είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

εξομολογήσεις..



[χίλια ΠΡΕΠΕΙ μου δένουν τα χέρια..κι ένα ΘΕΛΩ μου δίνει φτερά..]

Είναι ωραίο να μιλάς γι'αυτά που νιώθεις σε κάποιον,είναι κάπως "λυτρωτικό".Και τις τελευταίες μέρες μου συνέβη δυο φορές και μπορώ να πω πως είμαι χαρούμενη που μου δόθηκε η αυκαιρία να το κάνω.Εκτός απ' την κολλητή μου,λίγα άτομα γνωρίζουν πραγματικά πώς αισθάνομαι κάθε στιγμή.Κι αυτό γιατί δεν είμαι άνθρωπος που θα συζητήσει με τον καθένα τα προσωπικά του,ούτε καν με την ίδια μου τη μητέρα.
Σου χω ξαναπεί πως εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους,αλλά αυτές τις δυο μέρες το έκανα πράξη και μου άρεσε τόσο πολύ!Δε φοβήθηκα να ανοιχτώ,δε φοβήθηκα να μιλήσω για πράγματα πολύ δικά μου,που δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα τα λεγα σε δύο ουσιαστικά "άγνωστα" σε μένα άτομα,με τα οποία είχαμε μια θα λεγα "τυπική" και όχι προσωπική επαφή.Όμως τώρα κατάλαβα..Κατάλαβα ότι υπάρχουν άτομα εκεί έξω που δεν έχει σημασία αν τα ξέρεις,υπάρχουν λοιπόν εκείνοι που μας μοιάζουν,που μοιράζονται μαζί μας τις ίδιες σκέψεις και αξίες.Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό!Τι κι αν μας χωρίζουν 300 ή 500 χιλιόμετρα?Τι κι αν μας χωρίζουν 3 ή 9 χρόνια?Οι αντιλήψεις δημιουργούνται αρκετά νωρίς κι ο καθένας μας πορεύεται με αυτές μέχρι όσο πάει..
Χαίρομαι ακόμη γιατί υπάρχουν ακόμα παιδιά αγνά,συναισθηματικά,καθημερινά,φυσιολογικά!Μου λειπαν αυτά,έβλεπα κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια,αυτά τα κενά πρόσωπα,τα κενά συναισθήματα,που τα βάφτιζαν έτσι,ενώ δεν ήταν τίποτα στ'αλήθεια..Αυτό το ψεύτικο που το βλέπεις και καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι παραμύθι.Ενώ είναι τόσο σπουδαίο να σαι αληθινός!Και πραγματικά χάνουν όσοι προσποιούνται το οτιδήποτε..Χάνουν την ουσία.

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω λοιπόν τον άνθρωπο που ακόμα και τώρα,που δε σκέφτομαι τίποτα,με κάνει και βουρκώνω,με κάνει και ανατριχιάζω,με κάνει και ζω..Τον ευχαριστώ που με έφερε σε επαφή με άτομα τόσο αξιόλογα,όπως άλλωστε είναι κι εκείνος..Με άτομα που λογικά δε θα γνώριζα τυχαία,δε θα τα ξεχώριζα αν δεν είχαν προηγηθεί συγκεκριμένα "βήματα"..Ευχαριστώ εκείνον,ευχαριστώ κι εσάς που είστε εσείς..είναι όμορφο να έχεις φίλους που εμπιστεύεσαι..έστω κι αν δεν τους ξέρεις χρόνια ολόκληρα..έστω κι αν τους γνώρισες να,μόλις "χθες".. :)♥

[ ζω..κι ότι μου δοθεί είναι δώρο..ζω..για να στο χρωστάω..
ζω..όσο ζεις στον ίδιο χώρο..ζω..για να ΣΑΓΑΠΑΩ..♥
]

**κι ας είναι τα χρόνια μου σχεδόν δεκαεννιά,ξέρω τι θα πει να αγαπάς αληθινά,και πρέπει να το ξέρεις..**

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου