γερή μούτζα..όχι αστεία!

are you ready να διαβάσεις την πιο επεισοδιακή νύχτα ever?
είχαμε γάμο σήμερα,ένας ξάδερφος της μητρός μου.
στο χαλάνδρι.παίρνουμε την κηφησίας.στρίβουμε λεωφόρο πεντέλης.και ανεβαίιιιιινουμε.ανοίγω το χάρτη στο κινητό.που λειτουργεί σαν GPS.χιόνια παντού γύρω(άσχετο)."ρε μαμά,πολύ ψηλά δεν ανεβαίνουμε?".πρώτο τηλεφώνημα για να μας διαφωτίσουν.
"παίρνετε τη λεωφόρο πεντέλης και στην intersport κάνετε αριστερά.εκεί στα 100 μέτρα θα συναντήσετε τον άγιο αθανάσιο."
μπας και το χουμε περάσει?αρχίζουμε να κατεβαίνουμε.κατεβαίνουμε.κατεβαίνουμε.πάμε πάλι πίσω προς κηφισίας.μπαα,δεν το είχαμε περάσει.ανεβαίνουμε.ανεβαίνουμε.ανεβαίνουμε.
"ρε μαμά,εδώ δείχνει ότι πρέπει να το πάρουμε μπλα μπλα μπλα μπλα".σταματάμε σε περίπτερο.μας λέει τι και πώς.
η βρεγμένη γάτα-μάδερ."εεε πάμε έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα"(δηλαδή όπως είχα απ την αρχή πει.) [-.-]
εν τω μεταξύ είχαμε χάσει το μισό μυστήριο.τέεελος πάντων,με τα πολλά φτάσαμε.
το κρύο δεν το σχολιάζω.το χιόνι επίσης.το γεγονός ότι είχαμε μαζί τη γιαγιά και έπρεπε να τη βοηθήσουμε να μπει στην εκκλησία με τα χίλια ζόρια επίσης.οκ,είναι ανηψιός της και δε φέραμε αντίρηση να πάμε όλοι μαζί,αλλά θα δείτε τι έγινε μετά.
τελειώνει το μυστήριο,χαιρετιόμαστε οι φαμίλιες(ήταν και η θεοπούλα εκεί,ναι είναι ξαδέρφη της γιαγιάς! :P)και τελικά φτάνουμε στο caravel,όπου γινόταν η δεξίωση.όλα καλά,όλα ωραία.δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες,ήταν ένας ωραίος γάμος,όπως όλοι οι άλλοι(..)
πάμε τώρα στο ζουμί.γυρνάμε σπίτι,αφήνουμε το αυτοκίνητο έξω απ το γκαράζ,για να βγει η γιαγιά και να ανέβει τα 5 σκαλιά που είναι έξω από την πόρτα της.εγώ απ τη μια μεριά,η μάδερ από την άλλη,να την κρατάμε.στο δεύτερο σκαλί ΤΣΟΥΠ! πέφτει.
κάτω από τον επιδέξιό της βρισκόταν το πόδι μου,και σα να έκατσε πάνω του.ξέρεις,το κανε κάθισμα,ωραιότατα!αρχίζουν,πανικοβάλονται όλοι!να τους λέω και να τους ξαναλέω ότι το πόδι είναι από κάτω της και είναι σαν κάθισμα,δεν έχει πρόβλημα.το θέμα ήταν ότι τα πόδια της ήταν σα λυγισμένα,σα μπλεγμένα.εε τέλος πάντων δε μας βοηθούσε να τη βοηθήσουμε.φωνάξαμε τον αδερφό μου να κατέβει να βοηθήσει και τέλος πάντων τη σήκωσε εκείνος και με τα χίλια ζόρια τα καταφέραμε!
ΟΥΦ!τι ήταν κι αυτό!απαπα δεν το ξανακάνουμε το λάθος!!!!!!!!!!ταλαιπωρήθηκε και εκείνη η καημένη και εμείς!

το άλλο θέμα μου είναι στάσιμο.και ρε γαμώτο,αυτές οι μέρες περνάνε ακόμα πιο βασανιστικά από τον υπόλοιπο καιρό πριν.θα δούμε τι θα γίνει και μ'αυτό!