άτιμο πλάσμα! ^.^

χθες κατάλαβα ότι θα είναι πολύ δύσκολο να σου ανοιχτώ από κοντά..θεωρητικά είχα καταφέρει να σκεφτώ με ποια σειρά θα πάρω τα γεγονότα και πού περίπου θα κινηθεί η κουβέντα όταν έρθει η ώρα αυτή..όμως στην πράξη;ξέρω πως ό,τι και να κάνω,όσο και να θέλω να προετοιμαστώ,εκείνη τη στιγμή θα πω ότι μου ρθει(και σίγουρα ούτε τα μισά από όσα θέλω να σου πω..)!μα μία ευκαιρία θα έχω,και θέλω να την εκμεταλλευτώ όσο γίνεται καλύτερα!να πω τα πάντα με το όνομά τους,χωρίς ντροπές,χωρίς δισταγμό!ΑΛΛΆ..δεν είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω..
στην προσπάθειά μου χθες να μαι άνετη,μου βγήκε αυθόρμητα ένα φιλικό ύφος που νιώθω ότι είναι μια καλή αρχή..δεν ξέρω,με μπερδεύεις ρε άνθρωπε!ουφφφ γιατί να μην είναι όλα απλά;[ξέρω,ξέρω,εγώ τα κάνω σύνθετα πάλι..!] καληνύχτα,έχει νοσοκομείο αύριο!

πλησιάζει..

πολεμάω.πολεμάω τον εαυτό μου.πολεμάω τα συναισθήματά μου.
έχω περάσει αρκετό καιρό προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι όλο αυτό που ένιωθα μέσα μου ήταν ένας απλός θαυμασμός,ένας ενθουσιασμός,κάτι τέλος πάντων που θα μπορούσα να αντιμετωπίσω
απέτυχα,αλλά κατάλαβα.δεν ήταν τίποτα απ'αυτά ή μάλλον ήταν αυτά και άλλα πολλά!
βρίσκομαι σε μια κατάσταση την οποία διάλεξα και δε διάλεξα ταυτόχρονα.δεν τη διάλεξα από την άποψη ότι με βρήκε,με χτύπησε,δε με ρώτησε..και τη διάλεξα με τις μετέπειτα επιλογές μου.ενώ θα μπορούσα να το καταδικάσω από την αρχή,προτίμησα να ζήσω ότι μπορούσα να ζήσω.να πάρω ότι μπορούσα να πάρω.κι ας ήξερα τι θα ακολουθούσε.ας ήξερα ότι θα υπάρξουν στιγμές,αρκετές στιγμές,που θα λύγιζα,στιγμές που θα χρειαζόμουν βοήθεια,στιγμές περίεργες και άγνωστες..ήξερα όμως πως θα ήμουν περισσότερο ευτυχισμένη παρά πληγωμένη.περισσότερο ερωτευμένη από ποτέ.περισσότερο αφοσιωμένη σε ένα και μόνο στόχο.να σε βλέπω,να σε ακούω,να σου μιλάω,να σε ακουμπάω.

δε θα με ακούσεις ποτέ μετανιωμένη,δε θα με ακούσεις ποτέ να λέω ότι δεν άξιζε,δε θα με ακούσεις ποτέ να λέω κάτι κακό για σένα μόνο και μόνο επειδή δε σε είχα..

είναι κοντά ο δεκέμβρης..μόλις δυο βήματα..

10 πράγματα που αγαπώ..

με κάλεσαν να γράψω δέκα πράγματα που αγαπώ πιο πολύ.είναι ένα "παιχνίδι" που κυκλοφορεί στη μπλογκόσφαιρα και σήμερα αποφάσισα να το "παίξω"..
τη συγκεκριμένη στιγμή μάντεψε τι σκέφτομαι..δε θα παίξω με τους κανόνες.θα γράψω απλά τα δέκα στοιχεία που αγαπώ σε σένα..έτσι,γιατί μαρέσει!(-παρένθεση- η φλέβα στο μέτωπό σου είναι εκτός συναγωνισμού)

1.η ειλικρίνειά σου!
2.η αλήθεια σου!
3.το χαμόγελό σου!
4.τα μάτια σου!
5.τα λακάκια σου!
6.ο αυθορμητισμός σου!
7.η αγκαλιά σου!
8.η γλυκύτητά σου!
9.η φωνή σου!
10.η ψυχή σου!αυτή η ψυχάρα σου!
11.(bonus) Ε.Σ.Υ!

