είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

αχταρμάς!!!!!!!!!!!!!

δεν ξέρω από πού ν'αρχίσω..
η βδομάδα που μας πέρασε ήταν .. διαφορετική ας την πούμε!
παρακολούθησα ένα τριήμερο συνέδριο(έρχονται λεπτομέρειες),ένα σεμινάριο για την καισαρική τομή,έχασα 3 εκθέσεις φωτογραφίας λόγω άλλων υποχρεώσεων,τρομοκρατήθηκα από ένα περίεργο τηλεφώνημα,είχα φτιάξιμο βαλίτσας(που τελίκά δεν ολοκληρώθηκε-.-) και πολλά πολλά άλλα!!!α!στην οικογένειά μου προστέθηκε ένα ακόμα κουνέλι,θηλυκό αυτή τη φορά:) welcome <3

λοιπόν,είχα την τύχη να παρευρεθώ στο 22ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το AIDS



έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία,ήταν τριήμερο,άκρως πληροφοριακό και επιμορφωτικό!άξιζε πραγματικά!η Θετική Φωνή ήταν εκεί επίσης!(bearούλη σε θυμήθηκα..)



also,έφτασε ο καιρός!την τετάρτη πάμε μόναχο,να δούμε πώς είναι κι αυτή η πόλη στολισμένη!ευτυχώς ξέρουμε τα κατατόπια και θα ναι ευκολότερα τώρα να απολαύσουμε την κάθε στιγμή..οπότε για λίγες μέρες θα μου λείψει η ανάγνωση των φίλων bloggers<3
θα κάνω εντατικά μόλις επιστρέψω:)



το κουλό της ημέρας!πριν από κανα τρίωρο.χτυπάει το σταθερό.απόκρυψη.το σηκώνει η αφροδιτομάνα."πάρε με τηλέφωνο,είναι επείγον!!!" μια γυναικεία φωνή.
"μα ήταν απόκρυψη",η απορία της μάνας!ένα λεπτό μετά,το τηλέφωνο ξαναχτυπά!το σηκώνει ο αφροδιτοπατέρας!"ναι γεια σας,ένας συγγενής σας πρώτου βαθμού νοσηλεύεται στον ευαγγελισμό με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.πάρτε στο νούμερο *τάδε* να μιλήσετε με τον καθηγητή ιατρό *Χ*,να σας ενημερώσει."
κλείνει το τηλέφωνο,αναλαμβάνει η αφροδιτομάνα.παίρνει το νούμερο που μας έδωσαν,ζητάει τον κύριο *Χ*(απάντησε η υποτιθέμενη ρεσεψιονίστ του ευαγγελισμού) και περιμένει να τη "συνδέσουν".το σηκώνει ένας κύριος,και αρχίζει
"μπλα μπλα μπλα συγγενής σας,κωνσταντίνος τάδε.."
"δεν έχουμε συγγενή με τέτοιο όνομα κύριέ μου.πόσων ετών είναι ο κύριος?"
70,απαντάει ο "καθηγητής"."μπλα μπλα μπλα ελάτε από δω μπλα μπλα.."
σε κάποια φάση ρωτάει ο "καθηγητής":ο γιός σας?πώς το λένε το γιό σας?.
η έξυπνη μάνα λέει κύριέ μου,ο γιός μου είναι μια χαρά,εδώ είναι..και ΜΠΑΜ,της κλείνουν το τηλέφωνο!
λοιπόοοον,η αφροδιτομάνα την ψιλιάζεται,γιατί λόγω δουλειάς έχει ακούσει τα άπειρα ευτράπελα με ληστείες,κλοπές,ταυτότητες,γιαγιάδες και λοιπά και λοιπά..
11880,δίνει το νούμερο που μας έδωσαν και ρωτάει πού ανήκει.της δίνουν το τηλέφωνο του ευαγγελισμού,γιατί οι πληροφορίες δεν αναγνωρίζουν το νούμερο.
παίρνει στον ευαγγελισμό,ρωτάει αν αυτός ο αριθμός ανήκει εκεί.αρνητική απάντηση.
παίρνει πάλι το εν λόγω νούμερο και ακούει: "το νούμερο που καλέσατε έχει αλλάξει"
παίρνει την αστυνομία!καταγγέλει το γεγονός και αύριο θα πάνε και στο τμήμα οι αφροδιτογονείς να κάνουν από κοντά την καταγγελία!εγώ η αλήθεια είναι ότι τα χρειάστηκα.γιατί?οι τύποι παίρνουν τηλέφωνο,σου λένε κάτι για συγγενείς σε νοσοκομεία και τέτοια,σε αναγκάζουν να βγεις απ το σπίτι και έρχονται κύριοι και σε ληστεύουν!!!BUT!πόρτες ασφαλείας YES,κίνηση λόγω τοποθεσίας YES,φύλακας κάτω YES,κάγκελα στα παράθυρα YES,τρόπος να μπεις στο σπίτι ανορθόδοξα hopefully NO.με καθησυχάζουν λοιπόν,και μου παραθέτουν παραδείγματα.έχει συμβεί σε ηλικιωμένη να την καλούν στο σπίτι,να της λένε ότι ένας συγγενής(λογικά πέτυχαν το όνομα) είναι στο χειρουργείο και χρειάζονται χρήματα.εκείνη αναφέρει ότι δεν έχει πάνω της και ότι πρέπει να πάει στην τράπεζα.είναι βράδυ(κι εμάς γύρω στις 23.00 μας πήραν!),την ακολουθούν μέχρι την τράπεζα,τα βγάζει και τσουπ!εμφανίζονται και τη ληστεύουν!
γι'αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!μην την πατήσετε άα τύχει κάτι παρόμοιο!!


μπορείς να μην ΚΑΤΑΡΙΕΣΑΙ τέτοιους ανθρώπους?μπορείς να μην τους ΜΙΣΕΙΣ?μπορείς να μη θες να τους ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ με τα ίδια σου τα χέρια?δε μπορείς!καλημέρα,συγχίστηκα πάλι!σκεφτείτε μόνο να φευγαν οι δικοί μου και να μενα εγώ σπίτι,σκεφτείτε το,απλά!!!

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

απλά..




..αναρρωτιέμαι πώς θα είναι η ζωή (μου) χωρίς εσένα.

και πονάει.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

*κι έτσι θα σαγαπώ πολύ,και θα σε βλέπω λίγο..*


/στο repeat αυτό../

φυσάει πολύ έξω.
έσπασε το πιαστράκι του παραθύρου,και το έδεσα,ώστε να μένει μισάνοιχτο πάντα.μέχρι να το φτιάξουμε δηλαδή.
φυσάει πολύ έξω.
μέσα δεν ξέρω τι γίνεται.γιατί τέτοια ησυχία.
φυσάει πολύ έξω.
κοίταξα κάτω.τα δέντρα χορεύουν σε ρυθμούς παλαβούς.δυο τρία αυτοκίνητα έφυγαν μπροστά απ το σπίτι μου σε 20 δευτερόλεπτα που πρόλαβαν να περάσουν.
δεν ξέρω αν σου έχω πει ότι μένω δίπλα στη συγγρού.οπότε έχει αρκετή κίνηση τα βράδια.
φυσάει πολύ έξω.μέσα είναι αδιάφορα.κοιμούνται όλοι.εγώ όχι.σκέφτομαι πάλι.μην αναρρωτιέσαι.εσένα σκέφτομαι.τι θα κάνω σκέφτομαι.αποφεύγω να σκέφτομαι τι θα σου πω.δε θέλω καν να τα βάλω σε μια σειρά.προτιμώ να μη μιλάω για λίγο,παρά να κάνω σκονάκι.
φυσάει τόσο πολύ.κι όμως,ο δυνατός αέρας δε μπορεί να παρασύρει το μυαλό μου κάπου αλλού.

***πότε θα λυτρωθώ?***δε θέλω..

είμαι σίγουρη ότι δε σαρέσουν οι απαισιόδοξοι άνθρωποι..
ξέρεις κάτι?ούτε κι εμένα μαρέσουν!
οι ρεαλιστές σαρέσουν?
σκέφτομαι έτσι για να μην απογοητευτώ μετά.πολύ.καλύτερα να μαι προετοιμασμένη,παρά να πετάω στα σύννεφα και μετά ΜΠΑΜΜΜ,να μου ρθει κατακέφαλα!συμφωνείς?

δε θυμάμαι πού ήθελα να καταλήξω.ίσως στο ότι είναι κρίμα να τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση που βιώνω.δε θέλω να τελειώσει,κι όμως ξέρω ότι θα γίνει.είναι κρίμα.γιατί ξέρω ότι το κάτι καλύτερο που κάθε φορά περιμένω δεν πρόκειται να ξανάρθει.

σαγαπάω.κι ας μη στο πω ποτέ.κι ας μην το διαβάσεις ποτέ.σαγαπάω αληθινά.χωρίς προϋποθέσεις.χωρίς αναστολές.χωρίς αλλά.χωρίς τίποτα.απλά και αληθινά.
καλημέρα.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

κακιά πεθερά..(+saw 7)



μετά από ένα πολύωρο και εξαντλητικό σεμινάριο στο Αρεταίειο Νοσοκομείο που διήρκησε 2 μέρες(κοινώς πάει το σαββατοκύριακο) παίρνω επιτέλους το δρόμο για το γυρισμό.προτιμώ να πάρω λεωφορείο,το οποίο με βγάζει κατευθείαν στη συγγρού,οπότε αποφεύγω τις αλλαγές και τη βαβούρα στο μετρό.
κάθομαι πίσω,και σε μια στάση μπαίνουν δύο ηλικιωμένες.δεν ξέρω γιατί έκατσα,δεν το συνηθίζω.καλύτερα να μπαίνει όποιος είναι κουρασμένος και να κάθεται αμέσως,απ'το να του "παραχωρώ" τη θέση.(άσε,γιατί με έχουν βρίσει δυο φορές που σηκώθηκα για να κάτσει κάποιος άλλος.τους υποτίμησα λέει..).Anyway,σηκώθηκα για να καθίσουν οι δύο κυρίες(η θέση δίπλα ήταν άδεια).βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά μου και σηκώνομαι.με ευχαριστούν και οι δύο,και έκπληκτες παρατηρούν ότι υπάρχει ακόμα νεολαία που κάνει το σωστό.χαμογελάω και βάζω τα ακουστικά μου.η ένταση χαμηλή,τόσο που μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν(ώχουυυυ,όχι για κουτσομπολιό!γενικά το βάζω χαμηλά στο λεωφορείο για να μην ενοχλεί!) :P
η μια λοιπόν άρχισε και έλεγε ότι ο γιός της δεν παντρεύτηκε εκείνη που η μητέρα του ήθελε."Πάρτην παληκάρι μου,μένει στην Εκάλη,έχει δυο αυτοκίνητα,ο μπαμπάκας της είναι επιχειρηματίας,θα σε χώσει στην επιχείρηση!!!!",αλλά εκείνος τίποτα,"θα παντρευτώ αυτήν που αγαπάω!".
το παράπονό της ήταν ότι και οι δύο γιοί της πήραν εκείνες που αγαπούσαν!!!

και έρχομαι εγώ τώρα,η "νεολαία" και ρωτώ: είναι δυνατόν,μάνα πράμα να σκέφτεται έτσι εν έτει 2010?????νόμιζα μέχρι τώρα ότι κατηγορούσαμε σαν κοινωνία εκείνες τις γυναίκες που μπλέκουν με ματσό ηλικιωμένους για να τους γηροκομήσουν και να τους τα φάνε!!και ξαφνικά έρχεται μεγάλη γυναίκα και μου γκρεμίζει την κοσμοθεωρία!

όπως λοιπόν υπάρχει ακόμα η "καλή νεολαία",υπάρχει και η "ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ μη-νεολαία!!!"
ΕΝΤΑΞΕΙ,το καταλαβαίνω,θέλει ο γιόκας της να ζει στα πλούτη,στην πολυτέλεια,ποιός το αρνείται?ΑΛΛΑ πού ξέρει ότι θα ναι ευτυχισμένος!?να την πληροφορήσω ότι δε θα ναι?
και επιτέλους σ'αυτή τη ζωή δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα!έχω βαρεθεί να το ακούω!υπάρχουν ΤΟΣΑ σημαντικότερα πράγματα!αξίες ανυπέρβλητες!που δεν τις βλέπουν με τα μάτια..
αυτά.
λέω να πάω να δω το saw απόψε!(άσχετο..)

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

trendy φιλάνθρωπος(δανεικός τίτλος..)

πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί αν υπάρχουν κι άλλοι ίδιοι με σένα?
και πόσους τέτοιους ίδιους "εαυτούς" έχεις βρει στ'αλήθεια?
ποιοί πραγματικά σου "μοιάζουν"(όχι εξωτερικά,θα καταλάβεις..) και ποιοί το παίζουν,έτσι για να κάνουν το κομμάτι τους?

