είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

για σένα. το τελευταίο.

για σένα που ήσουν όνειρο που δε θα πραγματοποιήσω ποτέ. όμως είχα όλη την ελευθερία να σ'αγγίζω. που άλλον δεν έχω κοιτάξει με πιο γεμάτο βλέμμα από εσένα. για σένα που αφιέρωσα ολόκληρο το μυαλό, όλες τις σκέψεις μου δυο χρόνια. 730 μέρες. όλες δικιές σου. κι αυτά εδώ. αυτές οι σελίδες. αυτή η σελίδα.
λυτρώνομαι όταν γράφω για σένα, κι αυτό εδώ υπόσχομαι, ναι, το υπόσχομαι, είναι το τελευταίο. μένεις στο παρελθόν. δε μπόρεσα να σε πάρω στο μέλλον μαζί μου. δε με άφησες.
γράφω και φεύγει κομμάτι από εμένα. ως τώρα έγραφα και απλώς άφηνα ίχνη. τώρα είναι διαφορετικά. γράφω και μετά θα φύγω. όμως εσύ θα μείνεις εδώ. θέλω να μείνεις εδώ. πρέπει να μείνεις εδώ. σου απαγορεύω να ρχεσαι. μείνε. μείνε ανάμνηση, αυτό σου αξίζει. αυτό ΜΟΥ αξίζει.
αντίο, δεν ήσουν ποτέ έτοιμος για "μας". λυπάμαι.

3 σχόλια:

  1. χαχ! Κοπελια. Εσυ περιμενεις καποιον που εφυγε και δεν θα ερθει και περιμενεις και περιμενεις...Για ποιο λογο?

    Ας παρουμε οτι γινεται μαζι μας στο μελλον. Οτι μπορουμε να κουβαλησουμε...Τα υπολοιπα στο διαολο... Δεν μας ανηκει τιποτα ετσι και αλλιως.

    Την καλησπερα μου και καλως σε βρηκα σε μια νυχτα με παρομοιες ανησυχιες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ποτέ να μην λυπάσαι για αυτά που αισθάνεσαι. Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή