είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

a week later..

υπάρχει ένα "μέρος" που δε μπορώ να ελέγξω.κι εκεί σε βλέπω συχνά.όποτε έχω ανάγκη να σε δω(μάλλον).είναι εκεί που σε αγγίζω,μα δεν το νιώθω.είναι εκεί που μου μιλάς,μα δεν ακούω τη φωνή σου.είναι εκεί που η ανάσα σου δεν επηρεάζει τα μάγουλά μου.
είμαι καταδικασμένη να σε βλέπω.θέλω δε θέλω.τώρα θέλω.πάντα θα θέλω.μα θα λέω πως δε θέλω.θα σε βλέπω,εκτός κι αν αποφασίσεις να κλειστείς σπίτι σου.κάτι που τώρα δεν κάνεις.γιατί αν το έκανες θα ήξερες από την προηγούμενη τρίτη τι συμβαίνει.τι ΜΟΥ συμβαίνει.
ελπίζω να προλάβεις να μάθεις.

1 σχόλιο:

  1. Κοίτα ατυχία...τωρα βρηκε να λειπει!

    Ας ελπισουμε οτι θα το μαθει συντομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή