*αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ την αρχή..

αυτό το τραγούδι.στο αυτοκίνητο.γύρω στις τέσσερις το πρωί.μία από αυτές τις μέρες.μου θυμίζει εσένα.και τι δε θα δινα να ήμουν μόνη μου εκεί μέσα.να πάω όσο πιο μακρυά γίνεται.έχω ακούσει πως όταν φεύγεις μακρυά ξεχνάς.αλλά δεν το πιστεύω.
και με ρωτάω,θέλεις να ξεχάσεις;και μου απαντάω ένα μεγάλο και έντονο Ο Χ Ι.με ρωτάω,μπορείς να ξεχάσεις;μου απαντάω πάλι.αυτή τη φορά λέω πως δεν ξέρω.πριν σκεφτώ λίγο θα λεγα πάλι Ο Χ Ι.αλλά θα πω το πρώτο.
θα μείνω εδώ να το λύσω.όσο δύσκολο κι αν είναι.θα το λύσω.μ ακούς;βοήθησέ με λίγο κι εσύ και θα το λύσουμε μαζί.ελπίζω σύντομα:)

και τώρα εδώ,στο σπίτι.στο δωμάτιο.χωρίς μουσική.πρώτη φορά χωρίς.ή μάλλον μία από τις λίγες φορές.σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που σε γνώρισα.που σε γνωρίζω.πόσο τυχερή είμαι που νιώθεις όλα αυτά για μένα.ειλικρινά συναισθήματα.και που μπορείς να τα πεις.εγώ δε στα είπα ακόμη.στα έγραψα.τι δειλή που είμαι.
θα στα πω,το υπόσχομαι.στον εαυτό μου κυρίως.το χρωστάω.σε μένα.

διψάω.πίνω νερό.κι άλλο.και κρασί.κι άλλο.σταματάω.θέλω να μαι νηφάλια όταν σου πω το σπουδαίο *σαγαπώ*

ξημερώνει..