έτσι,τυχαία.όπως γνωριστήκαμε..

ήρθε η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό.που μου χες υποσχεθεί ότι θα έρθει.δεν έγινε όπως περίμενα,αλλά τυχαία.
πέρασε από δίπλα μου ένα σώμα γνώριμο.αμέσως κατάλαβα την πλάτη και τινάχτηκα.μ'αγκάλιασες σφιχτά,αλλά εγώ σκεφτόμουν τι να σου πω για να καταλάβεις ότι είμαι νευριασμένη.σε αποπήρα.δεν έπρεπε.το μετάνιωσα.αλλά με ξέρεις,οπότε δε χρειάζονται εξηγήσεις.
δικαιολογήθηκες για όλα.σε καταλαβαίνω.και ξέρω,το ξέρω ότι κι εσύ με καταλαβαίνεις.
είσαι εδώ.κι εγώ εδώ είμαι.είσαι άνθρωπος.κι εγώ άνθρωπος είμαι.και ίσως αν δε σε έβλεπα σήμερα και δε μου εξηγούσες,να χα αρχίσει να κουράζομαι,να φτανα στα όριά μου.στα όρια του "δεν ξέρω πού βρίσκομαι,δεν ξέρω τι μου γίνεται".
αλλά όχι.μου αποδεικνύεις κάθε φορά ότι είσαι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που υπάρχει στη Γη.που ότι κι αν κάνει δε μπορώ να του κρατήσω μούτρα.γιατί έχει λόγο που κάνει το καθετί.
μου αρέσει που ενδιαφέρεσαι.μου δείχνει ότι εννοείς αυτά που μου πες στο τηλέφωνο.
να προσέχεις τον εαυτό σου,υποσχέσου το!γιατί τον πιέζεις πολύ.κι εγώ θα συνεχίσω να μαι εδώ,κι ας σου λέω διάφορα.
την επόμενη φορά που θα σε δω να είσαι καλά.ορκίσου.