άσε με να σαγαπώ..

περίεργο.είναι στιγμές που σ'έχω ανάγκη όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.κι άλλες που δε θέλω καν να σε έχω στο μυαλό μου.από αντίδραση.επειδή δε σ'έχω.και τότε είναι που λέω πως κάποια στιγμή θα σ'έχω.και θα σε βλέπω όποτε θέλω.χωρίς να σκέφτομαι διπλά και τριπλά αν "ΠΡΕΠΕΙ" να ρθω να σε βρω.ή αν το παρεξηγήσεις.που στην τελική δε θα πρεπε να με νοιάζει και τόσο,αφού θα χεις δίκιο.αναρρωτιέμαι.υπάρχουν κι εδώ κανόνες?και στον έρωτα?και στην αγάπη?
είναι ένα ταξίδι που παρακαλάω να μην τελειώσει γρήγορα.το δικό μου ταξίδι.είσαι κι εσύ εδώ.σε βλέπω.μετά χάνεσαι.εγώ συνεχίζω να σε βλέπω μέσα μου.τι θέλεις?γιατί έρχεσαι?
μη σταματήσεις να ρχεσαι.δε θα το αντέξω.σε παρακαλώ.δεν είναι κακό να παρακαλάς.όταν αξίζει δεν είναι κακό.μη σταματήσεις να με θεωρείς άνθρωπο εμπιστοσύνης.γιατί θα μαι πάντα ένας τέτοιος.παρόλο που δε θα μαι ΜΟΝΟ αυτό.μη σταματήσεις να ρχεσαι.γιατί σε χρειάζομαι.έχω αλλάξει.προς το καλύτερο.κι όλα αυτά χάρη σε σένα.έχω μάθει πολλά.κυρίως εμένα.και σ'ευχαριστώ.μη σταματήσεις να υπάρχεις στη ζωή μου.σε παρακαλώ.ούτε όταν μάθεις τα πάντα.



υπόσχομαι πως κάποια μέρα θα σου μιλήσω.ναι,θα το κάνω.το υπόσχομαι σε σένα και σε μένα.σε ότι κέρδισα απ'αυτή την ιστορία και σ'ότι έχασα.σ'ότι πίστεψα και σ'ότι λάτρεψα μέσα σου.σε σένα και σε μένα.θα το κάνω γιατί δε μπορώ να το κρατάω άλλο μέσα μου.και επιπλέον δε μπορώ να νιώθω πως σε κοροϊδεύω κρύβοντάς σου τη μισή αλήθεια.ψέμματα δε λέω.μόνο αλήθειες.

είναι κατάρα να νιώθεις.ευλογία και κατάρα μαζί.κι αν θέλω να σε ξεπεράσω μία φορά,δέκα είναι που δε θέλω.κι έτσι με νικάει.με νικάει το συναίσθημα στην έδρα μου.χάνω.από μένα.και το κακό(?) είναι πως δε με νοιάζει.ας χάσω.δε θα ναι η πρώτη φορά μα ούτε και η τελευταία.έχω μάθει να αισθάνομαι πολλά.ποτέ μέτρια πράγματα.ούτε με το σταγονόμετρο.αν είναι να δώσω,δίνω ότι έχω.κι αν δε μου μείνει τίποτα,ελπίζω πάντα να γεννηθεί κάτι καινούριο μέσα μου.διαφορετικό.αλλιώτικο.ξεχωριστό.

άσε με να σου δώσω ότι έχω.άσε με να σου μιλήσω.απλά να με κοιτάς στα μάτια.δε χρειάζομαι κάτι άλλο.κι αν δε με δεις να σε κοιτάζω εγώ,θα ναι γιατί δε θα μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.δε φταις εσύ.η ιδέα και μόνο πως θα πρέπει να σου εκμυστηρευτώ κάτι τόσο μεγαλειώδες μου προκαλεί δέος.το μόνο που δε θέλω είναι να αποφύγεις καταστάσεις διπλωματικά.ξέρω,δεν είσαι τέτοιος.νομίζω προτιμώ να μου πεις ότι αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή.νομίζω.

μου αρκεί που σε γνώρισα,αλήθεια μου αρκεί.ίσως τώρα να μην το λέω με όλη μου την καρδιά,να μην το νιώθω 100% ότι αυτό φτάνει.μα με τον καιρό θα το καταλάβω.με ξέρω.

εσύ απλά άσε με να σαγαπώ.όσο πιο πολύ μπορώ.όσο δεν έχω αγαπήσει τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου.κάνε αυτή τη χάρη σε έναν άνθρωπο που αγάπησε εσένα όσο δεν έχει αγαπήσει κανέναν.μια τελευταία επιθυμία πριν το αφήσω κι εγώ να φύγει.πριν εγκαταλείψω τη μάχη.
ορκίζομαι πως δε θα σταματήσω ποτέ να αισθάνομαι.και γι'αυτό ευθύνεσαι κι εσύ.ορκίζομαι πως θα σαι για πάντα ένα κομμάτι μου.όσο ουτοπικό κι αν είναι αυτό το "πάντα",όσο ανύπαρκτο,όσο φανταστικό.θα σ'αγαπώ.♥