πάλι απ'την αρχή.

Ηταν κάποτε ένας άντρας που μύριζε υπέροχα -σαν πράσινο σαπούνι- και με στοίχειωνε τα βράδια και δε μπορούσα να κοιμηθώ. Τους εκμηδένιζε όλους, ακόμη κι εμένα. Και έκλαψα και πέθανα όταν χάθηκε, αλλά γέλασα ξανά μετά από λίγο. Μετά από πολύ εννοώ. Και λέω πάει, μου χάλασε το 7.

Κι όταν ήρθε το αγόρι που φορούσε στη μπλούζα του το 13 είπα ότι υπάρχει αγάπη εδώ. Δεν κοιμόμουν και πάλι, αλλά τουλάχιστον ήταν δίπλα μου το βράδυ. Μα ήταν ψέμα. Και το έδιωξα. Και δεν έκλαψα. Δεν πέθανα. Ούτε μια στάλα.

Ρε συ δεν έπρεπε να κλάψω; Έστω λίγο. Δεν έπρεπε να λυπηθώ που μου χάλασε και το 13; Κάπως να στενοχωρηθώ;

Και τώρα μείναν μόνο 29 νούμερα. Ή 31, πού ξέρεις; Εγώ θα περιμένω. Θα περιμένω να γίνουν όλα πάλι από την αρχή. Διαφορετική αρχή. Μπορείς να μου τη δώσεις;