είναι να μου πεις να ακολουθήσω κανόνες!!!;)
παίξτε bloggers,παίξτε:)

νοσοκομείο vol.1

λίγο πριν "φύγει" ο παππούς μου,μία ή δύο εβδομάδες,είχε παραισθήσεις από τα φάρμακα.νόμιζε ότι θέλαμε να τον δολοφονήσουμε:( μια μέρα που κατέβηκα να τον δω,μου είπαν να του πω να φάει,γιατί δεν έτρωγε κι εμένα θα με άκουγε(μου είχε τρομερή αδυναμία,όπως κι εγώ)..του είπα λοιπόν να φάει αυτά που του έδιναν και ότι ήταν για το καλό του.."θέλουν να με σκοτώσουν,τους αφήνεις?κι εσύ?γιατί?" μου είπε,και δεν άντεξα,έβαλα τα κλάμματα..δε μπορούσα να το αντέξω.ώρες ώρες,παλιότερα,μου έλεγε "δες πώς ήμουν και πώς έχω καταντήσει.." και είχε δίκιο..όταν ήταν καλά,ήταν έξω από νωρίς το πρωί και γυρνούσε σπίτι το μεσημέρι.πήγαινε για ψώνια στην Αθήνα,σχεδόν κάθε μέρα.

έχουμε στο νοσοκομείο ένα γεράκο που μοιάζει στον παππού.την πρώτη φορά που τον είδα,παρατήρησα αρχικά τις πιτζάμες του..ήταν σαν "εκείνες".μπήκα μέσα,παίρναμε θερμοκρασίες.ο "παππούς" άρχισε να μας μιλάει,ευγενικά,με αγάπη.μας ρώτησε από πού είμαστε,πιάστηκε από μια κουβέντα και άρχισε να λέει μια ιστορία.όπως ακριβώς και ο δικός μου.βγήκα αμέσως έξω.πάλι δεν άντεξα.λύγισα.δεν έπρεπε,αλλά δεν ήθελα να με δουν έτσι μέσα.και ειδικά οι ασθενείς.εκεί πρέπει να χαμογελάμε,να τους κάνουμε να αισθάνονται ότι όλα θα πάνε καλά και θα βγουν σύντομα από κει,γεροί όπως πρώτα.
μερικοί δε θα βγουν.σχεδόν ξέρω ποιοί είναι αυτοί,μπορώ να μαντέψω..λυπάμαι.λυπάμαι για τις συνθήκες εκεί μέσα.είναι απάνθρωπες.όχι μόνο για μας,αυτό είναι το λιγότερο.για κείνους.βρίσκονται μέσα σε ένα άχαρο περιβάλλον,όλα μυρίζουν θανατίλα.οι τοίχοι άχρωμοι,οι διάδρομοι γεμάτοι ράντζα.μόνο κάτι πίνακες είναι εκεί.τα θερμόμετρα δε λειτουργούν καλά από την πολλή χρήση,και αντί να αγοράσουν καινούρια,προτίμησαν να "(κακο)διακοσμήσουν" το χώρο.

ο άνθρωπος γίνεται παράξενος όταν είναι άρρωστος,και το καταλαβαίνω.χαίρομαι να μπαίνω στο 409.εκεί νοσηλεύονται 4 γυναίκες.κάθε φορά που τις επισκεπτόμαστε,μας χαμογελούν,μας χαιρετούν,είναι ευδιάθετες και μας μιλούν με αγάπη για τη μαιευτική,μας εύχονται όλα να πάνε καλά και διάφορα τέτοια.αντίθετα,ο κύριος στο 407-2,δε δέχεται τίποτα,δηλώνει εξαντλημένος συνέχεια και αρνείται τα πάντα!αρνείται να του βάλουμε θερμόμετρο,αρνείται να πάρει τα φάρμακά του,αρνείται να βάλει τη μάσκα.και ο κύριος στο διάδρομο αγενέστατος!προσπάθησα να τον θερμομετρήσω και μη σας πω τι μου έκανε..
όταν αρρωσταίνεις,δείχνεις το πραγματικό σου πρόσωπο,αυτό έχω καταλάβει από τη σύντομη εμπειρία μου στο νοσοκομείο.και το δέχομαι,αλλά ως ένα σημείο.δε θα αντιμιλήσω,απλά δε θα ασχοληθώ ξανά(ειδικά όταν κάτι με θίγει προσωπικά).στενοχωριέμαι,τους λυπάμαι,εύχομαι να γίνουν όλοι γρήγορα καλά,αλλά πραγματικά πρέπει να μας αφήνουν να τους βοηθάμε!δεν το κάνουμε για μας,για κείνους το κάνουμε..ελπίζω όλα να πάνε καλά από δω και πέρα..:)
η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει,μην το ξεχάσετε ποτέ!φιλιά..

προσεχώς..

ξέρεις ότι είναι "λάθος"..
ή καλύτερα,ξέρεις ότι δεν είναι σωστό..
ή ακόμα καλύτερα,ξέρεις ότι δεν είναι εφικτό..
δε δίνεις δεκάρα..
συνεχίζεις..
συνεχίζεις το δύσκολο προσωπικό αγώνα σου..
συνεχίζεις να ζεις στην ψευδαίσθηση..
για λίγο.ή για πολύ.εγώ για πολύ.
είναι άδικο να το αφήσεις να φύγει..
σε γεμίζει το να συνεχίσεις..
με γεμίζει η ύπαρξή σου κάπου εδώ γύρω..
δε θα σταματήσω.δε μπορώ.δε θέλω.
θα ρθω να σε βρω.όταν το αποφασίσεις.
περίμενε απλά άλλο λίγο.και θα δεις..

2 months left..

η σκέψη μου μόνο από σένα γεμάτη.. [11 μήνες ♥]

έχω άλλους 2..

και έχω φρικάρει..

ελλάς το μεγαλείο σου..:@

εδώ και τρεις εβδομάδες έχω ξεκινήσει μαθήματα πρώτων βοηθειών στον Ερυθρό Σταυρό.άνθρωποι είμαστε,ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας οπουδήποτε κι αν βρίσκεται..και σκέφτηκα ότι θα μου φανεί χρήσιμο και στη δουλειά μου,παρόλο που φέτος στη σχολή έχουμε αντίστοιχο μάθημα..
σήμερα το μεσημέρι,μετά από το μάθημα(στη σχολή-πρώτες βοήθειες/θεωρία)[ironic] έγινε ένα ατύχημα στη λεωφόρο καβάλας.περίμενα στη στάση το λεωφορείο και είδα έναν άνθρωπο ξαπλωμένο στο έδαφος και γύρω του ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών και όχι μόνο.έτρεξα απέναντι,τους είπα να ανοίξουν και έδωσα μερικές οδηγίες(καθώς κανείς άλλος δεν είχε την ψυχραιμία και τις γνώσεις για να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό-και λογικό είναι)
τους ρώτησα τι ακριβώς είχε γίνει και τους είπα να του μιλάνε και να δουν αν αποκρίνεται,αν επικοινωνεί,ενώ καλούσα το 166.δεν είχε τις αισθήσεις του,αλλά ευτυχώς είχε αναπνοή και σφυγμό!είχε ένα τραύμα στο κεφάλι,στο μετωπιαίο οστό και στην άσφαλτο είχε χυθεί λίγο αίμα,ζωηρό κόκκινο,πράγμα που δεν ήταν καλό..
ο κόσμος πανικόβλητος,το θύμα έτρεμε,γιατί είχε χάσει αίμα και από το χτύπημα άρχισε να κατεβάζει θερμοκρασία!κανείς δεν είχε κάποιο πανωφόρι,οπότε δε μπορούσα να κάνω κάτι γι'αυτό..και τόση ώρα άκουγα από το τηλέφωνο "είστε σε γραμμή προτεραιότητας,παρακαλώ περιμένετε..είστε σε γραμμή προτεραιότητας,παρακαλώ περιμένετε.." νομίζω ήμουν στο τηλέφωνο περίπου 6 λεπτά!6 κρίσιμα λεπτά!κι αν το θύμα δεν ανέπνεε,θα έπρεπε να επέμβω αλλιώς!και αν δεν υπήρχε κάποιος που να ξέρει πώς να αντιδράσει σε μια τέτοια κατάσταση,η ΚΩΛΟΧΩΡΑ μας με τις ΚΩΛΟΫΠΗΡΕΣΙΕΣ της θα έφταιγε για τον (πιθανό) θάνατο του ανθρώπου!!!!!!αγανάκτησα..κι όσο δεν απαντούσαν,τόσο αγχωνόμουν..ο κόσμος έμενε και κοιτούσε.η αστυνομία(ξέχασα να σας πω,ήταν ΚΑΙ η αστυνομία εκεί) επίσης ΑΠΛΑ κοιτούσε!μιλάμε για καταστάσεις ΤΡΑΓΙΚΕΣ!


[το γράμμα "Α" από το ΕΚΑΒ σβήστε το.........]

μετά από αρκετή ώρα ήρθε το ΕΚΑΒ και ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΟΣΜΕ!!!ο οδηγός και ο συνοδός έφεραν το νάρθηκα(μια σιδερένια κατασκευή που πιάνει όλο το σώμα και βοηθάει στο να το κρατάει σταθερό,ώσπου να το ανυψώσουν και να το τοποθετήσουν στο φορείο) και τον ακούμπησαν κάτω.ο ένας έπιασε το κεφάλι του θύματος και το ανέβασε προς τα πάνω,ψηλά(ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!έκλεινε τον αεραγωγό και δυσκόλευε την ήδη μειωμένη και ακατάστατη αναπνοή!!!!!!) εγώ να τους φωνάζω"προσέξτε το κεφάλι,ανοίξτε τον αεραγωγό" και άλλα τέτοια,αλλά εκείνοι να νοιάζονται μόνο για το πώς θα βάλουν το νάρθηκα στο σώμα(παρένθεση.μόνο στο κεφάλι είχε χτυπήσει,δεν είχε άλλα κατάγματα!οπότε ο νάρθηκας ουσιαστικά δεν προσέφερε και πολλά!)
τέλος πάντων,να μη σας τα πολυλογώ,τον έβαλαν μέσα στο ασθενοφόρο,έκατσαν άλλα 5 λεπτά στο σημείο(ΕΛΕΟΣ) και μετά έφυγαν..πήρα ένα τηλέφωνο,έδωσα το νούμερο της πινακίδας της μηχανής του για να μάθω τα στοιχεία του ανθρώπου,πράγμα που ΚΑΝΟΝΙΚΑ κάνει η αστυνομία που έχει και τις άκρες..

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!όσοι οδηγείτε μηχανές ΦΟΡΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΝΟΣ!!!είναι κρίμα να χάνεται κόσμος από αμέλεια και χαζομάρα!!!

ΜΑΚΑΡΙ ο άνθρωπος τώρα να είναι καλά!μόνο αυτό εύχομαι!!!

και κάτι άλλο..

ΠΟΣΟ ΜΠΟΥΡ**ΛΟ είναι η ελλάδα??ΠΟΣΟ??ΠΟΣΟ??ΠΟΣΟ??ΠΟΣΟ??
νευριάζω!

you can take my breath away..

γιατί γίνομαι "κομμάτια" κάθε φορά με αυτό?



άραγε υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που το αφιερώνουν..?
το εννοεί το ίδιο πραγματικά κάθε φορά που το αφιερώνει μετά από "τότε" ο Α.?
μακάρι να το εννοεί..
θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια..
την ίδια λάμψη που θα χουν τα ίδια μάτια όταν θα κοιτάει και τις επόμενες..
να τη θυμάστε αυτή τη λάμψη..
είναι υπέροχο να χεις όμορφες αναμνήσεις:)
χαμογελάω..ακόμα..και για πάντα.. ;)
δεν έχουν σημασία όλα τα άλλα..
σίγμα αγαπημένο,φάνηκες σήμερα..you make me happy..and you always will!

γαμώτο σου..

..έχεις ΠΑΝΤΑ τον τρόπο να με κάνεις ευτυχισμένη.. respect!

άπντεϊτ..

χμμμ,απόψε είπα να αφήσω για λίγο τα καψουριάρικά μου και να πω κανα γενικό νέο,γιατί κοντεύω να τα ξεχάσω κι εγώ..
κάποτε που λες,ήμουν ένα ορκισμένο νυχτοπούλι που έπεφτε για ύπνο τις μικρές πρωινές ώρες(3-4-5 κλπ..) και ξυπνούσε φυσιολογικά κατά τις 9-10-11,ανάλογα με τις ανάγκες της επόμενης μέρας..και τώρα..αυτό το υπερήφανο πετούμενο πλάσμα,αφήνει τα ουράνια,αφήνει πίσω τις μικρές ώρες(ή μάλλον μπροστά) και πέφτει για νάνι από τις έντεκα και κάτι!!!και επειδή δεν το αντέχει ο οργανισμός του,μπήκε να γράψει τον πόνο του..
κυριακοδεύτερα λοιπόν αγαπητοί από δω και πέρα θα παίρνω μια βαθειά ανάσα και θα ξαπλώνω ΠΡΙΝ τις 12 τα μεσάνυχτα!!!που σημαίνει ότι εγώ θα κοιμάμαι,και τα τραβελάκια μου από κάτω θα κάνουν τη δουλίτσα τους χωρίς αδιάκριτα βλέμματα(δικά μου και φίλων ντέτεκτιβς)..!Και όλα αυτά γιατί..?


ΛΑΪΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ευχαριστώ..εκεί θα τη βγάζω μέχρι τις..(χμμμ μισό να ρίξω μια κλεφτή ματιά στις σημειώσεις μου) 8 του Δεκέμβρη!
εδώ που τα λέμε είναι δύο μήνες!δύο μήνες σε παθολογικό και χειρουργικό τμήμα!!
δύο από τους λόγους δηλαδή(τα τμήματα αυτά) που αποφάσισα να αλλάξω πορεία πλεύσης,και από ιατρική να πάω βουρ για μαιευτική!!!αλλά βλέπεις πρέπει να χουμε γενικές γνώσεις(συμφωνώ,μην κοιτάς που τσινάω)
και βάλε τώρα..6 ώρες τη δευτέρα παθολογικό,άλλες 6 την τρίτη,παθολογικό επίσης..και μετά,από νοέμβρη 6+6 ώρες χειρουργικό!!τι έχουμε να δούμε παναγία μου!και ξέρεις,δεν είναι ότι φοβάμαι ή κάτι άλλο,απλά ψυχοπλακώνομαι μωρέ,κατάλαβέ με..
επίσης,μόλις το παρατήρησα..ΕΛΠΙΖΩ να χει γίνει λάθος στο πρόγραμμα,κι εκείνη η έρμη η τετάρτη 1 του ντισέμπερ να μην είναι νοσοκομειακή,γιατί ΛΥΠΑΜΑΙ,αλλά τη συγκεκριμένη μέρα θα ψωνίζω στο Μόναχο εκείνα τα NIKE!:P

κάτσε λίγο να κάνω ένα τσεκ,γιατί το χω και άγχος..
στολή..οκ
λευκές κάλτσες..οκ
ταμπελάκι..οκ
σαμπό(μπλιαξ)..οκ
αφαίρεση δαχτυλιδιώ,βραχιολιών,σκουλαρικιού μύτης..ΝΟ!
πφφφ τόσο κόσμο θα βλέπουμε κάθε μέρα ρε άνθρωποι..ούτε ένα σκουλαρικάκι?ούτε ένα δαχτυλιδάκι??
11.36 παθαίνω σοκ. γιατί σκέφτομαι ότι είναι αργά και έπρεπε ήδη να κοιμάμαι..
ενώ μέχρι χθες,τώρα ξεκινούσε το βράδυ μου! ΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑ!! καληνύχτεςςςςςς!!!
καλή αρχή στα φοιτητούδια! καλά γυρίσματα στα..ηθοποιούδια.......... ;) i'll miss you boy..

εκείνα τα άτυπα,κρυφά ραντεβού..

6-9..το κρυφό μας "ραντεβού".κάθε μέρα..
παλιά ήταν 6-8.αλλά τι σημασία έχει η ώρα?
ήσουν εκεί κι ήμουν εκεί..
ακόμα είμαστε.εσύ λόγω καθήκοντος(πράγμα που δεν αναιρεί ότι το γουστάρεις)
κι εγώ από ανάγκη.να σε δω,να σε ακούσω,να σου "μιλήσω",να μου "μιλήσεις".
είναι φορές που δε φανερώνομαι,μα και πάλι είμαι εκεί.
είναι φορές που έχω να κάνω διάφορα άλλα,μα ακόμα και τότε η σκέψη μου είναι εκεί.
δε χάνω το χρόνο μου,το γεμίζω.και όχι όπως όπως.
ξέρεις,αυτό δε θα το έκανα για κανέναν άλλο!μόνο για σένα.
και το κάνω με ευχαρίστηση,αν εξαιρέσεις βέβαια στιγμές όπως η σημερινή που κάποιος "χαλάει" την παρέα με ανώριμα τεχνάσματα[και τελικά κάνει BANάκι;)]
σε λίγο καιρό θα κάνω το φάντασμα..
θα είμαι εκεί,μα δε θα φαίνομαι!ίσως πετάγομαι πού και πού να λέω κανα γειά.
κι αυτό από ανάγκη,όπως τώρα.
ένας από τους φόβους μου είναι ότι δεν είναι στο χέρι σου να μείνεις για πάντα εκεί..οπότε διακινδυνεύω κι εγώ μαζί σου..

στερεύουν οι λέξεις..είναι μία από εκείνες τις φορές που λέω πάει,στέρεψαν τα λόγια..τίποτα δε μπορεί να αποδώσει το πόσο πολύ σαγαπάω και σε σκέφτομαι..να περάσεις τέλειο γουίκεντ στη Σαλόνικα που τόσο αγαπώ.. καλημέρα!


~~~~~~~~~~~~~
Δευτ. 04.11.10 : φίλε,πόσο ΓΚΑΝΤΕΜΩ μπορεί να είμαι?ΠΟΣΟ???τρεις μέρες μετά τη μέρα(νύχτα) που σκεφτόμουν όλα αυτά,δηλαδή σήμερα,έμαθα ότι εκείνη ήταν και η τελευταία..πάει ο ρυθμός..οπότε πάνε τα μισά μου σχέδια..δε θα σε αφήσω εγώ,"με άφησες" πρώτος εσύ..δε θα σε βλέπω πια στα κρυφά..τι ωραία,τι καλά(!!!) δεν ξαναμιλάω,αλήθεια!

"ένας από τους φόβους μου είναι ότι δεν είναι στο χέρι σου να μείνεις για πάντα εκεί..οπότε διακινδυνεύω κι εγώ μαζί σου.."


ήταν ανάγκη να γράψω αυτή τη βλακεία????????????????
καταραμένα προαισθήματα..go away!

αμαλία..

http://fakellaki.blogspot.com/

κι εγώ κάθομαι και στενοχωριέμαι για ΜΑΛΑΚΙΕΣ μια ζωή..

λυπάμαι τόσο..για την κοπέλα..για εκείνους που φταίνε..για όλα..

σήμερα το ανακάλυψα..αργά,ομολογώ!

καλημέρα σας,ευχή μου..να μην περάσει ΚΑΝΕΝΑΣ αυτά που πέρασε η Αμαλία..

παππού,κάνε της παρέα..θα χετε να πείτε αρκετά.. :)

περί standards..

κακά τα ψέμματα,όλοι έχουμε στο μυαλό μας κάποια standards..
για το τι σημαίνει καλό ντύσιμο,καλό φαγητό,σωστή συμπεριφορά,καλός "γκόμενος",καλή "γκόμενα"..

εγώ για παράδειγμα έχω ένα φίλο που λέει ότι αν η "γκόμενα" δεν έχει αναλογίες μοντέλου,δεν προχωράει το θέμα..
ΟΚ,ας πούμε ότι βρίσκεται ένα μπαζάκι..εεεε,σόρρυ,μοντελάκι ήθελα να πω..
βγαίνεις μία,βγαίνεις δύο,ανακαλύπτεις σιγά σιγά(γιατί με τέτοια μυαλά είσαι και ολίγον αργόστροφος..) ότι είναι όπως είπα και πριν μπάζο..το κοριτσάκι είναι πανέμορφο(εδώ συμφωνώ κι εγώ που είμαι γυναίκα) ΑΛΛΑ..υπάρχει το μεγάλο ΑΛΛΑ!Δεν της κόβει..δε μπορείς να συνεννοηθείς!Δε μπορείς γενικά να ανοίξεις διάλογο,και τα μαργαριτάρια έρχονται το ένα μετά το άλλο!Τόσο γρήγορα,που σκύβεις να τα αποφύγεις!!Όμως εσύ φίλε μου,σα γνήσιος Π@Π@Ρ@Σ,θα την πηδήξεις(εννοείται ότι θα σου κάτσει),και μετά θα την κάνεις με ελαφρά!
ΟΚ,είναι κι αυτό μια άποψη..ΜΟΛΙΣ όμως αγαπημένε μου φίλε μπήκες στη λίστα των σαβουροΛΑΛΑΛΑ(κατάλαβες..)!Είσαι φίλος μου,σ'αγαπάω,σ'εκτιμάω,αλλά δε θα θελα ποτέ να μαστε κάτι παραπάνω.Αρχικά καμία σχέση με μοντέλο η υποφαινόμενη!Και δεύτερον,είσαι κενός..ή μάλλον ΚΕΝΟΣ!πολύ κενός για μένα..

και μετά από αυτό το χαρακτηριστικό παράδειγμα,θα ήθελα να βάλω κάποια φρένα στα standards μας..ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ!δε λέω να τα "ρίξετε"..συγκεκριμένα,δε λέω να συμβιβαστείτε σε ότι έχει να κάνει με σοβαρά θέματα!(πχ,είναι επιτακτική ανάγκη ο άνθρωπος που θα χεις δίπλα σου να είναι εντάξει απέναντί σου,κοινώς ειλικρινής!δε γίνεται επειδή έχει ένα cayenne ΝΑ,μετά συγχωρήσεως,να πεις ΔΕ ΒΑΡΙΕΤΑΙ..!)
αλλά ρε φίλε,εντάξει,αν δεν είναι 1.83 και είναι 1.80 σε χαλάει τόσο πολύ?
δηλαδή το ότι έχει τσίχλα στον εγκέφαλο,ότι η μόνη αγγλική λέξη που ξέρει είναι sex και φοράει το μίνι 2 χιλιοστά κάτω από μην πω πού,δε μετράνε σε αυτή τη Γη???
δεν ξέρω,δεν καταλαβαίνω,ειλικρινά!το χάνω ώρες ώρες και σκέφτομαι,ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΟΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!άντρες-γυναίκες!απλά είχα παράδειγμα άντρα τώρα και το εκμεταλλεύτηκα..και επειδή το άκουσα πρόσφατα όλο αυτό είπα να το καταδικάσω "δημόσια"..
people..be REALISTIC for a moment!η ζωή είναι ωραία γαμώτο!μην τη χαραμίζετε!άλλωστε όλο και κάποιος θα βρεθεί να ξεμοναχιάσει ένα μοντέλο στο clubάκι..! ;)
Α!η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος ΑΛΛΑΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!έχω κέφια,αϋπνία και όλα αυτά!!πάει 4,σας αφήνωωωωωωωωωω!μουτς:*

bonus movie.."the truth about cats and dogs"!!! την έχω αναφέρει πάλι παλιότερα,μα απόψε ταιριάζει γάντι με την κουβέντα μας..κλείνουν τα μάτια μου :****


update! αυτό ήταν για τον Β.! σιγά σιγά ανακαλύπτω ότι έχω πολλους τέτοιους φίλους:P τι ωραία!

ας παίξουμε..

απόψε κάνω πως δεν είμαι εγώ.θα πω πως είμαι κάποια άλλη.οπότε διέγραψε το πρόσωπo και τη μορφή μου γενικότερα.

έρχομαι κάπου.εκεί που είσαι.μόνος σου.α!είναι κι άλλοι δίπλα.σε φιλάω σταυρωτά.
*ματς μουτς*
κι εσύ το ίδιο.
*ματς μουτς*
σου χαϊδεύω και λίγο την πλάτη.με παίρνεις αγκαλιά.[πόσο μπορεί να ΑΓΑΠΩ τις αγκαλιές σου!] μιλάμε λίγο,τα τυπικά.πάντα χρειάζονται αυτά με σένα.αλλά ξέχασα.δεν είμαι εγώ.
"θέλω να μιλήσουμε λίγο πιο..σοβαρά απόψε!".
"φυσικά,πες μου".
"όχι εδώ,πάμε κάπου ήσυχα."
φεύγουμε.πάμε σε ένα παγκάκι.κάθεσαι.και κάθομαι κι εγώ.ανεβάζω πάνω το ένα πόδι και σχεδόν κάθομαι πάνω του.θέλω να σε βλέπω.
"θέλω να σου πω όσα έχω στο μυαλό μου τόσο καιρό"
και σου μιλάω.με κοιτάς και το βλέμμα σου με κάνει να θέλω να σταματήσω και να σε αρπάξω και.. δακρύζω λίγο.είναι τότε που σου λέω πως σαγαπάω βαθειά.πολύ βαθειά.αλλά είσαι άντρας,και για ένα βασανιστικά περίεργο λόγο,όταν σας λέμε ότι σας αγαπάμε το βάζετε στα πόδια γαμώτο!αλλά σαγαπάω.θα σου μιλήσω και μετά κάνε ότι θες,φύγε!
"δεν ξέρω πώς να στα πω,γράφω καλύτερα απ'ότι μιλάω φαίνεται.."
τρέμει το στόμα μου.τρέμουν τα πόδια μου.όχι από ηδονή.από.. δεν ξέρω γιατί!!!κάθε φορά που σε βλέπω τρέμουν.σχεδόν έχω παραλύσει!αλλά θέλω να μιλήσω.για να μάθεις πόσο σπουδαίος είσαι για μένα.κι ύστερα να φύγεις άμα θες.να πας στους φίλους σου που σε περιμένουν.γιατί σε βρήκα έξω.
"νομίζω πως σε έχω ερωτευτεί..".
του λέω νομίζω γιατί φοβάμαι να το βγάλω απ'την πρόταση.
"σέβομαι ότι μπορεί να μη με βλέπεις έτσι,το σέβομαι και το καταλαβαίνω.απλά θέλω να μαι εντάξει απέναντί σου."
πραγματικά δε μπορώ να σκεφτώ τι θα πεις.προτιμώ να μην πεις τίποτα.προτιμώ τη σιωπή από τη διπλωματική απόρριψη.ή καλύτερα προτιμώ τη φιλία σου από τη φυγή σου.
εγώ δε θα φευγα στη θέση σου.αγάπη προσφέρω.αγάπη και φιλία,δεν είναι κάτι κακό!
[.........]
"και μετά από όλα αυτά που σου πα,φοβάμαι ότι θα χαλάσει αυτό που είχαμε..από μεριάς μου.φοβάμαι μη σε χάσω απ τη ζωή μου.όλα αυτά σκέφτομαι τόσο καιρό..και στο τσατ..θα μπαίνω να σε βλέπω.κι ας μη με βλέπεις,κι ας μην καταλαβαίνεις την παρουσία μου.για λίγο διάστημα θα μπαίνω.ίσως για λίγο περισσότερο από λίγο.να σε βλέπω να γελάς,να θυμώνεις,να μιλάς έντονα,να κατσουφιάζεις.και όλα αυτά όχι από συνήθεια,αλλά από ανάγκη."



αυτό το παγκάκι φωτίζεται υπέροχα απόψε..

δεν έχω έμπνευση και όρεξη για τίτλους..

δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά.ίσως γιατί δε θέλω να θυμάμαι.ίσως γιατί μια ημερομηνία είναι απλά ένας αριθμός.και ίσως επειδή δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τους αριθμούς.με τις γιορτές,με τα γενέθλια,με τις επετείους,με την ώρα,με το χρόνο.δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που σε κοίταξα δίχως λατρεία στα μάτια.ίσως γιατί δεν υπήρξε ποτέ(?)ίσως γιατί ήταν τότε.την πρώτη φορά.στο REX.μάλλον τότε ήταν.η πρώτη και η τελευταία φορά.τότε που ήμουν ολοκληρωτικά άνετη μαζί σου,ανίδεη τι επρόκειτο να συμβεί λίγα λεπτά αργότερα.ναι,τότε ήταν τελικά.
ζηλεύω.ζηλεύω τους ανθρώπους που είναι άνετοι όταν το θέλουν.θέλω να μαι χαλαρή όταν είμαι μαζί σου.να είμαι cool.δεν είμαι όμως!και φαίνεται.ίσως να μην το καταλαβαίνεις γιατί δε σκέφτεσαι έτσι.αλλά αυτή είναι η αλήθεια.είμαι δειλή.δε μπορώ να σου μιλήσω από κοντά.γι'αυτό και..άστο.
iloveyou. simple as that.