είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

στην αγκαλιά σου η καρδιά μου έχει σβήσει..

Κατά το μεσημεράκι μαθαίνω για τη συνέντευξη..Βλέπω και τις φωτογραφίες..ΟΚ,λίγο το κακό,κι αυτό μέχρι να ρθει το περιοδικό στα χέρια μου.Έχω φωτογραφία,και ενώ είμαι στο δρόμο για το μάθημα ανοίγω στα κλεφτά το περιοδικό και σε κοιτάζω.Παραλίγο να με πατήσει ένα ασημί X-trail..(Και μ'αρέσει και σαν αυτοκίνητο!Αν με πατούσε δε θα το χα και σε μεγάλη υπόληψη νομίζω!)Τέλος πάντων,τελειώνει το μάθημα και πάω βιαστικά προς τη στάση..Ανοίγω το περιοδικό..

<<
- Πληρώνεσαι από το Dancing with the stars..?
- Όχι,το κάνω αφιλοκερδώς επειδή είναι για καλό σκοπό και επειδή γουστάρω πάρα πολύ το χορό.Δεν παίρνω ούτε ένα ευρώ από το Dancing."

"..Ποτέ μου δεν είχα για θεό μου το χρήμα.Χρωστάω λεφτά σε τράπεζες,σε πιστωτικές,όπως όλοι οι άνθρωποι,δεν στηρίζομαι στους γονείς μου και,αν ήθελα να βγάλω λεφτά,υπήρχαν πάρα πολλοί τρόποι.Θα μπορούσα να πάω σε ένα κλαμπ,να πιώ το ποτό μου και να πληρωθώ.Δεν το κάνω,δεν το γουστάρω καθόλου αυτό."

"..Με αυτό όμως που έχει γίνει κατάλαβα και πότε σε θυμούνται κάποιοι άνθρωποι.Δυστυχώς,οι περισσότεροι θα σε θυμηθούν στη δυσκολία.Με πήραν 500 άνθρωποι όταν βγήκε το θέμα,χτυπούσε το τηλέφωνό μου από το πρωί μέχρι το βράδυ,είχα φρικάρει,αλλά στους περισσότερους δεν απάντησα,ούτε στις κλήσεις ούτε στα μηνύματά τους.Πάρε με,ρε μαλάκα,στη χαρά μου,τι με παίρνεις στη λύπη μου?Πού ήσουν όταν εγώ χαιρόμουν?"

- Αισθάνεσαι ότι έχεις ξεφύγει τα τελευταία δύο χρόνια που είσαι περισσότερο αναγνωρίσιμος?"
- Δεν έχω αλλάξει,ούτε έχω καβαλήσει το καλάμι.Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν και πριν ασχοληθώ με την τηλεόραση,είμαι χορτασμένος,δεν περιμένω απ'την τηλεόραση να μου γεμίσει τα προσωπικά μου κενά.Δεν είμαι σούπερ γκόμενος που θα ουρλιάξουν τα κορίτσια-και δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο-,είμαι κουλ τύπος.

"Δε χρειάζονται τα πενήντα τηλέφωνα την ημέρα,μπορείς και με το ένα τηλέφωνο να κάνεις τον άλλο να νιώσει ασφάλεια.Είμαι χορτασμένος απ'όλα.(-Και απ το σεξ?)-Και απ το σεξ.Δεν είμαι όμως killer,δεν είμαι ο τύπος που θα γυρίσει κάθε βράδυ με διαφορετική γυναίκα στο σπίτι,μου αρέσει να κοιμάμαι μόνος μου.Το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι να κάνεις σεξ.Το θέμα είναι να είσαι με έναν άνθρωπο που να σου κάνει κάτι εγκεφαλικά,να σε γεμίζει με την αύρα του,δε με ενδιαφέρει να έχω απλά μαζί μου δύο βυζιά και έναν κώλο.Εγώ ερεθίζομαι εγκεφαλικά,με κάτι που θα μου πει κάποια,με κάποια ατάκα που θα μου ρίξει."

"Πριν από ένα μήνα ήρθε μια τύπισσα και μου είπε "είσαι ο Π..?",λέω "ναι"."Δε σε γουστάρω καθόλου" συνέχισε,"τι μαλακίες είναι αυτά που κάνεις?".Της έσφιξα το χέρι και της είπα "το εκτιμώ πολύ που είχες το θάρρος και μου το είπες." >>

Δε μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.Θέλω να σε κάνω μια τεράστια αγκαλιά.Με κοιτούν οι περαστικοί.Χάνω το λεωφορείο.Δε με απασχολεί.Είμαι ευτυχισμένη.Είμαι σοκαρισμένη.Όχι,όχι ότι δεν περίμενα ότι σκέφτεται έτσι.Το ήξερα.Απλά για ακόμα μία φορά συγκινήθηκα.

