τικ τακ.τικ τακ.τικ τακ. CUT!

έχεις ευχηθεί ποτέ να σταματήσει ο χρόνος?



με φοβάμαι..


σήμερα,ήταν η πρώτη φορά που μισούσα το κινητό μου.το μισούσα που δε χτυπούσε.και θα το μισώ μέχρι να χτυπήσει και να σαι εσύ.κι ας πάει να σπάσει η καρδιά μου κάθε φορά που ανάβει το φως και είναι άλλος.θα περιμένω.


update.χτύπησε!συγγνώμη που σκέφτηκα πως δε θα χτυπούσε.έστω κι αν ήταν μόνο για ένα λεπτό! :)

διάλογος..?

-όλα εντάξει?
-ναι!
-δηλαδή?
-το έκανα..
-και?
-τι?
-τελείωσε?(συμπλ.2:o ποιητής εννοεί Η ΙΣΤΟΡΙΑ!απαπα αδερφάκι μου!)
-ναι..
-μέσα σου?
-όχι..
-ακόμα?
-είναι λίγο δύσκολο ξέρεις..
-δηλαδή τον αγαπάς?
-μπορούμε να το αφήσουμε αυτό το θέμα?
-πες μου..να βγει από μέσα σου!
-θα βγει εκεί που πρέπει να βγει.
-αλλάζεις..
-το ξέρω.
-προς το χειρότερο..
-καλύτερα είναι έτσι.
-τον αγαπάς?
-τον λατρεύω.
-τον αγαπάς?
-είναι λίγες οι λέξεις.τον αγαπάω.
-και τώρα τι?
-δεν ξέρω.
-θα περιμένεις?
-εννοείται.
-βγες με τον Β.
-βλέπεις να μαι έτοιμη να βγω με κάποιον άλλο??
-βγες με τον Κ.
-λυπάμαι πες του..
-τον αγαπάς.κι αυτό σε πάει πίσω.αλλά είναι τόσο μεγαλειώδες.
-βλέπεις?καταλαβαίνεις?
-ζήστο!μέχρι το τέλος.κι ας είναι αύριο αυτό.μεθαύριο.κάνε ότι απέμεινε να κάνεις.
-ευχαριστώ που καταλαβαίνεις.
-γι'αυτό είναι ο καθρέφτης.



συμπλ. : αυτό που το μυαλό σας πάει στο πονηρό με ανησυχεί:P δεν είναι όπως "φαίνεται" σε κάποιο σημείο..just to know :)

βαθειές ανάσες και φύγαμε..

ήρθε η στιγμή που σχεδίαζα εδώ και 6 μήνες.ήρθε και είμαι πιο αγχωμένη από ποτέ.σκέφτηκα για ένα δευτερόλεπτο το πισογύρισμα,αλλά αμέσως το πήρα πάλι πίσω.είμαι δυνατός χαρακτήρας,θυμάσαι?
ο νυν,αλλά κι ένας πρώην έρως έχουν αύριο γενέθλια.ας το πούμε τυχαίο το συμβάν,κι ας ευχηθούμε χρόνια πολλά και στους δυο,αλλά και σε όσους άλλους έχουν κάτι να γιορτάσουν..

τρέμω,φοβάμαι,εύχομαι να πάνε όλα καλά.
να μη μου πάρει πολύ καιρό να συνηθίσω στις νέες καταστάσεις.

ευχηθείτε μαζί μου,γιατί με χάνετε.
ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦ!πάω να ετοιμάσω το αυριανό πακετάκι..

απόψε τον αγαπώ περισσότερο από ποτέ.και πάει ένας χρόνος και ένας μήνας.
ακριβώς.
ίσως σταματήσει το ρολόι κάπου εδώ.
ίσως.

"δέκα πλην ένα" has come to town..

To δέκα πλην ένα είναι μια φάση που δημιούργησε η αγαπημένη μου coula (blogger κι εκείνη),όπου ρωτάει 9 ερωτήσεις σε "φίλους" και δέχεται μία.κι έφτασε και η δική μου η σειρά.την ευχαριστώ πολύ και παραθέτω τη συνεντευξούλα..


Στο Δέκα πλην ένα, έχω ξαναπεί πως με ενδιαφέρει να ακούμε τις απόψεις νέων παιδιών για διάφορα θέματα! Σήμερα μαζί μας είναι η Αφροδίτη, μια άκρως συναισθηματική ψυχή η οποία μιλάει για τα πάντα κι εδώ και κυρίως στο ιστολόγιο της με τίτλο Ταξιδεψέ με. Να την καλωσορίσουμε και να την διαβασουμε προσεχτικά. Έχει να μας πει πολλά και σημαντικά! Ας απολαυσουμε λοιπόν άλλον ένα τρόπο σκέψης της νεολαίας μας.
_______________

1) Coula: Πόσο χρονών είσαι; Είσαι νοσηλεύτρια αν δε κάνω λάθος! Δουλεύεις σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο; Πως νιώθει ένα νέο κορίτσι που βιώνει κάθε μέρα τον πόνο και τη μοναξιά καμια φορά των άλλων; Όταν επιστρέφεις στο σπίτι κουβαλάς μαζί τα προβλήματα ή τους προβληματισμούς από τη δουλειά;

Αφροδίτη: Επιτέλους :) !Ήμουν πολύ περίεργη να έρθω στην "παρέα" του Δέκα Πλην Ένα κι εγώ, μόνο και μόνο για να δω τι θα μπορούσε και τι παραπάνω θα θελε να μάθει κάποιος που με γνωρίζει μέσω μιας κατάθεσης ψυχής μου στο διαδίκτυο,και χαίρομαι πολύ γι'αυτό.
Είμαι 19 ετών, σπουδάζω μαιευτική, είμαι στο δεύτερο μισό του πρώτου έτους και κάνω την πρακτική/εκπαίδευσή μου στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών (έχει περάσει ένα εξάμηνο με εργαστηριακά μαθήματα που ουσιαστικά μάθαμε όλες τις νοσηλευτικές πράξεις,που θα μας χρειαστούν πιθανότατα και στη μαιευτική). Αυτές τις Δευτέρες και Τρίτες,και μέχρι τις 7 του Δεκέμβρη θα με δεις στο δεύτερο όροφο, στο χειρουργικό τμήμα. Στα επόμενα εξάμηνα θα επισκευτούμε και άλλα νοσοκομεία. Η αλήθεια είναι ότι όποιο πόστο και να έχεις σε ένα νοσοκομείο, είναι δύσκολα. Πόσο μάλλον για ένα νεαρό κορίτσι που είχε φανταστεί αλλιώς τη ζωή, που δεν είχε γενικά ιδέα για το πόσο μπορεί να υποφέρει κάποιος μέσα σε ένα μέρος που μόνο θεραπεία βρίσκει κανείς(έτσι νόμιζα για πολλά χρόνια).
Ο κόσμος εκεί για μένα είναι "γνώριμος". Στα πρόσωπα των μεγάλων σε ηλικία ανθρώπων βλέπω τον παππού μου, που μόλις πριν ένα χρόνο και 5 μήνες έχασα. Μας λένε ιστορίες, όπως έκανε κι εκείνος, μας αντιμετωπίζουν με μεγάλη ευγένεια οι περισσότεροι (κι όσοι δεν το κάνουν,τους καταλαβαίνω). Δε σου κρύβω πως έχει τύχει δυο-τρεις φορές να βγω δακρυσμένη και να χρειαστώ λίγο χρόνο να συνέλθω. Το "σωστό" είναι, βγαίνοντας από το νοσοκομείο να ξεχνάμε τα πάντα. Στην αρχή είναι δύσκολο, μιλάς για τα πάντα, για κάθε λεπτομέρεια, γιατί είναι κάτι πρωτόγνωρο. Μετά όμως συνηθίζεις. Και τα αποβάλλεις απ' το μυαλό σου. Φαντάζομαι δηλαδή. Ακόμα είμαι σε μεταβατικό στάδιο.

2) Coula: Ποιες αρετές στο χαρακτήρα πρέπει να έχει μια νοσηλεύτρια για να μπορεί να προσφέρει και να βοηθήσει τους αλλους; Και τελικά πιστεύεις πως μπορεί καποιος να κάνει τη δουλειά του όταν δεν του παρέχεται ο κατάλληλος εξοπλισμός; Ξέρουμε όλοι για ελλείψεις στα νοσοκομεία και τώρα θα κοπούν κι άλλα χρήματα από την υγεία. Πως νιώθεις γι' αυτό; Με πόσους και ποιους δαίμονες παλεύετε;

Αφροδίτη: Μια μαία (και γενικότερα οι επιστήμονες υγείας) πρέπει να είναι υπεύθυνη πολύ! Να εμπνέει εμπιστοσύνη στους ασθενείς, να τους κερδίζει με την ευγένεια και το λόγο της. Οφείλει να είναι άψογη στη δουλειά της, γιατί τα λάθη δε συγχωρούνται στο επάγγελμα αυτό. Πρέπει πάντα να έχει στο μυαλό της ότι καθημερινά "παίζει" με μια ανθρώπινη ζωή. Να έχει γερές αντοχές και στομάχι, να μην είναι υπερευαίσθητη(ωχ!). Η κατανόηση είναι μια βασική αρετή που πρέπει να διαθέτει, γιατί συνήθως έρχεται αντιμέτωπη με ανθρώπους που πονούν, πράγμα που τους κάνει λιγότερο υπομονετικούς. Το τελευταίο και κυριότερο συστατικό μιας επιτυχούς σχέσης μαίας-ασθενούς είναι η αγάπη για τον άνθρωπο. Μεγάλο πράγμα!
Ο εξοπλισμός είναι το άλφα και το ωμέγα στο νοσοκομείο. Χωρίς αυτόν η δουλειά δε γίνεται σωστά, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία προφανώς και είναι τεράστιες, το βλέπω κι εγώ που δεν είμαι ακριβώς μέσα στα πράγματα ακόμα. Βλέπουμε θερμόμετρα παλιά, γάντια χαμηλής ποιότητας, πιεσόμετρα(ας μη σχολιάσω) και το νοσηλευτικό υλικό ίσα που φτάνει! Πιστεύω πως έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα τα τελευταία χρόνια(φανερά), αλλά και τα προηγούμενα ακόμα (cou-couloμένα), θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, μέχρι να έρθει κάποιος σαν από μηχανής θεός να μας σώσει. Εκείνον περιμένουμε όλοι μας. Είδα τη λέξη δαίμονες και συγγνώμη που θα το γράψω, μα μόνο οι πολιτικοί μου έρχονται στο μυαλό. Όχι όλοι φυσικά, εκείνοι που κοιμούνται ήσυχα τα βράδια, ενω δε θα πρεπε!

3) Coula: Έχεις δηλώσει πως είσαι φουλ ερωτευμένη. Τι φοβάσαι πιο πολύ; Μη χάσεις τον αγαπημένο σου ή μη χάσεις τον εαυτό σου;

Αφροδίτη: Είμαι σε μια φάση της ζωής μου που πραγματικά έχω σκεφτεί τα πάντα! Ακούω γύρω μου ότι οι γυναίκες έχουν γενικά περίπλοκο μυαλό, αλλά τέτοιο πράγμα δεν το πίστευα! Το μυαλό μου ταξιδεύει συνέχεια! Σκέφτομαι τι θα πω, τι θα μου πει, πώς θα αντιδράσει με αυτό που θα πω. Διανύω μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου.(Θα σας πω λεπτομέρειες στην επόμενη απάντηση).Με τον άνθρωπο αυτό δεν είμαστε μαζί. Ουσιαστικά είναι ένα όνειρο που δύσκολα γίνεται πραγματικότητα. Μια φίλη μου μου λέει ότι είναι τόσο γελοίο το ότι αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο συγκεκριμένα, που καταντάει τέλειο! Σκέφτομαι λοιπόν να του μιλήσω, μετά από ένα χρόνο και ένα μήνα που "παιδεύομαι" μόνη μου, να του ανοίξω την καρδιά μου. Εκείνο που φοβάμαι λοιπόν είναι το μετά. Μην τον χάσω απ' τη ζωή μου.Γιατί με κάνει ευτυχισμένη, κι ας μην είμαστε "μαζί". Χαμογελάω και μόνο που τον βλέπω, και μόνο που τον αγγίζω, και μόνο που τον σκέφτομαι, κι αυτό για μένα είναι ευτυχία. Με τον εαυτό μου τα χω βρει και τα χάνω, που λέει κι ένα άσμα!

4) Coula: Ο έρωτας τσακίζει αν δεν είναι αμοιβαίος. Το έχεις νιώσει ποτέ αυτό;

Αφροδίτη: Έκανες τη σωστή ερώτηση στο σωστό άτομο! Που λες, δεν ξέρω γιατί, αλλά τέτοιους έρωτες έχω βιώσει αρκετούς! Όχι πολλούς, μα πάνω από έναν. Και τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μου τους στέλνει "κάποιος" επειδή μπορώ να τους περάσω. Επειδή το δυνατό εγώ μου έχει μάθει να ξεπερνάει το αδύναμο. Κάθε φορά βγαίνω πληγωμένη όσο δε μπορείς να φανταστείς. Κι αρχίζω να μαζεύω συναισθήματα πάλι και πάλι, μέχρι να βρω τον επόμενο που θα μπορέσει να τα δεχτεί. Είναι αβάσταχτο, μα νομίζω πως έρχεται για καλό! Άλλωστε είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι που λέγεται ζωή και χαίρομαι που δε χρειάστηκε να περάσουν χρόνια πολλά για να το μάθω. Το τωρινό αμόρε δεν έχει ιδέα, να σε πληροφορήσω, οπότε το μετράμε κι αυτό στους έρωτες δίχως ανταπόκριση!

5) Coula: Το blog σου το γνωρίζουν η σχέση σου, οι φίλοι σου και οι συγγενείς; Γράφεις πολύ συναισθηματικά και καταθέτεις πολλούς φόβους σου για το αύριο. Φοβάσαι να εκτεθούν αυτά στα βλέμματα των γνωστών σου ή νιωθεις καλυτερα να σε διάβαζουν άγνωστοι;


Αφροδίτη: Το blog αυτό δημιουργήθηκε για μένα και μόνο. Στην αρχή δηλαδή. Μα ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι είναι ακόμα ο ίδιος. Δε γράφω για να διαβαστούν όλα αυτά, γράφω για να βγουν από μέσα μου. Αργότερα, ως δια μαγείας "βρεθήκατε" όλοι εσείς και χαίρομαι πολύ που κάνουμε παρέα! Την ύπαρξή του γνωρίζουν ελάχιστοι από τους φίλους μου, κανένας από τους συγγενείς μου, μα μέσω αυτού, γνώρισα πολλά άτομα, που μου έστελναν μηνύματα στο facebook και μου μιλούσαν γι'αυτό. "Εκείνος" έχει το λινκ, έχει διαβάσει ένα κείμενο και μόλις γίνουν τα αποκαλυπτήρια ενδέχεται να τον παραπέμψω για άλλη μια φορά εδώ.
Δεν έχω πρόβλημα να "με" διαβάζουν οι φίλοι μου, γιατί βασικά ξέρουν πώς νιώθω, οπότε απλά τα βλέπουν και γραμμένα. Όσο για τους συγγενείς, η αλήθεια είναι ότι δε θα θελα να "με" βρουν εδώ, προτιμώ σαν γνήσιος ΚΛΕΙΣΤΟΣ χαρακτήρας να κρατάω κάποια πράγματα πολύ προσωπικά και εσωτερικά για μένα. Και φυσικά εφόσον έγινε η αρχή, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους(γνωστούς πια) αγνώστους, ίσα ίσα που απολαμβάνω τα σχόλια και τα δικά τους blogs!

6) Coula: Έχεις γράψει ποτέ ποίηση για εκείνον; Έχεις μπει στη διαδικασία να δημιουργήσεις κάτι για τον έρωτά σου; Γενικά διαβάζεις ποίηση;

Αφροδίτη: Η ποίηση δεν ήταν ποτέ αγαπημένη μου. Δε διάβασα ποτέ, παρά μόνο στο σχολείο. Προτιμώ πάντα να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική, τους στίχους, και ναι, έχω γράψει κάποια στιχάκια για κείνον, πολύ πολύ ερασιτεχνικά! Πάντα όμως θαύμαζα εκείνους που έχουν την ευχέρεια να δημιουργήσουν γραπτό λόγο. Ένας άλλος τρόπος έκφρασης για μένα είναι και η φωτογραφία. Όταν είμαι σε τέτοια φάση λοιπόν, φαίνεται από τις φωτογραφίες μου. Πιο ρομαντικές, με πιο ζεστά θέματα, πιο μυστηριώδη.

7) Coula: Στη ζωή της Αφροδίτης τι ρόλο παίζει το άγχος; Υπάρχει ή το αποβάλλεις;

Αφροδίτη: Το άγχος υπάρχει στη ζωή μου μόνο εκεί που πραγματικά θα πρεπε να υπάρχει. Στην καθημερινότητά μου όχι, δε θα λεγα ότι αγχώνομαι ιδιαίτερα, κι αν εξαιρέσουμε την περίοδο των εξετάσεων στο σχολείο, τις Πανελλήνιες (που πραγματικά ήταν στα όρια) και τις εξεταστικές, άγχος δε βλέπω κάπου αλλού. Άντε,ας μην κρύψω το άγχος που έχω για το πώς θα πάει η επερχόμενη συνάντηση.. :)

8) Coula: Πως διασκεδάζεις; Ποιους τρόπους ψυγαγωγίας επιλέγεις για να περνάς καλά;

Αφροδίτη: Είμαι πολύ βολικός άνθρωπος. Όπου και να με βάλεις περνάω καλά, αρκεί να με εμπνέει η παρέα! Γελάω πολύ και δυνατά, αυτό είναι το κύριο ενδεικτικό ότι μου αρέσει εκεί που είμαι. Διασκεδάζω το ίδιο πολύ μέσα στο σπίτι με καλούς φίλους, ταινία, κρασάκι και κουβέντα και το ίδιο έξω για ποτό, για καφέ, για ο,τιδήποτε. Μου αρέσει να πηγαίνω στα "μπουζούκια", αλλά μισώ τα σκυλάδικα! Βγάζω σπυριά με τον Κιάμο και την Πάολα!!! Αγαπώ τις μουσικές σκηνές και πιο πολύ τις συναυλίες!!!(ιδιαίτερα του αγαπημένου μου Μιχάλη Χατζηγιάννη), που εντάξει, πες ότι είναι της ηλικίας, αλλά δε μπορώ να σταματήσω να τον ακούω, αλήθεια! Επίσης,μου αρέσει να βγαίνω έξω με φίλους για φαγητό, για ταινία, για βόλτα. Είμαι βολικός άνθρωπος, θα το ξαναγράψω για να το εμπεδώσετε όλοι!χαχα

9) Coula: Ποσους φίλους θεωρείς πως έχεις και θα τους ονόμαζες καρδιακούς; Τι δένει μια φιλία; Ποιες θυσίες χρειάζονται για να διασώσεις μια φιλία;

Αφροδίτη: Το χέρι μου στη φωτιά το βάζω για πολύ λίγα άτομα. Όχι ότι οι υπόλοιποι δεν το αξίζουν, αλλά δεν έχω αποδείξεις ότι θα είναι στο πλάι μου για μια ζωή. Η κολλητή μου η Μαρία είναι πολύ σπουδαία για μένα. Έχουμε περάσει πολλά μαζί, ήταν καρμικό να βρεθούμε. Είμαστε ίδιες σε πολλά, κι αυτό κάνει τη σχέση αυτή έντονη και δυνατή! Είναι ωραίο να έχεις φίλους που δε χρειάζεται να τους λες πολλά για να σε καταλαβαίνουν. Το ίδιο κι εκείνοι. Η δεύτερη φίλη που "ξεχωρίζω" είναι η Γκόλφω μου. Φίλη αρχικά του "αμόρε", γνωριστήκαμε μέσω εκείνου και ταιριάξαμε αμέσως! Είναι πλέον ένα από τα δυνατά χαρτιά της ζωής μου. Η φιλία δε μετριέται σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα. Είχα φίλη 9 χρόνια που με "πρόδωσε", κι έμαθα ότι σημασία δεν έχει ο χρόνος που μετράς με κάποιον,αλλά το πόσο σε γεμίζει,το πόσο σε εμπιστεύεται και τον εμπιστεύεσαι. Οι υπόλοιποι που συγκαταλέγονται στους φίλους μου το γνωρίζουν ήδη, γιατί είμαι ξεκάθαρη με τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Όταν δε γουστάρω κάποιον το καταλαβαίνει. Κι αυτό είναι το καλύτερο κατ'εμέ! Για τη φιλία, αυτή την τόσο ιερή σχέση, θα μπορούσα να κάνω πολλά. Σ'αυτές τις περιπτώσεις λένε "δοκίμασέ με", μα μέχρι στιγμής δε θυμάμαι να χω κάνει μεγάλες θυσίες. Πάντως αυτό που κυκλοφορεί σαν ερώτηση, αν θα πρόδιδες μια φιλία για έναν έρωτα, είμαι κάθετη και κατηγορηματική. Ένας καλός φίλος θα ναι πάντα εκεί. Ένας περιστασιακός έρωτας ίσως και να μην είναι.

10) Αφροδίτη: Και τώρα οι δυο μας κοπελάρα! Πες μου λοιπόν, σε μένα που ψάχνομαι ακόμα. Πιστεύεις ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο?Και ότι είναι προτιμότερο να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες ποτέ?Πιστεύεις σε κάποια ανώτερη δύναμη ας πούμε?

Coula: Δεν πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη γενικώς. Πιστεύω στο Θεό και ελπίζω πως αυτός κατευθύνει τη ζωή μας, και τη μοίρα μας. Σίγουρα υπάρχει μια τελολογική βάση. Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Η πίστη βέβαια στο Θεό δε με επαναπαύει έτσι ώστε να αφεθώ και να μην παλεύω για τίποτα στη ζωή μου, θεωρώντας πως έλα μωρέ, έχει ο Θεός! Αυτό θα ήταν πολύ μοιρολατρικό, μίζερο και με απουσία λογικής. Είναι προτιμότερο να μετανιώνεις και για κάτι που έκανες και για κάτι που δεν έκανες, από τη στιγμή που κατάλαβες πως αυτό ήταν μια λανθασμένη απόφαση και επιλογή! Από εκεί και στο εξής όμως, δεν έχει σημασία μόνο να μετανιώνουμε, αλλά να πορευόμαστε ορθότερα, εφόσον έχουμε πάρει ένα μάθημα και κάνοντας σωστότερες επιλογές στο μέλλον, μέχρι να φτάσει η στιγμή να πούμε στα βαθιά μας, αν θες, γεράματα, δεν μετανιώνω για τίποτα. Είναι δύσκολο να συμβεί αυτό, αλλά δεν αποκλείεται κιολας! Σε ευχαριστούμε πολύ κοριτσάκι, καλή πρόοδο να έχεις και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις.



δέκα πλην ένα/αφροδίτη

αχταρμάς!!!!!!!!!!!!!

δεν ξέρω από πού ν'αρχίσω..
η βδομάδα που μας πέρασε ήταν .. διαφορετική ας την πούμε!
παρακολούθησα ένα τριήμερο συνέδριο(έρχονται λεπτομέρειες),ένα σεμινάριο για την καισαρική τομή,έχασα 3 εκθέσεις φωτογραφίας λόγω άλλων υποχρεώσεων,τρομοκρατήθηκα από ένα περίεργο τηλεφώνημα,είχα φτιάξιμο βαλίτσας(που τελίκά δεν ολοκληρώθηκε-.-) και πολλά πολλά άλλα!!!α!στην οικογένειά μου προστέθηκε ένα ακόμα κουνέλι,θηλυκό αυτή τη φορά:) welcome <3

λοιπόν,είχα την τύχη να παρευρεθώ στο 22ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το AIDS



έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία,ήταν τριήμερο,άκρως πληροφοριακό και επιμορφωτικό!άξιζε πραγματικά!η Θετική Φωνή ήταν εκεί επίσης!(bearούλη σε θυμήθηκα..)



also,έφτασε ο καιρός!την τετάρτη πάμε μόναχο,να δούμε πώς είναι κι αυτή η πόλη στολισμένη!ευτυχώς ξέρουμε τα κατατόπια και θα ναι ευκολότερα τώρα να απολαύσουμε την κάθε στιγμή..οπότε για λίγες μέρες θα μου λείψει η ανάγνωση των φίλων bloggers<3
θα κάνω εντατικά μόλις επιστρέψω:)



το κουλό της ημέρας!πριν από κανα τρίωρο.χτυπάει το σταθερό.απόκρυψη.το σηκώνει η αφροδιτομάνα."πάρε με τηλέφωνο,είναι επείγον!!!" μια γυναικεία φωνή.
"μα ήταν απόκρυψη",η απορία της μάνας!ένα λεπτό μετά,το τηλέφωνο ξαναχτυπά!το σηκώνει ο αφροδιτοπατέρας!"ναι γεια σας,ένας συγγενής σας πρώτου βαθμού νοσηλεύεται στον ευαγγελισμό με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.πάρτε στο νούμερο *τάδε* να μιλήσετε με τον καθηγητή ιατρό *Χ*,να σας ενημερώσει."
κλείνει το τηλέφωνο,αναλαμβάνει η αφροδιτομάνα.παίρνει το νούμερο που μας έδωσαν,ζητάει τον κύριο *Χ*(απάντησε η υποτιθέμενη ρεσεψιονίστ του ευαγγελισμού) και περιμένει να τη "συνδέσουν".το σηκώνει ένας κύριος,και αρχίζει
"μπλα μπλα μπλα συγγενής σας,κωνσταντίνος τάδε.."
"δεν έχουμε συγγενή με τέτοιο όνομα κύριέ μου.πόσων ετών είναι ο κύριος?"
70,απαντάει ο "καθηγητής"."μπλα μπλα μπλα ελάτε από δω μπλα μπλα.."
σε κάποια φάση ρωτάει ο "καθηγητής":ο γιός σας?πώς το λένε το γιό σας?.
η έξυπνη μάνα λέει κύριέ μου,ο γιός μου είναι μια χαρά,εδώ είναι..και ΜΠΑΜ,της κλείνουν το τηλέφωνο!
λοιπόοοον,η αφροδιτομάνα την ψιλιάζεται,γιατί λόγω δουλειάς έχει ακούσει τα άπειρα ευτράπελα με ληστείες,κλοπές,ταυτότητες,γιαγιάδες και λοιπά και λοιπά..
11880,δίνει το νούμερο που μας έδωσαν και ρωτάει πού ανήκει.της δίνουν το τηλέφωνο του ευαγγελισμού,γιατί οι πληροφορίες δεν αναγνωρίζουν το νούμερο.
παίρνει στον ευαγγελισμό,ρωτάει αν αυτός ο αριθμός ανήκει εκεί.αρνητική απάντηση.
παίρνει πάλι το εν λόγω νούμερο και ακούει: "το νούμερο που καλέσατε έχει αλλάξει"
παίρνει την αστυνομία!καταγγέλει το γεγονός και αύριο θα πάνε και στο τμήμα οι αφροδιτογονείς να κάνουν από κοντά την καταγγελία!εγώ η αλήθεια είναι ότι τα χρειάστηκα.γιατί?οι τύποι παίρνουν τηλέφωνο,σου λένε κάτι για συγγενείς σε νοσοκομεία και τέτοια,σε αναγκάζουν να βγεις απ το σπίτι και έρχονται κύριοι και σε ληστεύουν!!!BUT!πόρτες ασφαλείας YES,κίνηση λόγω τοποθεσίας YES,φύλακας κάτω YES,κάγκελα στα παράθυρα YES,τρόπος να μπεις στο σπίτι ανορθόδοξα hopefully NO.με καθησυχάζουν λοιπόν,και μου παραθέτουν παραδείγματα.έχει συμβεί σε ηλικιωμένη να την καλούν στο σπίτι,να της λένε ότι ένας συγγενής(λογικά πέτυχαν το όνομα) είναι στο χειρουργείο και χρειάζονται χρήματα.εκείνη αναφέρει ότι δεν έχει πάνω της και ότι πρέπει να πάει στην τράπεζα.είναι βράδυ(κι εμάς γύρω στις 23.00 μας πήραν!),την ακολουθούν μέχρι την τράπεζα,τα βγάζει και τσουπ!εμφανίζονται και τη ληστεύουν!
γι'αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!μην την πατήσετε άα τύχει κάτι παρόμοιο!!


μπορείς να μην ΚΑΤΑΡΙΕΣΑΙ τέτοιους ανθρώπους?μπορείς να μην τους ΜΙΣΕΙΣ?μπορείς να μη θες να τους ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ με τα ίδια σου τα χέρια?δε μπορείς!καλημέρα,συγχίστηκα πάλι!σκεφτείτε μόνο να φευγαν οι δικοί μου και να μενα εγώ σπίτι,σκεφτείτε το,απλά!!!

απλά..

..αναρρωτιέμαι πώς θα είναι η ζωή (μου) χωρίς εσένα.

και πονάει.

*κι έτσι θα σαγαπώ πολύ,και θα σε βλέπω λίγο..*

/στο repeat αυτό../

φυσάει πολύ έξω.
έσπασε το πιαστράκι του παραθύρου,και το έδεσα,ώστε να μένει μισάνοιχτο πάντα.μέχρι να το φτιάξουμε δηλαδή.
φυσάει πολύ έξω.
μέσα δεν ξέρω τι γίνεται.γιατί τέτοια ησυχία.
φυσάει πολύ έξω.
κοίταξα κάτω.τα δέντρα χορεύουν σε ρυθμούς παλαβούς.δυο τρία αυτοκίνητα έφυγαν μπροστά απ το σπίτι μου σε 20 δευτερόλεπτα που πρόλαβαν να περάσουν.
δεν ξέρω αν σου έχω πει ότι μένω δίπλα στη συγγρού.οπότε έχει αρκετή κίνηση τα βράδια.
φυσάει πολύ έξω.μέσα είναι αδιάφορα.κοιμούνται όλοι.εγώ όχι.σκέφτομαι πάλι.μην αναρρωτιέσαι.εσένα σκέφτομαι.τι θα κάνω σκέφτομαι.αποφεύγω να σκέφτομαι τι θα σου πω.δε θέλω καν να τα βάλω σε μια σειρά.προτιμώ να μη μιλάω για λίγο,παρά να κάνω σκονάκι.
φυσάει τόσο πολύ.κι όμως,ο δυνατός αέρας δε μπορεί να παρασύρει το μυαλό μου κάπου αλλού.

***πότε θα λυτρωθώ?***δε θέλω..

είμαι σίγουρη ότι δε σαρέσουν οι απαισιόδοξοι άνθρωποι..
ξέρεις κάτι?ούτε κι εμένα μαρέσουν!
οι ρεαλιστές σαρέσουν?
σκέφτομαι έτσι για να μην απογοητευτώ μετά.πολύ.καλύτερα να μαι προετοιμασμένη,παρά να πετάω στα σύννεφα και μετά ΜΠΑΜΜΜ,να μου ρθει κατακέφαλα!συμφωνείς?

δε θυμάμαι πού ήθελα να καταλήξω.ίσως στο ότι είναι κρίμα να τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση που βιώνω.δε θέλω να τελειώσει,κι όμως ξέρω ότι θα γίνει.είναι κρίμα.γιατί ξέρω ότι το κάτι καλύτερο που κάθε φορά περιμένω δεν πρόκειται να ξανάρθει.

σαγαπάω.κι ας μη στο πω ποτέ.κι ας μην το διαβάσεις ποτέ.σαγαπάω αληθινά.χωρίς προϋποθέσεις.χωρίς αναστολές.χωρίς αλλά.χωρίς τίποτα.απλά και αληθινά.
καλημέρα.

κακιά πεθερά..(+saw 7)

μετά από ένα πολύωρο και εξαντλητικό σεμινάριο στο Αρεταίειο Νοσοκομείο που διήρκησε 2 μέρες(κοινώς πάει το σαββατοκύριακο) παίρνω επιτέλους το δρόμο για το γυρισμό.προτιμώ να πάρω λεωφορείο,το οποίο με βγάζει κατευθείαν στη συγγρού,οπότε αποφεύγω τις αλλαγές και τη βαβούρα στο μετρό.
κάθομαι πίσω,και σε μια στάση μπαίνουν δύο ηλικιωμένες.δεν ξέρω γιατί έκατσα,δεν το συνηθίζω.καλύτερα να μπαίνει όποιος είναι κουρασμένος και να κάθεται αμέσως,απ'το να του "παραχωρώ" τη θέση.(άσε,γιατί με έχουν βρίσει δυο φορές που σηκώθηκα για να κάτσει κάποιος άλλος.τους υποτίμησα λέει..).Anyway,σηκώθηκα για να καθίσουν οι δύο κυρίες(η θέση δίπλα ήταν άδεια).βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά μου και σηκώνομαι.με ευχαριστούν και οι δύο,και έκπληκτες παρατηρούν ότι υπάρχει ακόμα νεολαία που κάνει το σωστό.χαμογελάω και βάζω τα ακουστικά μου.η ένταση χαμηλή,τόσο που μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν(ώχουυυυ,όχι για κουτσομπολιό!γενικά το βάζω χαμηλά στο λεωφορείο για να μην ενοχλεί!) :P
η μια λοιπόν άρχισε και έλεγε ότι ο γιός της δεν παντρεύτηκε εκείνη που η μητέρα του ήθελε."Πάρτην παληκάρι μου,μένει στην Εκάλη,έχει δυο αυτοκίνητα,ο μπαμπάκας της είναι επιχειρηματίας,θα σε χώσει στην επιχείρηση!!!!",αλλά εκείνος τίποτα,"θα παντρευτώ αυτήν που αγαπάω!".
το παράπονό της ήταν ότι και οι δύο γιοί της πήραν εκείνες που αγαπούσαν!!!

και έρχομαι εγώ τώρα,η "νεολαία" και ρωτώ: είναι δυνατόν,μάνα πράμα να σκέφτεται έτσι εν έτει 2010?????νόμιζα μέχρι τώρα ότι κατηγορούσαμε σαν κοινωνία εκείνες τις γυναίκες που μπλέκουν με ματσό ηλικιωμένους για να τους γηροκομήσουν και να τους τα φάνε!!και ξαφνικά έρχεται μεγάλη γυναίκα και μου γκρεμίζει την κοσμοθεωρία!

όπως λοιπόν υπάρχει ακόμα η "καλή νεολαία",υπάρχει και η "ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ μη-νεολαία!!!"
ΕΝΤΑΞΕΙ,το καταλαβαίνω,θέλει ο γιόκας της να ζει στα πλούτη,στην πολυτέλεια,ποιός το αρνείται?ΑΛΛΑ πού ξέρει ότι θα ναι ευτυχισμένος!?να την πληροφορήσω ότι δε θα ναι?
και επιτέλους σ'αυτή τη ζωή δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα!έχω βαρεθεί να το ακούω!υπάρχουν ΤΟΣΑ σημαντικότερα πράγματα!αξίες ανυπέρβλητες!που δεν τις βλέπουν με τα μάτια..
αυτά.
λέω να πάω να δω το saw απόψε!(άσχετο..)

trendy φιλάνθρωπος(δανεικός τίτλος..)

πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί αν υπάρχουν κι άλλοι ίδιοι με σένα?
και πόσους τέτοιους ίδιους "εαυτούς" έχεις βρει στ'αλήθεια?
ποιοί πραγματικά σου "μοιάζουν"(όχι εξωτερικά,θα καταλάβεις..) και ποιοί το παίζουν,έτσι για να κάνουν το κομμάτι τους?

εγώ τους καταλαβαίνω!
βασικά να αρχίσω αλλιώς!
μοιάζουμε.στο μυαλό.όχι στο ότι έχουμε και οι δύο ένα τέτοιο αηδιαστικό ροζ πράγμα,μα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί/το χρησιμοποιούμε!
θα μου πεις..τόσα δισεκατομμύρια είμαστε σ'ετούτη τη Γη,είναι δυνατό να χουμε όλοι άλλες τόσες διαφορετικές απόψεις?βασικά είναι,αλλά δε συμβαίνει!
τυχαίνει λοιπόν να συμφωνούμε.σε αρκετά(μην πω πολλά και με πείτε υπερβολική!)
τυχαίνει επίσης να υπάρχουν άνθρωποι που σε κοπιάρουν επιδεικτικά!και με ενοχλεί!με νευριάζει,πώς το γράφουν(εκ του πώς το λένε!!!)
όπως επίσης τυχαίνει και να διαφωνούμε.δεν έχω βρει πολλά τέτοια σημεία(για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή δε θυμαμαι κάποιο χαρακτηριστικό)αλλά πραγματικά τι νόημα έχει η ύπαρξη δύο ή περισσότερων ίδιων προσώπων?καμία,απαντώ.



Υ.Γ:δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που επιβεβαιώνομαι..αποδεικνύεις μέρα με τη μέρα,βδομάδα με τη βδομάδα,μήνα με το μήνα,πως αξίζεις κάθε δευτερόλεπτο που σου δωσα μέσα στην ψυχή μου!κάθε μία από τις 377 μέρες.κάθε μία από τις 9067 ώρες.κάθε ένα από τα 544035 λεπτά.κάθε ένα από τα 32642202-203-204-205-206-207 δευτερόλεπτα που ήσουν εδώ δίπλα.κάπου εδώ.κάπου εκεί.άλλοτε νοερά,άλλοτε με σάρκα και οστά.δεν έχει σημασία αυτό.δε με νοιάζει απλά να σε ακουμπάω.για μένα αλλού είναι το νόημα.εκεί που πολλοί δεν το πιάνουν.



σαγαπάω.σήμερα.τώρα.χθες.τότε.αύριο.στις 7 του άλλου μήνα.στις 7 "εκείνου" του νοέμβρη.στης 7 αυτού του δεκέμβρη.στις 7 των μηνών όλης μου της ζωής από "τότε".σίγμα λατρεμένο,σκότωσέ με εσύ απόψε,γιατί εγώ σε θέλω εδώ δίπλα!εδώ μέσα!εδώ γύρω!κάπου εδώ!στο μυαλό!στην καρδιά!ΕΔΩ

*αφορμή ο "trendy φιλάνθρωπος" κι άλλα πολλά..*

όλα εσύ..

"τι τυχερός που είναι!και πόσο καλός πρέπει να ναιιι!"

έτσι σε αποκαλεί όποιος σε γνωρίζει μέσα από μένα..δεν ξέρουν ακριβώς ποιός είσαι βέβαια,μα who cares? μέσα πέφτουν,και χαίρομαι τουλάχιστον που σε μαθαίνουν μέσα από τα "μάτια" μου.. γλυκάκι!

[για το τυχερός βέβαια έχω αναστολές!εσύ είσαι τυχερός?εγώ είμαι τυχερή?μήπως άτυχη? πάλι,who knows..?]
iloveyou(μικρό μέγεθος,μεγάλο βάθος..)


*από κάτω ακούγεται αυτό..*

is it gettin' better?do you feel the same?

μη με αφήνεις να σου λέω ψέμματα.συνήθως δε λέω.
έχω πει μερικά η αλήθεια είναι,αλλά δεν τα θυμάμαι,οπότε θα ταν ασήμαντα.
που λες,έχω νιώσει ξανά απεριόριστο άγχος.και ναι,είμαι πάλι αγχωμένη.το πιο πολύ που θυμάμαι ήταν η χρονιά των πανελληνίων.κοιμόμουν αργά,2-3? και ξυπνούσα δύο ή τρεις ώρες αργότερα για να διαβάσω πάλι.είμαι νυχτερινός τύπος,όπως έχεις καταλάβει.δε μπορούσα να διαβάσω αν έξω είχε έστω και μία ακτίδα φωτός!έπρεπε να χει πλήρες σκοτάδι για να μπορώ να συγκεντρωθώ.συνήθως είχε και πλήρη ησυχία,γιατί ο αδερφός μου είτε έλειπε είτε ήταν κάτω στον υπολογιστή.
έχω αγχωθεί ξανά και για "γκόμενους"(άθλια λέξη!).πολύ κι εκεί.συνήθως αγχωνόμουν για το αν θα τους αρέσω.αν θα μαι αρκετή για τα θέλω τους.αν θα μαι ικανή να σταθώ πλάι τους.
μετά αυτό άλλαξε.έπρεπε εκείνοι να αγχώνονται γι'αυτά.όχι τίποτα άλλο,αλλά απέκτησα αυτοπεποίθηση,κάτι που δε διέθετα.και ωρίμασα.
αγχωνόμουν και για άλλα.δε θυμάμαι ακριβώς τώρα,αλλά σίγουρα κάτι θα γινόταν πάντα που θα με άγχωνε,λίγο ή πολύ!
και ΚΛΑΣΣΙΚΑ,τώρα είναι αλλιώς.οι αισθήσεις μου με ξεγελούν.ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ!η γεύση είναι διαφορετική.η όραση παίζει παιχνίδια με τη μορφή σου.η ακοή ψιθυρίζει τη φωνή σου.η όσφρηση μαρτυράει παντού την ύπαρξή σου.η αφή γυρεύει το κορμί σου.
όλα τα πήρες με το μέρος σου και τίποτα δεν άφησες για μένα.και αυτό μ'αρέσει τρελά!

το άγχος όμως ΕΚΕΙ,μπάστακας.μέχρι να ξεκαθαρίσουν όλα θα με τρώει.ακόμα και εκείνη τη στιγμή!και είμαι πλέον σίγουρη ότι θα τα κάνω μαντάρα,μα κρυφά μέσα μου ελπίζω να σαι καλός ακροατής και να ξέρεις να με διαβάζεις,όπως νομίζω ότι ξέρω να διαβάζω εγώ εσένα.

θες να παίξουμε κάτι?εγώ μιλάω,κοιτάζοντάς σε.σου δένω τα μάτια,ώστε να μη μπορείς να με δεις.να μη μπορείς να μου αποσπάσεις την προσοχή.να μην μπορείς να μαγέψεις το μυαλό μου,έστω και στιγμιαία.και ξαφνικά,αφού τελειώσω,να μου αποκαλύψεις ότι το μαντήλι στα μάτια σου ήταν σαν τους καθρέφτες διπλής όψης στις ανακρίσεις.ότι με έβλεπες τόση ώρα.με είδες να δακρύζω.να σε κοιτάζω.να χάνομαι και να επανέρχομαι.θέλεις να το κάνουμε έτσι?
όλα τα άλλα τα αφήνω σε σένα.έτσι κι αλλιώς δε θα χω κάτι άλλο να κάνω..ή να πω..



[δεν έχω καταλήξει ακόμα αν πραγματικά θέλω να διαβάσεις όλο αυτό το "πράγμα" που στήθηκε όχι για σένα,μα κάτι τέτοιο κατέληξε να είναι..μάλλον θέλω βαθειά μέσα μου.αλλιώς δε θα στο έστελνα ποτέ.ίσως πρέπει όταν και αν διαβάσεις,να μάθεις όλα εκείνα που δε θα μπορέσω ποτέ να σου πω.γιατί είμαι ταύρος ρε γαμώτο!με ότι αυτό συνεπάγεται!κι ας προσπαθώ να το πολεμήσω,παραμένω ένας κωλοταύρος!!σταθερός στις απόψεις του,πιστός,ήρεμος,εσωστρεφής,προσγειωμένος και μόνιμα ερωτευμένος με την ψυχή σου..]

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ,ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ,καλημέρα!

εκείνη.

παλιά.πολύ παλιά.ήταν ξέγνοιαστη.μου λείπει.δεν ήξερε τι θα πει έρωτας.δεν είχε νιώσει αγάπη αληθινή.ήταν μικρή.ήταν αθώα.μόνο γελούσε πολύ.ευτυχώς αυτό ακόμα το κάνει.έχει αλλάξει.όπως όλοι.ερωτεύεται.χάνεται στους δρόμους της αγάπης.ζει μεγάλες στιγμές.και μικρές.έχει βιώσει το θάνατο.πολύ κοντά.στο μέλλον θα βιώσει και τη γέννηση.θα δει από ασφυκτικά κοντά πάμπολλες γεννήσεις.μα καμία τους δε θα φέρει πίσω εκείνους που έφυγαν.και που θα φύγουν.θα βοηθήσει κόσμο.γυναίκες.ίσως και άντρες.μα κανείς τους δε θα αναπληρώσει το κενό.το κενό που άφησαν εκείνοι που δεν τη βοήθησαν.σήμερα είναι μισή."εκείνος" είναι το υπόλοιπο.πού είναι?δεν ξέρει.μαντεύεις σωστά.τον αγαπάει.σιγά μην τον αγαπάει.είναι λίγο αυτό.τον λατρεύει.κι αυτό λίγο είναι.δεν ξέρω λέξεις που να περιγράφουν τα αισθήματά της.ξέρει τι θα πει αναμονή.ξέρει να περιμένει.ξέρει ΚΑΙ να επιμένει.δεν κάνει πίσω.έχει πολύ καλούς λόγους να κάνει πίσω.μα,όποιος τα παρατάει στη μεση της διαδρομής δεν αγαπ.. δε νιώθει όπως εκείνη.ούτε η ίδια ξέρει πόσο μπορεί να περιμένει.γι'αυτό και έβαλε deadline.για να μην το αφήσει για πάντα.μέχρι τις 7 του δεκέμβρη.λίγο της μένει.λίγο ακόμα.για λίγο ακόμα θα ναι ζωντανή μέσα από κείνον.μετά?δε γνωρίζει το μετά!κανείς δε γνωρίζει το μετά.εικάζει μόνο.

ΜΑΚΑΡΙ αυτό να μην είναι ένα από κείνα τα όνειρα που μένουν στο συρτάρι.

*αν* υπάρχεις
*ότι* κι αν είσαι
*όπου* κι αν βρίσκεσαι
*ΤΩΡΑ* είναι η στιγμή να βοηθήσεις..
σε ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
πολύ.

είναι ωραίο να χεις φίλους..

οι φίλοι μου είναι οι ψυχαναλυτές μου..
και εξηγώ.
κάθε φορά που βγαίνω με τους παλιούς μου συμμαθητές είναι σα να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε,κι ας είμαστε δυο χρόνια μπροστά!γελάμε όπως τότε,λέμε ιστορίες από τότε,ενημερώνουμε για την τωρινή μας κατάσταση,για τους νέους μας φίλους απ'το πανεπιστήμιο και τα νέα δεδομένα γενικότερα.

η μαρία είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.είναι ο άνθρωπος που μου μοιάζει όσο κανένας.την καταλαβαίνω,με καταλαβαίνει,έχουμε κοινές πορείες,παράλληλες,μα τόσο διπλανές.την αγαπώ σαν αδερφή μου,είναι ο άγγελός μου!

οι φίλες μου από το φροντιστήριο..φίλες πραγματικές,έμπιστες,καθεμιά με την προσωπικότητά της.η αντέλα,ελεύθερο πουλί!η σταυρούλα,το σιγανό ποταμάκι :P!τις αγαπώ!

η γκόλφω μου..σου χω πει πιο παλιά γι'αυτήν και φοβάμαι μη με βαρεθείς:P ψάξε ντε!

η ιωαννίτσα και ο χρηστιδάκος μου..για το φίλο μου τα χω πει χιλιάδες φορές..μη βαριέσαι να ψάξεις και γι'αυτόν-.-
η ιωάννα είναι είδωλο!πατρινιά κι αυτή(σαν τη γκόλφω μου),το μοντέλο της παρέας;) την αγαπώ τη γλυκούλα!

η αννού.φίλη απ το chat του γνωστού μέρους..δεν έχει σημασία να ξέρετε εσείς,ξέρουμε εμείς..έζησε την ιστορία μου από κοντά,την εμπιστεύομαι και την αγαπώ πολύ!ελπίζω κι εκείνη:)

εννοείται ότι δεν ξεχνάω τα κορίτσια από τη σχολή..ο χρόνος θα δείξει αυτό που όλες αισθανόμαστε,αλλά είναι ακόμα βρέφος μέσα μας girls.. ;) θα δείτε..

η εύα και η ελένη.δεν πιστεύω στην e-φιλία.αν δεν ζήσεις τον άλλο από κοντά είναι σα να μην τον ξέρεις!την εύα μου,το αδυναμιάκι μου, το έχω δει από κοντά χμμ..4-5-6 φορές? έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο περισσότερες και στο facebook(που τόσο μισείτε αγαπητοί μου φίλοι) ακόμα πιο πολλές!από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε [στο θησείο;)] ταιριάξαμε τόσο!η ελένη είναι κολλητή της!και φίλη μου πλέον..
σήμερα ήταν η δεύτερη φορά που βρεθήκαμε όλες μαζί!γελάσαμε,μιλήσαμε,φωτογραφηθήκαμε:P μιλήσαμε κυρίως για θέματα καρδιάς..κλασσικό θέμα μεταξύ κοριτσοπαρέας!αλλά μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο με παρακολουθούσαν.λες και το ζούσαν:) κι εγώ το ίδιο,γινόμουν μέρος των ιστοριών τους.και ένιωθα πως έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις! :')

δεν έχει σημασία από πού γνωρίζεις τους φίλους σου!σημασία έχει η φιλία που δημιουργείται να είναι αληθινή.να έχει διάρκεια.να υπάρχει εμπιστοσύνη και αγάπη.αυτά ζητάω και αυτά προσφέρω απλόχερα!γιατί το νόημα της ζωής είναι απλό!δε σας το αποκαλύπτω,βρείτε το μόνοι σας!

σας ευχαριστώ όλους,έναν έναν ξεχωριστά που είστε εδώ και ζείτε μαζί μου όλα αυτά τα σημαντικά που μου συμβαίνουν.. :')

Υ.Γ1: πρώτη φορά ξέρω πως μερικοί από αυτούς για τους οποίους γράφω θα το διαβάσουν..και δεν αισθάνομαι και πολύ καλά,αλλά σας αγαπώ και όλα τα άλλα δε με νοιάζουν.. ;)

Υ.Γ2: στο repeat αυτό..



το λατρεύω.ειλικρινά και ανιδιοτελώς.όπως κι *εκείνον* ..♥

ένας μήνας και κάτι(left)

απόψε είναι αλλιώς.κοιτάζω φωτογραφίες.χθες έγραψα καμιά 90αριά σε ένα CD και τις έδωσα για εκτύπωση.ξέχασα να πάω να τις παραλάβω σήμερα.θα πάω αύριο.

οι δικές μας ήταν πρώτες πρώτες.γι'αυτές γίνεται όλη η "φασαρία".θα ρθουν στα χέρια σου και πρέπει να τα έχω έτοιμα όλα από τώρα!

άραγε να με σκέφτεσαι ποτέ?
έτσι,λιγάκι,ξέρεις..
ανθρώπινα..
αυτή η χαζή απορία απόψε με έχει φάει.
λες και έχει καμιά σημασία.
δε μπαίνω στο ρυθμo(chat) πια.
κι όταν με το καλό επιστρέψεις δε θα μπαίνω.
νομίζω.
εκτός και αν δεν αντέξω.
ίσως να "έρχομαι" όταν μου λείπεις πολύ.
να μπαίνω στα κρυφά,να σε βλέπω,να φεύγω.
ούτε αυτό θα το αντέχω,να ξέρεις.
θα θυμάμαι πάντα τα παλιά.
τότε που ήμασταν εσύ,η όλγα,η γκόλφω,η ιωάννα,η κατερίνα,ο νικόλας,ο μάριος,η βάσσια,η ντίνα,η αννού,ο μίντια,κι εγώ.
τότε ήταν η καλύτερη εποχή!

το τι θα ακούω τότε,αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα.
γιατί η αλήθεια είναι ότι χωρίς μουσική δε μπορώ να αναπνεύσω,και τόσα χρόνια με το ρυθμό έχω συνηθίσει.
ίσως το γυρίσω στο λαβ.θα δούμε μέχρι τότε..

κλείνω.
δε θέλω να γράφω άλλο για σένα απόψε.
γιατί χειροτερεύει η κατάστασή μου.
από την άποψη ότι δε βγαίνεις απ'το μυαλό μου πάλι.
θα βάλω ρυθμό.
γιατί σε λίγο καιρό δε θα μπορώ.
σαγαπάω.
κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
κάθε νύχτα όλο και πιο πολύ.
μην τρομάζεις γαμώτο με αυτή τη λέξη.
ένας μήνας έμεινε.και μία μέρα.

όλα εσύ,πάντα εσύ,μόνο,ΜΟΝΟ εσύ..

[μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί..]

εκλογές και ΚΛΑΣΣΙΚΟ(πια) ΘΕΜΑ.. :P

υποτίθεται τώρα ότι οι πολιτικοί είναι υπέρ της οικολογίας?εγώ γιατί σε κάθε κολώνα βλέπω τουλάχιστον 3 διαφορετικές φάτσες αναρτημένες σε αφίσα???μόνο εγώ θέλω να αρχίσω να τις κατεβάζω και να τις ρίχνω στην ανακύκλωση?γιατί κάπου εκεί θα καταλήξουν (στην καλύτερη περίπτωση) μετά τις εκλογές..ξοδεύουν ΤΟΣΑ χρήματα για κάτι που ουσιαστικά δεν προσφέρει ΤΙ*ΠΟ*ΤΑ..ξέρουμε ποιοί είναι υποψήφιοι,ξέρουμε επίσης ότι κανείς τους δεν είναι άξιος να βγει,αλλά τέλος πάντων,κάνουμε πέτρα την καρδιά μας,παξιμάδι το απαυτό μας(σε λίγο καιρό) και ρίχνουμε στην κάλπη το όνομα εκείνου που μας "φαίνεται" πιο "άξιος".[μετά βέβαια βλέπουμε τι μ..κία κάναμε και μουτζωνόμαστε!]

σκεφτόμουν έντονα την αποχή,αλλά..μια τρύπα στο νερό είναι κι αυτή!και δε θα τους κάνω και τη χάρη εδώ που τα λέμε!
όποιος είναι να βγει(και στην περίπτωσή μας ο κύριος Ασκούνης,ο άνθρωπος που καταστρέφει την Καλλιθέα επί 12 χρονάκια),θα βγει..είτε με λίγες ψήφους είτε με περισσότερες.
Δεν καταλαβαίνω γιατί το κουράζουμε ακόμα το θέμα..και ακόμα περισσότερο δεν καταλαβαίνω τα κριτήρια των ψηφοφόρων..ένιγουέι..

στο άλλο θεματάκι μας..όπως τα ξέρεις είναι όλα!εγώ το τροπάρι μου,εκείνος ο γλυκός μου ακόμα δεν έχει ιδέα,αλλά έχει μείνει ένας μήνας και κάτι μέχρι να μάθει ότι μπορέσω να αρθρώσω.ψυχολογικά είμαι σε καλό δρόμο,βγαίνω συνέχεια,αποφεύγω όσο μπορώ να μένω μόνη και να σκέφτομαι,συνεχίζω να γελάω ΠΟΛΥ,να απασχολούμαι ΠΟΛΥ,να τρώω ΛΙΓΟ(!),έχω πάρει σβάρνα τα σεμινάρια που μαρέσουν ΤΟΣΟ!! :)
δεν είμαι ούτε σούπερ ουάου ούτε χάλια,γι'αυτό και δε γράφω τόσο συχνά..

*Each time we don’t say what we want to say we’re dying. Make a list of how many times you died this week*

πριν κλείσω,πάρε κι αυτό..αφού το λιωσα που το λιωσα,ας κάνω κι εδώ κανα promo..
τα εύσημα στο φίλο μου..χρηστιδάκο σαγαπώ γι'αυτό το βίντεο(..) και γιατί είσαι εσύ;) μου λείπειιιις γαμώ!παρασκευή σε περιμένω(η κωλοδουλειά σου με νευριάζει,ε?)



(το www.live2sing.gr είναι μία κίνηση που βοηθάει νέα-ή παλιά:P- παιδιά να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους,εκμεταλλευόμενοι την άνεση του σπιτιού τους!έπαθλο,10 χιλιάδες euros,video clip και κάτι άλλο..άντε ντε,μπείτε να το οργώσετε!!!all you have to do είναι να ανεβάσετε εκεί ένα βίντεο με την αφεντομουτσουνάρα σας να τραγουδάει!so simple!κάντε μια βόλτα από κει,ένετε ακόμα μία βδομαδούλα και 3 ολόκληρες μέρες!!!www.live2sing.gr άντεεεεεε φιλιά τραγουδιστά!
[θα στελνα κι εγώ βιντεάκι,αλλά δε θέλω να στερήσω την πρωτιά από κάποιο παιδί που το θέλει πολύ ρε γαμώτοοο!!χαχαχα]