είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Οποιος βιαζεται σκονταφτει ελεγαν καποτε..

Κι εκει που περιμενα το λεωφορειο να,ενας γερακος,οχι πολύ μεγαλος,με ένα λαστιχο γυρα απ το κεφαλι που κατεληγε στο στομα του,με κατι ασπρο που του το καλυπτε..Εμεινα και τον κοιτουσα που περπατουσε..Δεν ξερω,αλλα κατι με επιασε..Μου θυμισε τον δικο μου,για ασχετο λογο!Φορουσε σακακι και ασορτι παντελονι,όπως κι εκεινος,όπως και ολοι οι μεγαλοι ανθρωποι εκεινης της εποχης..Ομως αυτό που ειχε στο στομα μου κινησε το ενδιαφερον περισσοτερο από οτιδηποτε άλλο,φαινοταν οτι ηταν αρρωστος.Ημουν στη σταση κι εκεινος ηρθε κοντα μου και πηγε να περασει απεναντι τη Θησεως,αλλα όχι από τη διαβαση,”αντικανονικα”.Περνουσε λοιπον και όπως ηταν φυσικο(?) το αυτοκινητο που ερχοταν σταματησε για να τον περιμενει.Ε,τοτε οι υπολοιποι “βιαστικοι” αρχισαν να κορναρουν,μου ηρθα να τους πω ΜΑ ΚΑΛΑ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ???Ωραια,και πες ότι δεν τον εβλεπαν,τοσο πια βιαζονταν που επρεπε να μαθουν μεχρι τη Συγγρου ότι σταματησε ένα ριμαδοαυτοκινητο???Τσαντιστηκα,εκνευριστηκα,γιατι σκεφτηκα το γερακο.Ενω σε άλλες χωρες σταματουν να περασεις ακομα και όταν εχουν πρασινο οι οδηγοι,εδώ ειμαστε τοσο μα τοσο ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ(?) που δεν κανουμε ουτε το αυτονοητο,ουτε το ανθρωπινο βρε αδερφε..Τωρα λοιπον που θα πιασω κι εγω τιμονι ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΟΠΟΤΕ γουσταρω,οποτε θελω,οποτε περνουν μπροστα μου παιδια,ηλικιωμενοι,καροτσακια με μωρα και ότι άλλο θελει!!Μαθετε το..Και θα τα κανω όλα αυτά,αρκει να μη θετω σε κινδυνο περισσοτερους ανθρωπους,οδηγους για παραδειγμα.Λεω δηλαδη ότι θα κανω το αυτονοητο,ελεος!
Και ενώ ημουν χαμενη σε τετοιες σκεψεις ερχεται το λεωφορειο!Διπλα στην πορτα καθοταν μια μαμα με το κοριτσακι της.Ενα τοσο γλυκο μωρακι,θα ταν-δε θα ταν δυο χρονων.Επαιζε με τα γυαλια της μαμας της,της τα εβαζε και της τα βγαζε εναλλαξ!!Εγω ειχα μεινει να τη χαζευω..Δεν ειχα δει πραγματικα πιο εκφραστικα παιδικα ματια.Με ειδε η μικρη που την κοιτουσα.Με κοιταξε,μου χαμογελασε και γυρνουσε συνεχεια στο μερος μου.Παιζαμε με τα ματια!Μου σκαγε κατι χαμογελα..Της τα ανταπεδιδα!:) Ξεχασα τη σκηνη που εξελιχθηκε λιγο πριν.Μπηκε κι άλλος κοσμος και αναγκαστηκα να παω πιο περα.Αλλα συνεχισα να κοιταω το κοριτσακι.Και την ειδα,με εψαχνε,εψαχνε τα ματια που,ωσπου τα βρηκε.Για ένα λεπτο κοιταζομασταν συνεχομενα,ωσπου..κατεβηκα.
Καλη πρωτοχρονια,αφηστε τα ασχημα πισω,αρπαξτε απ τα μαλλια αυτά που ερχονται!Και μην ξεχασετε ποτε μα ποτε ότι η Γη γυριζει,τα πουλια κελαηδουν και ο κοσμος αλλαζει,όταν το θελουμε πραγματικα!Φιλια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου