είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

μικρή παρένθεση..

Βαριέμαι σε σημείο αηδίας τους ανθρώπους που κλαίγονται!
Σε καταθλίβουν,σε downιάζουν!
Γι'αυτό και όταν περνάω τις φάσεις μου δε φορτώνομαι στους άλλους,κλείνομαι,ακούω τη μουσικούλα μου,κάνω πράγματα που μου αρέσουν,ξεσπάω και όλα καλά!Φυσικά και έχεις κάποιο φίλο που του λες πώς αισθάνεσαι,αλλά μέχρι εκεί!Ή το περνάτε μαζί ή το περνάς μόνος σου.Δε μπορείς να κλαίγεσαι στον καθένα,δεν είναι φυσιολογικό,δεν είναι το πιο σωστό!Με χαρά θα βοηθήσω σε όλα όσα μπορώ,φυσικά θα σε κάνω να ξεχάσεις,φυσικά θα πω μια βλακεία να γελάσουμε,αλλά πρέπει να το καταλάβετε!!!Ορισμένα πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να τα περνάμε!Πρέπει να τα βιώνουμε,να γινόμαστε πιο δυνατοί,να αντέχουμε τα δύσκολα που ίσως να έρθουν.Πραγματικά δεν το λέω με κακία!Χάιντε να σας δω!!!
Γιατί μην ξεχνάτε..η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει..χρόοοοοονια τώρα ;)

να χαμογελάτε για να αλλάζετε τον κόσμο σας,τον κόσμο μας!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου