είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

ο Μ.

Και πέφτω για ύπνο τις ώρες που πρέπει σχεδόν να ξυπνάω. Βγαίνω απ'το σπίτι ώρες που πρέπει σχεδόν να ξυπνάω, έτσι, απλώς για το Φιλί. Σκέφτομαι και δε μπορώ να κοιμηθώ τις ώρες που πρέπει σχεδόν να ξυπνάω. Το κάνει αυτό ο έρωτας ο ξαφνικός. Και σε τσούζει και σε κομματιάζει και σε συνθλίβει και σε καίει και σε τσουρουφλάει υποθετικά. Αλλά προς το παρόν, σου αφήνει δαγκωμένα χείλη και μελανιασμένα πόδια και νυσταγμένα και μεθυσμένα Φιλιά -κα τα πλη κτι κά Φιλιά- και ένα κεφάλι άνω κάτω που δεν ξέρεις αν είναι απ'το ποτό ή από αυτά τα ματάκια που σε κοιτούσαν όλη νύχτα μπροστά στις φίλες σου, γιατί ήταν μέχρι τώρα ο μόνος που ήρθε να πιει μαζί σου ενώ ήσουν με άλλες 8. Για πρώτη φορά. Και σε κρατάει μ'αυτά τα χέρια και σε κοιτάει και σου μιλάει και, ω, Χριστούλη μου, ας σου μιλάει για ώρες ατέλειωτες, ας πας απευθείας για δουλειά. Σάμπως θα κοιμηθώ αυτές τις 1-2 ώρες που μ'άφησες περιθώριο; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου