είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

"δε βιαζόμαστε.."

είναι ανησυχητικό όταν ένας άνθρωπος που αντιδρά,και μάλιστα έντονα,βρεθεί σε σημείο να μη μπορεί να αντιδράσει.και μου συμβαίνει απόψε.και δεν ξέρω τι να κάνω.και δεν έχω ποιόν να ρωτήσω.και δε γράφει τίποτα γι αυτό,σε κανένα βιβλίο του κόσμου.και είμαι μόνη μου σε ένα άδειο σπίτι.και δεν ξέρω τι μου γίνεται.και μόλις με γείωσαν.
αυτά.

προσπαθώ να σκεφτώ αν έχω κάνει κάτι κακό,αν έχω φερθεί σκάρτα.
δε βρίσκω κάτι.
εδώ και μία ώρα έχω φάει μεγάλη ήττα και δεν έχω αντιδράσει.δεν έχω κλάψει.δεν έχω κάνει τίποτα.κάθομαι στην ίδια καρέκλα,με το τηλέφωνο στο χέρι και δεν κάνω τίποτα.δεν έχω κουνηθεί,κι έχει περάσει μία ώρα.

τρομάζω.με τρομάζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου