αυτά τα πολλά ζητάω πάλι.

με κατέστρεψε.η αγάπη μου για σένα με κατέστρεψε.και γαμώτο,δε θέλω να το παραδεχτώ.αλλά είναι αλήθεια.και θέλω να κοιτάξω μπροστά.αλλά πάντα θα μένεις εσύ πίσω.και θα σε θυμάμαι.σαν ένα κάστρο που δεν έπεσε.ποτέ.σαν ένα δέντρο που δε λύγισε.κι ας φυσούσε πολύ.πάρα πολύ.εγώ ήμουν ο αέρας.και αυτά που ένιωθα δε σε παρέσυραν.και πάντα εμένα θα κατηγορώ.για όλα.όπως πάντα.ποτέ δε φταίτε οι άλλοι.στην περίπτωσή μας δε φταις.είναι προφανές.αλλά ρε γαμώτο,αυτό το γιατί θα με τρώει μια ζωή.γιατί δε γίνεται μία φορά να αγαπάς και να αγαπιέσαι από την αρχή.εύκολα.απλά.όπως στις ταινίες.χέστηκα για το χάππυ εντ.θέλω να ζήσω τη ριμάδα την απλότητα.λες και ζητάω πολλά.τίποτα δε ζητάω.σιχτίρι.

τίτλοι και βλακείες..

ένα παμφάγο ζώο είσαι.
[το ζώο όχι με την κακή έννοια.με την κανονική.]
ένα ζώο που μου έφαγε τα σωθικά.που κατασπάραξε ότι υπήρχε μέσα μου.και δε μου άφησε τίποτα.
εγώ σε άφησα να τα πάρεις όλα.έτσι όπως αφήνω όποιον αγαπώ να με αδειάζει.
εγώ βλέπω πως με γεμίζει,μα στο τέλος βλέπω ότι μένει ένα άδειο κορμί,να κουβαλάει μια ψυχή βασανισμένη,λαβωμένη.
κι αν τώρα νιώθω έτσι,σκέψου όταν χωρίσουν οι δρόμοι μας.
σαγαπάω,αυτό δεν έχει αλλάξει,δεν αλλάζει,δε θα αλλάξει.
είσαι υπέροχος,όχι τέλειος,μα εξαιρετικός.σαν άνθρωπος.όχι σα γκόμενος.δεν ξέρω πώς είσαι σα γκόμενος.και δε μου αρέσει και η λέξη.και στην τελική δε θα μάθω και ποτέ.

είναι δύσκολο να μιλήσουν δύο άνθρωποι στην εποχή μας.όχι να κάνουν chat.να μιλήσουν.face to face.μόνο αυτό ζήτησα εγώ.

καληνύχτα.

"δε βιαζόμαστε.."

είναι ανησυχητικό όταν ένας άνθρωπος που αντιδρά,και μάλιστα έντονα,βρεθεί σε σημείο να μη μπορεί να αντιδράσει.και μου συμβαίνει απόψε.και δεν ξέρω τι να κάνω.και δεν έχω ποιόν να ρωτήσω.και δε γράφει τίποτα γι αυτό,σε κανένα βιβλίο του κόσμου.και είμαι μόνη μου σε ένα άδειο σπίτι.και δεν ξέρω τι μου γίνεται.και μόλις με γείωσαν.
αυτά.

προσπαθώ να σκεφτώ αν έχω κάνει κάτι κακό,αν έχω φερθεί σκάρτα.
δε βρίσκω κάτι.
εδώ και μία ώρα έχω φάει μεγάλη ήττα και δεν έχω αντιδράσει.δεν έχω κλάψει.δεν έχω κάνει τίποτα.κάθομαι στην ίδια καρέκλα,με το τηλέφωνο στο χέρι και δεν κάνω τίποτα.δεν έχω κουνηθεί,κι έχει περάσει μία ώρα.

τρομάζω.με τρομάζω.

γιατροί και.."γιατροί".

θέλω να γράψω.έχω περίπου τριάντα ή σαράντα πράγματα στο μυαλό,κι όμως ξέρω πως πάλι στο ίδιο θα καταλήξω.ας το πολεμήσω βέβαια για λίγο.
τελευταία μέρα στο Αττικό η σημερινή.το αγαπώ το Αττικό,για τον κόσμο του,για τους χώρους του,για όλα του.
εκτός..
σήμερα "γνωριστήκαμε" με ένα γιατρό..μη σου τύχει που λέμε.καθόλου συνεργάσιμος,χωρίς υπομονή,αγενέστατος με φοιτητές και ασθενείς,απότομος,μαλάκας σκέτος.και ερωτώ.γιατρός γιατί έγινες ρε φίλε;ο γιατρός είναι άνθρωπος πρώτα.εσύ δεν είσαι ούτε το ένα και φυσικά ούτε και το άλλο.
νευριάζω,αλλά χαίρομαι που "συναντηθήκαμε" μόνο μια φορά.στενοχωριέμαι,βέβαια,για τις ασθενείς που θα πέσουν στα χέρια του.και εννοείται για τους συνεργάτες του που τον ανέχονται.συγχίστηκα,τον αφήνω στην άκρη τώρα..
που λες,σήμερα εκτός από αυτόν,βρεθήκαμε και με έναν άλλο.νεαρό,γύρω στα 28-30,καλοβαλμένο,συμπαθέστατο.είμαι εγκρατής στην περιγραφή.βέβαια καθόλου εγκρατής δεν ήμουν όσο ήμασταν στο ίδιο ιατρείο.έπαθα ένα κάτι.καταλαβαίνεις.αχ,λέω,να μην είχα αυτό που έχω μέσα μου και θα σου όρμαγα αλήτη:Ρ
αστειεύομαι,αλλά πρώτη φορά "ξενοκοίταξα".και είχε και πλάκα τελικά.(τώρα,ούτε το πρόσωπό του δε θυμάμαι του ντόκτωρος)

μια μέρα,θα ξεκαθαρίσουν όλα και θα ξέρω τι μου γίνεται,αμέ!
καληνύχτα σας.

φρονιμεύω.

μία εξαγωγή φρονιμίτη μου χει κάνει τη ζωή δύσκολη μια βδομάδα τώρα.δεν τρώω,ανεβάζω πυρετό,δεν κοιμάμαι καλά,πονάω και λοιπά.
επίσης έχω καιρό να μπω να διαβάσω.και μου λείπει.
έχω καιρό να σου πω και για τη σχολή.όλα καλά εκεί.
αυτή τη στιγμή είμαι εμπύρετη και δε μπορώ να καταπιώ.κατά τα άλλα,όλα βαίνουν καλώς.γελάω πολύ.
Νίκο Μουτσινά σευχαριστώ. :)

ο νικόλας μου.

θέλω να γράψω ότι είμαι καλά,ότι είναι όλα απλά σε μία ζωή σύνθετη,ότι γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο και δύο υπέροχους φίλους του,και σκέφτομαι άλλα.μα θα μείνω εκεί.
κατηγορήστε όσο θέλετε το ίντερνετ,τα χουμε ξαναπεί αυτά άλλωστε.μα χάρη σε αυτό έχω γνωρίσει απίστευτους ανθρώπους.κι ένας από αυτούς είναι κι ο Ν.ο άνθρωπος απ το τουίτερ που με λέει Αφρούλα.εκείνος που μένει 600 χιλιόμετρα μακρυά,και τον "συναντώ" κάθε μέρα.και που ήρθε η στιγμή να συναντήσω κι από κοντά.
αγάπησα το μυαλό και το χαρακτήρα του από την αρχή.και ήρθε πια μια φωνή και μια μορφή να συμπληρώσει αυτό το πακέτο.
περάσαμε πολλές ώρες μαζί.με κείνον και τα παιδιά.μια φίλη κι ένα φίλο του.πήγαμε για καφέ,μετά θέατρο και μετά στο γκάζι για ποτό.9 ώρες περάσαμε μαζί.κι ήταν λες και τον(τους) ήξερα για χρόνια.ήμουν άνετη,όπως με τους υπόλοιπους φίλους μου.
να,για κάτι τέτοια αξίζει όλη αυτή η ιστορία.
μεγάλο ευχαριστώ για τις στιγμές μαζί σας. :)

δικαίωση.

ζω μια αναμονή που μέρα με τη μέρα με σκοτώνει.
κι ενώ ξέρω ότι με σκέφτεσαι και ότι δε με έχεις ξεχάσει και ότι νιώθεις διάφορα που ούτε να τα ξεστομίσω δεν τολμώ,μην πάρω αέρα,εγώ παλεύω να ξεχάσω ότι κάτι περιμένω από σένα.και να συνεχίσω τη ζωή μου όπως πριν.
όχι πριν σε γνωρίσω,πριν σε δω τώρα,λίγες μέρες πριν.
μα ξέρουμε κι οι δυο ότι δε γίνεται να μη σε σκέφτομαι.αφού κάθε βδομάδα έχουμε "ραντεβού",το οποίο δε θέλω να χάνω για κανένα λόγο.ίσα ίσα που "φέρνω" και κόσμο μαζί.
και χαίρομαι απίστευτα πολύ.γιατί σε γνωρίζουν καλύτερα και αρχίζουν να σε συμπαθούν.και μου το λένε.και με κάνουν πιο χαρούμενη γιατί βλέπουν σε σένα πράγματα που εγώ τα ξέρω ήδη.
και σε καμαρώνω,ναι.σε καμαρώνω που είσαι ο εαυτός σου και αρέσεις.
καμαρώνω που συζητούν για σένα δίπλα μου,γύρω μου,στο μετρό,στη σχολή,στο λεωφορείο.
είναι η ώρα σου.κι εσύ πρέπει να το χαίρεσαι.σύμφωνοι;

όλοι περνάμε φάσεις..

ξέρεις,όταν αγαπάς κάποιον,θες να είναι καλά.προσπαθείς να τον κάνεις να νιώθει καλά.
κι όταν δεν είναι,εσύ είσαι χειρότερα.γιατί τον βλέπεις να υποφέρει,και ίσως να μη μπορείς να βοηθήσεις.ή να μη σε αφήνει να βοηθήσεις.ή στην τελική να μην ξέρεις πώς να βοηθήσεις.

όταν δεν είσαι καλά,δεν είμαι ούτε εγώ.

*G.I.G.A*

το διήμερο που μας πέρασε με βρήκε κάπου στην Πάτρα.μετά από αρκετές αναβολές,χωρίς ουσιαστικό λόγο,πήρα την απόφαση να πάω να βρω τη φιλενάδα μου που είχε μετακομίσει εκεί από το φθινόπωρο.νομίζω ήταν οι ομορφότερες μέρες που έχω περάσει μαζί της.δύο μέρες δικές μας.είπαμε τόσα πολλά.την έμαθα καλύτερα.την αγάπησα πιο πολύ.αν έχει πιο πολύ.
πέρασα υπέροχα.
η Γκόλφω μου,έχει κάνει τατουάζ με τα αρχικά μιας παρέας που δημιουργήθηκε τυχαία κάπου στα τέλη 2009 και αρχές 2010.δεθήκαμε πολύ από την αρχή και αγαπηθήκαμε ακόμα περισσότερο,με μία αγάπη που ότι κι αν συμβεί,δε σβήνει.όσα χρόνια κι αν περάσουν.μια κουβέντα μου είπε λίγη ώρα πριν φύγω.
"εσάς σας έχω χαράξει *εδώ* κι *εδώ* " ,δείχνοντας το σβέρκο και την καρδιά της.δε μου έχουν μιλήσει ποτέ έτσι.αυτά,μαζί με όσα ακολούθησαν ήταν τα πιο τρυφερά λόγια που έχω ακούσει ποτέ από γυναίκα.
μπορεί εγώ τατουάζ να μην έκανα,όχι γιατί δεν το ήθελα,αλλά πρώτον γιατί ο κάθε άνθρωπος εκφράζει διαφορετικά τα συναισθήματά του,και δεύτερον γιατί θα ήταν εμπόδιο για τη δουλειά μου.όμως στην καρδιά μου τα παιδιά αυτά έχουν χαραχθεί με τεράστια γράμματα.Γκόλφω,Ιωάννα και Γιάννης,οι τρεις αυτοί φίλοι,αρχικά του ανθρώπου που αγαπώ,και έπειτα δικοί μου,θα είναι οι άνθρωποι που με βοήθησαν σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου με όποιο τρόπο μπορούσαν.οι άνθρωποι που αγάπησα τόσο σύντομα,γιατί υπήρξαν ανοιχτά βιβλία από την αρχή.οι άνθρωποι που ξέρω πως με εμπιστεύτηκαν από την αρχή,χωρίς να ζητήσουν κάτι πίσω.εκείνοι τέλος πάντων που,ακόμα κι αν οι δικοί μας δρόμοι χωρίσουν αγαπημένε,θα συνεχίσουν να υπάρχουν,γιατί αυτό που νιώθουμε ο ένας για τον άλλο είναι πολύ ισχυρό.
ένα μεγάλο ευχαριστώ,ναι,γραφική γίνομαι,αλλά σευχαριστώ που μας έφερες κοντά και τους ευχαριστώ για όλα τα υπόλοιπα που ξέρουν.

