είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ακόμα τον αγαπάει..

Εκείνος ήταν λίγο κάτω από 30.
Εκείνη λίγο πάνω από 19.
Δεν έπρεπε να ανταμώσουν.
Εκείνος δεν το ήξερε.
Εκείνη το ένιωθε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
Τον ήθελε,τον αγαπούσε.
Μα εκείνος όχι.
Εκείνη δε θα πρόδιδε ποτέ τα αισθήματά της.
Εκείνος ήταν διαφορετικός.
Εκείνη τον έβλεπε ίδιο.
Όχι με τούς άλλους,με κείνη.
Εκείνος ήταν μεγάλος.
Εκείνη ανέκαθεν ένιωθε μεγαλύτερη.
Εκείνος είχε τη ζωή του.
Εκείνη ήταν διατεθημένη να ζήσει μια άλλη ζωή.
Μαζί με κείνον.
Όχι μαζί,δίπλα.
Όχι πάνω του,κοντά του.
Να τον έχει κάπου εκεί κοντά.
Να τον προσέχει και να την προσέχει.
Γιατί είχε ήδη ερωτευτεί το μυαλό του.
Τον αγαπούσε.
Έκανε τα πάντα να τον ξεχάσει.
ΨΕΜΜΑΤΑ.
Δεν ήθελε να τον ξεχάσει.
Ούτε καν προσπαθούσε.
Γιατί τον αγαπούσε αληθινά.
Ακόμα τον αγαπάει.
Πιο πολύ από όσο είχε η ίδια φανταστεί ότι θα μπορούσε να αγαπήσει.
Έτσι απλά.
Τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.
Ήθελε να είναι καλά.
Γιατί τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.

Εκείνη είμαι εγώ.
Εκείνος είσαι εσύ.

Δεν έφταιγε εκείνος.
Απλά ήταν υπέροχος.



i love you just the way you are..

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

παιχνίδι παίζεις πάλι..

Ίσως η ζωή να χει δίκιο τελικά..
Να θέλει να με προστατεύσει από κάτι που δε μπορώ να σκεφτώ..
Να μην πρέπει να το ζήσω ολοκληρωτικά αυτό..
Να πρέπει απλά να το περάσω..και να το προσπεράσω..
Μόνο που δεν υπολόγισε κάτι σημαντικό..
Δε με ρώτησε αν μπορώ και αν ΘΕΛΩ πια να το προσπεράσω..
Σταμάτα να με βασανίζεις,σε παρακαλώ!
Μη μου φέρνεις ανθρώπους που μετά θα μου τους πάρεις πάλι πίσω!Δε θα το αντέξω για πολύ ακόμα..

( Σε καμία περίπτωση δε θα προτιμούσα να μη σε είχα γνωρίσει..απλά θα ναι άδικο να «φύγεις» .. )


P.S:Εννέα μήνες ακριβώς πέρασαν από τότε που σε πρωτοσυνάντησα,
μα νιώθω σα να ήταν μόλις χθες.
Εννέα μήνες μου χαρίζεις ευτυχία..
Μακάρι να..ωχ,ξέχασα!έχω πλέον σταματήσει τις ευχές..
Θέλω μονάχα να γελάς :)


I didn't hear you leave
I wonder how am I still here
And I don't want to move a thing
It might change my memory
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me
And I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me
I don't want to call my friends
For they might wake me from this dream


ξ.07.11.09 (3.48)

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Μη σταματήσεις να 'ρχεσαι..



Μπορεί να έχω στο μυαλό μου ότι το συγκεκριμένο story δε υπάρχει περίπτωση να έχει happy end,να πραγματοποιηθεί,μα αλήθεια,δεν το έχω συνειδητοποιήσει και δε νομίζω ότι θα το κάνω..Σαφέστατα ξέρω πως θα τελειώσει όλο αυτό που ζω!Το θέμα είναι ότι ένα μικρό μικρό μικρό μικρό κομμάτι μου ελπίζει ακόμα και τώρα..Ξέρω,ξέρω πως είναι ανόητο.Αλλά βρείτε μου έναν τρόπο να το σταματήσω και θα το κάνω,για το καλό όλων μας!Βρείτε κάποιος το πολυπόθητο κουμπί που σταματάει τα πάντα και τότε θα το πατήσω!!!



Εντάξει,i got busted!!!Δε θα το πατήσω,ομολογώ!Βαθειά μέσα μου δε θέλω να τελειώσει τίποτα!Για την ακρίβεια,γνωρίζοντας ότι ο χρόνος περνάει,θα θελα να πάω πίσω!Μια μέρα πριν σε γνωρίσω!Και αν αναρρωτιέσαι,ΟΧΙ,δε θα άλλαζα τίποτα μα τίποτα!!!Ούτε μια στιγμούλα!Ούτε μια μικρή λεπτομέρεια,τίποτα!Θέλω να ξαναζήσω τα πάντα απ την αρχή!Και να πεις πως δεν τα θυμάμαι!Ίσα ίσα,κάθε διάλογος,κάθε βλέμμα,κάθε χαμόγελο και κάθε πράξη είναι πια μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου.Αυτού,που για μια περίοδο,στο τέλος του σχολείου,πίστευε πως δε χωράει άλλες πληροφορίες πια,γέμισε,φούλαρε!Πού να ξερε λίγους μήνες μετά πως όχι μόνο χωράει ακόμα πολλά,μα είμαι διατεθημένη να το γεμίσω όσο δεν πάει,μέχρι να καεί;) 
Στην αναδρομή μου θα θελα να ξαναζήσω μόνο τις στιγμές μας,και εκείνα τα βράδια που παρόλο που δεν ήσουν εδώ,εγώ έβλεπα στο σκοτάδι τη μορφή σου!

 Αυτό που θέλω να πω δεν είναι κάτι καινούριο!Γέμισες τη ζωή μου με έναν παράδοξο τρόπο,με την απουσία σου,και κάπου κάπου με την παρουσία σου.Και αυτό είναι που βασικά δε θέλω να χάσω,την παρουσία σου στη ζωή μου,όπως-όπου-όποτε!Και πίστεψέ με,δε σε θέλω να μου καλύψεις κάποιο παλιότερο κενό,ούτε καν το κενό του ίδιου του εαυτού σου(!),απλά θέλω να υπάρχεις(παρεπιπτόντως δεν είχα καμία ευκαιρία να σου δείξω πώς πραγματικά είμαι,εκτός από μερικά λεπτά κάθε φορά-άδικο,ε; ).Ή τουλάχιστον να βρω κάποιον τρόπο να καταλαβαίνω πως είσαι καλά!Μου αρκεί..
Σκέφτομαι πάλι πως δε φταις για ότι μου συμβαίνει,δεν έχεις κάνει κάτι επίτηδες:/ Και μετά σκέφτομαι να ρθω να κυνηγήσω τους γονείς σου που σε έκαναν έτσι υπέροχο:Ρ 
Όπως κατάλαβες το κόβω εδώ;) 
Η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(κλασσικά και απότομα-yeah!!!) 
καληνύχτες/καλημέρες :)

μετά από σένα ΤΙ;;;

Δεν είναι τυχαία τα τραγούδια τελικά!κάθε άλλο..πάντα είχα ένα περίεργο δέσιμο μαζί τους,πάντα ένιωθα πως είναι γραμμένα για μένα,για την  ψυχολογία μου σε οποιαδήποτε περίσταση..Να αυτό του Πάριου..!Μόλις το άκουσα και αμέσως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.Σα να ξέρει πως μετά από σένα δε θα ξέρω τι μου γίνεται,δε θα μπορώ να "γεμίσω",δε θα μπορώ να νιώσω τα ίδια πράγματα ξανά..Δε θα ΤΟΛΜΗΣΩ να τα νιώσω,πέρα του ότι δε θα είναι εφικτό..Αφενός γιατί θα φοβάμαι μήπως πληγωθώ ακόμα μια φορά και αφετέρου γιατί δε θα έχω εσένα απέναντί μου!Δεν είναι ότι δε θα βρεθεί καλύτερος ή χειρότερος,απλά κανείς δε θα είναι ΕΣΥ..
Υπάρχει "κόσμος",ξέρεις,δικοί μου άνθρωποι,που μου λένε πως χάνω χρόνο απ'τη ζωή μου,πιστεύοντας σε σένα και ελπίζοντας πως θα σε έχω σε αυτήν(όπως και να ναι αυτό)!Και ίσως να έχουν δίκιο,όχι για την πίστη μου σε σένα,αυτό δεν αλλάζει,μα στο ότι έχω αναρτήσει «ΚΛΕΙΣΤΟ» και προχωράω ατάραχη προς το κενό(ή αν θέλεις,το άγνωστο..)!Μα δε με πτοεί όπως καταλαβαίνεις,δε με ενδιαφέρει!Μ'αρέσει η εναλλαγή της φωτιάς με το νερό,με γοητεύει ο κίνδυνος και το ρίσκο!Και παρόλο που με γνωρίζω καλά,παρόλο που ξέρω πως εγώ θα βγω "χαμένη" ξανά,εγώ (πάλι) με θεωρώ κερδισμένη!Μα δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο γεμάτη είναι αυτή η -κατά τα άλλα μισή- ζωή ; Ότι έχω μάθει ΤΟΣΑ καινούρια πράγματα και συναισθήματα;ότι όλα αυτά,κι ας μην τα χρησιμοποιήσω αργότερα,είναι τρομακτικά χρήσιμα εφόδια;Ίσως να μη θέλω να τα χρησιμοποιήσω,γιατί έχουν προέλθει από σένα,κι αν υπήρχε έστω και μία υποψία ότι θα μπορούσα να τα είχα χρησιμοποιήσει «τότε»,για τη δική μας ιστορία,και δεν το έκανα,το σαράκι θα με τρώει μια ολόκληρη ζωή!
Συγγνώμη που δε λειτουργώ σαν αρπακτικό.Που δε μπορώ να σε κάνω να τρέξεις από πίσω μου με τα γνωστά γυναικεία τεχνάσματα..σαν τις γκόμενες που λυσσοκοπάνε για ένα σου βλέμμα,για μία σου κουβέντα,μα προτιμώ να τα κερδίζω τίμια όλα αυτά κάθε φορά!Να τα αξίζω κάθε φορά που μου τα προσφέρεις!Αν μπορώ να σε κερδίσω,θα το κάνω με την αξία μου και όχι με μαγικά ξόρκια!!
Ξενερώνω όταν σου ορμάνε στεγνά!Όχι για μένα,δε ζηλεύω,αντίθετα!Απλά αηδιάζω και λυπάμαι..Λυπάμαι τα «κοριτσάκια» που «πέφτουν χαμηλά»!Και φυσικά πέφτουν χαμηλά με την έννοια του ότι χάνουν την αξιοπρέπειά τους!Να γιατί τις λυπάμαι!Και με ξενερώνουν γιατί δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνουν,παρά σε γοητεύει..Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με,μα έτσι πιστεύω.
Δε θέλω απόψε να σκεφτώ άλλο!Αύριο πάλι!(απορώ αν πιστεύω κι εγώ η ίδια ότι πραγματικά μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και να τον πιέσω να μη σκέφτεται!!)


Τι άλλο να σου πω,τι άλλο να σου δείξω..
Αφού το ξέρεις,το νιώθω ότι το ξέρεις..
Δε με γελούν τα μάτια σου,αυτά τα αλήτικα μάτια σου.



Ποιός να συγκριθεί μαζί σου.. (;!)