είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

πάλι απ'την αρχή.

Ηταν κάποτε ένας άντρας που μύριζε υπέροχα -σαν πράσινο σαπούνι- και με στοίχειωνε τα βράδια και δε μπορούσα να κοιμηθώ. Τους εκμηδένιζε όλους, ακόμη κι εμένα. Και έκλαψα και πέθανα όταν χάθηκε, αλλά γέλασα ξανά μετά από λίγο. Μετά από πολύ εννοώ. Και λέω πάει, μου χάλασε το 7.

Κι όταν ήρθε το αγόρι που φορούσε στη μπλούζα του το 13 είπα ότι υπάρχει αγάπη εδώ. Δεν κοιμόμουν και πάλι, αλλά τουλάχιστον ήταν δίπλα μου το βράδυ. Μα ήταν ψέμα. Και το έδιωξα. Και δεν έκλαψα. Δεν πέθανα. Ούτε μια στάλα.

Ρε συ δεν έπρεπε να κλάψω; Έστω λίγο. Δεν έπρεπε να λυπηθώ που μου χάλασε και το 13; Κάπως να στενοχωρηθώ;

Και τώρα μείναν μόνο 29 νούμερα. Ή 31, πού ξέρεις; Εγώ θα περιμένω. Θα περιμένω να γίνουν όλα πάλι από την αρχή. Διαφορετική αρχή. Μπορείς να μου τη δώσεις;

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Δεν αξίζει. Δεν άξιζε ποτέ.

Αξιοπρέπεια, σεβασμός, εμπιστοσύνη, αλήθεια.

Αν αυτές οι λέξεις δε σου λένε τίποτα, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγεννηθείς, να ξαναπάς σχολείο(και να προσέχεις στο μάθημα τούτη τη φορά), να μάθεις να ακούς τους γονείς σου.

Κι αν ακόμα και τότε δε σου προσφερθούν τα απαραίτητα εφόδια, να κοιτάξεις γύρω σου στην κοινωνία και να αποφασίσεις τι σου αρέσει και τι όχι, τι είναι σωστό και τι λάθος, πώς θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται και πώς όχι, οφείλεις να ανοίξεις δέκα βιβλία και να ξεστραβωθείς. Να ψάξεις από μόνος σου.

Δε νοείται να υπάρχει ανθρώπινο ον που να μη γνωρίζει τους κανόνες συμπεριφοράς, αυτούς τους απλούστατους κανόνες, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Δε νοείται. Αν υπάρχει δίπλα σας ένας τέτοιος άνθρωπος και το αντιληφθείτε, προσπαθήστε να του δείξετε το δρόμο. Αν σας αγνοήσει, ή ακόμα χειρότερα, αν σας φερθεί σκάρτα, παρατήστε τον. Δεν αξίζει -ούτε καν τη λύπησή σας-. Και δεν άξιζε από το πρώτο δευτερόλεπτο.

"Always speak the truth, even if your voice shakes.." , unknown.