*κι έτσι θα σαγαπώ πολύ,και θα σε βλέπω λίγο..*

/στο repeat αυτό../

φυσάει πολύ έξω.
έσπασε το πιαστράκι του παραθύρου,και το έδεσα,ώστε να μένει μισάνοιχτο πάντα.μέχρι να το φτιάξουμε δηλαδή.
φυσάει πολύ έξω.
μέσα δεν ξέρω τι γίνεται.γιατί τέτοια ησυχία.
φυσάει πολύ έξω.
κοίταξα κάτω.τα δέντρα χορεύουν σε ρυθμούς παλαβούς.δυο τρία αυτοκίνητα έφυγαν μπροστά απ το σπίτι μου σε 20 δευτερόλεπτα που πρόλαβαν να περάσουν.
δεν ξέρω αν σου έχω πει ότι μένω δίπλα στη συγγρού.οπότε έχει αρκετή κίνηση τα βράδια.
φυσάει πολύ έξω.μέσα είναι αδιάφορα.κοιμούνται όλοι.εγώ όχι.σκέφτομαι πάλι.μην αναρρωτιέσαι.εσένα σκέφτομαι.τι θα κάνω σκέφτομαι.αποφεύγω να σκέφτομαι τι θα σου πω.δε θέλω καν να τα βάλω σε μια σειρά.προτιμώ να μη μιλάω για λίγο,παρά να κάνω σκονάκι.
φυσάει τόσο πολύ.κι όμως,ο δυνατός αέρας δε μπορεί να παρασύρει το μυαλό μου κάπου αλλού.

***πότε θα λυτρωθώ?***δε θέλω..

είμαι σίγουρη ότι δε σαρέσουν οι απαισιόδοξοι άνθρωποι..
ξέρεις κάτι?ούτε κι εμένα μαρέσουν!
οι ρεαλιστές σαρέσουν?
σκέφτομαι έτσι για να μην απογοητευτώ μετά.πολύ.καλύτερα να μαι προετοιμασμένη,παρά να πετάω στα σύννεφα και μετά ΜΠΑΜΜΜ,να μου ρθει κατακέφαλα!συμφωνείς?

δε θυμάμαι πού ήθελα να καταλήξω.ίσως στο ότι είναι κρίμα να τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση που βιώνω.δε θέλω να τελειώσει,κι όμως ξέρω ότι θα γίνει.είναι κρίμα.γιατί ξέρω ότι το κάτι καλύτερο που κάθε φορά περιμένω δεν πρόκειται να ξανάρθει.

σαγαπάω.κι ας μη στο πω ποτέ.κι ας μην το διαβάσεις ποτέ.σαγαπάω αληθινά.χωρίς προϋποθέσεις.χωρίς αναστολές.χωρίς αλλά.χωρίς τίποτα.απλά και αληθινά.
καλημέρα.