναζήσω. όπως όλοι. 
η γιαγιά που έφυγε ήταν η τελευταία μου γιαγιά. κανείς δεν είχε να θυμάται κάτι άσχημο από κείνη, γιατί ήταν ομολογουμένως ο καλύτερος και ο πιο υπομονετικός άνθρωπος που πέρασε από αυτό τον κόσμο. 
ένα βιβλίο έκλεισε.
ένα σπίτι άδειασε.
ένα χαμόγελο έσβησε.
τέλος.