είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

"i will be stalking you all day long"

Μόνο μια χάρη θέλω να μου κάνεις, του είπα· δε θέλω να γίνουμε φίλοι στο φέισμπουκ.
Μα γιατί; ρώτησε ξαφνιασμένος.
Θα μπαίνω κάθε μέρα, κάθε στιγμή όταν δε θα μαι πια εδώ, να κατασκοπεύω τι κάνεις. Ήμουν άπλυτα ειλικρινής.
Κι έχει ένα μήνα που έφυγα -τόσο περίπου άντεξα- και να, πάτησα το κουμπί. Με την ελπίδα να θυμάσαι τι σου ζήτησα και να μη δεχτείς ποτέ ν'ανοίγεται μπροστά μου καθημερινώς η ζωή σου, έστω και διαδικτυακά. Ας το θυμάσαι εσύ, γιατί είδες, εγώ κιόλας το ξέχασα. Λίγο που μου λειψες εσύ, λίγο που νοστάλγησα τα φώτα της πόλης σου. Κάθε βράδυ σας σκέφτομαι εσένα και την πόλη σου. Έντονα και νοσταλγικά.
Will you be back? I will be back.