Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012
μου λείπεις.
να, είναι παράξενο να ξαπλώνεις στο κρεβάτι απόψε -ειδικά απόψε- και να σαι γυρισμένη στο πλάι και να κλαις, γιατί πάει το δάκρυ απ'το ένα μάτι στ'άλλο κι είναι σα να κλαίει το ένα δυο φορές. στην πραγματικότητα, αγκαλιαζω σφιχτά το μαξιλάρι, αλλά και πάλι μου λείπεις. όπως τότε που μας λέγαν να σφίγγουμε τα δόντια στις δύσκολίες για να περάσουν πιο ανώδυνα, αλλά δεν ήταν καθόλου αλήθεια. μου λείπεις. αυτό είν'αλήθεια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
η μεγαλυτερη αληθεια ειναι αυτη..
ΑπάντησηΔιαγραφήναι.μου λειπεις.ξερεις γιατι;γιατι δεν περασαμε λιγα μαζι.γιατι δε μπορω να ξεχασω τη φωνη σου,τη μυρωδια σου,το χαδι σου,το βλεμμα σου,την αγκαλια και τα φιλια σου..μου λειπεις γιατι δε μπορω να σου μιλω πια οπως ΤΟΤΕ.μου λειπεις γιατι δε μπορω να σε κοιταζω πια στα ματια..στα δυο πανεμορφα ματακια σου..σε ονειρευομαι καθε βραδυ κι απ'την αρχη την επομενη μερα σε σκεφτομαι συνεχεια.ξερω οτι δε θα μαστε ΠΟΤΕ ξανα οπως πριν.και..ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή