είναι πράγματα που δε λέγονται από κοντά..είναι σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί..είναι στιγμές που θέλω να βγω και να φωνάξω..και είναι ΕΔΩ που βρίσκω διέξοδο..
[αν δε σ'αγαπούσα ΤΟΣΟ,δε θα προσπαθούσα ΤΟΣΟ..;)]
Ήρθα να σε βρω,κυρίως να σε δω και να σου δώσω αυτό που για κάποιο λόγο έπρεπε να ναι δικό σου..Χάρηκα με την αντίδρασή σου,κάτι που έκανε μεγάλη εντύπωση και στη φίλη μου.Ήταν τόσο αληθινή,τόσο φυσική,τόσο παιδική..Ήθελα απλά να σε δω,τίποτα άλλο!Είχε τόσο κόσμο που η Σ. επέμενε να φύγουμε και να έρθουμε το άλλο Σάββατο..Όμως δε μπορούσα να φύγω έτσι,έπρεπε έστω για λίγο να ρθω μέσα!Μπήκαμε και,λες και το ξερες,έκανες τα κολπάκια σου;) Ήρθα κοντά,έγιναν όλα αυτά που θα θυμάμαι τόσο έντονα,το ξέρεις..Αυτό το χαμόγελο,η ευγένεια,αυτό που έκανες..Ένιωσα τόσο περίεργα..όμορφα περίεργα!Λες και γνωριζόμασταν για χρόνια.Είχα σκεφτεί ένα σωρό πράγματα να σου πω,μα μόλις σε αντίκρυσα σα να σβήστηκαν όλα μεμιάς!
"Κι αν χαθείς και σαλπάρεις μακριά μη μου το πεις ποτέ, πως δεν ήμουν η στεριά.. Κι αν χαθείς θα χαθώ κι εγώ απλά και θα ρωτάω γιατί τα όνειρά σου ήταν κλειστά.."
* δείξε μου τον τρόπο,κι αν θέλει κι άλλο κόπο,εγώ θα προσπαθώ.. :) *
[I'll give you everything I am And everything I want to be I'll put it in your hands If you could open up to me oh Can't we ever get beyond this wall.. 'cause all I want is just once To see you in the light But you hide behind The color of the night..]
Σου χει τύχει ποτέ να βλέπεις κάτι,ένα αντικείμενο, και να λες "αυτό είναι το τέλειο δώρο για τον.." ? Ε,μόλις σήμερα το έπαθα! Γυρνούσα απ τη σχολή με μια καινούρια φίλη μου,και σταματήσαμε Σύνταγμα για να πάμε μια βόλτα στην Ερμού.Με το που "το" βλέπω,μου ρθες κατευθείαν στο μυαλό!Σκέφτηκα να στο κάνω δώρο!Απ τη μία,μόλις είχα χαλάσει σε ρούχα όλα όσα είχα πάνω μου απ το πρωί,κι από την άλλη φοβήθηκα(αφελώς) μήπως δεν το δεχόσουν!Όμως,αποφάσισα να γυρίσω σπίτι,να πάρω λεφτά και να στο αγοράσω!Δεν υπήρχε περίπτωση να το χει άλλος,αυτό είναι 100% εσύ!(άσχετο που πήρα κι εγώ το ίδιο,γιατί έχουμε την ίδια λόξα..) :) Και που λες,στο δρόμο για το λεωφορείο της επιστροφής,συναντάω μια γυναίκα κάτω,στο πεζοδρόμιο!Δεν πολυδίνω σημασία..Στα πόδια της κρατούσε ένα παιδί,θα ταν-δε θα ταν 3-4 ετών!Κρατούσε κάτι στο χέρι και το τρωγε.Αντανακλαστικά,βγάζω το πορτοφόλι και της δίνω στο χέρι όλα τα ψιλά που μου είχαν μείνει,γύρω στα 3 ευρώ.Βασικά δεν ξέρω γιατί,αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα πάρει με αυτά φαγητό στο παιδί της!Τους αφήνω χαμογελώντας και μπαίνω στο λεωφορείο..Μέχρι να φύγουμε τους παρατηρούσα!Η μητέρα είχε ένα γαλήνιο πρόσωπο,πολύ ευγενικό!Μετά από λίγα λεπτά,περνάει από μπροστά της μια γυναίκα,νομίζω συμπατριώτισσά της(?) γιατί δε μιλούσαν ελληνικά μεταξύ τους.Τέλος πάντων,λένε κάτι για 1 λεπτό και μετά η γυναίκα που περνούσε κόβει το πίσω μέρος του σάντουιτς που έτρωγε και το δίνει στο παιδάκι της άλλης.Μεγάλη ήταν η έκπληξή μου όταν είδα τη μάνα να κόβει και να πετάει το φαγητό στα πουλιά..Πόσο να απογοητεύτηκα που την εμπιστεύτηκα,ενώ εκείνη πραγματικά δε νοιαζόταν για το ίδιο της το παιδί?!!! Λυπάμαι βασικά που ζω την Ελλάδα στα "κάτω" της..Δεν είμαστε Έλληνες,δεν έχουμε ουδεμία σχέση με τους πρόγονούς μας!Η οικονομία καταρρέει,βλέπω να επιστρέφει η δραχμή,να βγαίνουμε απο την Ε.Ε,και γενικά προβλέπω το κακό μας το χάλι!Και αναρρωτιέμει..όσοι ψήφισαν στις προπερασμένες εκλογές τα μπλε λαμόγια,ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠ ΤΗ ΡΙΖΑ?Γιατί εγώ προσωπικά θα το έκανα άνετα!Εκείνη ήταν απ τις πιο καταστροφικές περιόδους της χώρας!!!Όχι,όχι,ΟΧΙ ότι είμαι με τα πράσινα λαμόγια,απλά αναγνωρίζω κάποια πράγματα και προσπαθώ να μαι όσο πιο αντικειμενική γίνεται..Έχουμε ξεφτιλιστεί παγκοσμίως,η Αμερική μας περιμένει στη γωνία να τη χρειαστούμε κι εμείς στην κοσμάρα μας,στην "βόλεψή" μας,στην "καλοπέρασή" μας!Σε κάποια φάση θα "παραγγέλνουν" οι ..μεγάλοι.. απολύσεις τεράστιου αριθμού δημ.υπαλλήλων κι εμείς θα μαστε υποχρεωμένοι την επομένη να το χουμε κάνει!!!Θεέ μου,ας βγω ψεύτρα..
P.S:Αν μας ξαναδεί το LIDL,εμένα να με φτύσετε..Έχει εκινήσει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κύμα μποϋκοτάζ προς τα γερμανικά προϊόντα και αν θες τη γνώμη μου,ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!
[Well it's... Too late..Tonight.. To drag the past out into the light..]
Πάντα θα θυμάται η καρδιά,όσα ταξίδια κι αν κάνει,όσες Ιθάκες κι αν πατήσει..Ναι,σωστά,δεν είναι μία η Ιθάκη!Δε μας τα μαθαν καλά μέχρι τώρα.Ιθάκες υπάρχουν πολλές,όσες και τα άτομα που μπορείς να αγαπήσεις.Όχι,κάνεις λάθος κι εσύ.Δεν είναι μία η αγάπη,δεν έχει μέτρο,δεν έχει τέλος,δεν είναι περιορισμένη η ποσότητά της. Πάντα λοιπόν θα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που θα δακρύσεις,θα θυμηθείς ένα μικρό τίποτα,που κάποτε υπήρξε τα πάντα.Κάτι θα μένει ανεξίτηλο στο νου και την καρδιά σου.Γιατί είμαστε άνθρωποι,δεν είμαστε τέλειοι,κι ας πιστεύουμε συχνά το αντίθετο.Προσωπικά,δεν το νιωσα ΠΟΤΕ μου.Πάντα είχα επίγνωση,πάντα προσπαθούσα να μη με παρασύρουν τα συναισθήματά μου,πράγμα βέβαια που ποτέ δεν κατάφερα,και χαίρομαι γι'αυτό.Χαίρομαι που δεν καταπιεζόμουν,όχι τουλάχιστον για πολύ χρονικό διάστημα. Εκείνες τις στιγμές,λοιπόν,της αναδρομικής ζωής μου,νιώθω όπως και "τότε",αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο,σκέφτομαι όπως θα σκεφτόμουν την ανάλογη στιγμή και γενικά περνάω το "δράμα" μου,αν με καταλαβαίνεις.Γιατί δράμα?Ε,δεν είναι και λίγο πράγμα να σκέφτεσαι γεγονότα και ανθρώπους που ανήκουν στο παρελθόν.Αυτό βέβαια δεν είναι και αφύσικο,είναι η ζωή σου,δε μπορείς να πατήσεις το κόκκινο κουμπί και να τη διαγράψεις έτσι απλά.Παρόλο που ίσως να θες και να το κάνεις μετά από λίγο καιρό.Κάτι τέτοιο μου συνέβη και πρόσφατα,χωρίς να χω ακόμη μέσα μου ξεκαθαρίσει γιατί.Εννοώ,ήταν ξαφνικό,και ενώ ψυχολογικά ήμουν αρκετά καλά,και το μυαλό μου ήταν εκεί που είναι τους τελευταίους μήνες.Οκ,αυτό δε σημαίνει ότι θέλω να γυρίσω πίσω,αυτό είναι σίγουρο.Απλά είναι εκείνες οι στιγμές αδυναμίας που λέγαμε πριν,οι οποίες μάλιστα περνούν ευκολότερα όταν είσαι με φίλους,και όχι μόνος/η σου. Και πώς αντιμετωπίζεις τέτοιες περίεργες στιγμές?Απλά δεν το κάνεις.Θα περάσουν από μόνες τους,γιατί όσο τις ξορκίζεις,τόσο σε κυνηγούν.Και δεν είναι δυνατό να τις αποκλείσεις απ τη ζωή σου από τη στιγμή που δέχεσαι ερεθίσματα ανά πάσα στιγμή τα οποία σε φέρνουν σε δύσκολη θέση. Πέρα από αυτό.Είδα μια ταινία."The truth about cats and dogs"ή αλλιώς "Φίλοι κι εραστές".And here's the story.. Η Άμπι Μπαρνς, παρουσιάστρια μιας επιτυχημένης ραδιοφωνικής εκπομπής ερωταποκρίσεων, προκαλεί το ενδιαφέρον ενός γοητευτικού ακροατή, του Μπράιαν. Θέλοντας να γνωρίσει από κοντά τη γυναίκα με την τόσο γλυκιά φωνή και την τόσο συναρπαστική προσωπικότητα, ο Μπράιαν επισκέπτεται το στούντιο. Εκεί αντικρίζει την εντυπωσιακά όμορφη φίλη της Άμπι, Νοέλ και θεωρεί ότι αυτή είναι η εκπληκτική Δρ. Μπαρνς. Η χαριτωμένη, μικροκαμωμένη Αμπι, η οποία παρά τον δυναμικό ραδιοφωνικό της εαυτό, πάσχει, στην πραγματικότητα, από αμέτρητες ανασφάλειες σχετικά με την εμφάνισή της, αποφεύγει να λύσει την παρεξήγηση. Αντίθετα αφήνει τον Μπράιαν να πιστέψει ότι η πανύψηλη, ξανθιά Νοέλ είναι στ’ αλήθεια η Δρ. Άμπι Μπαρνς που εκείνος έχει ερωτευτεί… Και που λες κάπου προς το τέλος γίνεται η αποκάλυψη και όλα τελικά γίνονται όπως θα πρεπε φυσιολογικά να γίνονται και στη ζωή!Αλλά αμ δε..Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι "έτσι",πρέπει να δεις την ταινία για να καταλάβεις τι εννοώ..Είναι μια ταινία που περιγράφει πού βρίσκεται το αληθινό νόημα της αγάπης..Που ενώ νομίζεις ότι έχεις ερωτευτεί τον πιο "όμορφο" άνθρωπο,τελικά ξυπνάς και βλέπεις ότι θα ταν καλύτερο να τον βάλεις στη βιτρίνα με τα κρύσταλλα,απ το να τον "κρατήσεις" δίπλα σου για όσο.. πάει..Αυτά είχα με λίγα λόγια να πω,για μένα πιο μεγάλη σημασία έχει να δείτε την ταινία,η οποία θα καταλάβετε στο τέλος πόσο φοβερά αληθινή ή ουτοπική είναι,ανάλογα με το δικό σας χαρακτήρα και τρόπο σκέψης!Εμείς θα τα ξαναπούμε,αφου σε διαβεβαιώσω πως η Γη συνεχίζει να γυρίζει,τα πουλιά κεάηδούν και ο κόσμος αλλάζει..
[ tried to be UNperfect and i guess i have succeeded :) ]
Αλήθεια..Τι να ναι?Μάλλον την έχεις ξεχάσει κόσμε.Για ξανασκέψου το λιγάκι..Λες να μαι η τελευταία θιασώτης της?Μπα,μου ρχεται κι άλλος ένας στο νου.Μα είναι τόσο δύσκολο να σαι αληθινός?Είναι δύσκολο να σαι ντόμπρος?Είναι δύσκολο να μην κρύβεσαι πίσω απ το δάχτυλό σου?Η αλήθεια πονάει λένε..Το δέχομαι,πονάει και μάλιστα πολύ ορισμένες φορές.Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν μέσα στο ψέμμα."Κάποιος" χθες είπε πως το ότι είναι αληθινός οι άλλοι το θεωρούν μειονέκτημα..WHAT???Από πότε?Από πότε είναι μειονέκτημα να λες τα πράγματα με τ'όνομά τους?Πείτε μου μια καλή εξήγηση και ίσως να το ξανασκεφτώ..Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που δεν ξεχωρίζουμε το σωστό απ το κατακριτέο..Και εκτός από το ψέμμα κυριαρχεί και η απάτη.Απάτη κάθε είδους.Άνθρωποι υψηλά ιστάμενοι ξεπουλούν την αξιοπρέπειά τους για 50 ψωροχιλιάρικα!Και όχι,δεν σνομπάρω τα χρήματα,απλώς τα σιχαίνομαι!Τα σιχαίνομαι γιατί χωρίς αυτά δε θεωρείσαι καλός φίλος,όμορφη γκόμενα,καλός συνεργάτης,καλός άνθρωπος.Και επειδή κάποιοι έχουν το χρήμα μπορούν να σε πουλήσουν και να σε αγοράσουν.Αυτά που δεν έχω θα πάρουν.Πόσο με τσαντίζουν Θεέ μου,πόσο?Υπηρεσίες ολόκληρες παραβλέπουν λαμογιές του καθενός,μόνο και μόνο επειδή πέφτει "λάδι".Είναι άδικο,άνανδρο.υπάρχουν άπειροι άνθρωποι γύρω μας,δίπλα μας που δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη μας,κι όμως,κρύβονται καλά.Σε κάθε ευκαιρία θα τους ξεσκεπάζω,γιατι πολύ απλά δεν τους γουστάρω!Τέλος πάντων,εγώ μπορώ απλά και μόνο να εγγυηθώ για μένα ότι δεν πρόκειται να αλλάξω ποτέ και για κανέναν σας :) Δε θα σας παραμυθιάσω ποτέ,επομένως όσοι ζητάτε παραμύθι stay away,αλλά αν θέλετε έχω να σας προτείνω μια "φίλη" μου που αγαπούσε το ψέμμα όσο ήμασταν μαζί..Και λογικά δεν έχει αλλάξει χόμπι!Τα φιλιά μου σε όσους τα αξίζουν και don't forget,η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει!! [sorry για την απότομη ψιλοαλλαγή ύφους,αλλά έχω τα νεύρα μου με όσα βλέπω γύρω μου..i'LL be back,don't panic ;-) ]
Ακούω όλο και συχνότερα ότι η ευτυχία είναι στιγμές..Μα φυσικά και είναι στιγμές.Τα πάντα είναι στιγμές.Τίποτα δεν είναι μόνιμο,τίποτα δεν είναι συνεχόμενο στη ζωή μας.Η ευτυχία,η χαρά,ο πόνος,η στενοχώρια,η θλίψη,η ευχαρίστηση,ο έρωτας.Ναι,κι ο έρωτας.Τελειώνει,δεν είναι παντοτινός.Είναι ένα σκίρτημα της καρδιάς,μια εσωτερική έκφραση,μια έκφραση συναισθημάτων.Όμως τελειώνει κάποτε.Μόνο η αγάπη είναι εκεί,πιστή στο ραντεβού της.Θα είναι εκεί για πάντα.Και πρέπει να περάσουν χρόνια για να πει κανείς τελικά πως αγάπησε.Για να το αντιληφθεί εννοώ.Έχει αργήσει λιγάκι στο ραντεβού μας έχω την εντύπωση.Την κάλεσα πρώτη φορά πριν λίγα χρόνια,αρνήθηκε να έρθει,μου πε ήταν νωρίς.Δεν το κατάλαβα τότε,ήμουνα "παιδί".Την ξαναζήτησα λίγα χρόνια μετα!Ήρθε,μόνο για να μου πει ότι πρέπει να την αφήσω να ωριμάσει και μετά θα ναι στη διάθεσή μου!Μου στειλε αρκετές(όχι πολλές) φορές το μικρό της γιο,τον έρωτα.Μου τον έστελνε πάντα την πιο κατάλληλη στιγμή,ήξερε τι έκανε.Ήταν άτακτος ο έρωτας,και τον απέφευγα,όπως ο γνωστός το λιβάνι.Γιατί ήξερα μέσα μου ότι ήμουν έτοιμη να αγαπήσω αληθινά,με τρόπο που κανείς και καμιά στον πλανήτη δεν είχε αγαπήσει ξανά!Ήμουν έτοιμη να περάσω στην απέναντι πλευρά,απο την οποία άπαξ και μπεις,δεν υπάρχει γυρισμός.Μα τι ρωτάς?Αφού είπαμε..η αγάπη είναι από τα λίγα πράγματα που συνεχίζονται,δεν τελειώνει,δε σβήνει,μα αλλάζει μορφές,να,σαν την ενέργεια,δε χάνεται!Πάντως εδώ,κάπου στα 18,δηλαδή 3 μήνες πριν τα 19,έχω να παρατηρήσω κάτι,σχετικά με τους ανθρώπους που κάθε φορά είχαν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.Πήραν ένα μικρό κομμάτι της και σε αντάλλαγμα μου δωσαν ένα μικρό κομμάτι της δικής τους.Δεν ήταν ίδια τα κομμάτια,γι αυτό και αν δεις τη καρδιά μου ολόκληρη θα χει μικρές χαραμάδες,ή τμήματα που προεξέχουν.Σε κάποια σημεία έχει κενά,κι αυτό γιατί εγώ μπορεί να έδωσα ένα κομμάτι της κάπου,αλλά δεν πήρα πίσω τίποτα..Πράγμα όμως που δε με εμπόδισε να δώσω.Αυτό είναι το νόημα.Ήταν (και είναι) 2-3 ΜΟΝΟ εκείνα τα άτομα,γιατί έτσι επέλεξα.Έτσι ένιωθα,και αν γυρνούσα πίσω στα χρόνια,πάλι αυτούς θα ερωτευόμουν.Είναι ευλογία,μεγάλο προνόμιο να ακούς τις άλλες κοπέλες να λένε τους ανθρώπους που κάποτε θαύμαζαν "Μ..ς" κι εσύ απλά να σαι υπερήφανη που τα δικά σου "σκιρτήματα" έγιναν εκεί που άξιζε τον κόπο..Να ξέρεις ότι έγιναν για ανθρώπους που όταν δεις στο δρόμο θα τους χαιρετήσεις,γιατί κάποτε ένιωσες υπέροχα και μόνο που τους κοιτούσες στα μάτια,γιατί είσαι ευτυχισμένη και μόνο που τους συνάντησες,και μόνο που τους γνώρισες.Δεν έχει σημασία τίποτε άλλο για μένα.Είμαι απλά χαρούμενη που ένιωσα όμορφα για κάποιον που πραγματικά το άξιζε!Αν με ρωτούσες πριν λίγο καιρό πόσους έχω αγαπήσει πραγματικά,δεν ξέρω τι νούμερο θα σου έδινα,αλήθεια.Σήμερα ξέρω.Όλους τους αγάπησα σαν ανθρώπους,για όλους νοιαζόμουν αληθινά,ανθρώπινα,αλλά όπως φαίνεται κανείς δεν ήταν αρκετά "εύκαιρος" να το παρατηρήσει,να αρπάξει την ευκαιρία του και λοιπά και λοιπά.Κι αν με ρωτήσεις πόσους έχω πληγώσει?Τότε λοιπόν θα μάθεις ότι θα θελα πολύ να σου πω "κανέναν".Όμως,μάλλον κάποιος υπάρχει εκεί έξω που θα λεγα ότι τον απογοήτευσα,τον στενοχώρησα,τον "πλήγωσα"(?)μεγάλη κουβέντα η τελευταία.Ελπίζω και ξέρω πως δε μου κρατάει κακία,γιατί ήμουν πάντα ξεκάθαρη και σαφής.Εκεί λοιπόν πάει η συγγνώμη που εγώ δεν άκουσα σχεδόν ποτέ όταν έπρεπε.Πάντα πονούσα εγώ και για τις δυο πλευρές.Όμως,τι να το κάνεις το ανώδυνο?Η οδύνη είναι αυτή που σε κάνει πλούσιο..Έχεις ακούσει κανένα μεγάλο συγγραφέα να γράφει για κάτι χλιαρό?
Ίσως είναι ώρα να μ' επισκευτεί η παλιά μου φίλη που μάλλον αρκετά με άφησε να περιμένω.Δεν καλύπτεται η θέση της,οπότε καλά θα κάνει να μας κάνει την τιμή :) Μέχρι τότε δε θα πρωτοτυπήσω!Η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει! Να σαι καλά και να χαμογελάς!
[ αρχικά ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ στο google(αναζήτηση:αφροδίτη-αποτέλεσμα:σάββας:P),με τη βοήθεια του οποίου διέψευσα όσα χαζα πλην αγαπημένα φιλαράκια διαφωνούσαν και κορόιδευαν στο άκουσμα ότι ταυτίζομαι με το Σάββα (concerning many things and thoughts :-) )! και κάπου εδώ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑ!! χαχαχα:P ]
Ποτε μου δεν κατάλαβα αυτή τη γιορτή.Ποτέ μου δε θέλησα να τη γιορτάσω,έτσι,γιατί δεν τη γουστάρω.Θα πω το γνωστό κλισέ -αν και ξέρεις πολύ καλά πόσο απεχθάνομαι τα κλισέ- ότι όταν κάποιος είναι ερωτευμένος,δεν περιμένει μια γιορτή να το δείξει,δεν περιμένει μια συγκεκριμένη μέρα να κάνει δώρο στον/στη σύντροφό του.Τα δώρα του Αγίου Βαλεντίνου(καλά μη φανταστείς ότι ήταν καμιά 200αριά κι εσύ υερβολικέ άνθρωπε:P) φυσικά και δεν τα αρνήθηκα ποτέ,ούτε υπήρξε σκέψη επιστροφής,όχι τίποτα άλλο,αλλά το θεωρώ προσβολή να μη δέχεσαι κάτι που σου προσφέρουν μόνο και μόνο επειδή δε γουστάρεις αυτό που κρύβεται από πίσω.Τέλος πάντων,ας δηλώσω κάπου εδώ ότι προσωπικά θα προτιμούσα μια τέτοια μέρα(τίποτα βασικά,αλλά αν μπεις στον κόπο να ξέρεις ρε αδερφέ) ένα τριαντάφυλλακι στο χέρι και μια αγκαλιά,δηλαδή κάτι παλιό αλλά πάντα ρομαντικό.Οκ,το καταλαβαίνω ότι για μερικούς η μέρα αυτή είναι μια αφορμή για να δείξουν τα συναισθήματά τους,απλώς επέτρεψέ μου να συνεχίζω να διαφωνώ.Δε χρειάζεται αυτή η γιορτή,πόσο πιο απλά να το πω,πού να βγω να το φωνάξω,πού να το γράψω με κεφαλαία μπας και το διαβάσει κάποιος χριστιανός?Όταν είσαι ερωτευμένος όλα γύρω σου είναι χρωματιστά,ακόμα κι αν στην πραγματικότητα δεν είναι..Όλα σε κάνουν να σκέφτεσαι εκείνον(ή εκείνη),τον(την) βλέπεις στο δρόμο,σε πρόσωπα περαστικών,μέσα σε άγνωστα αυτοκίνητα,να καβαλάει άσχετες μηχανές(ουπς,μήπως το φερα πολύ στήν περιπτωσή μου?:P),και γενικά,φαίνεται ότι ρε παιδί μου λάμπεις μέσα σου,πράγμα που βγαίνει και προς τα έξω!!!Έχω καταλήξει λοιπόν,κι αν θες διαφωνείς!Η γιορτή αυτή έχει καθαρά εμπορικό χαρακτήρα και είναι totally ανούσια για τα ερωτευμενάκια =) Κι αν θες να γίνω λιγάκι πιο σαφής για το πώς αισθάνομαι,ορίστε-->την ευτυχία που νιώθω κάθε φορά που σε βλέπω,κάθε φορά που ακούω τη φωνή σου, δεν την αλλάζω για κανέναν Άγιο Βαλεντίνο,για καμία γιορτή ερωτευμένων,για τίποτα στον κόσμο!!!Και είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα το πώς νιώθει ο καθένας,δε μπορεί κανείς να του το απαγορεύσει!Να το θυμάσαι αυτο..Όπως επίσης αυτό που σου λέω τόσο καιρό:η Γη γυρίζει,τα πουλιά κελαηδούν και ο κόσμος αλλάζει..όταν το θέλουμε και το πιστεύουμε πραγματικά..Φιλιά!:-*
[ταξίδεψέ με σ'ένα ταξίδι χωρίς πυξίδα για οπουδήποτε.. μαζί σου να 'μαι και δε φοβάμαι σου λέω τίποτε.. άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται..εγώ κοιτώ τα μάτια σου και ΤΑΞΙΔΕΥΩ.. <3 ]
"ονειρο ητανε..και τα ονειρα σε λιγο τα ξεχναμε.."
Εχω μαθει να εμπιστευομαι τους ανθρωπους γυρω μου.Σε βαθμο που θα λεγε κανεις οτι με εχουν εκμεταλλευτει με καθε τροπο ορισμενοι.Ισως να βιαστηκα ετουτη τη φορα,ομως μου φανηκε τοσο αληθινο,κι ομως..ηταν τοσο μα τοσο ψευτικο.Εχω αποδειξεις,ποτε δε μιλησα χωρις τετοιες αλλωστε,με ξερεις.Ομως,ποιος τις υπολογιζει οταν κατι αλλο μετραει πιο πολυ?Η απογοητευση..Ναι,με απογοητευσε ο ιδιος μου ο εαυτος,πρωτα και κυρια αυτον κατηγορω!Πες το λαθος,αλλα ετσι ειμαι εγω.Απο ολη την "ιστορια" μια λεξη εχει απομεινει να μου τρωει τα σωθικα..""""ΓΙΑΤΙ""""??????????? Γιατι με εψαξες?Γιατι?Για να με πληγωσεις?Γιατι μου μιλησες?Γιατι με βρηκες?Γιατι ηρθες στη ζωη μου με τετοιο ομορφο τροπο?Για να το παρεις λιγο αργοτερα παλι πισω?Γιατι με εκανες να σε εμπιστευτω?Γιατι προσποιηθηκες?Γιατι ειπες πραγματα που μαλλον ποτε δεν πιστεψες ουτε εσυ ο ιδιος?Γιατι φερθηκες ετσι?Γιατι να εισαι τοσο "αδειος"?Δεν ειναι ετσι οι ανθρωποι φιλε μου..Δεν παιζουν ετσι οι "αντρες" με τα συναισθηματα..Οχι τουλαχιστον αυτοι που εγω εχω γνωρισει..Ηρθες σε μια φαση που ηθελα αλλα πραγματα και ετσι ξαφνικα την αναστατωσες,με το "ετσι θελω".Και τωρα..Τωρα κρυψου πισω απο καθε ειδους ψεμμα που θα σου ρθει στο μυαλο,πλασε μια νεα ιστορια και κρυψε τα λαθη σου,κρυψε το ειναι σου..Κρυψου και χασου απο μπροστα μου,γιατι αυτο που εκανες ηταν πραγματικα .. αχαρακτηριστο(???)..Ειχες τα "λογια" τοσο ευκολα,"λογια" που για να "πω" εγω πρεπει πρωτα να τα νιωσω..Ακολουθησα ισως για πρωτη φορα το ενστικτο μου,ξεπερασα τα δικα μου ορια,εκανα κατι τοσο γρηγορα που δε με αναγνωριζε κανεις..Και τελικα τι?Πληγωθηκα τη μοναδικη φορα που δεν προσπαθησα καν να μπω σε μια κατασταση,δεν ηθελα καν να εμπλακω..Επετρεψε μου λοιπον να εχω αποριες,να σκεφτομαι τι απ ολα αυτα ηταν ψεμμα,ή μαλλον τι απ ολα αυτα ηταν αληθινο..Μαλλον ελαχιστα πραγματα,ισως το ονομα σου,η διευθυνση σου,τι αλλο?Αν καποια στιγμη μπορεσεις να απαντησεις σε ολα αυτα να μου αποδειξεις οτι..βασικα δεν εχει σημασια πια,τι να μου αποδειξεις?Στον εαυτο σου πρεπει να αποδειξεις καποια πραγματα..Καλη "συνεχεια",ελπιζω να μη συνεχισεις να πληγωνεις κοσμο στο διαβα σου.. "" .... φιλακια πιτσινιι :-* .... "" [ ;-) ΜΑΛΑΚΙΕΣ..]
Οκ,δεν ξερω αν σου χει συμβει ποτε..Εμενα παντως μου συμβαινει τις τελευταιες μερες,ακομα και τωρα που γραφω..Κλαιω χωρις λογο!!!Ενταξει,το ξερω δεν ειναι φυσιολογικο..Αλλα πραγματικα αναρρωτιεμαι,τι μου συμβαινει???Εχω διαφορα στο μυαλο μου,οπως κι εσυ,ομως,μπορει να σκεφτομαι τοσο πολυ αρνητικα??Συγκινουμαι και στενοχωριεμαι με οτιδηποτε "ασχημο" ακουσω,ακομα και ωρες αργοτερα,ή και μερες..Χρειαζομαι λιγο χρονο να ξεπερασω τα προσφατα "γεγονοτα",αυτο ειναι σιγουρο..Αν και με ξερω..Θελω πολυ παραπανω απο μηνα,ΜΗΝΕΣ για να το ξεπερασω..Ας ελπισουμε να ναι "μονο" τοσο..ΟΥΦΦΦΦΦ!!! δε θυμαμαι ποσες φορες εχω αναστεναξει σημερα..Μιλουσα με τη Μαρια και μου λεγε πολυ ομορφα πραγματα,μου φτιαξε τη διαθεση,γελουσαμε..Και εγω ΑΜΕΣΩΣ,αλλα ΑΜΕΣΩΣ αρχισα παλι να κλαιω..Αληθεια ανησυχω..Και ξερεις γιατι ανησυχω??Γιατι δεν το προκαλεσα εγω το "σκηνικο"..Ουτε καν το επιδιωξα,ουτε καν το ηθελα και ουτε καν το ειχα φανταστει..Ομως το δεχτηκα και το αφησα να με παρει μαζι του.. -"ΟΡΣΕ"! -ευχαριστω..το χα αναγκη!
[μπορει να μην ταιριαζει το τραγουδι με αυτα που χεις καταλαβει ή μ αυτα που σκεφτεσαι,αλλα.. νωρις,θα το δεις..νωρις παρατας μια ιστορια αγαπης με ηρωες της εμας..]
Κι εκει που περιμενα το λεωφορειο να,ενας γερακος,οχι πολύ μεγαλος,με ένα λαστιχο γυρα απ το κεφαλι που κατεληγε στο στομα του,με κατι ασπρο που του το καλυπτε..Εμεινα και τον κοιτουσα που περπατουσε..Δεν ξερω,αλλα κατι με επιασε..Μου θυμισε τον δικο μου,για ασχετο λογο!Φορουσε σακακι και ασορτι παντελονι,όπως κι εκεινος,όπως και ολοι οι μεγαλοι ανθρωποι εκεινης της εποχης..Ομως αυτό που ειχε στο στομα μου κινησε το ενδιαφερον περισσοτερο από οτιδηποτε άλλο,φαινοταν οτι ηταν αρρωστος.Ημουν στη σταση κι εκεινος ηρθε κοντα μου και πηγε να περασει απεναντι τη Θησεως,αλλα όχι από τη διαβαση,”αντικανονικα”.Περνουσε λοιπον και όπως ηταν φυσικο(?) το αυτοκινητο που ερχοταν σταματησε για να τον περιμενει.Ε,τοτε οι υπολοιποι “βιαστικοι” αρχισαν να κορναρουν,μου ηρθα να τους πω ΜΑ ΚΑΛΑ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ???Ωραια,και πες ότι δεν τον εβλεπαν,τοσο πια βιαζονταν που επρεπε να μαθουν μεχρι τη Συγγρου ότι σταματησε ένα ριμαδοαυτοκινητο???Τσαντιστηκα,εκνευριστηκα,γιατι σκεφτηκα το γερακο.Ενω σε άλλες χωρες σταματουν να περασεις ακομα και όταν εχουν πρασινο οι οδηγοι,εδώ ειμαστε τοσο μα τοσο ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ(?) που δεν κανουμε ουτε το αυτονοητο,ουτε το ανθρωπινο βρε αδερφε..Τωρα λοιπον που θα πιασω κι εγω τιμονι ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΟΠΟΤΕ γουσταρω,οποτε θελω,οποτε περνουν μπροστα μου παιδια,ηλικιωμενοι,καροτσακια με μωρα και ότι άλλο θελει!!Μαθετε το..Και θα τα κανω όλα αυτά,αρκει να μη θετω σε κινδυνο περισσοτερους ανθρωπους,οδηγους για παραδειγμα.Λεω δηλαδη ότι θα κανω το αυτονοητο,ελεος! Και ενώ ημουν χαμενη σε τετοιες σκεψεις ερχεται το λεωφορειο!Διπλα στην πορτα καθοταν μια μαμα με το κοριτσακι της.Ενα τοσο γλυκο μωρακι,θα ταν-δε θα ταν δυο χρονων.Επαιζε με τα γυαλια της μαμας της,της τα εβαζε και της τα βγαζε εναλλαξ!!Εγω ειχα μεινει να τη χαζευω..Δεν ειχα δει πραγματικα πιο εκφραστικα παιδικα ματια.Με ειδε η μικρη που την κοιτουσα.Με κοιταξε,μου χαμογελασε και γυρνουσε συνεχεια στο μερος μου.Παιζαμε με τα ματια!Μου σκαγε κατι χαμογελα..Της τα ανταπεδιδα!:) Ξεχασα τη σκηνη που εξελιχθηκε λιγο πριν.Μπηκε κι άλλος κοσμος και αναγκαστηκα να παω πιο περα.Αλλα συνεχισα να κοιταω το κοριτσακι.Και την ειδα,με εψαχνε,εψαχνε τα ματια που,ωσπου τα βρηκε.Για ένα λεπτο κοιταζομασταν συνεχομενα,ωσπου..κατεβηκα. Καλη πρωτοχρονια,αφηστε τα ασχημα πισω,αρπαξτε απ τα μαλλια αυτά που ερχονται!Και μην ξεχασετε ποτε μα ποτε ότι η Γη γυριζει,τα πουλια κελαηδουν και ο κοσμος αλλαζει,όταν το θελουμε πραγματικα!Φιλια!
Είναι ξημερωματα παραμονης Χριστουγεννων,και συγκεκριμενα 2:24π.μ. και ως συνηθως δεν εχω υπνο.Σκεφτομαι ότι αυτή η συνηθεια πρεπει να κοπει με το νέο χρονο,τουλαχιστον μεχρι το Μαρτη που θα αρχισω να πηγαινω στη σχολη.Αφορμη για να γραψω ηταν για άλλη μια φορα το facebook.Ειδα σημερα κυριως πολλα status updates με θεμα την αλλαγη του χρονου και όλα ηταν του τυπου “αντε να ρθει το 2010 γιατι το 2009 μας γ..ε” ή “το 2009 ηταν απαισιο,περιμενω το 2010 σαν τρελος” ή και τη φραση που πριν κυκλοφορησει ευρεως εγινε και τιτλος σελιδας:”μακαρι ο νεος χρονος να είναι gay γιατι ο παλιος μας γ..ε” και γενικα τετοιες βλακειες!!Και με εβαλαν σε σκεψεις.Αλλαξα λοιπον κι εγω το δικο μου,θελοντας να τους δειξω έναν άλλο τροπο σκεψης,το δικο μου εκεινη τη στιγμη: “xwcte,xwcte vricidi cto 2009!! de borei omwc na cac efere MONO kako!!emena pire ena kommati mou mazi tou ='/ ,aLLa mou dwce kai poLLa aLLa ♥ ..opote agapicte to 09 kai etoimacteite gia to 10..!!etoimacteite na zicete to diaforetiko,to kainourio *_* egw eimai etoimi oco pote!!! 2010 ce perimenww!!do not Let me down,pLease =) “ Εε,ωραια,και διαβασα διαφορες γνωμες!Εγω φυσικα στο ότι το 09 μου πηρε κατι δεν αναφερομουν σε θεματα γκομενικα,αλλα στο γνωστο θεμα(πρωτο κειμενο και γενικα διασπαρτο σε όλα τα ποστ)-χαμο του παππου=’/.Και οι μισοι που το διαβασαν ειμαι σιγουρη ότι καταλαβαν λαθος!Γιατι?Μα γιατι εχουμε το κυριοτερο αγαθο,την ΥΓΕΙΑ,ως δεδομενο!Μα,δεν ισχυει αυτό!Ολοι ζητουν χρηματα,δωρα,σπιτια,αυτοκινητα..Δε θελω κατι από αυτά.Και αν Αγιε Βασιλη εχεις σκοπο να μου τα φερεις,ευχαριστω,δε θα παρω!Θα προτιμησω την υγεια τη δικη μου και των ανθρωπων που αγαπω..Φετος μου εδειξε ο Θεος ποσο πολυτιμη είναι παιρνοντας μου έναν από τους πιο αγαπημενους μου ανθρωπους πανω στη Γη.Δε θελω να το ξαναζησω,δε θελω να ξανακλαψω,δε θελω να..ΛΑΘΟΣ!!!Ειπα δε θελω να ξανακλαψω?Οχι,δεν το εννοω!Θελω να ξανακλαψω,να ξεσπασω γιατι μου λειπει,γιατι δεν είναι εδώ πια,θελω αν με βλεπει αλλα δε με ακουει να ξερει ότι τον σκεφτομαι ακομα,ότι τον αγαπω ακομα και ότι δε θα παψω ποτε να θρηνω!Οσα χρονια κι αν περασουν παντα μα ΠΑΝΤΑ τα βραδυα(εχω εξηγησει ισως το λογο) θα τον σκεφτομαι!
[ αααχ ας φυγουμε εμεις, πριν χασουμε το τραινο της γραμμης.. ]
Τα καλα του 09...χμμ..Ενα είναι ότι περασα στη σχολη που ηθελα.Ενα άλλο ηταν ότι σε γενικες γραμμες και απ οσο ξερω ημασταν ολοι γεροι(..) και τα προβληματα ηταν αν όχι περιορισμενα,ασημαντα,σε σχεση παντα με τα προβληματα που υπαρχουν παραεξω.Και,ναι,ειμαι ευγνωμων για αυτό!Και ένα άλλο που μου ερχεται ετσι γρηγορα στο μυαλο είναι το γεγονος ότι γνωρισα ένα σπουδαιο ανθρωπο[σαββουλιτο](για μενα,για σας μπορει να μην είναι),και ισως τον ερωτα :Ρ ..[καλα,από μεριας μου είναι σιγουρο!!]..Α,και δεν ξεχναω φυσικα ποσο καταπληκτικα περασαμε στο ταξιδι στη Βιεννη,αλλα και το καλοκαιρι στη λατρεμενη Σαντορινη με το Μαρακι(κολλητη!)!!!Μπορω να γραφω μερες γι αυτό(Βιεννη),αλλα επειδη σε λυπαμαι εσενα που πιθανον το διαβαζεις(λεμε τωρα),θα αρκεστω σε αυτά που εγραψα σε παλαιοτερη αναρτηση!!Λαλαλααα τωρα εχω ορεξη να τραγουδησω βασικα,αλλα εχει παει τρεις η ωρα!!Μαα πως περασε??Καλα,να μου πεις μια ολοκληρη χρονια περασε χωρις να το καταλαβω!Και επειδη νυσταξα,αποθηκευση και δημοσιευση αυριο(σε λιγες ωρες βασικα)..Παραμονη Χριστουγεννων λοιπον,οικογενειακη μερα!Σας φιλω και σας υπενθυμιζω ότι η Γη γυριζει,τα πουλια κελαηδουν και ο κοσμος αλλαζει!Χαρειτε κάθε στιγμη,μην ξεχνατε να λετε τα “αυτονοητα”,γιατι μπορει να ερθει η ωρα που να μετανιωνετε το ότι δεν ειχατε μιλησει..Καλημερες και χρονια πολλα!!
(υπο τους ηχους του Μιχαλη-συνονοματου του αγαπημενου- Εμιρλη..)
Χμμ..ισως και να μαι ενας απ τους πιο αισιοδοξους ανθρωπους που εχεις γνωρισει ποτε.Μου το χουν πει και το καταλαβαινω,ειναι πραγματικοτητα δηλαδη!Ειναι ομως στιγμες που δεν αναγνωριζω κι εγω η ιδια τον εαυτο μου.Στιγμες σαν,να,κι αυτην εδω.Κατι μου φταιει,κατι μου συμβαινει και δεν ξερω τι ειναι αυτο..Σκεφτομαι διαφορα,διαφορους.Και φυσικα το ξερω,δεν ειναι δυνατο να ειμαστε οι ιδιοι καθε στιγμη,να χουμε τις ιδιες αντιδρασεις παντα,τα ιδια θελω,την ιδια διαθεση.Ακομα και η συμπεριφορα μας αλλαζει,αναλογα με τον ανθρωπο που εχουμε απεναντι μας.Ή ακομα και με τον ιδιο ανθρωπο ειμαστε διαφορετικοι ωρες ωρες.Μα ετσι ειναι ο ανθρωπος.Ασταθης,με τα υπερ και τα κατα του,με τις αδυναμιες του,με τις καλες και τις κακες στιγμες του..Το ξερω φυσικα,δεν ειμαι απο χαρτι,αλλα καποιες φορες νοιωθω τοσο ευαλωτη.Και δεν καταλαβαινω το γιατι.Ξερω,βαρεθηκες,οπως κι εγω.Βαρεθηκα πολλα πραγματα που δε θελω καν να τα αναφερω(=σκεφτω) αυτη τη στιγμη.Και φυσικα δεν ξερω αν χρειαζεται να ξανα"πω" οτι γραφω σχεδον μονο οταν ειμαι ψιλοχαλια,οποτε καταλαβαινεις..Ξαναδιαβασα προχθες το πρωτο πρωτο κειμενο,και οχι τυχαια.Την προηγουμενη Δευτερα ειχαμε τα 6μηνα..Ποτε περασαν 6 μηνες??Ουτε καν το καταλαβα.Πραγματικα,δε θελω να συνεχισω σημερα,συγγνωμη..Δε θα πρωτοτυπησω παλι..Θα σου υπενθυμισω απλα οτι η γη γυριζει,τα πουλια κελαηδουν και ο κοσμος αλλαζει..
Πρεπει πια να το παραδεχτω,ειμαι αναποδος ανθρωπος!!Κανονικα τωρα θα επρεπε να ειμαι τρισευτυχισμενη!Μολις (σημερα) γυρισαμε από Βιεννη.Ε,θα πρεπε να μια τοσο χαρουμενη!Περασαμε εκπληκτικα,φανταστικα,μαγευτικα,δε μπορω να στο εξηγησω με απλες λεξεις!Ηταν το καλυτερο πενταημερο της μεχρι τωρα ζωης μου(και δε θυμαμαι να το χω ξαναπει αυτό ποτε..)!Γελασαμε πολύ,φαγαμε πολύ(!),πληρωσαμε ΠΟΛΥ(!),περπατισαμε πολυ και γενικα όλα εγιναν “πολύ” σε αυτό το ταξιδι!Η Βιεννη είναι μια πολη που σε καμια περιπτωση δε συγκρινεται με την Αθηνα,την Πατρα,τη Θεσσαλονικη,και γενικα καμια άλλη πολη που εχω επισκευτει-ουτε καν το Παρισι,που ξερεις ποσο πολύ αγαπω!- Όχι μονο σε ομορφια..Κυριως από αποψη ατμοσφαιρας!Δεν ξερω ακριβως τι συμβαινει με τη Βιεννη.Ειναι τα κτιρια?Η κουλτουρα?Η παιδεια των ανθρωπων?Οι διαφορετικες συνηθειες?Πες μου αν το βρεις,γιατι εγω δυσκολευομαι.Οφειλω βεβαια να παραδεχτω ότι οι ανθρωποι εκει-ή τουλαχιστον η πλειοψηφια αυτων που συναντησαμε- ηταν αγενεις,με ασχημη διαθεση,σχεδον και με το ζορι εξυπηρετικοι,και γενικα δε σου κανουν και την καλυτερη εντυπωση..Ενας μονο υπαλληλος των starbucks ηταν ευγενεστατος,ισως ο πιο ευγενικος ανθρωπος που εχω συναντησει σε μαγαζι!(νινακος :P)!Η κάθε μερα ηταν ξεχωριστη,γεματη,εντονη,περνουσε με πολύ πολύ γελιο και φανταστικη διαθεση από ολους μας..Πραγματικα,θα μου λειψουν όλα!Να,ας πουμε(το σκεφτομαι και..=/ ) τωρα-22.56 τοπικη ωρα- θα ημασταν στο δωματιο του Νικολα και της μητερας Ν.2 και θα μιλουσαμε/γελουσαμε/παιζαμε/χαιρομασταν!Πωω μου λειπουν ηδη!! =/ Ποσα πραγματα περνανε απ το μυαλο μου!Πολλες σκηνες!=) ουφφφφφ!Και τωρα χωρις παλι να το θελω ερχεται το άλλο..αυτο για το οποιο ημουν απ την αρχη καπως..πως να το πω..απογοητευμενη?Ναι..Φταναμε Ελλαδα με το αεροπλανο..Ημουν στο παραθυρο,κοιτουσα απ εξω..Κατι,κατι δε μου αρεσε και εψαχνα να το βρω..Σαφως και ημουν στενοχωρημενη που τελειωνε,σαφως και λυπομουν που γυρνουσαμε πισω,σαφως και ειχα συνηθισει την παρεα!Ομως μολις φτασαμε ηταν πια φανερο..Ειχα ξενερωσει αφανταστα..Απ τη μια ηταν η ψυχολογια μας περιεργη,αφου ξεραμε ότι δε θα ναι το ιδιο εδώ..Απο την άλλη..πως να το πω ρε γαμωτο..Η Ελλαδα είναι..”Ελλαδιτσα”!Ειναι μια χωρα που ουσιαστικα αυτοκαταστρεφεται,και αυτό το πιστευω πραγματικα!!!Δεν υπαρχει συγκριση!Δηλαδη αρχιζω να πιστευω ότι αυτοι που την εχουν καταντησει ετσι ηταν ολη μερα μεσα στα σπιτια τους,δεν ειχαν επισκευτει ουτε μιση χωρα του εξωτερικου,δεν ειχαν ιδεα από αισθητικη,αρχιτεκτονικη,γλυπτικη!Ο κοσμος επιπλεον ηταν διαφορετικος ως προς τις συνηθειες.Ολοι περνουσαν από τις διαβασεις πεζων,τα αυτοκινητα σταματουσαν πριν από αυτές,ακομη και οταν ειχαν πρασινο,υπηρχε ηχητικο σημα για τους τυφλους σε κάθε φαναρι,και γενικοτερα από παντου φαινοταν ο σεβασμος για τον ανθρωπο!Εδω?Καμια σχεση,μα καμια!Κοιτουσα τα κτιρια στο κεντρο της Αθηνας,αλλα και πριν από αυτό.Κοιτουσα το φωτισμο/στολισμο της Ερμου(κακοποιημενη απομιμηση στολισμου ενός πεζοδρομου της Βιεννης,αληθεια!),την κυκλοφορια στους δρομους!Ειναι όλα διαφορετικα!Εκει κάθε δρομος ειχε το δικο του στολισμο,εδώ..ας μη σχολιαστει..Πετανε δυο λαμπακια και νομιζουν ότι στολισαν.Να μου πεις εκει εχουν λεφτα και τα διαθετουν για τον κοσμο..Ενω εδώ..εδω εχουν λεφτα και τα χωνουν στις τσεπες τους!Ομως δεν καταλαβαινουν ότι αυτό είναι που τελικα απωθει τον κοσμο!Δε θα μπορουσε και η Ελλαδα να αποτελει χειμερινο και γιατι όχι γιορτινο προορισμο?Ανετοτατα,αλλα πού?Θελει μαγκια να το πετυχεις,λεφτα και ευρηματικοτητα,κατι που δυστυχως δε διαθετουμε!Ας προσεχαμε λοιπον!Και λυπαμαι πολύ που το λεω.
Εβγαλα πανω από 1000 φωτογραφιες μεσα σε μολις 5 μερες(1009 αν δεν κανω λαθος).Μα φυσικα,εκει ειχες να βγαλεις πραγματα,ειχες τοσα διαφορετικα ερεθισματα από παντου!Εκει μαλιστα,μπορω να εφαρμοσω τα μαθηματα φωτογραφιας!Εδω τι σκατα να βγαλω?Τιποτα δε με εμπνεει,τιποτα δε με ενδιαφερει!Ειναι όλα θαμπα!Να μου πεις,και το τιποτα καμια φορα μπορει να δωσει κατι στη φωτογραφια,όμως πιστευω ότι με καταλαβαινεις..Εχω μπει στη διαδικασια της συγκρισης και απ ότι φαινεται πρεπει να περασουν μερικες μερες για να βγω απ το τρυπακι..Μπορω να πω πως συνηθισα τη Βιεννη,θυμομουν και πολλα πραγματα,αλλα είναι σιγουρο ότι τωρα θα μου μεινουν περισσοτερα!Μεχρι το επομενο ταξιδι,γεμιζουμε μπαταριες,καλη διαθεση και φυσικα θυμομαστε το γνωστο..Ξερεις,η γη γυριζει,τα πουλια κελαηδουν και ο κοσμος..αλλαζει? *Βιεννη 2009,το ταξιδι που θα θυμαμαι μια ζωη.. <3* (top ατακα ταξιδιου:”και να είναι μισος Ελληνας λεει” ) :P Μας περιμενει Αμστερνταμ τον ερχομενο Σεπτεμβρη αν όλα πανε καλα =) και μετα Νεα Υορκη!!!!!Α,ρε Νικολα.. =D
Η φραση αυτη ηταν απλα η αφορμη..Η φραση αυτη δειχνει το μεγαλειο ψυχης ενος ανθρωπου ευκολα παρεξηγησιμου!Και εξηγουμαι..Οταν σε βλεπουν ομορφο εξωτερικα,ολοι πιστευουν για σενα οτι εισαι ο τοπ σαβουρο..(καταλαβατε),οτι συναπτεις σχεσεις μονο με κουκλαρες,και δεκαδες αλλα ανυποστατα πραγματα!Και καπου εδω θα πω αυτο που πραγματικα αισθανομαι:μισω,ναι ΜΙΣΩ τους ανθρωπους που μενουν στην εξωτερικη εμφανιση,αυτους που βλεπουν με τα ματια τους,και οχι με τα ματια της ψυχης τους..Με εκνευριζουν,ισως επειδη δεν εμαθα ΠΟΤΕ να μενω στην εμφανιση.Μα σιγουρα παιζει ρολο,αλλα οχι τον κυριαρχο,αν ειναι ποτε δυνατον!Ο ανθρωπος λοιπον που ειπε αυτο σε μια συζητηση αμεσως μα αμεσως με εκανε να δακρυσω!Δεν ειναι δυνατο να υπαρχει,ειναι ενα ψεμμα,ενας χαρακτηρας που θα μπορουσε ανετα να ζει στη φαντασια μου!Ενας ονειρεμενος χαρακτηρας!Κι ομως,ο ανθρωπος αυτος ειναι αληθινος,ειναι αυθορμητος,της διπλανης πορτας,αληθεια σου λεω!Με συγκινει ο τροπος που σκεφτεται,ταιριαζει απολυτα με το δικο μου τροπο σκεψης..Και οταν καποια του πει "σου αρεσω?με βρισκεις ομορφη?" εκεινος απανταει "το παν ειναι να ταιριαζει η χημεια"..Δηλαδη..ειμαι τοσο ευτυχισμενη που τον γνωριζω!Ειναι ο ανθρωπος που ισως και να μπορουσα να περασω μια ολοκληρη ζωη κοντά του,δίπλα του,ο ανθρωπος που λεει ολα οσα θα θελα να πω εγω!Πωπω,οταν ειπε εκεινη τη φραση..κατι επαθα!!"πες μου τις αδυναμιες σου..αυτες κανουν εναν ανθρωπο.." =') Του πα κατι προχθες..Να μην αλλαξει ΠΟΤΕ..και ελπιζω να το τηρησει!Γιατι ειναι αληθινος,αυτο ειναι το προσον του,και οχι η ομορφη εξωτερικη εμφανιση!Ναι,θα ηθελα να ταν πιο..οχι ασχημος,αλλα πιο..κανονικος ως προς την εμφανιση,οχι για αλλο λογο,αλλα για να μην τον παρεξηγουν,για να τον προσεχουν γι αυτο που πραγματικα ΕΙΝΑΙ,μεσα του,και οχι επειδη εχει μια ωραια παρουσια!Αυτο ειναι για μενα επιτυχια,να σε βλεπει ο αλλος και να αναγνωριζει την αξια σου την πνευματικη,το ποιον σου,το χαρακτηρα σου,και οχι τους κοιλιακους σου!!Για πρωτη φορα λοιπον,ο επιλογος κειμενου θα ειναι διαφορετικος.. Σ.Π, ειμαι πολυ ευτυχισμενη που γνωρισα εναν τοσο αυθεντικο ΑΝΘΡΩΠΟ,που με κανει και νοιωθω αυτα που νοιωθω καθε φορα που τον βλεπω..Εναν αντρα με ψυχη μικρου παιδιου,ενα παιδι που με κανει να αγαπω καθε του μικρη χειρονομια,καθε του λεπτομερεια.. εκεινον που οταν ετρεμα και μονο που τον αντικρυζα μου ειπε "αχου μωρε,γιατι τρεμεις?" και με πηρε αγκαλια.."ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΤΕ",στο ζηταω σαν χαρη..
Μα γιατι καθε φορα να λεμε οτι αυτο δεν το χουμε ξαναζησει?Γινεται να νοιωσουμε τα ιδια πραγματα με διαφορετικα ατομα?Παντα θα ειναι διαφορετικα,παντα θα αισθανομαστε αλλιως!Δεν το χω καταλαβει εντελως ακομα,αλλα το ψαχνω..Οχι,δε με ενδιαφερει να αναλυσω το θεμα,απλως θελω να ξερω τι νοιωθω καθε στιγμη!Αυτο το τελευταιο σκιρτημα ας πουμε ΔΕΝ το εχω ξανανοιωσει!Ειναι κατι πρωτογνωρο για μενα!Εκει που εισαι απολυτα σιγουρη οτι δεν προκειται να συναντησεις ποτε "αυτον" τον ανθρωπο,και ποσο μαλλον να του μιλησεις,ΤΣΟΥΠ!Συναντιουνται τα βλεμματα σας!Και σιγα μη με ρωτησει το βλεμμα μου που θα κοιταξει!Και φυσικα οχι,δεν ειναι μονο τα βλεμματα..Ποσο περιεργα αισθανθηκα!Ομορφα περιεργα!Τον ερωτευτηκα οχι με την πρωτη ματια(που εδω που τα λεμε δεν ειναι και δυσκολο),αλλα με την πρωτη κουβεντα,με την πρωτη ατακα.."ή φιλαμε ή δε φιλαμε.." αυτο ηταν!εγινε το "κακο"..Και τωρα?Σκεφτομαι τοσα πολλα..Εχω ανασφαλειες,το ξερεις φυσικα,αλλα..κατι μεσα μου μου λεει ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΤΟ!και αυτο κανω!και δοξα το θεο με βοηθαει το ενστικτο μου!Δεν μπορω να πω οτι αυτο που μου συμβαινει ειναι "αγαπη",μονο και μονο γιατι ουσιαστικα δε ζω με αυτον τον ανθρωπο,ομως το βλεπω,εχω παθει εξαρτηση!!!Η δευτερη συναντηση ηταν αρκετη για να μου επιβεβαιωσει οσα φοβομουν!Την εχω πατησει κανονικα!Ετρεμαν τα χερια μου,τα ποδια μου..ετρεμα ολοκληρη!Δηλαδη πραγματικα,τι να πω?Και οταν με ειχε αγκαλια..Μακαρι να σταματουσε εκει ο χρονος!Ημουν ασφαλης,το ηξερα,ηταν αυτο που ηθελα εκεινη τη στιγμη,να σταματησουν τα ρολογια,ΟΛΑ!Λιγα δευτερολεπτα μαζι σου μου δινουν δυναμη για μερες,λιγα λεπτα μαζι σου μου δινουν δυναμη για βδομαδες ολοκληρες,λιγες ωρες μαζι σου ειναι ολη μου η ζωη..Θελω να σε εχω στη ζωη μου..Για οσο παει..
Η μερα που ξημερωνει σε δεκα λεπτα απο τωρα ειναι μια αμφιλεγομενη μερα για την ελληνικη κοινωνια απο περσι.Στις 6.12.08 δολοφονηθηκε ο δεκαπενταχρονος τοτε Αλεξανδρος Γρηγοροπουλος.Δεν εχω να πω πολλα,μονο τα ακολουθα: Αλεξανδρε, μου τη σπαει που δε σε γνωρισα ΠΟΤΕ, μου τη σπαει που ο μπατσος θα τη βγαλει καθαρη, μου τη σπαει που δεν εισαι πια εδω, μου τη σπαει που καποιοι δε δινουν δεκαρα για ολα οσα συνεβησαν, μου τη σπαει που σε θυμουνται οι πιο πολλοι αυτες τις μερες μονο, μου τη σπαει που εφυγες χωρις ουσιαστικο λογο, μου τη σπαει που καποιοι καραγκιοζηδες κανουν καταχρηση της εξουσιας, μου τη σπαει που ο κοσμος βαζει τους ΚΩΛΟΜΠΑΤΣΟΥΣ στο ιδιο καζανι με τους αστυνομικους, μου τη σπαει που ξεχναμε γρηγορα, μου τη σπαει που θυμομαστε οτι μας συμφερει, μου τη σπαει που ΠΑΛΙ δε θα αλλαξει τιποτα.. ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΕΙ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟ 15.. που δεν προλαβες τιποτα.. που δε γυρισες σπιτι.. δεν υπαρχουν αλλα λογια,λυπαμαι πολυ.. και μην του πειτε χρονια πολλα φετος,γιατι απλα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ=/ να κρατας καλη παρεα στους αγγελους,μικρε!!! φιλησε μου τον παππου ='/
όταν αγαπώ,αγαπώ παράφορα,με όλη μου τη δύναμη,με όλο μου το είναι..κι όταν πληγώνομαι,δεν πληγώνομαι λιγάκι,πληγώνομαι ολοκληρωτικά,πεθαίνω..και μετά αναστένομαι πάλι..μισή κάθε φορά..ψάχνω να βρω πόσα "μισά" έχω τελικά..
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
