ακόμα τον αγαπάει..

Εκείνος ήταν λίγο κάτω από 30.
Εκείνη λίγο πάνω από 19.
Δεν έπρεπε να ανταμώσουν.
Εκείνος δεν το ήξερε.
Εκείνη το ένιωθε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.
Τον ήθελε,τον αγαπούσε.
Μα εκείνος όχι.
Εκείνη δε θα πρόδιδε ποτέ τα αισθήματά της.
Εκείνος ήταν διαφορετικός.
Εκείνη τον έβλεπε ίδιο.
Όχι με τούς άλλους,με κείνη.
Εκείνος ήταν μεγάλος.
Εκείνη ανέκαθεν ένιωθε μεγαλύτερη.
Εκείνος είχε τη ζωή του.
Εκείνη ήταν διατεθημένη να ζήσει μια άλλη ζωή.
Μαζί με κείνον.
Όχι μαζί,δίπλα.
Όχι πάνω του,κοντά του.
Να τον έχει κάπου εκεί κοντά.
Να τον προσέχει και να την προσέχει.
Γιατί είχε ήδη ερωτευτεί το μυαλό του.
Τον αγαπούσε.
Έκανε τα πάντα να τον ξεχάσει.
ΨΕΜΜΑΤΑ.
Δεν ήθελε να τον ξεχάσει.
Ούτε καν προσπαθούσε.
Γιατί τον αγαπούσε αληθινά.
Ακόμα τον αγαπάει.
Πιο πολύ από όσο είχε η ίδια φανταστεί ότι θα μπορούσε να αγαπήσει.
Έτσι απλά.
Τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.
Ήθελε να είναι καλά.
Γιατί τον αγαπούσε.
Ακόμα τον αγαπάει.

Εκείνη είμαι εγώ.
Εκείνος είσαι εσύ.

Δεν έφταιγε εκείνος.
Απλά ήταν υπέροχος.



i love you just the way you are..

παιχνίδι παίζεις πάλι..

Ίσως η ζωή να χει δίκιο τελικά..
Να θέλει να με προστατεύσει από κάτι που δε μπορώ να σκεφτώ..
Να μην πρέπει να το ζήσω ολοκληρωτικά αυτό..
Να πρέπει απλά να το περάσω..και να το προσπεράσω..
Μόνο που δεν υπολόγισε κάτι σημαντικό..
Δε με ρώτησε αν μπορώ και αν ΘΕΛΩ πια να το προσπεράσω..
Σταμάτα να με βασανίζεις,σε παρακαλώ!
Μη μου φέρνεις ανθρώπους που μετά θα μου τους πάρεις πάλι πίσω!Δε θα το αντέξω για πολύ ακόμα..

( Σε καμία περίπτωση δε θα προτιμούσα να μη σε είχα γνωρίσει..απλά θα ναι άδικο να «φύγεις» .. )


P.S:Εννέα μήνες ακριβώς πέρασαν από τότε που σε πρωτοσυνάντησα,
μα νιώθω σα να ήταν μόλις χθες.
Εννέα μήνες μου χαρίζεις ευτυχία..
Μακάρι να..ωχ,ξέχασα!έχω πλέον σταματήσει τις ευχές..
Θέλω μονάχα να γελάς :)


I didn't hear you leave
I wonder how am I still here
And I don't want to move a thing
It might change my memory
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me
And I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me
I don't want to call my friends
For they might wake me from this dream

ξ.07.11.09 (3.48)

Μη σταματήσεις να 'ρχεσαι..

Μπορεί να έχω στο μυαλό μου ότι το συγκεκριμένο story δε υπάρχει περίπτωση να έχει happy end,να πραγματοποιηθεί,μα αλήθεια,δεν το έχω συνειδητοποιήσει και δε νομίζω ότι θα το κάνω..Σαφέστατα ξέρω πως θα τελειώσει όλο αυτό που ζω!Το θέμα είναι ότι ένα μικρό μικρό μικρό μικρό κομμάτι μου ελπίζει ακόμα και τώρα..Ξέρω,ξέρω πως είναι ανόητο.Αλλά βρείτε μου έναν τρόπο να το σταματήσω και θα το κάνω,για το καλό όλων μας!Βρείτε κάποιος το πολυπόθητο κουμπί που σταματάει τα πάντα και τότε θα το πατήσω!!!



Εντάξει,i got busted!!!Δε θα το πατήσω,ομολογώ!Βαθειά μέσα μου δε θέλω να τελειώσει τίποτα!Για την ακρίβεια,γνωρίζοντας ότι ο χρόνος περνάει,θα θελα να πάω πίσω!Μια μέρα πριν σε γνωρίσω!Και αν αναρρωτιέσαι,ΟΧΙ,δε θα άλλαζα τίποτα μα τίποτα!!!Ούτε μια στιγμούλα!Ούτε μια μικρή λεπτομέρεια,τίποτα!Θέλω να ξαναζήσω τα πάντα απ την αρχή!Και να πεις πως δεν τα θυμάμαι!Ίσα ίσα,κάθε διάλογος,κάθε βλέμμα,κάθε χαμόγελο και κάθε πράξη είναι πια μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου.Αυτού,που για μια περίοδο,στο τέλος του σχολείου,πίστευε πως δε χωράει άλλες πληροφορίες πια,γέμισε,φούλαρε!Πού να ξερε λίγους μήνες μετά πως όχι μόνο χωράει ακόμα πολλά,μα είμαι διατεθημένη να το γεμίσω όσο δεν πάει,μέχρι να καεί;) 
Στην αναδρομή μου θα θελα να ξαναζήσω μόνο τις στιγμές μας,και εκείνα τα βράδια που παρόλο που δεν ήσουν εδώ,εγώ έβλεπα στο σκοτάδι τη μορφή σου!

 Αυτό που θέλω να πω δεν είναι κάτι καινούριο!Γέμισες τη ζωή μου με έναν παράδοξο τρόπο,με την απουσία σου,και κάπου κάπου με την παρουσία σου.Και αυτό είναι που βασικά δε θέλω να χάσω,την παρουσία σου στη ζωή μου,όπως-όπου-όποτε!Και πίστεψέ με,δε σε θέλω να μου καλύψεις κάποιο παλιότερο κενό,ούτε καν το κενό του ίδιου του εαυτού σου(!),απλά θέλω να υπάρχεις(παρεπιπτόντως δεν είχα καμία ευκαιρία να σου δείξω πώς πραγματικά είμαι,εκτός από μερικά λεπτά κάθε φορά-άδικο,ε; ).Ή τουλάχιστον να βρω κάποιον τρόπο να καταλαβαίνω πως είσαι καλά!Μου αρκεί..
Σκέφτομαι πάλι πως δε φταις για ότι μου συμβαίνει,δεν έχεις κάνει κάτι επίτηδες:/ Και μετά σκέφτομαι να ρθω να κυνηγήσω τους γονείς σου που σε έκαναν έτσι υπέροχο:Ρ 
Όπως κατάλαβες το κόβω εδώ;) 
Η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(κλασσικά και απότομα-yeah!!!) 
καληνύχτες/καλημέρες :)

μετά από σένα ΤΙ;;;

Δεν είναι τυχαία τα τραγούδια τελικά!κάθε άλλο..πάντα είχα ένα περίεργο δέσιμο μαζί τους,πάντα ένιωθα πως είναι γραμμένα για μένα,για την  ψυχολογία μου σε οποιαδήποτε περίσταση..Να αυτό του Πάριου..!Μόλις το άκουσα και αμέσως ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.Σα να ξέρει πως μετά από σένα δε θα ξέρω τι μου γίνεται,δε θα μπορώ να "γεμίσω",δε θα μπορώ να νιώσω τα ίδια πράγματα ξανά..Δε θα ΤΟΛΜΗΣΩ να τα νιώσω,πέρα του ότι δε θα είναι εφικτό..Αφενός γιατί θα φοβάμαι μήπως πληγωθώ ακόμα μια φορά και αφετέρου γιατί δε θα έχω εσένα απέναντί μου!Δεν είναι ότι δε θα βρεθεί καλύτερος ή χειρότερος,απλά κανείς δε θα είναι ΕΣΥ..
Υπάρχει "κόσμος",ξέρεις,δικοί μου άνθρωποι,που μου λένε πως χάνω χρόνο απ'τη ζωή μου,πιστεύοντας σε σένα και ελπίζοντας πως θα σε έχω σε αυτήν(όπως και να ναι αυτό)!Και ίσως να έχουν δίκιο,όχι για την πίστη μου σε σένα,αυτό δεν αλλάζει,μα στο ότι έχω αναρτήσει «ΚΛΕΙΣΤΟ» και προχωράω ατάραχη προς το κενό(ή αν θέλεις,το άγνωστο..)!Μα δε με πτοεί όπως καταλαβαίνεις,δε με ενδιαφέρει!Μ'αρέσει η εναλλαγή της φωτιάς με το νερό,με γοητεύει ο κίνδυνος και το ρίσκο!Και παρόλο που με γνωρίζω καλά,παρόλο που ξέρω πως εγώ θα βγω "χαμένη" ξανά,εγώ (πάλι) με θεωρώ κερδισμένη!Μα δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο γεμάτη είναι αυτή η -κατά τα άλλα μισή- ζωή ; Ότι έχω μάθει ΤΟΣΑ καινούρια πράγματα και συναισθήματα;ότι όλα αυτά,κι ας μην τα χρησιμοποιήσω αργότερα,είναι τρομακτικά χρήσιμα εφόδια;Ίσως να μη θέλω να τα χρησιμοποιήσω,γιατί έχουν προέλθει από σένα,κι αν υπήρχε έστω και μία υποψία ότι θα μπορούσα να τα είχα χρησιμοποιήσει «τότε»,για τη δική μας ιστορία,και δεν το έκανα,το σαράκι θα με τρώει μια ολόκληρη ζωή!
Συγγνώμη που δε λειτουργώ σαν αρπακτικό.Που δε μπορώ να σε κάνω να τρέξεις από πίσω μου με τα γνωστά γυναικεία τεχνάσματα..σαν τις γκόμενες που λυσσοκοπάνε για ένα σου βλέμμα,για μία σου κουβέντα,μα προτιμώ να τα κερδίζω τίμια όλα αυτά κάθε φορά!Να τα αξίζω κάθε φορά που μου τα προσφέρεις!Αν μπορώ να σε κερδίσω,θα το κάνω με την αξία μου και όχι με μαγικά ξόρκια!!
Ξενερώνω όταν σου ορμάνε στεγνά!Όχι για μένα,δε ζηλεύω,αντίθετα!Απλά αηδιάζω και λυπάμαι..Λυπάμαι τα «κοριτσάκια» που «πέφτουν χαμηλά»!Και φυσικά πέφτουν χαμηλά με την έννοια του ότι χάνουν την αξιοπρέπειά τους!Να γιατί τις λυπάμαι!Και με ξενερώνουν γιατί δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνουν,παρά σε γοητεύει..Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με,μα έτσι πιστεύω.
Δε θέλω απόψε να σκεφτώ άλλο!Αύριο πάλι!(απορώ αν πιστεύω κι εγώ η ίδια ότι πραγματικά μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και να τον πιέσω να μη σκέφτεται!!)


Τι άλλο να σου πω,τι άλλο να σου δείξω..
Αφού το ξέρεις,το νιώθω ότι το ξέρεις..
Δε με γελούν τα μάτια σου,αυτά τα αλήτικα μάτια σου.



Ποιός να συγκριθεί μαζί σου.. (;!)

εγώ κάνω διακοπές(right now),μα η κακία μερικών ΜΠΑ..

σ'αγαπάω!κανείς δε μπορεί να το αμφισβητήσει!το ξέρω,το αισθάνομαι!δεν είναι ανάγκη να περάσει κι άλλο ο καιρός!8 μήνες και είμαι πλέον σίγουρη!ήμουν από αρκετά νωρίς,μα θα ταν ανόητο να το πιστέψω..τώρα πια μπορώ να βγω να το φωνάξω στη σιωπή μου.
«ΣΑΓΑΠΆΩ» όπως ποτέ μου δεν αγάπησα!κι ας το βλέπω γραμμένο παντού αυτό,εγώ το αισθάνομαι κάθε στιγμή!δε θα το κρύψω,μα δε θα το φανερώσω,γιατί ξέρεις.."ο κόσμος" δεν είναι σαν κι εμάς.δεν είναι καλοπροαίρετος!μπορεί να γίνει ανυπόφορος και κακός.Γραμμένους τους έχω,τους ξέρω πια όλους!με κάνουν να μισώ τον εαυτό μου και το ανθρώπινο είδος!και κάπου εκεί έρχεσαι εσύ.Με το χαμόγελό σου έρχεσαι να μου υπενθυμίσεις ότι υπάρχει η καλοσύνη,εκτός από την ηλιθιότητα!ότι υπάρχει η χαρά και η αλήθεια,υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με καλή ψυχή,άξιοι θαυμασμού!Με τα καλά και τα άσχημά τους,but still αληθινοί!και μετά κοιτάζω στον καθρέφτη.και τότε πρέπει να επιλέξω με ποιούς θέλω να είμαι στη ζωή μου!κι ενώ η επιλογή είναι αυτονόητη και η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος σου,συνειδητοποιώ πως γύρω μου,λίγο έξω από τον κύκλο μου,υπάρχουν περισσότεροι που ανήκουν στην άλλη κατηγορία!και παρόλο που κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή μαζί τους προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και να μη δίνω σημασία,εκείνοι πολλαπλασιάζονται και με προκαλούν διαρκώς να «απαντάω» στις βλακείες τους!και παρά την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου,μου ρχεται να τους τα χώσω!με το ζόρι κεατιέμαι(όποτε κρατιέμαι)!
Τέλος πάντων,κλασσικά δε μπορώ να σκεφτώ ακόμα και τώρα κάτι διαφορετικό από σένα!και κλείνω,όχι με κατάρα όπως κανονικά θα έπρεπε(ούσα σαββατογεννημένη) σε εκείνη ή εκείνον που προσποιείται εμένα στο chat,ή σε εκείνον που με παίρνει με απόκρυψη τηλέφωνο το βράδυ και λέει ότι είναι *εσύ* (λες και πρώτη φορά ακούω τη φωνή σου!!!),μα υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου,κυρίως,πως η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει(ευελπιστώ προς το καλύτερο)..

η χειρότερη διορία της ζωής μου..

5 μήνες.Τόσο μας δίνω.Βασικά τόσο μου δίνω.Να σκεφτώ,να το ζήσω,να το χαρώ,να χωνέψω ότι το όνειρό μου θα τελειώσει μετά από αυτό που πρόκειται να κάνω κάπου στις αρχές του Δεκέμβρη.Δε γίνεται αλλιώς,δεν έχει νόημα..Δε θέλω να σε κουράζω,μα απ την άλλη δε γίνεται να σε ξεχάσω,απλά ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!Αν και θα πρέπει να εξαφανιστώ,δεν έχω τη δύναμη.Όχι,όχι για κάτι που θα με κομματιάσει!Αντέχω αρκετά μα όχι το να μη σε βλέπω,να μη σε σκέφτομαι..Κι αν χρειαστεί θα μείνω να σε κοιτάζω στα κρυφά,χωρίς να το ξέρεις.Για όσο..για όσο αντέχω..Απλά να βλέπω ότι χαμογελάς..Κι αν δεν είναι εφικτό αυτό θα χω για παρέα τις φωτογραφίες μας,τις φωτογραφίες σου.Κι εκείνες που δεν τράβηξα εγώ,μα βρήκα από αλλού!Τι στο καλό,πάνω από 300 είναι,θα μου κρατούν καλή συντροφιά όταν θα με πιάνει το παράπονο..

ΜΑΚΑΡΙ να μπορέσουμε να πούμε καμιά φορά από κοντά τα όσα θα διαβάσεις..Γιατί είναι αλλιώς από κοντά!πιο ανθρώπινα,πιο..δεν ξέρω καν αν θα μπορώ να αρθρώσω μια μικρή μικρή λεξούλα..μετά απ όλα αυτά!Και δεν είναιαυτός ο λόγος που στο κρατάω κρυφό τόσους μήνες,μα οι φόβοι μου..Σκεφτόμουν ότι 5 μήνες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα,αλλά τώρα..Θα περάσουν πριν καλά καλά το καταλάβω.Και θα κάνω ότι μπορώ για να μην έρθουν γρήγορα..Γιατί μετά..ΠΟΣΟ θέλω να σταματήσω για ένα λεπτό στη ζωή μου να σκέφτομαι το μετά!!!Μόνο με σένα το χω πάθει αυτό!!!Με σένα που δε θα πρεπε!Με σένα που απλά θα πρεπε να μαι ερωτευμένη!Και να σου την πέσω,όπως κάνουν όλες,να αδιαφορήσεις,να βρω κάποιον άλλο και να μου περάσει!!!Έτσι θα ταν καλύτερα να γίνει!Μα όχι!Μιλάμε για τελείως άλλο άτομο,άλλα άτομα!

Το "σ'αγαπώ" έχει περάσει σε άλλη διάσταση με σένα!Τελείως διαφορετική απ όσο ήξερα μέχρι στιγμής.Η πιο μικρή σου λεπτομέρεια αναστατώνει κάθε κύτταρο του αβοήθητου μυαλού μου..αβοήθητου να αντιδράσει και να με προστατεύσει για ακόμα μια φορά!Ίσως γιατί στην ιστορία αυτή,το μυαλό παραδόθηκε,δίνοντας τη θέση του στην καρδιά μου.Γιατί η μάχη αυτή της ανήκει!Για να αποδείξει ότι είναι δυνατή,ότι είναι ατσαλένια!μα δεν είναι,ίσα ίσα..πιο εύθραυστη δε θα μπορούσε να είναι!Κι ας δείχνει δυνατή,είναι κάλυψη!Ίσως της μάθω να ζει χωρίς κάλυψη,να ναι αληθινή!Μα πρώτα θα το εφαρμόσω εγώ η ίδια!Γιατί κι εγώ ζω εκ του ασφαλούς!Και παρόλα αυτά δεν τα καταφέρνω να νικάω και να μαι αλάβωτη κάθε φορά!Κατακρεουργημένη,προσπαθώ να συνέλθω και πέφτω όλο και περισσότερο με τα μούτρα την επόμενη φορά!Που κατά τύχη είναι και σημαντικότερη από την προηγούμενη.Αναρρωτιέμαι γιατί διαφέρω τόσο από τις υπόλοιπες 19χρονες.Τόσο πια που καταντάει μειονέκτημα!Σα να περνάει ο χρόνος διπλά και τριπλά για μένα!Και μετά καταλαβαίνω..Θα μουν δυστυχισμένη αν ήμουν σαν εκείνες..Σαν όλες τις άλλες..

Ενώ τώρα..δεν το αντιλαμβάνεται σχεδόν κανείς,μα αυτί που αισθάνομαι μόνο ευτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί!(το Love radio μετά τις 4 τα ξημερώματα είναι καταστροφή,δεν το συστήνω!ρυθμός και πάλι ρυθμός;) )
Βασικά θέλω κάποιον να μιλήσω και να με καταλάβει..ΚΑΝΕΙΣ..κι έχω τόσα να σας πω..

PS1: αυτό γράφτηκε προχθές,απλά ήμουν εκτός και ξέχασα να το ανεβάσω :P
PS2: σήμερα 21.07.10 ήταν το party του ρυθμού στο candy bar.δε θα ξεχάσω ποτέ!είσαι πολύ καλός άνθρωπος.
PS3: Σ'αγαπάω θανάσιμα!τόσο,που είναι αβάσταχτο!τόσο που με κάνει να βγω και να το φωνάξω!Τι κι αν το ακούσει όλη η Συγγρού?(που παρεπιπτόντως τέτοια ώρα είναι γεμάτη!)Απλά θέλω να το φωνάξω!