εγώ τους καταλαβαίνω!
βασικά να αρχίσω αλλιώς!
μοιάζουμε.στο μυαλό.όχι στο ότι έχουμε και οι δύο ένα τέτοιο αηδιαστικό ροζ πράγμα,μα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί/το χρησιμοποιούμε!
θα μου πεις..τόσα δισεκατομμύρια είμαστε σ'ετούτη τη Γη,είναι δυνατό να χουμε όλοι άλλες τόσες διαφορετικές απόψεις?βασικά είναι,αλλά δε συμβαίνει!
τυχαίνει λοιπόν να συμφωνούμε.σε αρκετά(μην πω πολλά και με πείτε υπερβολική!)
τυχαίνει επίσης να υπάρχουν άνθρωποι που σε κοπιάρουν επιδεικτικά!και με ενοχλεί!με νευριάζει,πώς το γράφουν(εκ του πώς το λένε!!!)
όπως επίσης τυχαίνει και να διαφωνούμε.δεν έχω βρει πολλά τέτοια σημεία(για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή δε θυμαμαι κάποιο χαρακτηριστικό)αλλά πραγματικά τι νόημα έχει η ύπαρξη δύο ή περισσότερων ίδιων προσώπων?καμία,απαντώ.



Υ.Γ:δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που επιβεβαιώνομαι..αποδεικνύεις μέρα με τη μέρα,βδομάδα με τη βδομάδα,μήνα με το μήνα,πως αξίζεις κάθε δευτερόλεπτο που σου δωσα μέσα στην ψυχή μου!κάθε μία από τις 377 μέρες.κάθε μία από τις 9067 ώρες.κάθε ένα από τα 544035 λεπτά.κάθε ένα από τα 32642202-203-204-205-206-207 δευτερόλεπτα που ήσουν εδώ δίπλα.κάπου εδώ.κάπου εκεί.άλλοτε νοερά,άλλοτε με σάρκα και οστά.δεν έχει σημασία αυτό.δε με νοιάζει απλά να σε ακουμπάω.για μένα αλλού είναι το νόημα.εκεί που πολλοί δεν το πιάνουν.



σαγαπάω.σήμερα.τώρα.χθες.τότε.αύριο.στις 7 του άλλου μήνα.στις 7 "εκείνου" του νοέμβρη.στης 7 αυτού του δεκέμβρη.στις 7 των μηνών όλης μου της ζωής από "τότε".σίγμα λατρεμένο,σκότωσέ με εσύ απόψε,γιατί εγώ σε θέλω εδώ δίπλα!εδώ μέσα!εδώ γύρω!κάπου εδώ!στο μυαλό!στην καρδιά!ΕΔΩ

*αφορμή ο "trendy φιλάνθρωπος" κι άλλα πολλά..*

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

όλα εσύ..

"τι τυχερός που είναι!και πόσο καλός πρέπει να ναιιι!"

έτσι σε αποκαλεί όποιος σε γνωρίζει μέσα από μένα..δεν ξέρουν ακριβώς ποιός είσαι βέβαια,μα who cares? μέσα πέφτουν,και χαίρομαι τουλάχιστον που σε μαθαίνουν μέσα από τα "μάτια" μου.. γλυκάκι!

[για το τυχερός βέβαια έχω αναστολές!εσύ είσαι τυχερός?εγώ είμαι τυχερή?μήπως άτυχη? πάλι,who knows..?]
iloveyou(μικρό μέγεθος,μεγάλο βάθος..)


*από κάτω ακούγεται αυτό..*

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

is it gettin' better?do you feel the same?





μη με αφήνεις να σου λέω ψέμματα.συνήθως δε λέω.
έχω πει μερικά η αλήθεια είναι,αλλά δεν τα θυμάμαι,οπότε θα ταν ασήμαντα.
που λες,έχω νιώσει ξανά απεριόριστο άγχος.και ναι,είμαι πάλι αγχωμένη.το πιο πολύ που θυμάμαι ήταν η χρονιά των πανελληνίων.κοιμόμουν αργά,2-3? και ξυπνούσα δύο ή τρεις ώρες αργότερα για να διαβάσω πάλι.είμαι νυχτερινός τύπος,όπως έχεις καταλάβει.δε μπορούσα να διαβάσω αν έξω είχε έστω και μία ακτίδα φωτός!έπρεπε να χει πλήρες σκοτάδι για να μπορώ να συγκεντρωθώ.συνήθως είχε και πλήρη ησυχία,γιατί ο αδερφός μου είτε έλειπε είτε ήταν κάτω στον υπολογιστή.
έχω αγχωθεί ξανά και για "γκόμενους"(άθλια λέξη!).πολύ κι εκεί.συνήθως αγχωνόμουν για το αν θα τους αρέσω.αν θα μαι αρκετή για τα θέλω τους.αν θα μαι ικανή να σταθώ πλάι τους.
μετά αυτό άλλαξε.έπρεπε εκείνοι να αγχώνονται γι'αυτά.όχι τίποτα άλλο,αλλά απέκτησα αυτοπεποίθηση,κάτι που δε διέθετα.και ωρίμασα.
αγχωνόμουν και για άλλα.δε θυμάμαι ακριβώς τώρα,αλλά σίγουρα κάτι θα γινόταν πάντα που θα με άγχωνε,λίγο ή πολύ!
και ΚΛΑΣΣΙΚΑ,τώρα είναι αλλιώς.οι αισθήσεις μου με ξεγελούν.ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ!η γεύση είναι διαφορετική.η όραση παίζει παιχνίδια με τη μορφή σου.η ακοή ψιθυρίζει τη φωνή σου.η όσφρηση μαρτυράει παντού την ύπαρξή σου.η αφή γυρεύει το κορμί σου.
όλα τα πήρες με το μέρος σου και τίποτα δεν άφησες για μένα.και αυτό μ'αρέσει τρελά!

το άγχος όμως ΕΚΕΙ,μπάστακας.μέχρι να ξεκαθαρίσουν όλα θα με τρώει.ακόμα και εκείνη τη στιγμή!και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα τα κάνω μαντάρα,μα κρυφά μέσα μου ελπίζω να σαι καλός ακροατής και να ξέρεις να με διαβάζεις,όπως νομίζω ότι ξέρω να διαβάζω εγώ εσένα.

θες να παίξουμε κάτι?εγώ μιλάω,κοιτάζοντάς σε.σου δένω τα μάτια,ώστε να μη μπορείς να με δεις.να μη μπορείς να μου αποσπάσεις την προσοχή.να μην μπορείς να μαγέψεις το μυαλό μου,έστω και στιγμιαία.και ξαφνικά,αφού τελειώσω,να μου αποκαλύψεις ότι το μαντήλι στα μάτια σου ήταν σαν τους καθρέφτες διπλής όψης στις ανακρίσεις.ότι με έβλεπες τόση ώρα.με είδες να δακρύζω.να σε κοιτάζω.να χάνομαι και να επανέρχομαι.θέλεις να το κάνουμε έτσι?
όλα τα άλλα τα αφήνω σε σένα.έτσι κι αλλιώς δε θα χω κάτι άλλο να κάνω..ή να πω..



[δεν έχω καταλήξει ακόμα αν πραγματικά θέλω να διαβάσεις όλο αυτό το "πράγμα" που στήθηκε όχι για σένα,μα κάτι τέτοιο κατέληξε να είναι..μάλλον θέλω βαθειά μέσα μου.αλλιώς δε θα στο έστελνα ποτέ.ίσως πρέπει όταν και αν διαβάσεις,να μάθεις όλα εκείνα που δε θα μπορέσω ποτέ να σου πω.γιατί είμαι ταύρος ρε γαμώτο!με ότι αυτό συνεπάγεται!κι ας προσπαθώ να το πολεμήσω,παραμένω ένας κωλοταύρος!!σταθερός στις απόψεις του,πιστός,ήρεμος,εσωστρεφής,προσγειωμένος και μόνιμα ερωτευμένος με την ψυχή σου..]

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ,ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ,καλημέρα!

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

εκείνη.

παλιά.πολύ παλιά.ήταν ξέγνοιαστη.μου λείπει.δεν ήξερε τι θα πει έρωτας.δεν είχε νιώσει αγάπη αληθινή.ήταν μικρή.ήταν αθώα.μόνο γελούσε πολύ.ευτυχώς αυτό ακόμα το κάνει.έχει αλλάξει.όπως όλοι.ερωτεύεται.χάνεται στους δρόμους της αγάπης.ζει μεγάλες στιγμές.και μικρές.έχει βιώσει το θάνατο.πολύ κοντά.στο μέλλον θα βιώσει και τη γέννηση.θα δει από ασφυκτικά κοντά πάμπολλες γεννήσεις.μα καμία τους δε θα φέρει πίσω εκείνους που έφυγαν.και που θα φύγουν.θα βοηθήσει κόσμο.γυναίκες.ίσως και άντρες.μα κανείς τους δε θα αναπληρώσει το κενό.το κενό που άφησαν εκείνοι που δεν τη βοήθησαν.σήμερα είναι μισή."εκείνος" είναι το υπόλοιπο.πού είναι?δεν ξέρει.μαντεύεις σωστά.τον αγαπάει.σιγά μην τον αγαπάει.είναι λίγο αυτό.τον λατρεύει.κι αυτό λίγο είναι.δεν ξέρω λέξεις που να περιγράφουν τα αισθήματά της.ξέρει τι θα πει αναμονή.ξέρει να περιμένει.ξέρει ΚΑΙ να επιμένει.δεν κάνει πίσω.έχει πολύ καλούς λόγους να κάνει πίσω.μα,όποιος τα παρατάει στη μεση της διαδρομής δεν αγαπ.. δε νιώθει όπως εκείνη.ούτε η ίδια ξέρει πόσο μπορεί να περιμένει.γι'αυτό και έβαλε deadline.για να μην το αφήσει για πάντα.μέχρι τις 7 του δεκέμβρη.λίγο της μένει.λίγο ακόμα.για λίγο ακόμα θα ναι ζωντανή μέσα από κείνον.μετά?δε γνωρίζει το μετά!κανείς δε γνωρίζει το μετά.εικάζει μόνο.

ΜΑΚΑΡΙ αυτό να μην είναι ένα από κείνα τα όνειρα που μένουν στο συρτάρι.

*αν* υπάρχεις
*ότι* κι αν είσαι
*όπου* κι αν βρίσκεσαι
*ΤΩΡΑ* είναι η στιγμή να βοηθήσεις..
σε ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
πολύ.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

είναι ωραίο να χεις φίλους..

οι φίλοι μου είναι οι ψυχαναλυτές μου..
και εξηγώ.
κάθε φορά που βγαίνω με τους παλιούς μου συμμαθητές είναι σα να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε,κι ας είμαστε δυο χρόνια μπροστά!γελάμε όπως τότε,λέμε ιστορίες από τότε,ενημερώνουμε για την τωρινή μας κατάσταση,για τους νέους μας φίλους απ'το πανεπιστήμιο και τα νέα δεδομένα γενικότερα.

η μαρία είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.είναι ο άνθρωπος που μου μοιάζει όσο κανένας.την καταλαβαίνω,με καταλαβαίνει,έχουμε κοινές πορείες,παράλληλες,μα τόσο διπλανές.την αγαπώ σαν αδερφή μου,είναι ο άγγελός μου!

οι φίλες μου από το φροντιστήριο..φίλες πραγματικές,έμπιστες,καθεμιά με την προσωπικότητά της.η αντέλα,ελεύθερο πουλί!η σταυρούλα,το σιγανό ποταμάκι :P!τις αγαπώ!

η γκόλφω μου..σου χω πει πιο παλιά γι'αυτήν και φοβάμαι μη με βαρεθείς:P ψάξε ντε!

η ιωαννίτσα και ο χρηστιδάκος μου..για το φίλο μου τα χω πει χιλιάδες φορές..μη βαριέσαι να ψάξεις και γι'αυτόν-.-
η ιωάννα είναι είδωλο!πατρινιά κι αυτή(σαν τη γκόλφω μου),το μοντέλο της παρέας;) την αγαπώ τη γλυκούλα!

η αννού.φίλη απ το chat του γνωστού μέρους..δεν έχει σημασία να ξέρετε εσείς,ξέρουμε εμείς..έζησε την ιστορία μου από κοντά,την εμπιστεύομαι και την αγαπώ πολύ!ελπίζω κι εκείνη:)

εννοείται ότι δεν ξεχνάω τα κορίτσια από τη σχολή..ο χρόνος θα δείξει αυτό που όλες αισθανόμαστε,αλλά είναι ακόμα βρέφος μέσα μας girls.. ;) θα δείτε..

η εύα και η ελένη.δεν πιστεύω στην e-φιλία.αν δεν ζήσεις τον άλλο από κοντά είναι σα να μην τον ξέρεις!την εύα μου,το αδυναμιάκι μου, το έχω δει από κοντά χμμ..4-5-6 φορές? έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο περισσότερες και στο facebook(που τόσο μισείτε αγαπητοί μου φίλοι) ακόμα πιο πολλές!από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε [στο θησείο;)] ταιριάξαμε τόσο!η ελένη είναι κολλητή της!και φίλη μου πλέον..
σήμερα ήταν η δεύτερη φορά που βρεθήκαμε όλες μαζί!γελάσαμε,μιλήσαμε,φωτογραφηθήκαμε:P μιλήσαμε κυρίως για θέματα καρδιάς..κλασσικό θέμα μεταξύ κοριτσοπαρέας!αλλά μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο με παρακολουθούσαν.λες και το ζούσαν:) κι εγώ το ίδιο,γινόμουν μέρος των ιστοριών τους.και ένιωθα πως έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις! :')

δεν έχει σημασία από πού γνωρίζεις τους φίλους σου!σημασία έχει η φιλία που δημιουργείται να είναι αληθινή.να έχει διάρκεια.να υπάρχει εμπιστοσύνη και αγάπη.αυτά ζητάω και αυτά προσφέρω απλόχερα!γιατί το νόημα της ζωής είναι απλό!δε σας το αποκαλύπτω,βρείτε το μόνοι σας!

σας ευχαριστώ όλους,έναν έναν ξεχωριστά που είστε εδώ και ζείτε μαζί μου όλα αυτά τα σημαντικά που μου συμβαίνουν.. :')

Υ.Γ1: πρώτη φορά ξέρω πως μερικοί από αυτούς για τους οποίους γράφω θα το διαβάσουν..και δεν αισθάνομαι και πολύ καλά,αλλά σας αγαπώ και όλα τα άλλα δε με νοιάζουν.. ;)

Υ.Γ2: στο repeat αυτό..



το λατρεύω.ειλικρινά και ανιδιοτελώς.όπως κι *εκείνον* ..♥

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

ένας μήνας και κάτι(left)

απόψε είναι αλλιώς.κοιτάζω φωτογραφίες.χθες έγραψα καμιά 90αριά σε ένα CD και τις έδωσα για εκτύπωση.ξέχασα να πάω να τις παραλάβω σήμερα.θα πάω αύριο.

οι δικές μας ήταν πρώτες πρώτες.γι'αυτές γίνεται όλη η "φασαρία".θα ρθουν στα χέρια σου και πρέπει να τα έχω έτοιμα όλα από τώρα!

άραγε να με σκέφτεσαι ποτέ?
έτσι,λιγάκι,ξέρεις..
ανθρώπινα..
αυτή η χαζή απορία απόψε με έχει φάει.
λες και έχει καμιά σημασία.
δε μπαίνω στο ρυθμo(chat) πια.
κι όταν με το καλό επιστρέψεις δε θα μπαίνω.
νομίζω.
εκτός και αν δεν αντέξω.
ίσως να "έρχομαι" όταν μου λείπεις πολύ.
να μπαίνω στα κρυφά,να σε βλέπω,να φεύγω.
ούτε αυτό θα το αντέχω,να ξέρεις.
θα θυμάμαι πάντα τα παλιά.
τότε που ήμασταν εσύ,η όλγα,η γκόλφω,η ιωάννα,η κατερίνα,ο νικόλας,ο μάριος,η βάσσια,η ντίνα,η αννού,ο μίντια,κι εγώ.
τότε ήταν η καλύτερη εποχή!

το τι θα ακούω τότε,αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα.
γιατί η αλήθεια είναι ότι χωρίς μουσική δε μπορώ να αναπνεύσω,και τόσα χρόνια με το ρυθμό έχω συνηθίσει.
ίσως το γυρίσω στο λαβ.θα δούμε μέχρι τότε..

κλείνω.
δε θέλω να γράφω άλλο για σένα απόψε.
γιατί χειροτερεύει η κατάστασή μου.
από την άποψη ότι δε βγαίνεις απ'το μυαλό μου πάλι.
θα βάλω ρυθμό.
γιατί σε λίγο καιρό δε θα μπορώ.
σαγαπάω.
κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
κάθε νύχτα όλο και πιο πολύ.
μην τρομάζεις γαμώτο με αυτή τη λέξη.
ένας μήνας έμεινε.και μία μέρα.

όλα εσύ,πάντα εσύ,μόνο,ΜΟΝΟ εσύ..

[μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί..]

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

εκλογές και ΚΛΑΣΣΙΚΟ(πια) ΘΕΜΑ.. :P

υποτίθεται τώρα ότι οι πολιτικοί είναι υπέρ της οικολογίας?εγώ γιατί σε κάθε κολώνα βλέπω τουλάχιστον 3 διαφορετικές φάτσες αναρτημένες σε αφίσα???μόνο εγώ θέλω να αρχίσω να τις κατεβάζω και να τις ρίχνω στην ανακύκλωση?γιατί κάπου εκεί θα καταλήξουν (στην καλύτερη περίπτωση) μετά τις εκλογές..ξοδεύουν ΤΟΣΑ χρήματα για κάτι που ουσιαστικά δεν προσφέρει ΤΙ*ΠΟ*ΤΑ..ξέρουμε ποιοί είναι υποψήφιοι,ξέρουμε επίσης ότι κανείς τους δεν είναι άξιος να βγει,αλλά τέλος πάντων,κάνουμε πέτρα την καρδιά μας,παξιμάδι το απαυτό μας(σε λίγο καιρό) και ρίχνουμε στην κάλπη το όνομα εκείνου που μας "φαίνεται" πιο "άξιος".[μετά βέβαια βλέπουμε τι μ..κία κάναμε και μουτζωνόμαστε!]

σκεφτόμουν έντονα την αποχή,αλλά..μια τρύπα στο νερό είναι κι αυτή!και δε θα τους κάνω και τη χάρη εδώ που τα λέμε!
όποιος είναι να βγει(και στην περίπτωσή μας ο κύριος Ασκούνης,ο άνθρωπος που καταστρέφει την Καλλιθέα επί 12 χρονάκια),θα βγει..είτε με λίγες ψήφους είτε με περισσότερες.
Δεν καταλαβαίνω γιατί το κουράζουμε ακόμα το θέμα..και ακόμα περισσότερο δεν καταλαβαίνω τα κριτήρια των ψηφοφόρων..ένιγουέι..

στο άλλο θεματάκι μας..όπως τα ξέρεις είναι όλα!εγώ το τροπάρι μου,εκείνος ο γλυκός μου ακόμα δεν έχει ιδέα,αλλά έχει μείνει ένας μήνας και κάτι μέχρι να μάθει ότι μπορέσω να αρθρώσω.ψυχολογικά είμαι σε καλό δρόμο,βγαίνω συνέχεια,αποφεύγω όσο μπορώ να μένω μόνη και να σκέφτομαι,συνεχίζω να γελάω ΠΟΛΥ,να απασχολούμαι ΠΟΛΥ,να τρώω ΛΙΓΟ(!),έχω πάρει σβάρνα τα σεμινάρια που μαρέσουν ΤΟΣΟ!! :)
δεν είμαι ούτε σούπερ ουάου ούτε χάλια,γι'αυτό και δε γράφω τόσο συχνά..

*Each time we don’t say what we want to say we’re dying. Make a list of how many times you died this week*

πριν κλείσω,πάρε κι αυτό..αφού το λιωσα που το λιωσα,ας κάνω κι εδώ κανα promo..
τα εύσημα στο φίλο μου..χρηστιδάκο σαγαπώ γι'αυτό το βίντεο(..) και γιατί είσαι εσύ;) μου λείπειιιις γαμώ!παρασκευή σε περιμένω(η κωλοδουλειά σου με νευριάζει,ε?)



(το www.live2sing.gr είναι μία κίνηση που βοηθάει νέα-ή παλιά:P- παιδιά να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους,εκμεταλλευόμενοι την άνεση του σπιτιού τους!έπαθλο,10 χιλιάδες euros,video clip και κάτι άλλο..άντε ντε,μπείτε να το οργώσετε!!!all you have to do είναι να ανεβάσετε εκεί ένα βίντεο με την αφεντομουτσουνάρα σας να τραγουδάει!so simple!κάντε μια βόλτα από κει,ένετε ακόμα μία βδομαδούλα και 3 ολόκληρες μέρες!!!www.live2sing.gr άντεεεεεε φιλιά τραγουδιστά!
[θα στελνα κι εγώ βιντεάκι,αλλά δε θέλω να στερήσω την πρωτιά από κάποιο παιδί που το θέλει πολύ ρε γαμώτοοο!!χαχαχα]