Ευχαριστώ που είσαι έτσι,αλήθεια ευχαριστώ!Τέσσερις συλλαβές είναι μόνο,κι όμως,περικλείουν όλα όσα αισθάνομαι για σένα. "Σ'Α-ΓΑ-ΠΑ-Ω" Ξέρω,είναι λέξη που ακούς κάθε μέρα,όμως δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.Για μένα αγάπη είναι αυτό που νιώθω,αυτό που νιώθει όλο μου το είναι,αυτό που γεμίζει την ψυχή μου κάθε που σε αντικρύζω.Σ'αγαπάω και δε με νοιάζει τίποτα άλλο.Δε με νοιάζει καν αν θα μπορέσω ποτέ να στο εκμυστηρευτώ!Φοβάμαι να το κάνω,όχι γιατί μπορεί να πληγωθώ,ΟΧΙ.Φοβάμαι ότι θα χάσω όλο αυτό που συμβαίνει.Θα χάσω την άνεση που χω μαζί σου αν το μάθεις.Και θα ναι όλα αλλιώς.Όχι από μεριάς μου,εγώ πάντα θα μαι ίδια.Όπως με ξέρεις.Απλά θα αλλάξει η ατμόσφαιρα.Το χω πάθει και ξέρω.Είμαι πραγματικά ευτυχισμένη,όσο τρελό κι αν ακούγεται.Έτσι νιώθω και δεν αλλάζει,δε θα αλλάξει ποτέ.Ακόμα κι αν προχωρήσω δεν πρόκειται να σβήσουν όσα νιώθω.Γιατί όπως έχω ξαναπει,η αγάπη δε χάνεται,είναι πάντα εκεί.ΠΑΝΤΑ.Ούτε γίνεται μίσος,ούτε ξεχνάει.Απλά υπάρχει.Δεν ξέρω πώς να κλείσω,αλήθεια,έχεις πει τα πάντα εσύ.Κλείνω λοιπόν με μία φράση σου που έχω λατρέψει.Μια παλιά φράση που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ.."πες μου τα ελαττώματά σου,αυτά κάνουν έναν άνθρωπο.."
καληνύχτα ♥





είναι το βράδυ που φταίει για τα πιο πολλά που αισθάνομαι..είναι η νύχτα που γαληνεύει τα πάντα,εκτός απ τις ψυχές..και είναι η δική σου θύμιση που τριβελίζει το μυαλό μου..

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

εξομολογήσεις..



[χίλια ΠΡΕΠΕΙ μου δένουν τα χέρια..κι ένα ΘΕΛΩ μου δίνει φτερά..]

Είναι ωραίο να μιλάς γι'αυτά που νιώθεις σε κάποιον,είναι κάπως "λυτρωτικό".Και τις τελευταίες μέρες μου συνέβη δυο φορές και μπορώ να πω πως είμαι χαρούμενη που μου δόθηκε η αυκαιρία να το κάνω.Εκτός απ' την κολλητή μου,λίγα άτομα γνωρίζουν πραγματικά πώς αισθάνομαι κάθε στιγμή.Κι αυτό γιατί δεν είμαι άνθρωπος που θα συζητήσει με τον καθένα τα προσωπικά του,ούτε καν με την ίδια μου τη μητέρα.
Σου χω ξαναπεί πως εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους,αλλά αυτές τις δυο μέρες το έκανα πράξη και μου άρεσε τόσο πολύ!Δε φοβήθηκα να ανοιχτώ,δε φοβήθηκα να μιλήσω για πράγματα πολύ δικά μου,που δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα τα λεγα σε δύο ουσιαστικά "άγνωστα" σε μένα άτομα,με τα οποία είχαμε μια θα λεγα "τυπική" και όχι προσωπική επαφή.Όμως τώρα κατάλαβα..Κατάλαβα ότι υπάρχουν άτομα εκεί έξω που δεν έχει σημασία αν τα ξέρεις,υπάρχουν λοιπόν εκείνοι που μας μοιάζουν,που μοιράζονται μαζί μας τις ίδιες σκέψεις και αξίες.Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό!Τι κι αν μας χωρίζουν 300 ή 500 χιλιόμετρα?Τι κι αν μας χωρίζουν 3 ή 9 χρόνια?Οι αντιλήψεις δημιουργούνται αρκετά νωρίς κι ο καθένας μας πορεύεται με αυτές μέχρι όσο πάει..
Χαίρομαι ακόμη γιατί υπάρχουν ακόμα παιδιά αγνά,συναισθηματικά,καθημερινά,φυσιολογικά!Μου λειπαν αυτά,έβλεπα κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια,αυτά τα κενά πρόσωπα,τα κενά συναισθήματα,που τα βάφτιζαν έτσι,ενώ δεν ήταν τίποτα στ'αλήθεια..Αυτό το ψεύτικο που το βλέπεις και καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι παραμύθι.Ενώ είναι τόσο σπουδαίο να σαι αληθινός!Και πραγματικά χάνουν όσοι προσποιούνται το οτιδήποτε..Χάνουν την ουσία.

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω λοιπόν τον άνθρωπο που ακόμα και τώρα,που δε σκέφτομαι τίποτα,με κάνει και βουρκώνω,με κάνει και ανατριχιάζω,με κάνει και ζω..Τον ευχαριστώ που με έφερε σε επαφή με άτομα τόσο αξιόλογα,όπως άλλωστε είναι κι εκείνος..Με άτομα που λογικά δε θα γνώριζα τυχαία,δε θα τα ξεχώριζα αν δεν είχαν προηγηθεί συγκεκριμένα "βήματα"..Ευχαριστώ εκείνον,ευχαριστώ κι εσάς που είστε εσείς..είναι όμορφο να έχεις φίλους που εμπιστεύεσαι..έστω κι αν δεν τους ξέρεις χρόνια ολόκληρα..έστω κι αν τους γνώρισες να,μόλις "χθες".. :)♥

[ ζω..κι ότι μου δοθεί είναι δώρο..ζω..για να στο χρωστάω..
ζω..όσο ζεις στον ίδιο χώρο..ζω..για να ΣΑΓΑΠΑΩ..♥
]

**κι ας είναι τα χρόνια μου σχεδόν δεκαεννιά,ξέρω τι θα πει να αγαπάς αληθινά,και πρέπει να το ξέρεις..**

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

το χρόνο ΣΤΑΜΑΤΑΩ.. ♥


[τώρα που μ'έχεις μες στην αγκαλιά σου,κράτα με όσο πιο ΣΦΙΧΤΑ μπορείς..]

Ναι,κάποιες φορές μια αγκαλιά είναι αρκετή!Έχω χάσει το μέτρημα,όμως θυμάμαι τόσο
έντονα εκείνα τα 21 δευτερόλεπτα..Η πιο πρόσφατη αγκαλιά σου..τα πιο πρόσφατα 21 δευτερόλεπτα ευτυχίας που θυμάμαι..Ίσως και η μόνη ευτυχία που μετρούσα ασυναίσθητα,ποιός ξέρει γιατί!Είναι στιγμές που θέλεις να παγώσεις το χρόνο,να πάψουν όλα να κινούνται,να κοπούν οι ανάσες και να μαι εγώ..και να μ'έχεις αγκαλιά..σ'αυτά τα χέρια τα μαγικά,τα μαγευτικά,τα διαφορετικά!Να ακουμπώ στο σώμα σου κι εσύ στο δικό μου,να χω τη μυρωδιά σου συντροφιά..ω!τι γλυκιά συντροφιά!Να ναι όλα ακίνητα,άχρωμα,άοσμα,ώστε τίποτα να μη μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή..
Πόση γλύκα μπορεί να συγκεντρωθεί σε έναν άνθρωπο?Κι όμως,νομίζω ότι την έχεις πάρει όλη εσύ!Λίγες ώρες έχω που σε άφησα,κι ακόμα έρχονται όλα στο μυαλό,μα κάθε λεπτομέρεια.Τα πάντα!
Είχα στο νου να σου πω 3-4 πραγματάκια,μα τελικά κατάφερα να θίξω μόνο το ένα!Πού να συγκεντρωθώ!Είσαι ο μόνος άνθρωπος που με κάνει να τρέμω ολόκληρη με ένα του βλέμμα!Μιλάμε για ολικό πάρκινσον!!Να ξέρεις ότι κρατάω όλα όσα μου λες..Και σου χω ζητήσει να θυμάσαι μόνο ένα..Να μην αλλάξεις ΠΟΤΕ..Είναι τόσο σημαντικό,το ξέρεις..Και δε θ'αλλάξεις,το νιώθω.Απλά μερικές φορές λισως θέλουμε κάποιον να μας υπενθυμίζει μερικά πράγματα..
Ζω για την επόμενη φορά που θα σε συναντήσω..Μέχρι τότε,εσένα σκέφτομαι και πάλι..Κι ας είναι όλα γύρω μου διαφορετικά,κι ας κυλάει ο χρόνος,το δικό μου ρολόι σταμάτησε στη στιγμή που μου χαμογέλασες μόλις με είδες..Σ'εκείνη την περίφημη πια αγκαλιά..Μέχρι την επόμενη,τη φρέσκια..Είναι άραγε τυχαία τα όνειρα?Και μπορούμε και τα ελέγχουμε?Γιατί..νομίζω πως το κανα χθες..Δε θυμάμαι τι ακριβώς σκεφτόμουν για σένα πριν κοιμηθώ,μα σίγουρα έπιασε!




Γράφω γιατί νιώθω καλύτερα,γράφω για να θυμάμαι,μα αισθάνομαι ότι γράφοντας αυτά που νιώθω για σένα τα "χαλάω"..ότι χάνουν το πραγματικό τους νόημα,που είναι αλήθεια τόσο βαθύ..ότι καμία λέξη,καμία φράση και καμία παράγραφος δεν ανταποκρίνεται την πραγματική διάσταση των πραγμάτων και των συναισθημάτων..ότι γράφοντάς τα φτηναίνουν,ότι φέυγουν από μένα και τα ξέρεις κι εσύ,και τρομάζεις..γιατί πράγματι,κι εγώ θα τρόμαζα..καλή αντάμωση γλυκιέ μου.. ;-)♥~07.04.10~