είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

μόνο εκείνον που δεν είχα ποτέ ολοκληρωτικά δικό μου.

Δε θυμάμαι κανέναν.
Πραγματική σημασία δεν έδωσα σε κανέναν.
Πραγματική αγάπη, σε κανέναν.

Μόνο εκείνον που δεν είχα ποτέ ολοκληρωτικά δικό μου αγάπησα.
Έτσι, για να δώσω ζωή στις πιο κλισέ φράσεις που έχει σκεφτεί ο νους.
Δεν ξέρω τι με κρατούσε πίσω. Ίσως το ότι κανείς δεν ήταν ούτε καν "απλά καλός".
Βασικά αυτό.

Και δε φταίνε ποτέ απόλυτα -μόνο- εκείνοι.
Τους γεννούσα με ό,τι πιο όμορφο είχα μέσα μου,
τους προσέδιδα χιούμορ, τρόπους, ευγένεια, καλή διάθεση, αίσθημα ασφάλειας, ανδρισμό, ομορφιά, ακόμα και σεξουαλικές επιδόσεις, ενώ έλειπαν όλα αυτά από μέσα τους.

Κι όταν έφευγε ο ενθουσιασμός, έφευγε και το δικό μου κομμάτι από πάνω τους.
Έμεναν γυμνοί από καθετί δικό μου, από οποιαδήποτε επιρροή μου.
Γίνονταν πάλι εκείνοι οι ανιαροί, ανάξιοι λόγου άνθρωποι (ανθρωπάκια) που ήταν πριν τους βάλω στη ζωή μου.
Που αν δεν είχα ανάγκη να δώσω και να πάρω αγάπη -ή κάτι πολύ πολύ λιγότερο και μικρότερο και ευτελέστερο-, ούτε στη σκέψη μου δε θα επέτρεπα να περάσει από δίπλα τους.

Όμως, να, έμαθα τόσα πολλά.
Και λένε ότι μετά απ'την καταιγίδα, βγαίνει το ουράνιο τόξο.
Κι εγώ το βλέπω. Τώρα, το βλέπω. :-)

6 σχόλια:

  1. Όλοι αυτό το ουράνιο τόξο περιμένουμε...
    Χαίρομαι που ήρθε για σένα! Κράτα το :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αγαπητη αφροδίτη,εχουμε συχνη γενικα επικοινωνια μεσω σοσιαλ μιντια,αποφασισα να σου γραψω ανωνυμα γιατι oh well ειμαι κοτα,αλλα πολυ εκνευρισμενη και προβληματισμενη με αυτο που μολις διαβασα.Θα ηθελα λοιπον να σου πω οτι ειναι πολυ λυπητερο,ασχημο,σχεδον ντροπιαστικο το οτι ακυρωνεις αυτους που περασατε τοσα μαζι,ακομα και αν το τελος ηταν το πιο σκατα που υπάρχει.και απο τις συζητησεις μας εχω καταλαβει οτι και τους αγαπησες και περασες καλυτερα απο ποτε!πιστευω οτι προσπαθεις να ξεγελασεις τον ιδιο σου τον εαυτο γραφοντας αυτα τα λογια,να κρυφτεις πισω απο την so called ''ανωτεροτητα'' σου για να κρυψεις ποσο πληγωμενη ησουν και εισαι..θυμαμαι τις κουβεντες μας και τωρα βλεπω εναν αλλον ανθρωπο οχι μονο που δεν αναγνωριζω αλλα μενω εκπληκτη απο πολλα,διαβαζοντας για ''ανθρωπακια και τα λοιπα'',αυτοι που σε εχουν κανει αυτο που εισαι σημερα.Αν και εισαι ενα πονεμενο πλασμα απο την αγαπη χωρις ανταποκριση,αλλα δεν μπορεις δυστυχως να ευτελιζεις τα συναισθηματα σου,ακομα κι αν ειναι τα χειριστα..Αυτα ηθελα να πω,κι εγω να σου πω δεν ειμαι και η καλύτερη που σου στελνω αυτο και αυριο το πρωι θα σου στειλω στο τουιτερ ''καλημερα'' σαν να μην συμβαινει τιποτα,αλλα ηθελα να εκφραση την λυπη και οργη μου για αυτο το ''αισχος''που ανεβασες...γιατι δεν εισαι ΕΣΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπητή-έ ανώνυμε, έτσι θέλεις να μιλήσουμε, έτσι θα μιλήσουμε. :-)
      προφανώς και δε διάβασες πίσω από τις λέξεις. προφανώς και έμεινες στην επιφάνεια. και σαφέστατα δε με ξέρεις. και σαφέστατα δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν ή πόσους αγάπησα στο παρελθόν. ούτε καν εγώ δεν το γνώριζα μέχρι να κάτσω να σκεφτώ. κι αν διάβαζες λίγο προσεκτικότερα, θα διέκρινες ότι σε μένα καταλογίζω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης που εθελοτυφλούσα κι έβλεπα χρυσάφι εκεί που υπήρχε χώμα. επιεικώς χώμα. δεν είναι κακό να βλέπεις ότι κάποιος είναι ανάξιος της αγάπης/συμπάθειας/προσοχής σου. ίσα ίσα, θέλει balls να παραδεχτείς ότι συμβιβάστηκες. το πόσο καλά ή όχι πέρασα, άσε με να το ξέρω εγώ. και, πίστεψέ με, ο χαρακτηρισμός "πονεμένο πλάσμα" καθόλου δε μου ταιριάζει. η τελευταία φορά που πόνεσα, η πρώτη και τελευταία για την ακρίβεια, βρίσκεται 3 χρόνια πίσω. και πια μόνο πόνος δεν έχει μείνει. :-) δεν καταλαβαίνω γιατί το πήρες τόσο προσωπικά αυτό το κείμενο. ήταν και είναι ακριβώς αυτό που νιώθω και πιστεύω. κι αν το θεωρείς "αίσχος", δικαίωμά σου. δικαίωμά μου όμως κι εμένα, να μη με αφορά η γνώμη ενός ανώνυμου.

      Διαγραφή
    2. εγώ που είμαι η κολλητή της (in your face maria) δεν είχα ιδέα ότι είναι πονεμένο πλάσμα. ο αδερφός της τiς προάλλες μου έλεγε πόσο άσχημα πέρασε στην τελευταία της σχέση. οι γονείς της την πειράζουν για το πόσο επιεικής ήταν στις σχέσεις της και οι υπόλοιπoι κολλητoί της (ένα σκαλί κάτω από μένα), κούνησαν το κεφάλι συγκαταβατικά όταν διάβασαν αυτό το κείμενο· επειδή ήταν πράγματα που όλοι βλέπαμε, και έμενε να βρει το θάρρος η αφροδίτη να παραδεχτεί.

      ΑΛΛΑ ΟΧΙ. η άγνωστη φόλλοερ που έχουν πει τρεις καλημέρες και (στο μυαλό της) έχουν συζητήσει βαθιά -με ντι εμς; πόσο αστείο-, ξέρει καλύτερα. Πάω να ενημερώσω φίλους και συγγενείς.

      ΥΓ: πραγματικά, get a life. ξέρω ότι είναι κλισέ και λέγεται ως ειρωνεία αλλά χριστέ μου, get a life

      Διαγραφή
    3. με κουτσομπολεύεις κρυφά με το λέφο?

      Διαγραφή