είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

και αυτό θα περάσει.

ήθελε πάντα να έχει τον έλεγχο στη ζωή της. να είναι όλα σωστά, να τα έχει καλά με όλους, να δείχνει και να είναι ευτυχισμένη. όμως όσοι ζουν δίπλα σε αληθινούς ανθρώπους, κρεατένιους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι τίποτα δεν είναι απλό και δεδομένο. κάποιο από τα σχέδιά σου θα αποτύχει, κάποιος από τους φανταστικούς διαλόγους που σκέφτεσαι το βράδυ θα ξεχαστεί μόλις ανοίξεις τα μάτια το πρωί, κάποιος άλλος θα πάει στραβά γιατί δε βούτηξες τη γλώσσα στον εγκέφαλο (όπως αρέσει σε μερικούς να λένε -σε μένα όχι- ), αλλά δεν πειράζει. γιατί είναι αδύνατο να έχουμε τον έλεγχο. τον απόλυτο έλεγχο. είναι αδύνατο να έχουμε μια απάντηση για όλα όσα συμβαίνουν. είναι αδύνατο να εξισορροπούμε πάντα τις καταστάσεις και κυρίως είναι αδύνατο να τα έχουμε καλά με όλους.
στην αρχή νιώθουμε βαθειά αποτυχία. στο τέλος το ξεπερνάμε και προσπαθούμε να τα κάνουμε πάλι όλα όσο πιο σωστά γίνεται.
εγώ έχω ακόμα δρόμο μέχρι το τέλος.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

μια απ'αυτές τις νύχτες.

υπάρχουν μερικές μέρες που θεωρείς ότι σε λατρεύουν όλοι όσοι υπάρχουν στη ζωή σου και εσύ με τη σειρά σου αγαπάς όλους όσους είναι εκεί. κι αν δεν είναι μέρες ολόκληρες, είναι ώρες ή και λεπτά.
μια καλή κουβέντα, κάτι που άφησες να περάσει απαρατήρητο, αλλά σου υπέδειξαν οι άλλοι ότι ήταν αξιοσημείωτο και -τι χαρά- το προκάλεσες εσύ, μια ευχάριστη συνάντηση απ'τα παλιά, μια συζήτηση που σε έκανε καλύτερο άνθρωπο, ένα απόγευμα με αγαπημένους φίλους, ένα "σ'αγαπάω" απ'τον άνθρωπό σου, μια απρόσμενη αγκαλιά απ'τους γονείς σου -που πάντα θα θεωρείς δεδομένους-.
εκείνα τα λίγα λεπτά που νιώθεις ότι όλα πάνε -και ΘΑ πάνε- καλά, ότι δεν υπάρχει κάτι στραβό ή ανάποδο και κανείς και τίποτα δε μπορεί να στο χαλάσει αυτή τη φορά.
κι αν πέσεις για ύπνο ευτυχισμένος, θα ξυπνήσεις ευτυχισμένος. θα είσαι ευτυχισμένος που είναι "αύριο" και υπάρχεις ακόμα.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

"χρόνια πολλά".

περίπου τέτοια ώρα έκοβε τη βασιλόπιτα. και ως μεγαλύτερος και ως εορτάζων και ως ο καλύτερος παππούς του κόσμου, έδινε λεφτά σ'όποιον κέρδιζε το φλουρί. κι έκανε ό,τι περνούσε απ'το χέρι του να είμαι εγώ αυτή. στα κρυφά. το ήξερα. κι όταν το πετύχαινε, έλαμπε από ευτυχία. τσουγκρίζαμε, τρώγαμε, μας έλεγε ιστορίες που βαριόμουν λίγο, αλλά τώρα μου λείπουν. μου λείπουν. τώρα. πολύ.
χαίρομαι που έπιασαν οι ευχές μας. ήταν πολλά τα χρόνια του.

σε μία pub, λίγο πριν το 13.

είπα ότι το 2012 θα ήταν καλύτερο. το υποσχέθηκα. σχεδόν το ορκίστηκα. και για δες.. ΗΤΑΝ!
μου πήρε και μου έδωσε. με πόνεσε και με ευχαρίστησε. με έκανε να δακρύσω απο λύπη και από χαρά. αλλά το βασικότερο είναι ότι άλλαξα εγώ. κι αν δεν πρόλαβα να στο δείξω, έχουμε το 13.
καλή χρονιά, γεμάτη  με αληθινούς ανθρώπους με αληθινά χέρια, που δίνουν αληθινές, σφιχτές αγκαλιές.