είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

εγώ δεν είμαι για σένα, γιατί εσύ δεν είσαι για μένα.

Το δοκίμασα. Το προσπάθησα. Όμως εγώ δεν είμαι για ραντεβουδάκια στο αυτοκίνητο. Εγώ δεν είμαι για πέντε φορές. Δεν είμαι για λιμανάκια και σκοτάδια και αγκαλίτσες και φιλάκια στα απόμερα. Δεν είμαι για παιχνίδια με δεμένα μάτια. Δεν είμαι για όσο και οπότε. 

Εγώ είμαι για πάντα. Είμαι για τα φωτεινά. Για βόλτες, για ξεκάθαρα, για ελεύθερα, για ορθάνοιχτα. Για κουβέντες στο σαλόνι, για φιλιά στο δρόμο και στο σπίτι και σε κόσμο και παντού. Δεν κρύβομαι, δε σε κρύβω, δε θέλω να με κρύβεις. Θέλω να το φωνάζουμε και για την ακρίβεια θέλω να μπορούμε αν θέλουμε να το φωνάξουμε. Θέλω να μη θέλουμε να το φωνάζουμε, απλά να μπορούμε. 

Εγώ δεν είμαι για σένα, γιατί εσύ δεν είσαι για μένα. Λυπάμαι, αλλά έχω αλλάξει. Και αν ήμουν αυτό που ήθελες, θα με μισούσα.