καληνύχτα.ή καλημέρα.



έτσι ξαφνικά..

το "λάθος" (?)

-θέλω να σου πω αντίο,όμως δε μπορώ..μένω μες στο "λάθος" μου να ζω..
-να ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ..
-σ'ανταμώνω στα κρυφά..
-ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΕΙ..ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ ΚΙ Η ΑΡΧΗ..
-μόνη στης ζωής την άκρη ψάχνω στο ποτό ένα παραμύθι να πιαστώ..

χα..και σήμερα η εκπομπή έκλεισε με αυτό..τι ειρωνία,ε?

σκέφτομαι πως "χθες" ήμουν μόλις 18 και ΝΑ,πέρασαν κι αυτά!Και αύριο θα ρθουν τα 20 και δε θα χω κάνει αυτό για το οποίο ήρθα στη Γη.Να σε "συναντήσω"..Δεν πειράζει,από ΥΠΟΜΟΝΗ πάμε καλά νομίζω..;)

αντέχεις?

Είναι κάποιες φορές στη ζωή που βρισκόμαστε απέναντι σε φοβερά διλήμματα.

Γνωρίζεις κάποιον,τον ερωτεύεσαι,τον γνωρίζεις καλύτερα,τον "μαθαίνεις",αρχίζεις να αισθάνεσαι περισσότερα πράγματα,δυνατότερα..αγαπάς την πιο μικρή του λεπτομέρεια,χωρίς να είναι ανάγκη να μάθεις κάθε πτυχή της ζωής του.Είστε φίλοι,γνωστοί,και τίποτε παραπάνω.Από τη μεριά του άλλου.Ενώ εσύ μέσα σου έχεις κάτι τόσο ξεχωριστό.Νιώθεις τόσα πολλά,και όμως,δε μπορείς να τα πεις.
Το δίλημμα λοιπόν είναι το εξής:μιλάς ανοιχτά,με κίνδυνο να τον χάσεις,ή πνίγεις τα συναισθήματά σου,έτσι ώστε να σαι κρυφά ευτυχισμένος που τον έχεις με όποιο τρόπο στη ζωή σου?
Γιατί μην ξεχνάς αυτό:τον άνθρωπο αυτό τον θες στη ζωή σου,γιατί απλά πριν τον αγαπήσεις,τον γούσταρες και συνεχίζεις να τον γουστάρεις σαν άνθρωπο!Και αυτό είναι πάνω απ όλα.Όμως,μέσα σου αισθάνεσαι και ότι τον κοροϊδεύεις(κι ας μην ισχύει) κατά κάποιον τρόπο,ότι δεν είσαι εντάξει.Αν μιλήσεις ανοιχτά(μετά από 2 ποτήρια κρασί-συμβουλή Γ.) κινδυνεύεις..Να χάσεις όλο αυτό που έχει χτιστεί,να τον αγχώσεις,να τον ξενερώσεις,να τον παγώσεις,να τον απομακρύνεις.Θέλει κότσια,αποφασιστηκότητα.Να καταλάβεις ότι μετά από αυτό το μεγάλο βήμα όλα θα ναι αλλιώς.ΑΝΤΕΧΕΙΣ?Γιατί εγώ δε νομίζω ότι αντέχω να τον χάσω.καληνύχτα.

i even know how you smell..

Έτσι γίνεται εδώ και τόσους μήνες..
Έτσι επιβιώνω..
Κάθε βράδυ σε σκοτώνω,για να μπορώ να κοιμηθώ..
Γιατί πρέπει να κοιμηθώ..
Όσο κι αν αντιπαθώ τα "πρέπει"..
Και το πρωί..
Σε ανασταίνω πάλι στο μυαλό μου..
Γιατί αλλιώς θα χα μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια..
Θα μουν τόσο κουρασμένη..
Και αβοήθητη..
Δε θα σταματούσα στιγμή να σε κοιτάζω..
Μήπως και χάσω ένα δευτερόλεπτο τη μορφή σου και χαθώ..
Δε θα σταματούσα στιγμή να σε σκέφτομαι..
Να κοιτάζω το πρόσωπό σου..
Το χαμόγελο που τόσο αγάπησα..
Να φτιάχνω στον υπολογιστή το φάκελό μας..
"τόσο διαφορετικοί,τόσο ίδιοι.."
Έτσι τον ονόμασα..
(Ποιός ξέρει γιατί..)
Και να τον γεμίζω με όλο και νεότερες φωτογραφίες..
Είσαι δικός μου πια..
Θες δε θες..
Τα κατάφερες μπαγάσα..
Μπήκες για τα καλά στην καρδιά μου..
Μα..
Κάποια στιγμή θα τελειώσει που να πάρει..
Και ποιός σου πε ότι θέλω?
Μοιραία όμως θα γίνει..(λογικά..)
Και θα ναι η πιο θλιβερή στιγμή μετά το θάνατο του π..
Μόνο το θάνατο δε μπορώ να αντέξω..
Το θάνατο και τη φυγή κάθε είδους..
Γι' αυτό δε θέλω να φύγεις..
Για σένα και για μένα..
Σου χω πει ότι μισώ τη λογική ώρες ώρες?
Αυτή σε αφήνει μακρυά μου..
Αυτήν αγνόησα και ήρθα κοντά σου..
Αυτή θέλω να σκίσω σε κομμάτια..
Και πια να μαστε ελεύθεροι..
Θέλω να γίνω αερικό..
Και να ρθω στο μυαλό σου..
Και να με επιβάλλω σε αυτό..
Μα τι νόημα θα χε?
Εγώ σε θέλω γι'αυτό που είσαι..
Κι εσύ θέλω να με θες γι'αυτό που είμαι..
Άρα δε θα γίνω αερικό..
Θέλω να σαι καλά όπως και να σαι..
Με όποια και να σαι..
Με όποιους και να σαι..
Τότε μόνο θα μαι κι εγώ αληθινά ευτυχισμένη..
Όταν είσαι κι εσύ..
Να σε βλέπω να γελάς θέλω μόνο..
Και να καταλαβαίνω ότι αυτό δεν είναι χαμόγελο ευγενείας..
Αλλά χαμόγελο που πρώτα υπήρξε στην ψυχή σου,μέσα..
Ξέρεις ότι όταν γελάς με την ψυχή σου στο μέτωπό σου ξεπροβάλλει μια φλέβα..?
Σου το έχουν πει?
Αυτή η φλέβα σχηματίζει ένα κεφαλαίο "Υ"..
Νομίζω είναι επειδή είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ άνθρωπος..

μια μόνο ευχή για απόψε,καθώς κοιτάζω ψηλά..
Εκεί που βρίσκεται ο αγαπημένος μου π..
Κάνε να μην τελειώσει τόσο γρήγορα αυτό που με κάνει ευτυχισμένη..
Κάνε να μη "χαλάσει" το παραμύθι..
Και τα μισώ τα παραμύθια στη ζωή..
Αλλά αυτό..
Δεν ξέρω πια πώς να το χαρακτηρίσω..


..ώρα να σε σκοτώσω πάλι απόψε..καληνύχτα αγαπημένο *σίγμα* ..♥ τα λέμε αύριο πάλι,όπως πάντα.. :)

ακούς την αγάπη μου που σε καλεί?ακούς την κραυγή της..?

aww,those rainy nights..♥

rain drops on the window,*white iP.* in my hands♥,James Blunt's "Give me reason",photography portofolio(almost done),blog writing/reading,strawberry lollipop and his sweet thought..what else do i need to have a wonderfull night here,under the stars..?



*I'm not calling for a second chance
I'm screaming at the top of my voice
Give me reason, but don't give me choice
'Cause I'll just make the same "mistake" again

φοβάμαι..

Νομίζω πως πια ήρθε η ώρα να ξεδιπλώσω(κυρίως στον εαυτό μου)αυτά που φοβάμαι στην ιστορία αυτή..

Βλέπεις,φοβάμαι πως αν κάποτε μάθεις όλα αυτά,θα κάνεις πίσω για κάποιους λόγους..Και θα ναι κρίμα..Γιατί μετά θα χαθεί όλο αυτό που υπάρχει,που για σένα μπορεί και να ναι κάτι συνηθισμένο,δεν ξέρω,μα για μένα είναι ήδη κάτι τόσο ξεχωριστό!Κάτι που με κάνει ευτυχισμένη έτσι κι αλλιώς,γιατί σε έχω έστω με αυτόν τον τρόπο στη ζωή μου.Και μ'αρέσει αυτό,δε θέλω να τελειώσει..Είναι ο πιο ισχυρός φόβος που είχα ποτέ μου!Ξέρεις..το πιο βασικό είναι ότι μπορεί εσύ να μην αισθάνεσαι το ίδιο,ας μην ακυρώνουμε τα πιο απλά..μπορεί για σένα να ναι όλα φιλικά,και αυτό να μην αλλάζει.Όλα στη ζωή είναι άλλωστε.Τα χω σκεφτεί,δεν κάνω και τίποτα διαφορετικό όλον αυτό τον καιρό!

Θα μου πεις..γιατί δεν κάνω κάτι να σου δείξω τι συμβαίνει,τι νιώθω ακριβώς.Ε,γιατί όπως και να το κάνουμε,εγώ είμαι η γυναίκα της υπόθεσης,δε μπορώ να κάνω το πρώτο βήμα.Να μου πεις οι εποχές έχουν αλλάξει(ΔΥΣΤΥΧΩΣ) και πια η γυναίκα τείνει να κυνηγάει.Ε,λοιπόν πες με παλαιών "αρχών",αλλά δε μ'αρέσει αυτό!Αρχικά επειδή τρομάζει και ευνουχίζει τον άντρα..Και έπειτα είναι αντι.."αισθητικό"(πώς αλλιώς να το πω?),είναι λάθος.Εντάξει,μπορεί να δείχνει ότι το θες πολύ,ότι είσαι τολμηρή και όλα αυτά,αλλά συνεχίζει να είναι λάθος.

Φοβάμαι πως μια μέρα θα ξυπνήσω και δε θα σαι στη ζωή μου.Για την ακρίβεια δε θέλω να συμβεί ΠΟΤΕ,μα το μέλλον είναι αβέβαιο!Ακόμα και το αύριο,ακόμα και το σήμερα.Μπορεί να κάνω κάτι που να σε πειράξει,μπορεί απλά έτσι να τα φέρει η ζωή και να χαθούμε.Μα να ξέρεις πως Ο,ΤΙ κι αν συμβεί,θα είσαι ΠΑΝΤΑ στην καρδιά και το μυαλό μου,σαν την πιο όμορφη και γλυκιά ανάμνηση που είχα ποτέ,σαν το πιο λαμπερό και σπινθηροβόλο χαμόγελο που έχω αντικρύσει,σαν το πιο ειλικρινές και όμορφο παιδί που έχω δει.Όμορφο απο μέσα προς τα έξω..Αλλά πρώτα από μέσα.Κι αν κάνω κάτι που θα σε πειράξει( :$ ..) να ξέρεις ότι θα ναι καταλάθος.Ότι δε θα κανα κάτι που θα σε έβλαπτε με οποιονδήποτε τρόπο.Ότι θα προσπαθούσα αμέσως να το διορθώσω!



[είσαι πολύ κοντά..είσαι πολύ μακρυά..:)]

would you..?

πριν από 227 ημέρες/5.470 ώρες/328.221 λεπτά/19.693.352 δευτερόλεπτα.. άλλαξε κάτι μέσα μου.ήρθε στη ζωή μου κάτι πολύ σπουδαίο.που αξίζει να μετράω μέχρι και τα δευτερόλεπτα που πέρασαν από εκείνη τη νύχτα που τον είδα..για σένα γίνονται όλα..μόνο για σένα..



if i lay here..
if i just lay here..
would you lay with me
and just forget the world..?

[you could just try..]



ξέρεις..



σαγαπάω τόσο..



μα φοβάμαι..

μικρή παρένθεση..

Βαριέμαι σε σημείο αηδίας τους ανθρώπους που κλαίγονται!
Σε καταθλίβουν,σε downιάζουν!
Γι'αυτό και όταν περνάω τις φάσεις μου δε φορτώνομαι στους άλλους,κλείνομαι,ακούω τη μουσικούλα μου,κάνω πράγματα που μου αρέσουν,ξεσπάω και όλα καλά!Φυσικά και έχεις κάποιο φίλο που του λες πώς αισθάνεσαι,αλλά μέχρι εκεί!Ή το περνάτε μαζί ή το περνάς μόνος σου.Δε μπορείς να κλαίγεσαι στον καθένα,δεν είναι φυσιολογικό,δεν είναι το πιο σωστό!Με χαρά θα βοηθήσω σε όλα όσα μπορώ,φυσικά θα σε κάνω να ξεχάσεις,φυσικά θα πω μια βλακεία να γελάσουμε,αλλά πρέπει να το καταλάβετε!!!Ορισμένα πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να τα περνάμε!Πρέπει να τα βιώνουμε,να γινόμαστε πιο δυνατοί,να αντέχουμε τα δύσκολα που ίσως να έρθουν.Πραγματικά δεν το λέω με κακία!Χάιντε να σας δω!!!
Γιατί μην ξεχνάτε..η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει..χρόοοοοονια τώρα ;)

να χαμογελάτε για να αλλάζετε τον κόσμο σας,τον κόσμο μας!!!

Σαν σήμερα..

