όσα χρόνια κι αν περάσουν..εγώ θα..

 κάθε στιγμή,κάθε λεπτό,το νιώθω όλο και πιο πολύ..το νιώθω να δυναμώνει,να με τρώει από μέσα προς τα έξω!πώς μπορείς να μου το κάνεις αυτό;τι δυνάμεις έχεις;και..για πόσο ακόμα θα είμαι κομμάτια;είμαι στ'αλήθεια κομμάτια;κι εκείνο το αίσθημα;η ευτυχία που βιώνω;είναι ψεύτικη;είναι αληθινή;είναι φυσιολογική;τι μου χεις κάνει τέλος πάντων;ψάχνω έναν τρόπο να ξεφύγω.φεύγω μακρυά κι έρχομαι πάλι πίσω.κλείνω τα πάντα,μα τα ανοίγω πάλι.γεμίζω το μυαλό μου με άλλες πληροφορίες και ΝΑ,πάλι εσύ εδώ!!!τι να κάνω;να σου «μιλήσω»; το χω αποφασίσει,αλλά φοβάμαι μήπως κάνω πίσω από φόβο..
μισώ που τώρα πια περιστρέφονται τα πάντα γύρω από σένα!οι συζητήσεις μου,οι κινήσεις μου και περισσότερο οι σκέψεις μου!το μισώ και το λατρεύω!λατρεύω που καθετί γύρω μου έχει κάτι από σένα,λατρεύω που όσο κι αν σκέφτομαι να ρθω να σε βρω,εμφανίζεσαι εσύ πρώτος απ το πουθενά,λατρεύω τη σκέψη,την αφή,τη λογική,την ανισορροπία,την ισορροπία,την ψυχή,το χαμόγελο,τη φάτσα σου όταν θυμώνεις,τα καφετιά μάτια σου,όλα!όλα τα λατρεύω και όλα με κάνουν να στέκομαι ανήμπορη μπροστά σου!δε θέλω να λυτρωθώ,κι ας ξέρω πως υπάρχουν τρόποι.να σε αφήσω ήσυχο,να φύγω,να μη σε ξαναδώ,να μη σε ξανασυναντήσω,να μη σε σκέφτομαι(τι τραγική ψεύτρα που είμαι!!!)!ΘΈΛΩ να σε σκέφτομαι,ΘΕΛΩ να σε βλέπω,ΘΕΛΩ να σ'αγγίζω,ΘΕΛΩ να σε κοιτάζω απλά!!!ΘΕΛΩ.και τώρα πια είναι αργά!ίσως απ τη μία να σε ζηλεύω για αυτό το «διακοπτάκι» και να νομίζω πως θα ταν καλύτερα να το χα κι εγώ και μέσα σε μια βδομάδα να μουν οκ.αλλά απ την άλλη,είναι ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟ αυτό που ζω,έστω κι έτσι..

άσε με να σαγαπώ..

περίεργο.είναι στιγμές που σ'έχω ανάγκη όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.κι άλλες που δε θέλω καν να σε έχω στο μυαλό μου.από αντίδραση.επειδή δε σ'έχω.και τότε είναι που λέω πως κάποια στιγμή θα σ'έχω.και θα σε βλέπω όποτε θέλω.χωρίς να σκέφτομαι διπλά και τριπλά αν "ΠΡΕΠΕΙ" να ρθω να σε βρω.ή αν το παρεξηγήσεις.που στην τελική δε θα πρεπε να με νοιάζει και τόσο,αφού θα χεις δίκιο.αναρρωτιέμαι.υπάρχουν κι εδώ κανόνες?και στον έρωτα?και στην αγάπη?
είναι ένα ταξίδι που παρακαλάω να μην τελειώσει γρήγορα.το δικό μου ταξίδι.είσαι κι εσύ εδώ.σε βλέπω.μετά χάνεσαι.εγώ συνεχίζω να σε βλέπω μέσα μου.τι θέλεις?γιατί έρχεσαι?
μη σταματήσεις να ρχεσαι.δε θα το αντέξω.σε παρακαλώ.δεν είναι κακό να παρακαλάς.όταν αξίζει δεν είναι κακό.μη σταματήσεις να με θεωρείς άνθρωπο εμπιστοσύνης.γιατί θα μαι πάντα ένας τέτοιος.παρόλο που δε θα μαι ΜΟΝΟ αυτό.μη σταματήσεις να ρχεσαι.γιατί σε χρειάζομαι.έχω αλλάξει.προς το καλύτερο.κι όλα αυτά χάρη σε σένα.έχω μάθει πολλά.κυρίως εμένα.και σ'ευχαριστώ.μη σταματήσεις να υπάρχεις στη ζωή μου.σε παρακαλώ.ούτε όταν μάθεις τα πάντα.



υπόσχομαι πως κάποια μέρα θα σου μιλήσω.ναι,θα το κάνω.το υπόσχομαι σε σένα και σε μένα.σε ότι κέρδισα απ'αυτή την ιστορία και σ'ότι έχασα.σ'ότι πίστεψα και σ'ότι λάτρεψα μέσα σου.σε σένα και σε μένα.θα το κάνω γιατί δε μπορώ να το κρατάω άλλο μέσα μου.και επιπλέον δε μπορώ να νιώθω πως σε κοροϊδεύω κρύβοντάς σου τη μισή αλήθεια.ψέμματα δε λέω.μόνο αλήθειες.

είναι κατάρα να νιώθεις.ευλογία και κατάρα μαζί.κι αν θέλω να σε ξεπεράσω μία φορά,δέκα είναι που δε θέλω.κι έτσι με νικάει.με νικάει το συναίσθημα στην έδρα μου.χάνω.από μένα.και το κακό(?) είναι πως δε με νοιάζει.ας χάσω.δε θα ναι η πρώτη φορά μα ούτε και η τελευταία.έχω μάθει να αισθάνομαι πολλά.ποτέ μέτρια πράγματα.ούτε με το σταγονόμετρο.αν είναι να δώσω,δίνω ότι έχω.κι αν δε μου μείνει τίποτα,ελπίζω πάντα να γεννηθεί κάτι καινούριο μέσα μου.διαφορετικό.αλλιώτικο.ξεχωριστό.

