με τα μάτια μου πάντα ανοιχτά..

[Well it's...
Too late..Tonight..
To drag the past out into the light..]


Πάντα θα θυμάται η καρδιά,όσα ταξίδια κι αν κάνει,όσες Ιθάκες κι αν πατήσει..Ναι,σωστά,δεν είναι μία η Ιθάκη!Δε μας τα μαθαν καλά μέχρι τώρα.Ιθάκες υπάρχουν πολλές,όσες και τα άτομα που μπορείς να αγαπήσεις.Όχι,κάνεις λάθος κι εσύ.Δεν είναι μία η αγάπη,δεν έχει μέτρο,δεν έχει τέλος,δεν είναι περιορισμένη η ποσότητά της.
Πάντα λοιπόν θα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που θα δακρύσεις,θα θυμηθείς ένα μικρό τίποτα,που κάποτε υπήρξε τα πάντα.Κάτι θα μένει ανεξίτηλο στο νου και την καρδιά σου.Γιατί είμαστε άνθρωποι,δεν είμαστε τέλειοι,κι ας πιστεύουμε συχνά το αντίθετο.Προσωπικά,δεν το νιωσα ΠΟΤΕ μου.Πάντα είχα επίγνωση,πάντα προσπαθούσα να μη με παρασύρουν τα συναισθήματά μου,πράγμα βέβαια που ποτέ δεν κατάφερα,και χαίρομαι γι'αυτό.Χαίρομαι που δεν καταπιεζόμουν,όχι τουλάχιστον για πολύ χρονικό διάστημα.
Εκείνες τις στιγμές,λοιπόν,της αναδρομικής ζωής μου,νιώθω όπως και "τότε",αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο,σκέφτομαι όπως θα σκεφτόμουν την ανάλογη στιγμή και γενικά περνάω το "δράμα" μου,αν με καταλαβαίνεις.Γιατί δράμα?Ε,δεν είναι και λίγο πράγμα να σκέφτεσαι γεγονότα και ανθρώπους που ανήκουν στο παρελθόν.Αυτό βέβαια δεν είναι και αφύσικο,είναι η ζωή σου,δε μπορείς να πατήσεις το κόκκινο κουμπί και να τη διαγράψεις έτσι απλά.Παρόλο που ίσως να θες και να το κάνεις μετά από λίγο καιρό.Κάτι τέτοιο μου συνέβη και πρόσφατα,χωρίς να χω ακόμη μέσα μου ξεκαθαρίσει γιατί.Εννοώ,ήταν ξαφνικό,και ενώ ψυχολογικά ήμουν αρκετά καλά,και το μυαλό μου ήταν εκεί που είναι τους τελευταίους μήνες.Οκ,αυτό δε σημαίνει ότι θέλω να γυρίσω πίσω,αυτό είναι σίγουρο.Απλά είναι εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που λέγαμε πριν,οι οποίες μάλιστα περνούν ευκολότερα όταν είσαι με φίλους,και όχι μόνος/η σου.
Και πώς αντιμετωπίζεις τέτοιες περίεργες στιγμές?Απλά δεν το κάνεις.Θα περάσουν από μόνες τους,γιατί όσο τις ξορκίζεις,τόσο σε κυνηγούν.Και δεν είναι δυνατό να τις αποκλείσεις απ τη ζωή σου από τη στιγμή που δέχεσαι ερεθίσματα ανά πάσα στιγμή τα οποία σε φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Πέρα από αυτό.Είδα μια ταινία."The truth about cats and dogs"ή αλλιώς "Φίλοι κι εραστές".And here's the story..
Η Άμπι Μπαρνς, παρουσιάστρια μιας επιτυχημένης ραδιοφωνικής εκπομπής ερωταποκρίσεων, προκαλεί το ενδιαφέρον ενός γοητευτικού ακροατή, του Μπράιαν. Θέλοντας να γνωρίσει από κοντά τη γυναίκα με την τόσο γλυκιά φωνή και την τόσο συναρπαστική προσωπικότητα, ο Μπράιαν επισκέπτεται το στούντιο. Εκεί αντικρίζει την εντυπωσιακά όμορφη φίλη της Άμπι, Νοέλ και θεωρεί ότι αυτή είναι η εκπληκτική Δρ. Μπαρνς. Η χαριτωμένη, μικροκαμωμένη Αμπι, η οποία παρά τον δυναμικό ραδιοφωνικό της εαυτό, πάσχει, στην πραγματικότητα, από αμέτρητες ανασφάλειες σχετικά με την εμφάνισή της, αποφεύγει να λύσει την παρεξήγηση. Αντίθετα αφήνει τον Μπράιαν να πιστέψει ότι η πανύψηλη, ξανθιά Νοέλ είναι στ’ αλήθεια η Δρ. Άμπι Μπαρνς που εκείνος έχει ερωτευτεί…
Και που λες κάπου προς το τέλος γίνεται η αποκάλυψη και όλα τελικά γίνονται όπως θα πρεπε φυσιολογικά να γίνονται και στη ζωή!Αλλά αμ δε..Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι "έτσι",πρέπει να δεις την ταινία για να καταλάβεις τι εννοώ..Είναι μια ταινία που περιγράφει πού βρίσκεται το αληθινό νόημα της αγάπης..Που ενώ νομίζεις ότι έχεις ερωτευτεί τον πιο "όμορφο" άνθρωπο,τελικά ξυπνάς και βλέπεις ότι θα ταν καλύτερο να τον βάλεις στη βιτρίνα με τα κρύσταλλα,απ το να τον "κρατήσεις" δίπλα σου για όσο.. πάει..Αυτά είχα με λίγα λόγια να πω,για μένα πιο μεγάλη σημασία έχει να δείτε την ταινία,η οποία θα καταλάβετε στο τέλος πόσο φοβερά αληθινή ή ουτοπική είναι,ανάλογα με το δικό σας χαρακτήρα και τρόπο σκέψης!Εμείς θα τα ξαναπούμε,αφου σε διαβεβαιώσω πως η Γη συνεχίζει να γυρίζει,τα πουλιά κεάηδούν και ο κόσμος αλλάζει..


[ tried to be UNperfect and i guess i have succeeded :) ]