ακόμα τον αγαπάει..

Εκείνος ήταν λίγο κάτω από 30.
Εκείνη λίγο πάνω από 19.
Δεν έπρεπε να ανταμώσουν.
Εκείνος δεν το ήξερε.
Εκείνη το ένιωθε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
Τον ήθελε,τον αγαπούσε.
Μα εκείνος όχι.
Εκείνη δε θα πρόδιδε ποτέ τα αισθήματά της.
Εκείνος ήταν διαφορετικός.
Εκείνη τον έβλεπε ίδιο.
Όχι με τούς άλλους,με κείνη.
Εκείνος ήταν μεγάλος.
Εκείνη ανέκαθεν ένιωθε μεγαλύτερη.
Εκείνος είχε τη ζωή του.
Εκείνη ήταν διατεθημένη να ζήσει μια άλλη ζωή.
Μαζί με κείνον.
Όχι μαζί,δίπλα.
Όχι πάνω του,κοντά του.
Να τον έχει κάπου εκεί κοντά.
Να τον προσέχει και να την προσέχει.
Γιατί είχε ήδη ερωτευτεί το μυαλό του.
Τον αγαπούσε.
Έκανε τα πάντα να τον ξεχάσει.
ΨΕΜΜΑΤΑ.
Δεν ήθελε να τον ξεχάσει.
Ούτε καν προσπαθούσε.
Γιατί τον αγαπούσε αληθινά.
Ακόμα τον αγαπάει.
Πιο πολύ από όσο είχε η ίδια φανταστεί ότι θα μπορούσε να αγαπήσει.
Έτσι απλά.
Τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.
Ήθελε να είναι καλά.
Γιατί τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.

Εκείνη είμαι εγώ.
Εκείνος είσαι εσύ.

Δεν έφταιγε εκείνος.
Απλά ήταν υπέροχος.



i love you just the way you are..