what normal is..

ζητάω μια φυσιολογική ζωή.
μία φυσιολογική οικογένεια(την έχω)
μία φυσιολογική εργασία(φαντάζομαι μόλις τελειώσω θα την έχω)
μία φυσιολογική καθημερινότητα(πάντα θα το προσπαθώ)
μία φυσιολογική κοινωνία(ίσως εκτός ελλάδος να συμβαίνει μόνο)
μία φυσιολογική σχέση.
το φυσιολογικό ποιός το ορίζει άραγε;για το τελευταίο μιλάω.
πώς είναι μία φυσιολογική σχέση;
τον αγαπάς και σαγαπάει.
νιώθεις ασφάλεια μαζί του κι εκείνος μαζί σου.
του δίνεις όση ελευθερία χρειάζεται/θέλει κι εκείνος το ίδιο.
κάνεις πράγματα σπουδαία μαζί του.
πάτε ταξίδια,συζητάτε,ερωτεύεστε,αγαπιέστε,γελάτε,τρελαίνεστε,τσακώνεστε,τα βρίσκετε και στο τέλος λέτε καληνύχτα.
και πάλι από την αρχή.ναι,με σιγουριά αυτή τη σχέση θα την έλεγες φυσιολογική.

μην ψάξεις επίλογο,δεν έχει.

αυπνία.στοπ.

δεν κοιμάμαι.όχι,αυτή τη φορά δε φταίει εκείνος.
φταίει η συνήθεια.συνήθισα να κοιμάμαι αργά.όπως συνήθισα να σε χω πάντα στο μυαλό μου.
δεν είναι κακό να συνηθίζεις.σημαίνει πώς νιώθεις άνετα με κάτι και συνεχίσεις να το κάνεις.
και τώρα που είπα άνετα..ξέρεις πόσο άνετα νιώθω όταν είμαι μαζί σου;εκνευριστικά πολύ!λες και είμασταν φιλαράκια απ το στρατό και κάναμε μαζί καφρίλες,ναι,τόσο πολύ.δε μπορώ να το εξηγήσω.
ή μάλλον μπορώ.είναι επειδή ξέρω τι νιώθω.και είμαι άνετη που ξέρεις κι εσύ.και που μου ανοίχτηκες.
μια μέρα όλα θα τα πούμε,όλα.και τότε θα αποδειχθεί πώς καθόλου άνετη δεν είμαι όταν μιλάω για αισθήματα.καλύτερα τα γράφω παρά τα λέω.όχι μόνο εδώ,γενικά.αλλα πρέπει να το ξεπεράσω αυτό.και θα γίνει σωστά μόνο μαζί σου,μονάχα με κάτι τόσο δυνατό.είμαι έτοιμη να πω όσα δεν έχω πει ποτέ μου.πιο έτοιμη δε γίνεται.
καληνύχτα.

;;;

μα είναι δυνατό να συντηρείται όλο αυτό;ακόμα;ένα χρόνο και σχεδόν 4 μήνες μετά;αντί να φθείρεται,είναι δυνατό να δυναμώνει;με τόσο γοργούς ρυθμούς;

κάποιος να μου το εξηγήσει.παρακαλώ.

τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να μην προλάβω να σου πω όσα πρέπει.γιατί δεν ξέρω πού θα μαι και πού θα σαι αύριο.

Υ.Γ:μη μου δίνεις σημασία.κάνω περίπλοκες σκέψεις,ξέρεις.

έτσι,τυχαία.όπως γνωριστήκαμε..

ήρθε η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό.που μου χες υποσχεθεί ότι θα έρθει.δεν έγινε όπως περίμενα,αλλά τυχαία.
πέρασε από δίπλα μου ένα σώμα γνώριμο.αμέσως κατάλαβα την πλάτη και τινάχτηκα.μ'αγκάλιασες σφιχτά,αλλά εγώ σκεφτόμουν τι να σου πω για να καταλάβεις ότι είμαι νευριασμένη.σε αποπήρα.δεν έπρεπε.το μετάνιωσα.αλλά με ξέρεις,οπότε δε χρειάζονται εξηγήσεις.
δικαιολογήθηκες για όλα.σε καταλαβαίνω.και ξέρω,το ξέρω ότι κι εσύ με καταλαβαίνεις.
είσαι εδώ.κι εγώ εδώ είμαι.είσαι άνθρωπος.κι εγώ άνθρωπος είμαι.και ίσως αν δε σε έβλεπα σήμερα και δε μου εξηγούσες,να χα αρχίσει να κουράζομαι,να φτανα στα όριά μου.στα όρια του "δεν ξέρω πού βρίσκομαι,δεν ξέρω τι μου γίνεται".
αλλά όχι.μου αποδεικνύεις κάθε φορά ότι είσαι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που υπάρχει στη Γη.που ότι κι αν κάνει δε μπορώ να του κρατήσω μούτρα.γιατί έχει λόγο που κάνει το καθετί.
μου αρέσει που ενδιαφέρεσαι.μου δείχνει ότι εννοείς αυτά που μου πες στο τηλέφωνο.
να προσέχεις τον εαυτό σου,υποσχέσου το!γιατί τον πιέζεις πολύ.κι εγώ θα συνεχίσω να μαι εδώ,κι ας σου λέω διάφορα.
την επόμενη φορά που θα σε δω να είσαι καλά.ορκίσου.

another tough night.

να ακούω τραγούδια και να βλέπω τη φωτογραφία σου..
ομολογώ ότι δεν το χω ξανακάνει για κανέναν.

να μη μπορώ να στεγνώσω αυτά τα μάτια..
αυτά τα μάτια που βλέπουν παντού εσένα.


πού είσαι ρε Σ.;

πέντε λεπτά.

ήταν πέντε λεπτά.μόνο πέντε λεπτά,κι άλλαξε η ζωή μου.πέντε λεπτά μιλήσαμε.μόνο πέντε ήταν.κι ακολούθησαν τόσα άλλα..
και τώρα,ένα χρόνο και τρεις μήνες μετά είμαι ΑΚΟΜΑ εδώ.να σκέφτομαι ΑΚΟΜΑ εσένα.να αγαπώ ΑΚΟΜΑ εσένα.να ερωτεύομαι καθημερινά ΑΚΟΜΑ εσένα.πόσο άρρωστο είναι αυτό;
και ξέρεις τι;ίσως ο Γιάννης είχε δίκιο.θα κουραστώ.δε θα βαρεθώ,όπως μου χε πει,αλλά θα κουραστώ.κάποια στιγμή θα κουραστώ.
μα δε θα πάψω να αισθάνομαι.θα μαι απλά κουρασμένη.κουρασμένη και ερωτευμένη.πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

Α!Γιάννη,ξεχνάς εύκολα κι εσύ.όπως κι ο φίλος σου..μάλλον..
και είναι κρίμα.