άσε με να σου δώσω ότι έχω.άσε με να σου μιλήσω.απλά να με κοιτάς στα μάτια.δε χρειάζομαι κάτι άλλο.κι αν δε με δεις να σε κοιτάζω εγώ,θα ναι γιατί δε θα μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.δε φταις εσύ.η ιδέα και μόνο πως θα πρέπει να σου εκμυστηρευτώ κάτι τόσο μεγαλειώδες μου προκαλεί δέος.το μόνο που δε θέλω είναι να αποφύγεις καταστάσεις διπλωματικά.ξέρω,δεν είσαι τέτοιος.νομίζω προτιμώ να μου πεις ότι αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή.νομίζω.

μου αρκεί που σε γνώρισα,αλήθεια μου αρκεί.ίσως τώρα να μην το λέω με όλη μου την καρδιά,να μην το νιώθω 100% ότι αυτό φτάνει.μα με τον καιρό θα το καταλάβω.με ξέρω.

εσύ απλά άσε με να σαγαπώ.όσο πιο πολύ μπορώ.όσο δεν έχω αγαπήσει τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου.κάνε αυτή τη χάρη σε έναν άνθρωπο που αγάπησε εσένα όσο δεν έχει αγαπήσει κανέναν.μια τελευταία επιθυμία πριν το αφήσω κι εγώ να φύγει.πριν εγκαταλείψω τη μάχη.
ορκίζομαι πως δε θα σταματήσω ποτέ να αισθάνομαι.και γι'αυτό ευθύνεσαι κι εσύ.ορκίζομαι πως θα σαι για πάντα ένα κομμάτι μου.όσο ουτοπικό κι αν είναι αυτό το "πάντα",όσο ανύπαρκτο,όσο φανταστικό.θα σ'αγαπώ.♥

το "κάρμα" μου..(μέσα!!)

Πόσο πολύ μπορεί να με νευριάζει εκείνη η διαφήμιση!!!!!!!!!??????"τυχαίο?δε νομίζω!!!" ΕΛΕΟΣ πια!!Πιο μεγάλη μ..βλακεία δεν έχω δει!!
Τέλος πάντων,το κόβω εδώ γιατί μου έρχεται στα αυτιά η ηλίθια φωνή και φάτσα του τύπου που το λέει και συνεχίζω..
Μερικές φορές η "ΤΥΧΗ" δεν είναι με το μέρος μας..ή είναι..Και πάνω που έβλεπα τηλεόραση,καθώς ετοιμαζόμουν να βγω(αυτή τη στιγμή που μιλάμε δηλαδή..) πέφτω στο γνωστό σου "trailer" κύριε "σίγμα"..Και λέω δε μπορεί!!!ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ!!!όχι,όχι το περιεχόμενο του trailer,αλλά η μουσική!Αρχικά νόμιζα πως χτυπούσε το κινητό μου,μα μετά κατάλαβα..)Είναι τραγούδι που έχω συνδέσει άμεσα με σένα,που όταν το ακούω έρχεσαι στο μυαλό μου(αν έχεις φύγει και καθόλου) και τέλος πάντων,το χω βάλει και εδώ πριν-δε θυμάμαι πόσο-καιρό,οπότε έχω κατοχυρώσει αυτή την αλήθεια στο μυαλό μου..
Και κάπου εκεί σκέφτομαι τελικά αν μερικά πράγματα είναι τυχαία..(φυσικά,τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει!)!Ή αν είναι "κάρμα"..Δεν πιστεύω σε αυτά,και ουδέποτε πίστευα..Στις συμπτώσεις πιστεύω..Γιατί εννοείται ότι δεν είναι "γραφτό" να μαστε "μαζί".Καταλαβαίνεις φαντάζομαι τι εννοώ..Και θεωρώ και "χαζούς" εκείνους που πιστεύουν στο "κάρμα-τύχη" και που όμως επαναπαύονται και αφήνουν τα πάντα να γίνουν έτσι απλά,από μόνα τους..
Οκ,αφήστε τα όλα στην τύχη,μην "κυνηγήσετε" τίποτα και κανέναν..θα σας βρει μόνος του.Μόνο που δε θα τον καταλάβετε,γιατί δε θα έρθει να σας μιλήσει..Θα πιστεύει κι εκείνος στο "καρμα"..οπότε θα περιμένει εσάς.

i hope you got the point..

ελπίζω να σε δω σήμερα..

δεν τον κυνηγάω,προς θεού!απλά μου χει λείψει..

(συμπλ.-4.31 τα ξημερώματα- : σε είδα επιτέλους το βράδυ,μετά από ένα μήνα και κάτι..μιλήσαμε όπως πάντα..αγκαλιαστήκαμε όπως πάντα.αστειευτήκαμε όπως πάντα.είσαι τόσο καλός..είσαι τόσο αληθινός..είσαι τόσο..σαγαπάω.απλά.περιεκτικά.καλημέρα..) :)

Για τη Γκόλφω μου..♥

Το χα πει..Τα δυο πράγματα που δεν αντέχω είναι ο θάνατος και η φυγή κάθε είδους.Το χα πει..Και τώρα μου φεύγεις..Δεν ήθελα να ξεσπάσω μπροστά σου,μα όταν ήμασταν ξαπλωμένες στο κρεββάτι σου πριν λίγο,μόνο αυτό σκεφτόμουν και πάσχιζα να συγκρατήσω τα δάκρυα,που τώρα σαν ποτάμι τρέχουν στα κατακόκκινα μάγουλά μου..Δεν ήθελα να σου δημιουργήσω τύψεις,αν και ξέρω πως δε θα αλλάξουν και πολλά στη σχέση μας..Καλλιθέα-Αιγάλεω θα γίνει Καλλιθέα-Πάτρα και τούμπαλιν.Δεν είναι και καμιά μεγάλη απόσταση,μα δε θα ναι το ίδιο..Δε θα συναντιόμαστε όπως μέχρι τώρα στο γνωστό καφέ στον Εσταυρωμένο,μαζί με το "Δημητρούλη",ούτε στο Γκάζι..
Ξέρεις ότι θα μου λείψεις πολύ παλιοβρώμα..Δεν είναι ότι βλεπόμασταν κάθε μέρα..Όχι..Απλά είμασταν τόσο κοντά,και σα να το συνήθισα..Και τώρα..Τι θα κάνω χωρίς εσένα?Χωρίς να βλέπω το μουτράκι σου?Ακόμα και οι γονείς μου στενοχωρήθηκαν..
Σαγαπάω πολύ και το ξέρεις..Δεν είσαι απλά μια φίλη του Σ.Δεν είσαι απλά μία ακόμα επαφή στο λευκό iphone ΜΑΣ.Δεν είσαι ένα ακόμα άτομο στο msn.Δεν είσαι απλά μία ακόμα "friend" στο facebook.Είσαι όλα αυτά,μα κυρίως είσαι αληθινή φίλη.Όχι.Είσαι ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΗ.Φίλη που με καταλαβαίνει.Που είναι εκεί.Που με ακούει.Που έρχεται μαζί μου στο ρυθμό όταν της πω ότι το χρειάζομαι.Που με συμβουλεύει.Που με αγαπάει.Που με νοιάζεται.
Μουσκεύει το πληκτρολόγιο,θολώνει η οθόνη,μα εγώ ακόμα συνεχίζω.Συνεχίζω να σαγαπάω όπως παλιά.Κι ακόμα παραπάνω.Είσαι το G στο G.I.G.A μας.Είμαστε ομάδα.Λίγο διάσπαρτη,μα μέχρι τώρα το G και το A ήταν ΜΑΖΙ.
Φυσικά και χαίρομαι ΠΟΛΥ για σένα.Εύχομαι όλα να πάνε καλά εκεί κάτω.Να περνάς τέλεια,να γνωρίσεις καινούρια άτομα που να χουν κάτι διαφορετικό να σου προσφέρουν.Να πάνε όλα καλά στην καινούρια δουλειά και πάνω απ'όλα να είσαι ευτυχισμένη.Είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα τα καταφέρεις.Και λέω σχεδόν,γιατί σε έχω ικανή να ξανάρθεις Αθήνα!:P

Φιλεναδάκι μου όμορφο..δε θέλω να γράψω άλλα..δε θέλω να σκέφτομαι ότι σε 12 μέρες θα μου φύγεις..θα σκέφτομαι πόσο όμορφα θα περάσουμε μαζί στο Μιχάλη.Πρώτη φορά μαζί.Και ξέρεις πόσο σημαντικός είναι ο μιχάλης για μένα..Θα σκέφτομαι πόσο όμορφα περάσαμε στο Σεφερλή,στο Γκάζι,στο Αιγάλεω,στο σπίτι σου(και στο ένα και στο άλλο),πόσο ωραία περάσαμε με την Ιωάννα,με το Χρηστιδάκο,ΟΛΑ.. :''')


[αυτό το τραγούδι είναι δικό σου και δικό "του".. για κείνον το χα βάλει πρώτη φορά και τώρα για σένα.Ίσως να μην είναι τυχαίο..γιατί χάρη σε κείνον γνωριστήκαμε κι εμείς..εκείνος ένωσε τις μέχρι πριν λίγους μήνες παράλληλες ζωές μας..]
*μείνε ένα λεπτό..γιατί ζω γι'αυτό..*
καλή τύχη στο νέο ξεκίνημα..σαγαπώ..θα μου λείψεις πολύ..
η φίλη σου..♥ το *Α* σας θα είναι πάντα εδώ,να το θυμάστε..

7.

ήτανε τόσο ευτυχισμένη.γελούσε δυνατά.από τότε που θυμάμαι τη μορφή και τη φωνή της γελούσε λες και ήταν μόνη της.κι όλοι είχαν να πουν για το γέλιο της.το γέλιο και το χαμόγελο,που σπάνια έφευγαν από κει,μπροστά σε κόσμο.δεν ήταν υποκρίτρια.απλά προστάτευε τον εαυτό της.δεν ήθελε να τη βλέπουν αδύναμη,παρόλο που οι δικοί της άνθρωποι,οι στενοί της φίλοι καταλάβαιναν μεμιάς πότε ήταν στα κάτω της.δεν ήθελε με τίποτα τη λύπηση κανενός.δυνατός χαρακτήρας,με αμέτρητες αδυναμίες,όπως όλοι οι θνητοί.δεν την έχω δει να λυγίζει έξω.ή μάλλον εκείνες οι φορές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.μα.για δες.ένας τέτοιος άνθρωπος κλαίει!κλαίει πιο συχνά απ όσο μπορώ να φανταστώ.όχι χωρίς λόγο.ήξερα ότι έχει μεγάλη καρδιά,μα δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα πληγωνόταν.έκλαιγε για σοβαρά θέματα.θέματα καρδιάς.για το θάνατο.για τη φυγή.για κείνον.για τον άλλο.για κείνη.για ΕΚΕΙΝΟΝ.δεν κλαίει συχνά για ΕΚΕΙΝΟΝ!πιο πολύ γελάει και χαμογελάει.χαμογελάει ολόκληρη όταν κάτι τον θυμίζει.κάθε στιγμή κάτι βλέπει και τον θυμάται.τα χρώματα τον θυμίζουν.τα CD επίσης.η φωτογραφική της μηχανή.το μπρελόκ.οι μηχανές που περνούν από μπροστά της.το ράδιο.ο μιχάλης.το REX.οι φωτογραφίες.ο χορός.η τηλεόραση.το youtube.to facebook.το ξημέρωμα.03:48.τα βαφλάκια.τα goodys.ο δεκέμβρης.το 7.το γράμμα.το ταξίδι.τα τραγούδια.και δε ζει χωρίς μουσική.είναι έρωτας.είναι αγάπη αληθινή.είναι χαζή.είναι χαζή που έπεσε έτσι εύκολα στα δίχτυα του.μα χαίρεται γι αυτό,τη βλέπω.παρόλο που ξέρει τη συνέχεια είναι ευτυχισμένη.δεν τη νοιάζει η παροδικότητα της ευτυχίας της.το ζει ΤΩΡΑ.το ζει απόψε.το ζει κάθε μέρα.κάθε μέρα που τον κοιτάζει.εκείνος δεν τη βλέπει.δεν την αισθάνεται.μα υπάρχει.δεν τον παρακολουθεί.τον ακολουθεί.τον παρατηρεί.τον κοιτάζει.απλά τον κοιτάζει και τον ερωτεύεται όλο και πιο πολύ.κι ας μη βλέπει το πρόσωπό του.δεν είναι ανάγκη.εκείνη αγαπάει τον άνθρωπο πίσω απ το πρόσωπο.τον λατρεύει.κι εκείνος δεν το καταλαβαίνει.καλύτερα.χειρότερα.δεν ξέρει.δεν ξέρει αν θέλει να πέσουν οι μάσκες.άλλαξε.αντέχει πολλά.αντέχει να ναι μακρυά του.αντέχει να τον βλέπει με άλλες γυναίκες.αντέχει ΤΟΣΑ.τόσα,που δε θα άντεχε παλιά,σε καμία περίπτωση.τον θέλει μόνο εκεί.στη ζωή της.να υπάρχει.να μη χάνεται.να μη χαθεί.να ναι εκεί.όπως κι εκείνη.δεν είναι έτοιμη να τον χάσει.για την ακρίβεια δε θα είναι ποτέ.την ξέρω καλά.εγώ τη γέννησα.δε θα το αντέξει όλο αυτό.δεν της φτάνει το χρονικό όριο που έθεσε στον εαυτό της.θέλει κι άλλο.άλλον ένα χρόνο.κι ας την αφήσει πίσω.θέλει άλλα δύο χρόνια.άλλα τρία χρόνια.άλλα τέσσερα.να το χωνέψει.θέλει άλλη μια ζωή.μια νέα ζωή.που δε θα ναι η ίδια.κι εκείνος δε θα είναι ο ίδιος.δε θα υπάρχει στη ζωή της.η νέα της ζωή θα ναι άδεια.άδεια απο κείνον.δε θα ναι δυστυχισμένη γιατί δε θα τον ξέρει.μα θα χάνει έναν άνθρωπο τόσο σημαντικό.κουράστηκα.κουράστηκα να με βλέπω απ έξω.εγώ είμαι εκείνη.εσύ συνεχίζεις να είσαι εκείνος.εμείς είμαστε.και είμαστε κοντά.είσαι κοντά μου.θα μπορούσες να ήσουν μακρυά.είμαι ευτυχισμένη και μόνο που σε γνώρισα.και μόνο που σε αγάπησα.και σαγαπώ.είναι ευτυχία.μην ακούς την άλλη.δεν κλαίω.κι αν κλαίω είναι γιατί εσύ με συγκινείς κάθε φορά.δεν κλαίω,γιατί εσύ με κάνεις χαρούμενη.χαμογελάω και μόνο που σε σκέφτομαι.
δεν κλαίω.κι αν κάποτε κλάψω,θα ναι που δε σ'έχω.

*εγώ εσένα αγκαλιά θέλω να πάρω..*

Είναι τρελό το πόσοι σε "θυμούνται" στη γιορτή σου!Άνθρωποι που έχεις να δεις ίσως και χρόνια ολόκληρα!Που "ξεχνούσαν" να σε πάρουν να σου πουν ένα γεια μια στο τόσο,να δουν τι κάνεις,πώς πάνε οι σπουδές και άλλα τέτοια.Θα μου πεις..κι εσύ το κάνεις!Όχι,δεν το κάνω!Οκ,κι εγώ είιιιιχα μία συμμαθήτρια στο δημοτικό για παράδειγμα που την έλεγαν Κατερίνα,δεν την πήρα μετά από τόοοοσα χρόνια να της ευχηθώ!Γιατί πολύ απλά χαθήκαμε!Δε λέω,υπάρχουν άτομα που τα βλέπεις λιγότερο συχνά,αλλά με το που βρίσκεστε είναι σα να μην πέρασε μια μέρα!Και ξέρω κι εγώ τέτοια άτομα,που με ξέρουν από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα και βρισκόμαστε συνολικά 30-40-50 μέρες το χρόνο,οι μισές απ τις οποίες το καλοκαίρι!Αυτή η σχέση είναι άλλο.Εδώ μιλάω για εκείνους που είτε σε πάρουν να ευχηθούν είτε όχι,το ίδιο κάνει!Η "σχέση" μένει στα ίδια,δηλαδή είναι ακόμα ανύπαρκτη!
Τέλος πάντων,αυτό με τις γιορτές είναι κάπως το θεματάκι και ας το αφήσουμε!Το σημαντικό είναι ότι ήρθε το φθινόπωρο,μόνο στα χαρτιά δηλαδή,γιατί από ζέστες,καλά πάμε!Έτσι,το τελευταίο μίνι ταξιδάκι μου(με κείνη τη φίλη που σας έλεγα πριν) θα το χαρακτηρίσω φθινοπωρινό,μιας και θα πραγματοποιηθεί μέσα Σεπτέμβρη,κάπου στον Πόρο!Και θα κλείσει τους συνολικά 2 μήνες που έλειψα φέτος από την πρωτεύουσα..
Το φθινόπωρο πάντα για μένα ήταν διαφορετική εποχή,και ήδη έχει αρχίσει να μου φέρνει διάφορα στο μυαλό.Διάφορα παράξενα συναισθήματα,ψυχολογική αναταραχή(που ήδη υπάρχει),θύμησες,άγχος για τα επερχόμενα νοσοκομεία(θέλω να δω τον πρώτο άνθρωπο που θα "φάει" ένεση από μένα!:P) και φυσικά για την εξεταστική,άγχος για το Δεκέμβρη..
Αχ αυτός ο Δεκέμβρης!!Δύο πράγματα θα γίνουν το Δεκέμβρη..Το γνωστό-άγνωστο(αποκάλυψη του..Ιωάννη-βλέπε πιο κάτω) και το δεύτερο ταξιδάκι για φέτος στο Μόναχο(ΝΑΙ,πάλι,γιατί είναι υπέροχο:) ) Ανυπομονώ και για τα.. δύο.. Ας πούμε..Για το ταξίδι ούτως ή άλλως,αλλά για το άλλο δεν είμαι και τόσο σίγουρη.Απ τη μία θέλω όσο ποτέ να γίνει,αλλά απ την άλλη θέλω με το που το κάνω να κρυφτώ όπου βρω εύκαιρα!!Γιατί κλασσικά το μυαλό μου πάει στο "μετά"..
Θα κλείσω,γιατί αυτή η ώρα(22:22-ουάου) δεν είναι δημιουργική!Αν δε δω 2-3-4 μπροστά δε λειτουργώ,καταλαβαίνεις!!



*δεν ξέρω γιατί το αγαπώ τόσο πολύ αυτό το τραγούδι..*

αφορμή..

Μα ναι,πια ξέρω τι φταίει.Οι άτιμες οι λεπτομέρειες είναι πάλι!Έχω μια τάση να βλέπω μόνο αυτές..
Αυτές είναι που τελικά μας κάνουν ξεχωριστούς,διαφορετικούς.Κι εσύ αποδεικνύεις όλο και συχνότερα πόσο διαφέρεις στη λεπτομέρεια..Διαφέρεις με το σωστό τρόπο,όπως θα έπρεπε να το κάνουμε όλοι.
Προσπάθησα να σου στείλω κάτι στο άρθρο σου-τι εκπληκτικό άρθρο!- και τελικά δεν ξέρω καν αν ήρθε.Όσο αγαπώ την τεχνολογία,άλλο τόσο με εκνευρίζει όταν δε γίνονται όλα σωστά..Anyway..Τι να πρωτοπώ για το άρθρο!Το κρατάω για μένα,άλλωστε αν είναι να το δεις,θα το δεις!Θα με διαψεύσει η τεχνολογία και θα κάνει καλά τη δουλειά της:P αλλιώς..
Η γνώμη μου για σένα όχι απλά παραμένει ίδια,αλλά ενισχύεται.Δίκιο είχε η "ευγενέστατη υπάλληλος",και σε είδε μόνο λίγα λεπτά!Μα δε θέλει και παραπάνω για να καταλάβει κανείς..Δε θέλει πολύ ένας άνθρωπος για να σε ψυχολογήσει.
Και ξέρεις..οι άνθρωποι που είναι ανοιχτά βιβλία είναι εκείνου που δεν τους νοιάζει να δεις τα πάντα μέσα τους,κι ας υπάρχουν και κάποιες αλλιώτικες σελίδες..πιο ροζ,μπλε,κίτρινες,γκρι..
Αυτούς θέλω στη ζωή μου..Αυτούς κι εσένα..
don't you EVER change..

ακόμα τον αγαπάει..

Εκείνος ήταν λίγο κάτω από 30.
Εκείνη λίγο πάνω από 19.
Δεν έπρεπε να ανταμώσουν.
Εκείνος δεν το ήξερε.
Εκείνη το ένιωθε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
Τον ήθελε,τον αγαπούσε.
Μα εκείνος όχι.
Εκείνη δε θα πρόδιδε ποτέ τα αισθήματά της.
Εκείνος ήταν διαφορετικός.
Εκείνη τον έβλεπε ίδιο.
Όχι με τούς άλλους,με κείνη.
Εκείνος ήταν μεγάλος.
Εκείνη ανέκαθεν ένιωθε μεγαλύτερη.
Εκείνος είχε τη ζωή του.
Εκείνη ήταν διατεθημένη να ζήσει μια άλλη ζωή.
Μαζί με κείνον.
Όχι μαζί,δίπλα.
Όχι πάνω του,κοντά του.
Να τον έχει κάπου εκεί κοντά.
Να τον προσέχει και να την προσέχει.
Γιατί είχε ήδη ερωτευτεί το μυαλό του.
Τον αγαπούσε.
Έκανε τα πάντα να τον ξεχάσει.
ΨΕΜΜΑΤΑ.
Δεν ήθελε να τον ξεχάσει.
Ούτε καν προσπαθούσε.
Γιατί τον αγαπούσε αληθινά.
Ακόμα τον αγαπάει.
Πιο πολύ από όσο είχε η ίδια φανταστεί ότι θα μπορούσε να αγαπήσει.
Έτσι απλά.
Τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.
Ήθελε να είναι καλά.
Γιατί τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.

Εκείνη είμαι εγώ.
Εκείνος είσαι εσύ.

Δεν έφταιγε εκείνος.
Απλά ήταν υπέροχος.



i love you just the way you are..

παιχνίδι παίζεις πάλι..

Ίσως η ζωή να χει δίκιο τελικά..
Να θέλει να με προστατεύσει από κάτι που δε μπορώ να σκεφτώ..
Να μην πρέπει να το ζήσω ολοκληρωτικά αυτό..
Να πρέπει απλά να το περάσω..και να το προσπεράσω..
Μόνο που δεν υπολόγισε κάτι σημαντικό..
Δε με ρώτησε αν μπορώ και αν ΘΕΛΩ πια να το προσπεράσω..
Σταμάτα να με βασανίζεις,σε παρακαλώ!
Μη μου φέρνεις ανθρώπους που μετά θα μου τους πάρεις πάλι πίσω!Δε θα το αντέξω για πολύ ακόμα..

( Σε καμία περίπτωση δε θα προτιμούσα να μη σε είχα γνωρίσει..απλά θα ναι άδικο να «φύγεις» .. )


P.S:Εννέα μήνες ακριβώς πέρασαν από τότε που σε πρωτοσυνάντησα,
μα νιώθω σα να ήταν μόλις χθες.
Εννέα μήνες μου χαρίζεις ευτυχία..
Μακάρι να..ωχ,ξέχασα!έχω πλέον σταματήσει τις ευχές..
Θέλω μονάχα να γελάς :)


I didn't hear you leave
I wonder how am I still here
And I don't want to move a thing
It might change my memory
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me
And I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me
I don't want to call my friends
For they might wake me from this dream

ξ.07.11.09 (3.48)

Μη σταματήσεις να 'ρχεσαι..

Μπορεί να έχω στο μυαλό μου ότι το συγκεκριμένο story δε υπάρχει περίπτωση να έχει happy end,να πραγματοποιηθεί,μα αλήθεια,δεν το έχω συνειδητοποιήσει και δε νομίζω ότι θα το κάνω..Σαφέστατα ξέρω πως θα τελειώσει όλο αυτό που ζω!Το θέμα είναι ότι ένα μικρό μικρό μικρό μικρό κομμάτι μου ελπίζει ακόμα και τώρα..Ξέρω,ξέρω πως είναι ανόητο.Αλλά βρείτε μου έναν τρόπο να το σταματήσω και θα το κάνω,για το καλό όλων μας!Βρείτε κάποιος το πολυπόθητο κουμπί που σταματάει τα πάντα και τότε θα το πατήσω!!!



Εντάξει,i got busted!!!Δε θα το πατήσω,ομολογώ!Βαθειά μέσα μου δε θέλω να τελειώσει τίποτα!Για την ακρίβεια,γνωρίζοντας ότι ο χρόνος περνάει,θα θελα να πάω πίσω!Μια μέρα πριν σε γνωρίσω!Και αν αναρρωτιέσαι,ΟΧΙ,δε θα άλλαζα τίποτα μα τίποτα!!!Ούτε μια στιγμούλα!Ούτε μια μικρή λεπτομέρεια,τίποτα!Θέλω να ξαναζήσω τα πάντα απ την αρχή!Και να πεις πως δεν τα θυμάμαι!Ίσα ίσα,κάθε διάλογος,κάθε βλέμμα,κάθε χαμόγελο και κάθε πράξη είναι πια μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου.Αυτού,που για μια περίοδο,στο τέλος του σχολείου,πίστευε πως δε χωράει άλλες πληροφορίες πια,γέμισε,φούλαρε!Πού να ξερε λίγους μήνες μετά πως όχι μόνο χωράει ακόμα πολλά,μα είμαι διατεθημένη να το γεμίσω όσο δεν πάει,μέχρι να καεί;) 
Στην αναδρομή μου θα θελα να ξαναζήσω μόνο τις στιγμές μας,και εκείνα τα βράδια που παρόλο που δεν ήσουν εδώ,εγώ έβλεπα στο σκοτάδι τη μορφή σου!

 Αυτό που θέλω να πω δεν είναι κάτι καινούριο!Γέμισες τη ζωή μου με έναν παράδοξο τρόπο,με την απουσία σου,και κάπου κάπου με την παρουσία σου.Και αυτό είναι που βασικά δε θέλω να χάσω,την παρουσία σου στη ζωή μου,όπως-όπου-όποτε!Και πίστεψέ με,δε σε θέλω να μου καλύψεις κάποιο παλιότερο κενό,ούτε καν το κενό του ίδιου του εαυτού σου(!),απλά θέλω να υπάρχεις(παρεπιπτόντως δεν είχα καμία ευκαιρία να σου δείξω πώς πραγματικά είμαι,εκτός από μερικά λεπτά κάθε φορά-άδικο,ε; ).Ή τουλάχιστον να βρω κάποιον τρόπο να καταλαβαίνω πως είσαι καλά!Μου αρκεί..
Σκέφτομαι πάλι πως δε φταις για ότι μου συμβαίνει,δεν έχεις κάνει κάτι επίτηδες:/ Και μετά σκέφτομαι να ρθω να κυνηγήσω τους γονείς σου που σε έκαναν έτσι υπέροχο:Ρ 
Όπως κατάλαβες το κόβω εδώ;) 
Η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(κλασσικά και απότομα-yeah!!!) 
καληνύχτες/καλημέρες :)

μετά από σένα ΤΙ;;;

Δεν είναι τυχαία τα τραγούδια τελικά!κάθε άλλο..πάντα είχα ένα περίεργο δέσιμο μαζί τους,πάντα ένιωθα πως είναι γραμμένα για μένα,για την  ψυχολογία μου σε οποιαδήποτε περίσταση..Να αυτό του Πάριου..!Μόλις το άκουσα και αμέσως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.Σα να ξέρει πως μετά από σένα δε θα ξέρω τι μου γίνεται,δε θα μπορώ να "γεμίσω",δε θα μπορώ να νιώσω τα ίδια πράγματα ξανά..Δε θα ΤΟΛΜΗΣΩ να τα νιώσω,πέρα του ότι δε θα είναι εφικτό..Αφενός γιατί θα φοβάμαι μήπως πληγωθώ ακόμα μια φορά και αφετέρου γιατί δε θα έχω εσένα απέναντί μου!Δεν είναι ότι δε θα βρεθεί καλύτερος ή χειρότερος,απλά κανείς δε θα είναι ΕΣΥ..
Υπάρχει "κόσμος",ξέρεις,δικοί μου άνθρωποι,που μου λένε πως χάνω χρόνο απ'τη ζωή μου,πιστεύοντας σε σένα και ελπίζοντας πως θα σε έχω σε αυτήν(όπως και να ναι αυτό)!Και ίσως να έχουν δίκιο,όχι για την πίστη μου σε σένα,αυτό δεν αλλάζει,μα στο ότι έχω αναρτήσει «ΚΛΕΙΣΤΟ» και προχωράω ατάραχη προς το κενό(ή αν θέλεις,το άγνωστο..)!Μα δε με πτοεί όπως καταλαβαίνεις,δε με ενδιαφέρει!Μ'αρέσει η εναλλαγή της φωτιάς με το νερό,με γοητεύει ο κίνδυνος και το ρίσκο!Και παρόλο που με γνωρίζω καλά,παρόλο που ξέρω πως εγώ θα βγω "χαμένη" ξανά,εγώ (πάλι) με θεωρώ κερδισμένη!Μα δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο γεμάτη είναι αυτή η -κατά τα άλλα μισή- ζωή ; Ότι έχω μάθει ΤΟΣΑ καινούρια πράγματα και συναισθήματα;ότι όλα αυτά,κι ας μην τα χρησιμοποιήσω αργότερα,είναι τρομακτικά χρήσιμα εφόδια;Ίσως να μη θέλω να τα χρησιμοποιήσω,γιατί έχουν προέλθει από σένα,κι αν υπήρχε έστω και μία υποψία ότι θα μπορούσα να τα είχα χρησιμοποιήσει «τότε»,για τη δική μας ιστορία,και δεν το έκανα,το σαράκι θα με τρώει μια ολόκληρη ζωή!
Συγγνώμη που δε λειτουργώ σαν αρπακτικό.Που δε μπορώ να σε κάνω να τρέξεις από πίσω μου με τα γνωστά γυναικεία τεχνάσματα..σαν τις γκόμενες που λυσσοκοπάνε για ένα σου βλέμμα,για μία σου κουβέντα,μα προτιμώ να τα κερδίζω τίμια όλα αυτά κάθε φορά!Να τα αξίζω κάθε φορά που μου τα προσφέρεις!Αν μπορώ να σε κερδίσω,θα το κάνω με την αξία μου και όχι με μαγικά ξόρκια!!
Ξενερώνω όταν σου ορμάνε στεγνά!Όχι για μένα,δε ζηλεύω,αντίθετα!Απλά αηδιάζω και λυπάμαι..Λυπάμαι τα «κοριτσάκια» που «πέφτουν χαμηλά»!Και φυσικά πέφτουν χαμηλά με την έννοια του ότι χάνουν την αξιοπρέπειά τους!Να γιατί τις λυπάμαι!Και με ξενερώνουν γιατί δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνουν,παρά σε γοητεύει..Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με,μα έτσι πιστεύω.
Δε θέλω απόψε να σκεφτώ άλλο!Αύριο πάλι!(απορώ αν πιστεύω κι εγώ η ίδια ότι πραγματικά μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και να τον πιέσω να μη σκέφτεται!!)


Τι άλλο να σου πω,τι άλλο να σου δείξω..
Αφού το ξέρεις,το νιώθω ότι το ξέρεις..
Δε με γελούν τα μάτια σου,αυτά τα αλήτικα μάτια σου.



Ποιός να συγκριθεί μαζί σου.. (;!)

εγώ κάνω διακοπές(right now),μα η κακία μερικών ΜΠΑ..

σ'αγαπάω!κανείς δε μπορεί να το αμφισβητήσει!το ξέρω,το αισθάνομαι!δεν είναι ανάγκη να περάσει κι άλλο ο καιρός!8 μήνες και είμαι πλέον σίγουρη!ήμουν από αρκετά νωρίς,μα θα ταν ανόητο να το πιστέψω..τώρα πια μπορώ να βγω να το φωνάξω στη σιωπή μου.
«ΣΑΓΑΠΆΩ» όπως ποτέ μου δεν αγάπησα!κι ας το βλέπω γραμμένο παντού αυτό,εγώ το αισθάνομαι κάθε στιγμή!δε θα το κρύψω,μα δε θα το φανερώσω,γιατί ξέρεις.."ο κόσμος" δεν είναι σαν κι εμάς.δεν είναι καλοπροαίρετος!μπορεί να γίνει ανυπόφορος και κακός.Γραμμένους τους έχω,τους ξέρω πια όλους!με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου και το ανθρώπινο είδος!και κάπου εκεί έρχεσαι εσύ.Με το χαμόγελό σου έρχεσαι να μου υπενθυμίσεις ότι υπάρχει η καλοσύνη,εκτός από την ηλιθιότητα!ότι υπάρχει η χαρά και η αλήθεια,υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με καλή ψυχή,άξιοι θαυμασμού!Με τα καλά και τα άσχημά τους,but still αληθινοί!και μετά κοιτάζω στον καθρέφτη.και τότε πρέπει να επιλέξω με ποιούς θέλω να είμαι στη ζωή μου!κι ενώ η επιλογή είναι αυτονόητη και η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος σου,συνειδητοποιώ πως γύρω μου,λίγο έξω από τον κύκλο μου,υπάρχουν περισσότεροι που ανήκουν στην άλλη κατηγορία!και παρόλο που κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί τους προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και να μη δίνω σημασία,εκείνοι πολλαπλασιάζονται και με προκαλούν διαρκώς να «απαντάω» στις βλακείες τους!και παρά την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου,μου ρχεται να τους τα χώσω!με το ζόρι κεατιέμαι(όποτε κρατιέμαι)!
Τέλος πάντων,κλασσικά δε μπορώ να σκεφτώ ακόμα και τώρα κάτι διαφορετικό από σένα!και κλείνω,όχι με κατάρα όπως κανονικά θα έπρεπε(ούσα σαββατογεννημένη) σε εκείνη ή εκείνον που προσποιείται εμένα στο chat,ή σε εκείνον που με παίρνει με απόκρυψη τηλέφωνο το βράδυ και λέει ότι είναι *εσύ* (λες και πρώτη φορά ακούω τη φωνή σου!!!),μα υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου,κυρίως,πως η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(ευελπιστώ προς το καλύτερο)..

η χειρότερη διορία της ζωής μου..

5 μήνες.Τόσο μας δίνω.Βασικά τόσο μου δίνω.Να σκεφτώ,να το ζήσω,να το χαρώ,να χωνέψω ότι το όνειρό μου θα τελειώσει μετά από αυτό που πρόκειται να κάνω κάπου στις αρχές του Δεκέμβρη.Δε γίνεται αλλιώς,δεν έχει νόημα..Δε θέλω να σε κουράζω,μα απ την άλλη δε γίνεται να σε ξεχάσω,απλά ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!Αν και θα πρέπει να εξαφανιστώ,δεν έχω τη δύναμη.Όχι,όχι για κάτι που θα με κομματιάσει!Αντέχω αρκετά μα όχι το να μη σε βλέπω,να μη σε σκέφτομαι..Κι αν χρειαστεί θα μείνω να σε κοιτάζω στα κρυφά,χωρίς να το ξέρεις.Για όσο..για όσο αντέχω..Απλά να βλέπω ότι χαμογελάς..Κι αν δεν είναι εφικτό αυτό θα χω για παρέα τις φωτογραφίες μας,τις φωτογραφίες σου.Κι εκείνες που δεν τράβηξα εγώ,μα βρήκα από αλλού!Τι στο καλό,πάνω από 300 είναι,θα μου κρατούν καλή συντροφιά όταν θα με πιάνει το παράπονο..

ΜΑΚΑΡΙ να μπορέσουμε να πούμε καμιά φορά από κοντά τα όσα θα διαβάσεις..Γιατί είναι αλλιώς από κοντά!πιο ανθρώπινα,πιο..δεν ξέρω καν αν θα μπορώ να αρθρώσω μια μικρή μικρή λεξούλα..μετά απ όλα αυτά!Και δεν είναιαυτός ο λόγος που στο κρατάω κρυφό τόσους μήνες,μα οι φόβοι μου..Σκεφτόμουν ότι 5 μήνες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα,αλλά τώρα..Θα περάσουν πριν καλά καλά το καταλάβω.Και θα κάνω ότι μπορώ για να μην έρθουν γρήγορα..Γιατί μετά..ΠΟΣΟ θέλω να σταματήσω για ένα λεπτό στη ζωή μου να σκέφτομαι το μετά!!!Μόνο με σένα το χω πάθει αυτό!!!Με σένα που δε θα πρεπε!Με σένα που απλά θα πρεπε να μαι ερωτευμένη!Και να σου την πέσω,όπως κάνουν όλες,να αδιαφορήσεις,να βρω κάποιον άλλο και να μου περάσει!!!Έτσι θα ταν καλύτερα να γίνει!Μα όχι!Μιλάμε για τελείως άλλο άτομο,άλλα άτομα!

Το "σ'αγαπώ" έχει περάσει σε άλλη διάσταση με σένα!Τελείως διαφορετική απ όσο ήξερα μέχρι στιγμής.Η πιο μικρή σου λεπτομέρεια αναστατώνει κάθε κύτταρο του αβοήθητου μυαλού μου..αβοήθητου να αντιδράσει και να με προστατεύσει για ακόμα μια φορά!Ίσως γιατί στην ιστορία αυτή,το μυαλό παραδόθηκε,δίνοντας τη θέση του στην καρδιά μου.Γιατί η μάχη αυτή της ανήκει!Για να αποδείξει ότι είναι δυνατή,ότι είναι ατσαλένια!μα δεν είναι,ίσα ίσα..πιο εύθραυστη δε θα μπορούσε να είναι!Κι ας δείχνει δυνατή,είναι κάλυψη!Ίσως της μάθω να ζει χωρίς κάλυψη,να ναι αληθινή!Μα πρώτα θα το εφαρμόσω εγώ η ίδια!Γιατί κι εγώ ζω εκ του ασφαλούς!Και παρόλα αυτά δεν τα καταφέρνω να νικάω και να μαι αλάβωτη κάθε φορά!Κατακρεουργημένη,προσπαθώ να συνέλθω και πέφτω όλο και περισσότερο με τα μούτρα την επόμενη φορά!Που κατά τύχη είναι και σημαντικότερη από την προηγούμενη.Αναρρωτιέμαι γιατί διαφέρω τόσο από τις υπόλοιπες 19χρονες.Τόσο πια που καταντάει μειονέκτημα!Σα να περνάει ο χρόνος διπλά και τριπλά για μένα!Και μετά καταλαβαίνω..Θα μουν δυστυχισμένη αν ήμουν σαν εκείνες..Σαν όλες τις άλλες..

Ενώ τώρα..δεν το αντιλαμβάνεται σχεδόν κανείς,μα αυτί που αισθάνομαι μόνο ευτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί!(το Love radio μετά τις 4 τα ξημερώματα είναι καταστροφή,δεν το συστήνω!ρυθμός και πάλι ρυθμός;) )
Βασικά θέλω κάποιον να μιλήσω και να με καταλάβει..ΚΑΝΕΙΣ..κι έχω τόσα να σας πω..

PS1: αυτό γράφτηκε προχθές,απλά ήμουν εκτός και ξέχασα να το ανεβάσω :P
PS2: σήμερα 21.07.10 ήταν το party του ρυθμού στο candy bar.δε θα ξεχάσω ποτέ!είσαι πολύ καλός άνθρωπος.
PS3: Σ'αγαπάω θανάσιμα!τόσο,που είναι αβάσταχτο!τόσο που με κάνει να βγω και να το φωνάξω!Τι κι αν το ακούσει όλη η Συγγρού?(που παρεπιπτόντως τέτοια ώρα είναι γεμάτη!)Απλά θέλω να το φωνάξω!

καληνύχτα.ή καλημέρα.



έτσι ξαφνικά..

το "λάθος" (?)

-θέλω να σου πω αντίο,όμως δε μπορώ..μένω μες στο "λάθος" μου να ζω..
-να ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ..
-σ'ανταμώνω στα κρυφά..
-ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ..ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ ΚΙ Η ΑΡΧΗ..
-μόνη στης ζωής την άκρη ψάχνω στο ποτό ένα παραμύθι να πιαστώ..

χα..και σήμερα η εκπομπή έκλεισε με αυτό..τι ειρωνία,ε?

σκέφτομαι πως "χθες" ήμουν μόλις 18 και ΝΑ,πέρασαν κι αυτά!Και αύριο θα ρθουν τα 20 και δε θα χω κάνει αυτό για το οποίο ήρθα στη Γη.Να σε "συναντήσω"..Δεν πειράζει,από ΥΠΟΜΟΝΗ πάμε καλά νομίζω..;)

αντέχεις?

Είναι κάποιες φορές στη ζωή που βρισκόμαστε απέναντι σε φοβερά διλήμματα.

Γνωρίζεις κάποιον,τον ερωτεύεσαι,τον γνωρίζεις καλύτερα,τον "μαθαίνεις",αρχίζεις να αισθάνεσαι περισσότερα πράγματα,δυνατότερα..αγαπάς την πιο μικρή του λεπτομέρεια,χωρίς να είναι ανάγκη να μάθεις κάθε πτυχή της ζωής του.Είστε φίλοι,γνωστοί,και τίποτε παραπάνω.Από τη μεριά του άλλου.Ενώ εσύ μέσα σου έχεις κάτι τόσο ξεχωριστό.Νιώθεις τόσα πολλά,και όμως,δε μπορείς να τα πεις.
Το δίλημμα λοιπόν είναι το εξής:μιλάς ανοιχτά,με κίνδυνο να τον χάσεις,ή πνίγεις τα συναισθήματά σου,έτσι ώστε να σαι κρυφά ευτυχισμένος που τον έχεις με όποιο τρόπο στη ζωή σου?
Γιατί μην ξεχνάς αυτό:τον άνθρωπο αυτό τον θες στη ζωή σου,γιατί απλά πριν τον αγαπήσεις,τον γούσταρες και συνεχίζεις να τον γουστάρεις σαν άνθρωπο!Και αυτό είναι πάνω απ όλα.Όμως,μέσα σου αισθάνεσαι και ότι τον κοροϊδεύεις(κι ας μην ισχύει) κατά κάποιον τρόπο,ότι δεν είσαι εντάξει.Αν μιλήσεις ανοιχτά(μετά από 2 ποτήρια κρασί-συμβουλή Γ.) κινδυνεύεις..Να χάσεις όλο αυτό που έχει χτιστεί,να τον αγχώσεις,να τον ξενερώσεις,να τον παγώσεις,να τον απομακρύνεις.Θέλει κότσια,αποφασιστηκότητα.Να καταλάβεις ότι μετά από αυτό το μεγάλο βήμα όλα θα ναι αλλιώς.ΑΝΤΕΧΕΙΣ?Γιατί εγώ δε νομίζω ότι αντέχω να τον χάσω.καληνύχτα.