Ένας χρόνος πριν.Για την ακρίβεια ένας χρόνος παρά 12 ώρες από τώρα..!
Κι είναι όλα όπως "τότε",το χθες,το σήμερα,λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα..Και παράλληλα είναι όλα τόσο αλλιώς.Περίεργα αλλιώς.Ευχάριστα και δυσάρεστα αλλιώς.
Μα τι λέω?Τι έχει μείνει ίδιο?
Εγώ?Μπα,εγώ άλλαξα.Άλλαξα?Λάθος.Το "μέσα" μου άλλαξε κάπως.Ωρίμασε.
Η καθημερινότητά μου?Καλά,αυτή πότε ήταν ίδια?
Η ζωή μου?Άλλαξε κι αυτή κατά κάποιο τρόπο..
Αν πάω κάτω δε θα σε βρω λες,ε?Αν κοιτάξω μέσα μου θα σε βρω όμως!Αν κοιτάξω γύρω μου δε θα δω τη μορφή σου,μα αν κλείσω τα μάτια κάτι γίνεται..!Σε βλέπω στην καρέκλα που καθόσουν πάντα "τότε" για να φάμε όλοι μαζί την Κυριακή.Τότε που βαριόμασταν να κατέβουμε,αλλά εν τέλει το κάναμε,έτσι,από συνήθεια.Θα σε δω λίγο αργότερα στο κρεβάτι,να μου λες να κατεβαίνω να σε βλέπω πιο συχνά.Κι έπειτα,να το αλλάζεις και να μου λες να ανεβαίνω σπίτι και να διαβάζω.Θυμάμαι τόσο έντονα τα γενέθλια.Που πάντα σβήναμε τα κεριά όλοι μαζί και μετά βγάζαμε φωτογραφίες.Τελευταία γενέθλια που περάσαμε έτσι ήταν τα δικά μου.
Πραγματικά είσαι ένας από τους ανθρώπους που με αγαπούσαν πιο πολύ απ' τον καθένα στη ζωή μου..Και σε έχασα..Ένα χρόνο πριν.Κι εγώ σ'αγαπούσα το ίδιο..Κι ακόμα σ'αγαπώ!Και μου λείπεις αφάνταστα!Δε μπορώ να σε φέρω πίσω,μα αν μπορούσα θα το έκανα.Όχι όπως ήσουν τον τελευταίο καιρό.Δε θα θελα με τίποτα να ταλαιπωρείσαι..Όπως ήσουν λίγα χρόνια πριν.Έτσι θα προλάβαινες τα πάντα.Και τώρα θα μου έλεγες να διαβάζω.Δεν το κάνω.Δεν έχω δικαιολογία,απλά δε μου βγαίνει.
Έχω τόσα στο μυαλό μου!Και λέω να τα αφήσω εκεί μέσα,για σήμερα τουλάχιστον!
Κι αν μπορούσα κάτι να σου πω,αυτό θα ήταν πως μου λείπεις πολύ και σ'αγαπάω!Να προσέχεις,να με προσέχεις,να μας προσέχεις,να κρατάς καλή παρέα στους επάνω ;)
η "Μπουμπού" σου..



το τραγούδι μας.. :'( :'( 14.06.09

Τιμημένη Σαλόνικα,καμάρια βγάζεις μόνο..

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει..
έγινε το αύριο πάλι χθες..


Έχω ένα φίλο..Δικό σου φίλο,που έγινε σιγά σιγά και δικός μου.Του μίλησα γι'αυτά που αισθάνομαι για σένα.Σχεδόν το χε καταλάβει.Μιλούσα τόσο πολύ για σένα που παρόλο που γνωριζόμαστε τόσο λίγο με ρώτησε για ποιον του έλεγα τόσο καιρό,λες και αν δεν ήσουν εσύ θα καταλάβαινε..Ε,δεν περίμενα να νιώσω έτσι με το που του αποκάλυψα το πολύτιμο μυστικό μου!Σα να ξαλάφρωσα,σα να έπρεπε να το πω κάπου,δεν ξέρω.Στην αρχή μου κόπηκε για λίγο η ανάσα,ντράπηκα τόσο..μα δεν έπρεπε..είναι ανθρώπινα όλα αυτά.Τόσο καιρό του περιέγραφα όλα αυτά που αισθάνομαι,οι απόψεις μας περί των ερωτικών,περί των σχέσεων και όλων αυτών συνέπιπταν,και ήμουν πια έτοιμη να μιλήσω.Ξαναδιαβάζω αυτά που λέγαμε..Δε μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.Είναι μεγάλη ανάγκη να μιλήσουμε από κοντά.Είναι αλλιώς.Μου το χε πει.Και πραγματικά λίγες φορές έχω νιώσει να θέλω να μιλήσω σε κάποιον γι'αυτά που αισθάνομαι.Ελάχιστες.Γιατί ξέρω πως εκείνος θα καταλάβει.Λυπάμαι που πληγώθηκε κάποτε.Γιατί δεν το άξιζε.Και το να πληγώνεσαι σε τέτοια ηλικία μόνο κακό μπορεί να σου κάνει.
Για μένα βέβαια αυτό δεν ισχύει.Μπορεί η "ιστορία" μου να μην έχει τελειώσει..Μπορεί βασικά να μην έχει αρχίσει καν,αλλά το λέω με σιγουριά..(τόση σιγουριά όση δεν είχα σε ολόκληρη τη ζωή μου),η "ιστορία" "μας" μόνο κακό δε θα μου κάνει.Μου χει δώσει τόσα πολλά.Με έχει διδάξει τόσα άλλα!Μου έχει προσφέρει τόση ευτυχία,που παρόλο που είναι μισή,εγώ τη θεωρώ τεράστια!Γιατί είναι η μεγαλύτερη ευτυχία που έχω νιώσει ποτέ μου.Μεγάλες κουβέντες,μα μόνο τέτοιες έμαθα να λέω:μεγάλες και αληθινές.

P.S:Συγγνώμη αν σας κουράζω,αλλά εξ αρχής έχω πει ότι γράφω για μένα,δεν έχω στο μυαλό μου ότι τα διαβάζει κόσμος και δε μπορώ να σκεφτώ έτσι.Μαθαίνω μετέπειτα ότι είστε μερικοί και μερικές "συνοδοιπόροι" μου και σας ευχαριστώ πολύ γι'αυτό.Απλά θέλω να με καταλάβετε.. :) Να θυμάστε ότι .. η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει.. [καιρό είχα να σας το θυμίσω;)]