είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

*εγώ εσένα αγκαλιά θέλω να πάρω..*

Είναι τρελό το πόσοι σε "θυμούνται" στη γιορτή σου!Άνθρωποι που έχεις να δεις ίσως και χρόνια ολόκληρα!Που "ξεχνούσαν" να σε πάρουν να σου πουν ένα γεια μια στο τόσο,να δουν τι κάνεις,πώς πάνε οι σπουδές και άλλα τέτοια.Θα μου πεις..κι εσύ το κάνεις!Όχι,δεν το κάνω!Οκ,κι εγώ είιιιιχα μία συμμαθήτρια στο δημοτικό για παράδειγμα που την έλεγαν Κατερίνα,δεν την πήρα μετά από τόοοοσα χρόνια να της ευχηθώ!Γιατί πολύ απλά χαθήκαμε!Δε λέω,υπάρχουν άτομα που τα βλέπεις λιγότερο συχνά,αλλά με το που βρίσκεστε είναι σα να μην πέρασε μια μέρα!Και ξέρω κι εγώ τέτοια άτομα,που με ξέρουν από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα και βρισκόμαστε συνολικά 30-40-50 μέρες το χρόνο,οι μισές απ τις οποίες το καλοκαίρι!Αυτή η σχέση είναι άλλο.Εδώ μιλάω για εκείνους που είτε σε πάρουν να ευχηθούν είτε όχι,το ίδιο κάνει!Η "σχέση" μένει στα ίδια,δηλαδή είναι ακόμα ανύπαρκτη!
Τέλος πάντων,αυτό με τις γιορτές είναι κάπως το θεματάκι και ας το αφήσουμε!Το σημαντικό είναι ότι ήρθε το φθινόπωρο,μόνο στα χαρτιά δηλαδή,γιατί από ζέστες,καλά πάμε!Έτσι,το τελευταίο μίνι ταξιδάκι μου(με κείνη τη φίλη που σας έλεγα πριν) θα το χαρακτηρίσω φθινοπωρινό,μιας και θα πραγματοποιηθεί μέσα Σεπτέμβρη,κάπου στον Πόρο!Και θα κλείσει τους συνολικά 2 μήνες που έλειψα φέτος από την πρωτεύουσα..
Το φθινόπωρο πάντα για μένα ήταν διαφορετική εποχή,και ήδη έχει αρχίσει να μου φέρνει διάφορα στο μυαλό.Διάφορα παράξενα συναισθήματα,ψυχολογική αναταραχή(που ήδη υπάρχει),θύμησες,άγχος για τα επερχόμενα νοσοκομεία(θέλω να δω τον πρώτο άνθρωπο που θα "φάει" ένεση από μένα!:P) και φυσικά για την εξεταστική,άγχος για το Δεκέμβρη..
Αχ αυτός ο Δεκέμβρης!!Δύο πράγματα θα γίνουν το Δεκέμβρη..Το γνωστό-άγνωστο(αποκάλυψη του..Ιωάννη-βλέπε πιο κάτω) και το δεύτερο ταξιδάκι για φέτος στο Μόναχο(ΝΑΙ,πάλι,γιατί είναι υπέροχο:) ) Ανυπομονώ και για τα.. δύο.. Ας πούμε..Για το ταξίδι ούτως ή άλλως,αλλά για το άλλο δεν είμαι και τόσο σίγουρη.Απ τη μία θέλω όσο ποτέ να γίνει,αλλά απ την άλλη θέλω με το που το κάνω να κρυφτώ όπου βρω εύκαιρα!!Γιατί κλασσικά το μυαλό μου πάει στο "μετά"..
Θα κλείσω,γιατί αυτή η ώρα(22:22-ουάου) δεν είναι δημιουργική!Αν δε δω 2-3-4 μπροστά δε λειτουργώ,καταλαβαίνεις!!



*δεν ξέρω γιατί το αγαπώ τόσο πολύ αυτό το τραγούδι..*

2 σχόλια:

  1. Κοριτσάκι μου, μου επιτρέπεις την οικειότητα;
    Μπαίνοντας και διαβάζοντας διέκρινα ένα άτομο ιδιαίτερο και ευαίσθητο.
    Στα "παιδιά μου θα σε βάλω για ..κατασκοπεία.
    Από μια γιαγιά που αγαπάει τα νιάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για γιαγιά νέα είσαι,αλήθεια στο λέω κι όχι για κοπλιμέντο:) διάβασα κι εγώ τα πάντα σου και να ξέρεις,αγαπώ τους ντόμπρους και σταράτους ανθρώπους,οπότε ο ενικός και η οικειότητα είναι αυτονόητα!!χαίρομαι πολύ που «βρεθήκαμε» κι άσε τον κόσμο να κατηγορεί τέτοιου είδους επικοινωνία!!εμείς ξέρουμε γιατί είμαστε «εδώ»!!φιλιά πολλά γιαγιάκα..:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή